Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Πηλίου, σε απόσταση 17 χιλιόμετρα από το Βόλο και σε υψόμετρο 850 μέτρων, κοντά στη Μακρυνίτσα.
Ο τάφος του Αγίου Γερασίμου του Νέου
Στο σημείο αυτό ο Άγιος Γεράσιμος ο Νέος του εκ Λεονταρίου Τριπόλεως έκτισε αρχικά ένα φτωχικό κελλί και αφοσιώθηκε στην προσευχή και την άσκηση.
Μετά την οσιακή κοίμηση του στις 14 Σεπτεμβρίου του 1740, ετάφη στον πρόναο της Αγίας Τριάδος στο καθολικό της Μονής Σουρβιάς.
Ο τάφος και τα λείψανά του έγιναν αιτία θαυμαστών σημείων και ιάσεων, γεγονός που οδήγησε τους μοναχούς της Σουρβιάς, όπου ανήκε ο Γεράσιμος, ένα έτος μετά, το 1741, να ανεγείρουν ναό προς τιμήν του, ως μετόχιο της Μονής. Η ευλάβεια των χριστιανών ήταν μεγάλη στον άγιο Γεράσιμο. Για αυτό και ζητούσαν την κάρα του σε διάφορες περιοχές της Θεσσαλίας, ώστε να αντιμετωπισθούν επιδημικές ασθένειες, απειλή ακρίδων, ξηρασίας κ.λ.π.
Για αυτό και ζητούσαν την κάρα του σε διάφορες περιοχές της Θεσσαλίας, ώστε να αντιμετωπισθούν επιδημικές ασθένειες, απειλή ακρίδων, ξηρασίας κ.λ.π.
Ονομαστές έχουν μείνει στο λαό οι θαυματουργικές επεμβάσεις του τιμίου λειψάνου στους Ωρεούς, τη Σκόπελο, τα Κανάλια και αλλού.
Η εικόνα του Αγίου Γερασίμου, κατά τοπική ευλαβή συνήθεια, περιφέρεται την ημέρα της Μεσοπεντηκοστής για ευλογία στα κτήματα των γεωργών της Μακρυνίτσας, μετά από λειτουργία στο ναό της Παναγίας, ενώ τον Αύγουστο η εικόνα και η Τιμία κάρα του τοποθετούνται στο ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μακρυνίτσας για προσκύνησή τους εκ μέρους των παραθεριστών.
Στα 1795, όταν το κελλί του Αγίου Γερασίμου κατέρρευσε, η Μονή Σουρβιάς ανήγειρε διώροφο κτίριο με δύο κελλιά και άλλους βοηθητικούς χώρους, ως διαμονητήριο των μοναχών της που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες του προς τιμήν του Γερασίμου ναού.
Με βάση τον πρώτο ναό του 1741 και το διώροφο κτίριο του 1795 συγκροτήθηκε η Μονή του Αγίου Γερασίμου, που γνώρισε όλα τα δεινά των Επαναστάσεων του 1821, του 1854, τοπικών εξεγέρσεων, πολέμων του 1912-13, ξενικής Κατοχής 1941 - 44.
Η Τιμία Κάρα του Αγίου Γερασίμου του Νέου
Λίγο πριν από τον πόλεμο του 1940, στη Μακρυνίτσα και τα γύρω χωριά σημειώθηκε έξαρση του θρησκευτικού συναισθήματος μεταξύ πολλών νεανίδων, που εκδηλωνόταν εντονότερα στις περιοδείες της τιμίας κάρας του Αγίου.
Τότε, ακριβώς, ένας φωτισμένος κληρικός, ο πατήρ Δοσίθεος Μαχαιρίτσας (1895 - 1958), ηγούμενος των συνενωθεισών Μονών Σουρβιάς και Φλαμουρίου, με έγκριση του μητροπολίτου Δημητριάδος Ιωακείμ, ιδρύει τη γυναικεία Μονή Γερασίμου Μακρυνίτσας και κάρονται οι πρώτες τέσσερις μοναχές (1945), υπό την ηγουμένη Φεβρωνία.
Αργότερα προσέρχονται και άλλες, αλλά οι δύσκολες συνθήκες της περιόδου εκείνης και η έλλειψη κελλιών δεν επιτρέπουν παρά την με βραδύ ρυθμό κουρά τους.
Η πρόοδος της Μονής διακόπηκε προσωρινά μετά την κοίμηση του Δοσιθέου.
Στη συνέχεια, υπό την καθοδήγηση του πατρός Γαβριήλ, «νουνεχούς και σοφού Γέροντος», η Μονή ανεπτύχθηκε και από πλευράς μοναζουσών και κτιριακών εγκαταστάσεων.
Το καθολικό που είναι κτίσμα του 1741, έχει τέμπλο ξυλόγλυπτο κατασκευασμένο το 1808 με εικόνες αναγεννησιακής τεχνοτροπίας ενώ η εικόνα του Αγίου Γερασίμου φιλοτεχνήθηκε τον 18ο αιώνα και είναι επαργυρωμένη.
Μεταξύ των λειψάνων είναι του αγίου Συμεών και άλλα ανωνύμων αγίων.
Στη βιβλιοθήκη της Μονής φυλάσσονται και κάποιες παλαιές εκδόσεις Πατερικών κειμένων.
Σήμερα στην Μονή που λειτουργεί και ξενώνας υπάρχει γυναικεία μοναχική αδελφότητα 15 μοναχών με Ηγουμένη την Ευπραξία Καψάλη και ασχολούνται με κέντημα, πλέξιμο, κατασκευή εικόνων επί ξύλου, αγιογραφία.
Το μοναστήρι εορτάζει τον Άγιο του στις 15 Σεπτεμβρίου, όπου συμμετέχει σύσσωμη η Μακρινίτσα.
Τηλέφωνο: (+30) 24280 99171
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου