Νωρίς
επίσης επικράτησε και η συνήθεια της νηστείας προ της εορτής των
Θεοφανείων (δηλ. την παραμονή) για δύο λόγους: Πριν από κάθε Δεσποτική
εορτή (που αναφέρεται δηλαδή στο πρόσωπο του Δεσπότη Χριστού)
προηγούνταν νηστεία για την ψυχική και σωματική κάθαρση των πιστών.
Έτσι, η Εκκλησία όρισε να νηστεύουμε την παραμονή των Θεοφανείων σαν
προετοιμασία για την γιορτή, όπως προαναφέραμε. Νηστεύουμε μόνο μία
ημέρα για τη μεγάλη αυτή εορτή και όχι περισσότερες ημέρες γιατί
βρισκόμαστε σε εορταστική περίοδο, το άγιο Δωδεκαήμερο.
Επίσης, παλαιά
συνήθεια ήταν αυτοί που θα βαπτίζονταν να νηστεύουν και μαζί με αυτούς
οι ανάδοχοι, οι συγγενείς αλλά και άλλοι χριστιανοί οι οποίοι τηρούσαν
εθελοντικά νηστεία «υπέρ των βαπτιζομένων». Δεν ήταν λοιπόν δύσκολο στη
συνείδηση των χριστιανών να συνδεθούν η πόση του αγιασμού και η νηστεία,
χωρίς να υπάρχει αιτιώδης σχέση μεταξύ αυτών. Μολαταύτα η νηστεία της
παραμονής, αν και δεν συνδέεται, όπως αναφέραμε παραπάνω, με την
μετάληψη του αγιασμού, πρέπει σε κάθε περίπτωση να τηρηθεί.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/01/blog-post_67.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου