Γιατί ὑποφέρουν τά ἄκακα νήπια. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Στην ἀπάντηση αὐτή τοῦ ὁσίου ὁ Γρηγόριος ἀντέτεινε:

-Ἐγώ ὅμως, πάτερ, ἔχω δεῖ πολλά νήπια νά εἶναι κατάκοιτα πολύ καιρό καί νά βασανίζονται ἀπό φοβερές ἀρρώστιες. Εἶχαν κι αὐτά τ’ ἀθῶα παιδάκια ὑπερηφάνεια, κι ἔτσι ὁ Θεός «κατέβαλεν αὐτὰ ἐν τῷ ἐπαρθῆναι», ὅπως εἶπες; Τί νά σκεφτοῦμε γι’ αὐτό;

-Ἐπειδή οἱ γονεῖς ἔπεσαν σέ πολλές ἁμαρτίες, παιδεύονται τά παιδιά τους, γιά ν’ ἀποκτήσουν ἔτσι συναίσθηση τῆς κακίας τους καί νά μετανοήσουν.

-Μά καλά, παρατήρησε ὁ Γρηγόριος, εἶναι δίκαιο νά βασανίζονται ἀθῶα πλάσματα γιά τίς ἁμαρτίες ἄλλων;

-Βασανίζονται, βέβαια, ἐδῶ γιά τήν ἀποστασία καί τήν ἁμαρτία τῶν γονιῶν τους, ἀλλά στή μέλλουσα ζωή θά κερδίσουν στεφάνια καί δόξα αἰώνια. Τότε

ὁ καθένας θά κριθεῖ σύμφωνα μέ τά ἔργα του, μολονότι τώρα, γιά τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο λόγο, ἀλλιῶς οἰκονομοῦνται τοῦ Θεοῦ τά κρίματα. Βλέπεις, ἁμαρτάνει κάποιος, καί ὁ Θεός καταστρέφει τ’ ἀμπέλια του καί τά χωράφια του. Κι ἄν δέν ἔρθει σέ μετάνοια, ἐξολοθρεύει τά ζῶα του. Ἄν οὔτε ἔτσι συναισθανθεῖ τίς ἀνομίες του, θανατώνει τά παιδιά του, πού δέν ἔφταιξαν φυσικά σέ τίποτα. Μ’ αὐτούς τούς τρόπους ὁ Θεός κεντρίζει τούς ἀνθρώπους, πού πνίγονται μέσα στίς βιοτικές μέριμνες καί δέν σκέφτονται καθόλου τήν ψυχή τους. Οὔτε πού τούς περνάει ἀπό τό νοῦ πώς εἶναι ἁμαρτωλοί καί πώς ἔχουν ἀνάγκη τή μετάνοια. Νύχτα-μέρα μέ ἐπίγειες ὑποθέσεις ἀσχολοῦνται, συνεχῶς σέ καινούργιες ἁμαρτίες πέφτουν, μά γιά τήν ψυχή τους δέν σκοτίζονται. Γι’ αὐτό χτυπάει ὁ Θεός πολλούς ἀθώους –στεφανώνοντάς τους ὅμως γιά τό χτύπημα- καί ξυπνάει τούς ὑπόλοιπους ἀπό τόν θανάσιμο πνευματικό τους λήθαργο. Ὅσοι δέν συνέχονται καί δέν μετανοοῦν οὔτε καί μ’ αὐτόν τόν τρόπο, θά εἶναι ἐντελῶς ἀναπολόγητοι τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.

Ἐντυπωσιάστηκε ὁ Γρηγόριος ἀπό τή φωτισμένη ἀπόκριση τοῦ ὁσίου. Γιατί, καθώς ἔλεγε ἀργότερα, πολλούς εἶχε ἀκούσει νά μιλᾶνε γι’ αὐτό τό ζήτησμα καί νά προσπαθοῦν νὰ τό ξεδιαλύνουν. Κανένας τους ὅμως δέν εἶχε δώσε τόσο ἱκανοποιητική ἐξήγηση.

-Ἀλήθεια, τίμιε πάτερ, ἀναφώνησε μέ θαυμασμό, τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μίλησε μέ τό στόμα σου.

-Θέλοντας ὁ Θεός νά μή σέ λυπήσει γιά τήν καλή σου προαίρεση, ἀπάντησε ταπεινά ὁ μακάριος, μέ φώτισε νά σοῦ πῶ ὅσα ἄκουσες. Ὄχι γιατί ἐγώ ἀξίζω τίποτα, ἀλλά γιατί ἐσύ, πού ρώτησες, εἶσαι ἐνάρετος καί ἀγαθός.

-Ἀγαπημένε δοῦλε τοῦ Θεοῦ, ἀναφώνησε ὁ Γρηγόριος, εἶσαι πραγματικά Νήφων, ὄνομα καί πράγμα! Γιατί, σάν νοῦς νηφάλιος καί ὑψιπέτης, δέχεσαι τίς ἐλλάμψεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί χαρίζεις ἄπλετο τό θεῖο φῶς σ’ αὐτούς πού βρίσκονται μέσα στά σκοτάδια τῆς ἄγνοιας....

Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος

Ὅσιος Νήφων  Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

  (σελ.250-251)

Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου

Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004

 

http://makkavaios.blogspot.gr/2015/06/blog-post_25.html