«Οἱ Χριστιανοί μέσα στόν κόσμο» μέρος ε΄

ΟΜΙΛΙΑ 2η

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

“Λόγοι Ἀφυπνίσεως”

Οἱ Χριστιανοί, ἄν καί πάροικοι, ἀγαποῦν καί

ὑπερασπίζονται τήν πατρίδα τους.

Πρῶτο. Οἱ χριστιανοί, λέει, «πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας, ἀλλ᾿ ὡς πάροικοι». Ὁ καθένας κατοικεῖ στήν πατρίδα του· ἀλλά σάν νά εἶναι χωρίς πατρίδα, ὡς πάροικοι. Ξέρετε ποιός λέγεται πάροικος καί παρεπιδημών. Ὁ πάροικος εἶναι ὅπως ἐσεῖς, πού μείνατε χθές τό βράδυ στή Λάρισα. Δέν εἶστε Λαρισαῖοι ὅμως· ἤρθατε ἀπό τήν Ἀθήνα. Μένοντας μιά βραδυά στή Λάρισα, λέγεστε πάροικοι. Ἔτσι λοιπόν εἶναι καί ὁ Χριστιανός, λέγει· κατοικεῖ στήν πατρίδα του, δηλαδή στόν τόπο πού γεννήθηκε, ἀλλά κατοικεῖ σάν πάροικος, σάν νά μήν εἶναι πατρίδα του. Δηλαδή ὁ πιστός ἔχει πατρίδα.

Θέλετε κάτι ἀκόμη; Ὁ πιστός, ἀφοῦ ἔχει πατρίδα, εἶναι φιλόπατρις. Προσέξτε αὐτό· εἶναι μία ἀξία πού στήν ἐποχή μας ἔχει ξεθυμάνει, καί εἶναι κατάντημα!

Ἡ ἔννοια τῆς φιλοπατρίας στήν ἐποχή μας ἔχει ξεθυμάνει. Μπῆκε ἕνα κοσμοπολίτικο πνεῦμα, καί αἰσθανόμαστε ὅτι δέν ἔχουμε πατρίδα, ἤ ὅτι δέν ἀξίζει ἡ ἔννοια τῆς πατρίδος. Εἶναι φοβερό· εἶναι κατάντημα, ὅπως θά τό δοῦμε στή συνέχεια.

Σέ κατάσταση ἀνάγκης ὁ Χριστιανός ὑπερασπίζεται τήν πατρίδα του, ἀκόμα κι ἄν ζεῖ μέσα σέ μία πολιτεία εἰδωλολατρική. Καί ὅπως ἔχει ἀποδειχθεῖ, καί τό βλέπουμε στήν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ, οἱ καλύτεροι στρατιῶτες μέσα σέ εἰδωλολατρικά κράτη ἦταν οἱ Χριστιανοί. Θυμηθεῖτε τούς ἁγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες· ἦταν σαράντα στρατιῶτες. Θυμηθεῖτε τόν ἅγιο Δημήτριο, πού ἤτανε θά λέγαμε Διοικητής τῆς Θεσσαλονίκης κατά τή ρωμαϊκή κατοχή. Ἐπίσης τόν ἅγιο Γεώργιο· τόν ἅγιο Θεόδωρο τόν Στρατηλέτη – στρατηλάτης! Θυμηθεῖτε τόν ἅγιο Μελέτιο τόν Στρατηλάτη, πού σήμερα γιορτάσαμε· τόν ἅγιο Θεόδωρο τόν Τύρωνα. Τύρων εἶναι λατινική λέξη· tiro, πού θά πεῖ θαλαμοφύλακας. Δηλαδή ὁ ἕνας ἦταν στρατηλάτης κι ὁ ἄλλος θαλαμοφύλακας –οἱ δύο ἀκρότητες. Στρατιωτικοί. Δέν τούς ἐμπόδισε τίποτα νά σταθοῦν Χριστιανοί. Ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα ὅμως γιά νά ὁμολογήσουν τόν Χριστό, δίνουν τήν ὁμολογία τους. Τούς κοστίζει τό μαρτύριο· ἀλλά δέν ἔχει σημασία αὐτό· τό θέμα εἶναι ὅτι μένουν στρατιῶτες, καί μάλιστα γενναῖοι στρατιῶτες.

Ἔτσι σέ μιά πατρίδα ὁ Χριστιανός εἶναι ὁ καλύτερος φύλακάς της· προστατεύει τήν πατρίδα του ἀπό ξένες ἐπιβουλές καί ἐπιδράσεις. Μήν τό ξεχνᾶτε αὐτό. Τά καλύτερα παιδιά μας σάν στρατιῶτες δέν εἶναι οἱ ἀνήθικοι ἄνθρωποι, πού θά ποῦν, καί θά λένε πάντοτε, ἐκεῖνο πού ἔλεγαν οἱ Γάλλοι στόν Β΄ Παγκόσιο πόλεμο, «Pourquoi?», «Γιατί νά πολεμήσω;» ἤ –πού ἔγραφαν πρό καιροῦ στούς τοίχους τοῦ Πανεπιστημίου: «Κάτω ὁ πόλεμος· ἔρωτα θέλουμε.»!... Φυσικά κάτω ὁ πόλεμος, δέν θέλουμε τόν πόλεμο· ἄλλα ἅμα γίνει, νέοι μου, τότε τί θά πεῖτε;... Ἐκεῖνοι πού θά πολεμήσουν εἶναι πάντοτε οἱ Χριστιανοί.

Πρῶτα ἡ Πίστη, κι ἔπειτα ἡ πατρίδα.

Ἔν τούτοις ἡ ἀξία τῆς πατρίδος δέν θεωρεῖται ἀνώτερη τῆς χριστιανικῆς ἰδιότητος· γι᾿ αὐτό, ὅπως ἤδη εἴπαμε, ὅταν ἀπαιτηθεῖ, τότε ὁ Χριστιανός στρατιώτης βάζει πρῶτα τήν Πίστη του, καί μετά τήν πατρίδα του. Δέν προδίδει ποτέ τήν πατρίδα του, ἀλλά πεθαίνει γιά τήν Πίστι του. Γι᾿ αὐτό, μήν τό ξεχνᾶτε, δέν θά ποῦμε ποτέ τό λέγει ἡ πολιτεία, καί θά ἀπεμπολήσω τόν Χριστό. Ὄχι· τό λέγει ὁ Χριστός· δέν προδίδω τήν πατρίδα μου, ἀλλά γίνομαι Μάρτυς καί θυδιάζομαι γιά τόν Χριστό. Καί τοῦτο γιατί ὁ Χριστιανός γνωρίζει ὅτι εἶναι πάροικος στόν παρόντα κόσμο καί ὅτι ἡ ἀληθινή του πατρίδα δέν εἶναι αὐτό πού λέγεται Ἑλλάς ἤ ὅ,τι ἄλλο, ἀλλά Οὐρανός, Βασιλεία τοῦ Θεοῦ· γιατί, ὅπως λέει στήν Πρός Ἑβραίους ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν¹».

Συνεχίζεται....

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἐκδόσεις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Ἱ. Μ. Κομνηνείου «Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου»

400.07 Στόμιον Λαρίσης.

Τηλ. & Fax.: 24950.91220.

1Ἑβρ. Ιγ΄ : 14.