Μια Θεόσταλτη Ανάδοχος της N. V. Khvostova, Addis-Ababa 1958
Το ακόλουθο περιστατικό από την ζωή της αυτοκράτειρας Αλεξάνδρας Φεόντοροβνα έλαβε χώρα το 1914, πριν από τον πόλεμο.
Η αυτοκρατορική οικογένεια περνούσε το καλοκαίρι στην Λιβάντια, όπου η αυτοκράτειρα συνήθιζε πολύ να κάνει βόλτες μονάχη της. Για τον λόγο αυτόν, έβγαινε εκτός της Λιβάντια με μια ανοιχτή άμαξα. Αφού προχωρούσε λίγα μίλια, έβγαινε από την άμαξα και περπατούσε έχοντας για συντροφιά μία από τις κυρίες επί των τιμών της. Πάντα πολύ σεμνά ντυμένη -με ένα απλό καλοκαιρινό φόρεμα, σανδάλια και χωρίς φανταχτερό καπέλο συνήθιζε κάποτε να πηγαίνει στην Γιάλτα, επισκεπτόμενη κάποια εκκλησία με σκοπό να προσευχηθεί χωρίς να γίνει αντιληπτή από άλλους.
Αυτό έκανε και την ημέρα για την οποία θα μιλήσω τώρα. Η αυτοκράτειρα σταμάτησε στην εκκλησία του Autsky, προσευχήθηκε για λίγο και άναψε μερικά κεριά δίπλα από τις ιερές εικόνες. Στην εκκλησία υπήρχε μια ομάδα πολύ φτωχικά ντυμένων ανθρώπων, που είχαν έρθει να βαφτίσουν ένα παιδί. Ο ιερέας είχε ήδη φορέσει τα άμφιά του, αλλά οι άνθρωποι προφανώς περίμεναν κάποιον και έτσι ο ιερέας δεν ξεκινούσε την ακολουθία. Η αυτοκράτειρα ήδη ετοιμαζόταν να φύγει, όταν ο ιερέας την πλησίασε και της ζήτησε να πάρει την θέση της τρομερά αργοπορημένης αναδόχου, της νονάς δηλαδή, χωρίς βέβαια να γνωρίζει ότι μπροστά του είχε την αυτοκράτειρα!
Η αυτοκράτειρα συμφώνησε ευγενικά και, παίρνοντας το παιδί στην αγκαλιά της, στάθηκε μαζί με τον πατέρα του παιδιού, ένα φτωχό τσαγκάρη. Όταν η αυτοκράτειρα ρωτήθηκε πώς θα ήθελε να ονομαστεί το κοριτσάκι, αυτή απάντησε απλά: «Αλεξάνδρα». Στην συνέχεια, κατά την διάρκεια της ακολουθίας, έκανε ό,τι απαιτείται από τους αναδόχους, δηλαδή περπάτησε τρεις φορές γύρω από την κολυμβήθρα μαζί με τον τσαγκάρη κρατώντας το παιδί στην αγκαλιά της, σύμφωνα με το τυπικό της Εκκλησίας.
Μετά την τελετή του βαπτίσματος, η αυτοκράτειρα σημείωσε απλά στο βιβλίο βαπτίσεων της εκκλησίας του Autsky: «Αλεξάνδρα Ρομάνοβα». Κατά την αποχώρησή της έκανε χειραψία με τον καθένα που είχε έρθει για την βάπτιση και, αφού ζήτησε την διεύθυνση της βαφτιστικιάς της, έφυγε με τα πόδια.
Την επόμενη μέρα μια αυτοκρατορική άμαξα έφτασε στο φτωχικό του τσα γκάρη, του πατέρα του νεοφώτιστου βρέφους, που βρισκόταν στα περίχωρα της Γιάλτας, και η κυρία επί των τιμών που είχε συνοδεύσει την αυτοκράτειρα την προηγούμενη μέρα έφερε στην μικρή Αλεξάνδρα μια ολόκληρη προίκα και δώρο 500 ρούβλια για τους γονείς της από την Αυτής Μεγαλειότητα την ανάδοχο.
Ω! Πόσο θα ήθελα να ήμουν εκεί σε μια γωνιά για να δω την έκφραση του προσώπου του τσαγκάρη, όταν η αυτοκρατορική άμαξα σταμάτησε έξω από το φτωχικό του!
Μέχρι την Επανάσταση, η αυτοκράτειρα, ανεξάρτητα από το πού ζούσε, όχι μόνο θυμόταν την βαφτιστικιά της, αλλά φρόντιζε γι’ αυτήν και για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές της, τα παιδιά του φτωχού τσαγκάρη. Φυσικά, όταν ξέσπασε η Επανάσταση, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η Σουρόσκα 1 -η αυτοκρατορική βαφτιστικιά- όπως όλοι την ονόμαζαν, και ολόκληρη η οικογέ - νειά της έπρεπε να υποφέρει πολύ λόγω της πνευματικής σχέσης του πατέρα της με την Ρωσσίδα αυτοκράτειρα.
Αυτό, φυσικά, δεν είναι το μοναδικό περιστατικό που μου διηγήθηκε η αυτόπτης μάρτυρας, η κουνιάδα μου, η οποία ήταν εκείνη η κυρία επί των τιμών που είχε την τύχη να συνοδεύει την αυτοκράτειρα και να είναι παρούσα μαζί της στην βάπτιση του παιδιού του τσαγκάρη. Η αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα Φεόντοροβνα ήταν η ενσάρκωση της σεμνότητας και της γυναικείας, αγγελικής καλοσύνης, η οποία προσπαθούσε να κάνει τις καλές της πράξεις μένοντας απαρατήρητη από τους άλλους.
Ρωσσικό χαϊδευτικό του ονόματος Αλεξάνδρα.
https://proskynitis.blogspot.com/2019/09/blog-post_13.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου