«Κάνε ὑπομονή στίς θλίψεις, διότι σέ αὐτούς πού ὑπομένουν δίδεται τό στεφάνι τῆς ἀθλήσεως» μέρος ζ΄

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

Ἀπό τό Γεροντικό

... Κανείς ἐκτός ἀπό τόν Θεό δέν γνωρίζει τό ἀληθινό ἀγαθό καί τό ἀληθινό ὠφέλιμο καί γι᾿ αὐτό μέ ὑπομονή καί πραότητα νά ὑποφέρουμε τίς ἀποτυχίες μας. Κάνοντας δέ ὑποταγή ἀγόγγυστη στίς βουλήσεις τοῦ Θεοῦ, ἄς μή ψυχραίνουμε μέ τήν θλίψη καί τήν ἀγανάκτισή μας τόν Οὐράνιο Πατέρα, λησμονοῦντες τήν ἄπειρη ἀγαθότητά Του καί τήν ὑπέρτατη σοφία καί πρόνοιά Του.

Καί τά πιό θλιβερά γεγονότα νά θεωρεῖς σάν εὐεργετικές διδασκαλίες τῆς Θείας Πρόνοιας.

... Στούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις μας καί στίς στενοχώριες μας νά δοξάζουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς θυμήθηκε μέ τίς θλίψεις.

Ὑπέμενε τήν περιφρόνηση καί τήν ταπείνωση, τά ὁποῖα ἔγιναν μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά νά βρεῖς παρρησία πρός τόν Θεό.

Ὁ ὑποτακτικός κάποιου Γέροντα ἔμενε σέ μιά καλύβη δέκα μίλια μακριά ἀπό τή σκήτη. Μιά μέρα θέλησε νά τόν εἰδοποιήση ὁ Γέρων νά ἔλθη νά πάρη τό ψωμί του. Ὕστερα ὅμως σκέφθηκε:

Γιά λίγα ψωμιά νά κάνω τόν Ἀδελφό νά περπατήση δέκα μίλια; Ἄς τοῦ τά πάω μόνος. Ἔβαλε τό ταγάρι στόν ὦμο καί ξεκίνησε. Πηγαίνοντας, σκόνταψε σέ μιά πέτρα κι ἔκανε τέτοια πληγή στό πόδι, πού ἦταν ἀδύνατον νά σταματήση τό αἷμα. Ἀπό τόν ὑπερβολικό πόνο πού ἔνοιωσε ἄρχισε νά κλαίη.

• Γιατί κλαῖς, Ἀββᾶ; Ἄκουσε πίσω του μιά γλυκειά φωνή νά τόν ἐρωτᾶ.

Ἔστρεψε τό κεφάλι καί εἶδε ἕναν ὡραῖον Ἄγγελο. Δέν φοβήθηκε ὅμως, ἀλλά τοῦ ἔδειξε μέ τό δάκτυλο τήν πληγή.

• Παῦσε νά κλαῖς γι᾿ αὐτό τό τιποτένιο πρᾶγμα, τόν πρόσταξε ὁ Ἄγγελος. Τά βήματά πού κάνεις γιά τήν ἀγάπη τοῦ Ἀδελφοῦ τά ἔχω μετρημένα καί θά πάρης τήν ἀμοιβή σου ἀπό τόν Θεόν.

Εἶναι ἑπόμενο οἱ ἀπόγονοι τῆς Εὔας νά θλίβωνται, ἀλλά ὅταν κάνουν ὑπομονή στίς θλίψεις μέ εὐχαρίστηση, μεταβάλλεται ἡ κατάρα σέ εὐλογία. Κάνε ὑπομονή στίς θλίψεις, διότι σέ αὐτούς πού ὑπομένουν δίδεται τό στεφάνι τῆς ἀθλήσεως.

Συνεχίζεται.....

«Καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι

ἡ θλῖψις ὑπομονήν κατεργάζεται,

ἡ δέ ὑπομονή δοκιμήν,

ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα»

Ρωμ. Ε΄ : 3-4

Καυχώμεθα καί γιά τίς θλίψεις,

ἐπειδή γνωρίζουμε καλά, ὅτι ἡ θλίψεις,

σιγά – σιγά ἐργάζεται τό ἀγαθό τῆς ὑπομονῆς,

ἡ δέ ὑπομονή δοκιμασία,

καί ἡ δοκιμασμένη ἀρετή,

φέρνει τήν σταθερή ἐλπίδα στόν Θεό.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἐκδόσεις: “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ” 

Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις  “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ” 

 γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com