(Ματθ. η΄, 5-13)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς·
Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου.
Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ' ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῷ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. Καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.
Ερμηνεία
Μια συγκινητική ιστορία μάς περιγράφει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ένας Ρωμαίος αξιωματικός ήλθε να παρακαλέσει τον Κύριο να θεραπεύσει τον δούλο του• «ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος» (Ματθ. 8, 6). Είναι αξιόλογος και θαυμαστός ο διάλογος που διαμείφθηκε μεταξύ του εκατοντάρχου και του Ιησού. Ας δούμε πιο αναλυτικά τα στοιχεία αυτού του θαύματος.
Το πρόσωπο του εκατοντάρχου
Ο εκατόνταρχος προκειμένου να πλησιάσει τον Χριστό κατ’ αρχήν έστειλε άλλους• «ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν πρεσβυτέρους τῶν Ἰουδαίων» (Λουκ. 7, 3). Μετά αφού άνοιξε κάπως τον δρόμο για να πλησιάσει τον Ιησού, πήγε κι ο ίδιος προσωπικά να Τον συναντήσει (Ματθ. 8, 5). Αυτό δείχνει πως είχε πάρει στα σοβαρά την υπόθεση της θεραπείας του δούλου του. Αξίζει να σημειωθεί πως δεν ενδιαφερόταν για κάποιο συγγενή του, αλλά για τον δούλο του. Είναι δε γνωστό πόσο μηδαμινή αξία είχαν οι δούλοι την εποχή εκείνη. Ο Ρωμαίος αξιωματικός είχε βαθιά πίστη στο πρόσωπο του Χριστού. Αυτή την πίστη ήθελε να αποκαλύψει ο Θεάνθρωπος. Χωρίς να του το ζητήσει ο εκατόνταρχος, ο Χριστός ζήτησε να πάει στο σπίτι του.
Ο Ζιγαβηνός σημειώνει πως ο Κύριος «ἠθέλησε τὴν πολλὴν αὐτοῦ τοῦ πίστιν ἐκκαλυφθῆναι καὶ τοῖς ἀκολουθοῦσι», δηλαδή ήθελε την πολλή του πίστη να την αποκαλύψει και στους μαθητές που Τον ακολουθούσαν. Δεν θαύμασε μόνο την πίστη του ο Κύριος, αλλά την πρόβαλε για να τον μιμηθούν κι άλλοι. Ήθελε ακόμη ο Κύριος να ταπεινώσει και τους Ιουδαίους που αλαζονεύονταν πως κατάγονται από τον Αβραάμ, ενώ παράλληλα ήθελε να δώσει θάρρος στους εθνικούς για να Τον πλησιάσουν και να σωθούν. Επίσης η παρατήρηση του αξιωματικού πως μπορεί να κάνει τον δούλο του καλά χωρίς να πάει στην οικία του δείχνει τη μεγάλη του εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Κυρίου, και όπως λέγει ένας αρχαίος συγγραφεύς, «καὶ ζωῆς καὶ θανάτου εἶχεν ὁ ἑκατόνταρχος τὸν Ἰησοῦν ἐξουσιαστὴν».
Η συμπεριφορά του Χριστού
Παντού ο Κύριος ακολουθούσε την προαίρεση των αιτουμένων απ’ Εκείνον κάτι. Μέσα στα κείμενα των Ευαγγελίων δεν Τον βλέπουμε να πίκρανε ποτέ άνθρωπο. Όποιος πλησίαζε τον Ιησού, πάντοτε έφευγε ωφελημένος. Αρκετές φορές πραγματοποιούσε και τις απλές επιθυμίες των ανθρώπων που πήγαιναν κοντά Του, για να ωφεληθούν. Π.χ. ήθελε η αιμορροούσα γυναίκα να πιάσει το ρούχο Του και να γίνει καλά. Με τον τρόπο αυτό της έδωσε τη θεραπεία της. Στην περίπτωση του εκατοντάρχου όμως ξεπέρασε κάθε όριο φιλανθρωπίας. Όχι μόνον ήθελε να τον θεραπεύσει, αλλά προθυμοποιήθηκε να πάει και στο σπίτι του, για να δει από κοντά τον άρρωστο δούλο. Όλα αυτά τα έκανε για να φανεί η πίστη κι η αρετή των ανθρώπων που Του ζητούσαν κάτι. Εδώ για να λάμψει η πίστη του εκατοντάρχου. Ο Χριστός είναι ευμήχανος και έχει ποικίλα φάρμακα για τη σωτηρία μας. Πράγματι μέσα στην ψυχή του αξιωματικού είδε να υπάρχει ο πλούτος της πίστεως, γι’ αυτό και συγκατέβη και ταπεινώθηκε ο Κύριος και είπε πως επιθυμεί να πάει στο σπίτι του να δει κι από κοντά τον άρρωστο δούλο.
Η δύναμη της πίστεως
Ο πιστός χριστιανός είναι βέβαιος πως και το μεγαλύτερο εμπόδιο στον πνευματικό του αγώνα θα εξαφανισθεί, εφ’ όσον έχει σύμμαχο τον Θεό. Ο πιστός χριστιανός δεν είναι ευκολόπιστος, αλλ’ ούτε και άπιστος. Είναι πιστός. Η πίστη, η αγάπη και οι λοιπές αρετές είναι βιώματα ασυγκρίτως ανώτερα από τα θαύματα. Η πίστη δεν είναι πολυπραγμοσύνη. Ο ίδιος ο Λυτρωτής Κύριος μάς διαβεβαίωσε• «ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὅρει τούτῳ• μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν» (Ματθ. 17, 20). Η πίστη και βουνά μετακινεί ακόμη και μπροστά της εξαφανίζονται όλα τα εμπόδια.
Αγαπητοί αδελφοί, ο πιστός δεν είναι απλώς πιστός, αλλά βεβαιόπιστος, δηλαδή έχει ακλόνητη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Κυρίου μας για τον εαυτό του και για την πορεία της ζωής του. Όλα τα αναθέτει σ’ Αυτόν. Το δικό μας χρέος είναι να έχουμε πίστη ζωντανή, χωρίς αμφιβολίες, γεμάτη από βεβαιότητα για τον Θεό και με την ελπίδα πως δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ σ’ όλα τα συμβάντα της ζωής μας. Αμήν.
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/07/blog-post_16.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου