Ὑπάρχουν ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ;

Ὑπάρχουν ἀμέτρητες ἐνδείξεις πού μαρτυροῦν γιά τόν Θεό. Ὁ Θεός ἄφησε τά ἴχνη Του μέσα στή φύση, τήν ἱστορία, τούς ἀνθρώπους, τήν ψυχή μας. Ὅμως ἀποδείξεις μέ τήν ἔννοια τῶν ἐπιστημονικῶν στοιχείων πού μποροῦν νά ἐλεγχθοῦν ἐπιστημονικά δέν μᾶς ἄφησε.

Γιατί ὅμως ὁ Θεός δέν ἄφησε ἀποδείξεις τῆς παρουσίας Του ἀλλά μόνο ἐνδείξεις; (σελ.26-27)

Δέν θά μποροῦσε ἔστω μία φορά στή ζωή μας νά μᾶς ἄνοιγε τόν οὐρανό, νά μᾶς ἔδειχνε κάτι ἀπό τό θεϊκό Του μεγαλεῖο; Νά μᾶς ἔδειχνε τήν ὡραιότητα τοῦ παραδείσου καί τό φρικτό τῆς κολάσεως. Νά μᾶς ἔδειχνε πῶς εἶναι οἱ  παμφώτεινοι ἄγγελοι καί οἱ κατασκότεινοι καί ἀπαίσιοι δαίμονες;

Ἐάν ὅμως ὁ Θεός τό ἔκανε αὐτό, δέν θά εἴχαμε οἱ ἄνθρωποι ἀπολύτως καμία ἐλευθερία. Θά ἤμασταν ὑποχρεωμένοι νά Τόν πιστεύουμε, νά Τόν ἀποδεχόμαστε. Δέν θά κάναμε ἁμαρτίες, ὄχι ἀπό ἀγάπη στόν Θεό, ἀλλά  ἀπό φόβο καί τρόμο μπροστά σ’ αὐτά πού θά εἴχαμε δεῖ. Ὁ Θεός ὅμως δέν μᾶς θέλει σκλάβους, ρομπότ, ἀνελεύθερα ὄντα. Γι’ αὐτό μᾶς ἄφησε τά ἴχνη Του, ἔτσι ὥστε ὅσοι θέλουμε καί Τόν ἀγαποῦμε, νά Τόν πιστεύουμε καί νά Τόν ἀκολουθοῦμε· καί ὅσοι δέν θέλουν, νά μποροῦν νά Τόν ἀμφισβητοῦν ἤ νά Τόν ἀρνοῦνται. Τά ἴχνη τοῦ Θεοῦ εἶναι τέτοια πού μᾶς βοηθοῦν νά πιστέψουμε, ἀλλά δέν μᾶς ὑποχρεώνει.

Ὅλα μιλοῦν γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ

Γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ λοιπόν μιλοῦν τά πάντα γύρω μας. Δέν ὑπάρχει κανένα ἀπολύτως ἐπιχείρημα γιά τήν μή ὕπαρξη Θεοῦ, ἐκτός ἀπό τό γεγονός ὅτι δέν βλέπουμε τό Θεό μέ τίς αἰσθήσεις μας. Ἀντίθετα γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ ἔχουμε ἄπειρες μαρτυρίες, σημάδια καί ἐμπειρίες.

Ἡ λογική (σελ.27)

Καί πρῶτα ἀπ’ ὅλα ἡ λογική μας μᾶς λέει πολύ ἁπλά ὅτι τίποτε δέν γίνεται μόνο του. Βλέπουμε γιά παράδειγμα ἕνα κτίριο, ἕνα ἔπιπλο, ἕνα μηχάνημα. Ποιός τρελός θά μποροῦσε νά πεῖ ὅτι ὅλα αὐτά ἔγιναν μόνα τους; Κανείς!  Ἡ λογική μας λοιπόν μᾶς λέει ὅτι ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα τῆς φύσεως πού βλέπουμε γύρω μας δέν μπορεῖ νά ἔγιναν μόνα τους, ἀλλά κρύβουν πίσω τους τόν Δημιουργό τους, Αὐτόν πού τά ἔφτιαξε. Ἀπαντοῦν σχετικά οἱ «ἄθεοι» : «Ὅλα τά τεχνικά ἐπιτεύγματα πού βλέπουμε γύρω μας ὁπωσδήποτε ἔχουν κάποιο δημιουργό. Τό Σύμπαν ὅμως ὄχι»! Εἶναι δυνατόν;

Ἡ ἁρμονία τοῦ σύμπαντος (σελ. 27-28)

Τότε πῶς ἐξηγεῖται ἡ ἁρμονία τοῦ σύμπαντος; Οἱ φυσικοί νόμοι τί ἄλλο ἀποδεικνύουν παρά τό ὅτι ὑπάρχει κάποια κινητήρια δύναμη καί πανσοφία πού ρυθμίζει τούς νόμους τοῦ σύμπαντος. Κι αὐτή ἡ ἁρμονία καί τελειότητα μέσα στή φύση δέν παρατηρεῖται μόνο στόν μακρόκοσμο τῶν πλανητῶν καί τῶν γαλαξιῶν ἀλλά καί στόν μικρόκοσμο τῆς γῆς μας. Θαυμάζουν οἱ ἐπιστήμονες καί ἀποροῦν γιά τήν τελειότητα μέ τήν ὁποία εἶναι δημιουργημένος ὁ ἄνθρωπος, τά ζῶα, τά φυτά, οἱ μικροοργανισμοί, τά πάντα. Καί ὅλα τά ὄντα ἔχουν μεταξύ τους κάποιο ρόλο καί κάποιο σκοπό. Τό ἕνα ὑπηρετεῖ τό ἄλλο. Ὅλα εἶναι στή θέση τους, στό ρόλο τους, στόν σκοπό τους.

Ὅταν λοιπόν ὁ ἄνθρωπος στρέφει τό βλέμμα του στόν γύρω του κόσμο καί βλέπει τήν ἁρμόνία καί τό μεγαλεῖο τῆς φύσεως καί τῶν ὄντων, δέν μπορεῖ παρά νά αἰσθανθεῖ τήν ὕπαρξη ἑνός Θεοῦ δημιουργοῦ.

Ἡ ἐσωτερική ἀναζήτηση (σελ.28)

Ἀλλά καί μέσα στά βάθη τῆς καρδιᾶς του ὅταν ὁ ἄνθρωπος στρέψει τή σκέψη του, κατανοεῖ ὅτι οἱ πόθοι τῆς καρδιᾶς του στρέφονται σ’ ἕναν τέλειο κόσμο ἀγάπης, καί χαρᾶς, πού δέν τόν βρίσκει μέσα στά στενά ὅρια ἑνός κόσμου πού ἔχει ἀρχή καί τέλος, ζωή καί θάνατο. Κάθε ἄνθρωπος κατανοεῖ ὅτι ὁ κόσμος αὐτός εἶναι καταδικασμένος νά πεθάνει, νά πάψει κάποτε νά ὑπάρχει γιά νά ἔρθει ἕνας νέος κόσμος, χωρίς λύπες καί βάσανα, χωρίς ἀρρώστιες καί θανάτους, χωρίς ἀδικίες καί κακίες, χωρίς πολέμους καί φτώχεια.

Μάριος Ν. Δομουχτσῆς

Σέ ποιόν Θεό νά πιστέψω;

  (σελ.26-28)

Ἔκδοση Πέμπτη

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

ΑΘΗΝΑ 2013

 

http://makkavaios.blogspot.gr/2015/12/blog-post_72.html#more