«Μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς ἀρετές εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ ὅπως θέλει ὁ Θεός, σέ κάθε περίπτωση προτιμᾶ τήν ὠφέλεια καί τήν εὐχαρίστηση τοῦ συνανθρώπου του καί ὄχι τή δική του.» μέρος α΄

Ὑπόθεση ΛΣΤ΄(36)

«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

Ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου Εὐθυμίου

Ὅταν ὁ ἅγιος Εὐθύμιος ἔμελλε νά φύγει ἀπό τά ἐπίγεια, κάλεσε κοντά του τούς μαθητές του καί εἶπε: «Πατέρες μου καί ἀγαπητοί ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί καί παιδιά μου· ἐγώ πορεύομαι πλέον τόν τελευταῖο δρόμο τῶν πατέρων μου. Ἐσεῖς τώρα ὀφείλετε νά δείξετε ὅτι μέ ἀγαπᾶτε μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν, ἀπό τίς ὁποῖες πρώτη εἶναι ἡ ἀγάπη, πού εἶναι ὁ σύνδεσμος τῆς τελειότητας¹ τῶν ἀρετῶν. Γιατί, ὅ,τι εἶναι γιά τό ψωμί τό ἁλάτι, αὐτό εἶναι γιά τίς ἀρετές ἡ ἀγάπη, καί χωρίς αὐτήν εἶναι ἀδύνατο νά κατορθώσει κανείς τήν ἀρετή ὅπως πρέπει, ἀφοῦ καί ἡ κάθε ἀρετή μέ τήν ἀγάπη καί τήν ταπεινοφροσύνη ἐπιβεβαιώνεται. Ἡ ταπεινοφροσύνη δηλαδή ἀνεβάζει τόν κάτοχό της σέ ὕψος κατορθωμάτων, ἐνῶ ἡ ἀγάπη τόν κρατᾶ μέ ἀσφάλεια καί δέν τόν ἀφήνει νά πέσει ἀπό ἐκεῖ ψηλά.

Ἡ ἀγάπη εἶναι τό ἀνώτερο ἀπό ὅλα, καί τοῦτο γίνεται φανερό ἀπό τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου καί δημιουργοῦ μας. Αὐτός δηλαδή, ἀπό ἀγάπη γιά ἐμᾶς, ταπείνωσε θεληματικά τόν ἑαυτό του καί ἔγινε ἄνθρωπος ὅπως ἐμεῖς. Πρέπει λοιπόν νά τόν δοξολογοῦμε ἀδιάκοπα καί νά τόν ὑμνοῦμε. Ἐπίσης, νά φροντίζουμε ὅσο μποροῦμε καί γιά ἐκείνους πού ἀντιμετωπίζουν θλίψεις».

Εἶπε ὁ αββάς Ἀντώνιος: «Ἀπό τόν συνάνθρωπο ἐξαρτᾶται ἡ ζωή καί ὁ θάνατός μας². Ἄν κερδίσουμε τόν ἀδελφό μας, τόν Θεό κερδίζουμε· ἄν σκανδαλίσουμε τόν ἀδελφό, ἁμαρτάνουμε ἀπέναντι στόν ἴδιο τόν Χριστό».

Ἔλεγε ὁ ἀββάς Ἰωάννης ὁ Κολοβός: «Δέν εἶναι δυνατό νά χτίσει κανείς τό σπίτι ἀπό πάνω πρός τά κάτω, ἀλλά ἀπό τό θεμέλιο πρός τά ἐπάνω».

«Τί ἐννοεῖς μέ αὐτό;» τόν ρώτησαν, καί ὁ γέροντας ἀποκρίθηκε: «Τό θεμέλιο εἶναι ὁ συνάνθρωπος, τόν ὁποῖο πρέπει νά κερδίσεις. Αὐτό εἶναι τό πρῶτο πού πρέπει νά γίνει· γιατί ἀπό αὐτόν κρέμονται ὅλες οἱ ἐντολές³ τοῦ Χριστοῦ.

Ἕνας ἀδελφός ρώτησε κάποιον γέροντα: «Πῶς συμβαίνει, ἐνῶ καί τώρα μερικοί κοπιάζουν μέ διάφορους τρόπους στήν ἄσκηση, νά μήν παίρνουν τή χάρη ὅπως οἱ παλιοί μοναχοί;»

«Τότε ὑπῆρχε ἀγάπη», ἀπάντησε ὁ γέροντας, «καί ὁ καθένας τραβοῦσε τόν ἄλλον πρός τά ἐπάνω. Τώρα, ἐπειδή ψυχράθηκε ἡ ἀγάπη⁴, ὁ καθένας σέρνει τόν ἄλλον πρός τά κάτω. Γι᾿ αὐτό δέν παίρνουμε τή χάρη».

Στά κελλία ἦταν κάποιος γέροντας πού λεγόταν Ἀπολλώς. Αὐτός, ὅταν ἐρχόταν κανείς νά τόν ζητήσει γιά ὁποιαδήποτε ἐργασία, πήγαινε μέ χαρά λέγοντας: «Μαζί μέ τόν Χριστό θά ἐργαστῶ σήμερα γιά τήν ψυχή μου».

Συνεχίζεται.....

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Εὐεργετινός τόμος γ΄

Ἐκδόσεις: « ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ »

 Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις  « ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ » γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

1Κολ. Γ΄ : 14.

2Πρβλ. Α΄ Ἰω. Γ΄ :14.

3Πρβλ. Ματθ. Κβ΄ : 39-40.

4Πρβλ. Α΄ Ἰω. Γ΄ :14.