Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ .«Κάτσε κάτω! Κάτσε ἀμέσως!Ὁ Κύριος καθοδηγεῖ ὁλόκληρο τόν κόσμο. Αὐτός θά ὁδηγήση τό μικρό μας κοχύλι!».

Ο μακάριος περπατούσε κάποια ημέρα στήν όχθη του Δνείπερου πρός τήν Λαύρα. Ο υποτακτικός του Παντελεήμων ήταν μαζί του.

Ήταν περίπου δυό ώρες πριν σημάνουν οι καμπάνες της εκκλησίας.

Φτάνοντας στο μέρος πού οι σπηλιές της Λαύρας δεσπόζουν στόν λόφο, ο Στάρετς είδε μιά βάρκα δεμένη στήν όχθη καί είπε:

«Ξέρεις τί σκέφτομαι Παντελεήμων;».

«Τί Μπάτουσκα;».

«Νά περάσουμε οί δυό μας στήν αντικρινή όχθη. Κανείς εκεί δέν προσεύχεται στόν Θεό, έτσι εμείς θά προσευχηθούμε γιά τόν καθένα καί μετά θά διαβάσουμε τό 'Ιερό Ψαλτήρι»

«"Οπως θέλεις Μπάτουσκα».

Έτσι, ήλθαν οι δυό τους στήν όχθη κι ο μακάριος έλυσε την βάρκα, η οποία ήταν χωρίς κουπί καί διέταξε τόν Παντελεήμονα νά καθήση μέσα σ’ αύτήν.

«Μά πώς θά πάμε; ρώτησε μέ απορία ο υποτακτικός. Δέν υπάρχει κουπί Μπάτουσκα. Πρέπει νά βρω ένα, κάπου εδώ κοντά είναι τό σπίτι τού φύλακα».

«Δέν χρειάζεται. Κάτσε κάτω σου λέω».

«Καί τί θά γίνει μέ το κουπί; Ή μήπως θά χρησιμοποιήσουμε τά χέρια μας;».

«Καί τί σου χρειάζεται ένα κουπί κουτούτσικε;».

«Μά γιά νά σπρώχνω τό νερό, νά στρίβω τή βάρκα».

«Κάτσε κάτω! Κάτσε αμέσως! Ο Κύριος καθοδηγεί ολόκληρο τόν κόσμο. Αύτός θα οδηγήση τό μικρό μας κοχύλι!».

  Ο Παντελεήμων κάθησε επιτέλους κάτω καί πρόσεχε νά δή τί θά γινόταν στή συνέχεια.

Ο μακάριος έσπρωξε την μικρή βάρκα μακριά από την όχθη, κάθησε κι ο ίδιος στήν πρύμνη κι άνοιξε τό Ψαλτήρι του:

«Ευλόγησον, ω Κύριε!» είπε καί βυθίστηκε στήν μελέτη του. Καί ω του θαύματος! Η βάρκα ξεκίνησε απαλά μόνη της. Ο Παντελεήμων καθόταν έκπληκτος μέ κομμένη την ανάσα. Δέν μπορούσε ν’ αρθρώση λέξη. Τα ελαφρά κυματάκια τού ποταμού λίκνιζαν τό εύθραυστο σκάφος. Ο ήλιος έλαμπε ξεχύνοντας θαλπωρή, ενώ φυσούσε ένα γλυκό αεράκι. Η απόσταση πρός τήν αντικρινή όχθη όλο καί μίκραινε. Ξαφνικά κάτι άστραψε στά μάτια του υποτακτικού. Από τό νερό ξεπήδησαν πλήθος χρυσόψαρα καί πέφτοντας στό κάτω μέρος τής βάρκας, άρχισαν νά παίζουν χαρούμενα, ενώ τά λέπια τους έλαμπαν στό φως τού ήλιου. Ο Παντελεήμων έριξε ένα βλέμμα στόν μακάριο Στάρετς γεμάτο από ανέκφραστο θαυμασμό.

«Ησυχία! μή μιλήσης»! είπε εκείνος. «Αυτά είναι άγγελοι του Θεού. Ο Κύριος τάστειλε γιά δική μας παρηγοριά».

Ο Παντελεήμων ένοιωσε μιά απερίγραπτη αγαλλίαση κι απόμεινε νά κοιτάζη εκστατικός τό θέαμα. Καθώς όμως η βάρκα πλησίαζε στήν όχθη, εκείνα εξαφανίστηκαν στά βάθη τού ποταμού.

 Στό ταξίδι της επιστροφής, επαναλήφθηκε ακριβώς το ίδιο.

«Φύλαξε τό στόμα σου», είπε ο Στάρετς στόν υποτακτικό του καθώς άφηναν την όχθη του Δνείπερου, «καί βάλε φραγμό στά χείλη σου. Κοίτα καλά νά μή πής τίποτα απ’ όσα είδες, σε κανένα, μέχρι τόν θάνατό μου».

Ο Παντελεήμων τό κράτησε μυστικό μέχρι την κοίμηση του ευλογημένου Στάρετς καί μόνον μετά τήν εκδημία του, μίλησε γι’ αύτό τό θαύμα σέ πολλούς αδελφούς της Λαύρας.

Πράγματι. Θαυμαστός είναι ο Θεός μας! «Πάντα όσα ήθέλησεν εποίησεν εν τω ούρανω καί εν τη γή, εν ταις θαλάσσαις καί εν πάσαις ταις αβύσσοις... ότι εν τη χειρί αυτού τά πέρατα της γης καί τά ύψη των ορέων αυτού εισιν. Ότι αυτού έστιν η θάλασσα καί αυτός εποίησεν αυτήν...».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/02/normal-0-false-false-false-el-x-none-x_6.html