''Ἡ νύκτα ὁλόκληρος ἂς μὴ εἶναι ὼσὰν κάποιος ἰδιαίτερος καὶ ἑξαιρετικὸς κλῆρος τοῦ ὕπνου. Μὴ καταδεχθῇς νὰ ἀχρηστεύσης τὸ ἥμισυ τῆς ζωῆς μὲ τὴν ἀναισθησίαν ποὺ φέρει ὁ ὕπνος, ἀλλὰ νὰ μοιράζης τὸν χρόνον τῆς νυκτὸς καὶ εἰς τὸν ὕπνον καὶ εἰς τὴν προσευχήν. Ἀκομη καὶ ὁ ὕπνος σου νὰ εἶναι μελέτη τῆς εὐσεβείας. Διοτι ἐκ φύσεως τὰ ὄνειρα εἰς τὸν ὕπνον εἶναι κατὰ τὸ πλεῖστον ἀπηχήματα τῶν φροντίδων τῆς ἡμέρας. Δηλαδὴ ὅ,τι λογῆς εἶναι τὰ ἔργα τῆς ζωῆς μας, τετοια κατ’ ἀνάγκην εἶναι καὶ τὰ ὄνειρα. Ἔτσι ἀδιακόπως θὰ προσεύχεσαι, ὅταν δὲν κάμνῃς τὴν προσευχὴν μὲ λόγια, ἀλλ’ ὅταν με ὁλόκληρον τὴν διαγωγὴν τῆς ζωῆς σου συνδέσῃς τὸν ἑαυτόν σου μὲ τὸν Θεον, ὥστε ἡ ζωή σου να εἶναι μία συνεχὴς καὶ άδιάκοπος προσευχή.''
~ Ἅγιος Βασίλειος ο Μέγας
(Ομιλία Εἰς τήν μάρτυρα Ἰουλίτταν ΕΠΕ 7, 213)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου