Aγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου
«Πρός τε Ἰουδαίους καὶ Ἓλληνας ἀπόδειξις ὅτι ἐστὶ Θεὸς ὁ Χριστός
ἐκ τῶν παρά τοῖς προφήταις πολλαχοῦ περί αὐτοῦ εἰρημένων»
(:κατά Ιουδαίων και εθνικών, απόδειξη ότι ο Χριστός είναι Θεός, με βάση όσα είπαν οι προφήτες γι’ Αυτόν σε πολλά σημεία των βιβλίων τους)
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Θα αποστείλει κήρυκες σε όλον τον κόσμο και δεν θα υπάρξει κανείς να μην ακούσει το κήρυγμα· και αυτό έχει προλεχθεί. Άκουσε λοιπόν τον Δαβίδ να το λέγει και να το προφητεύει: «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν(: αλλά ως άλλος μουσικός και αρμονικός φθόγγος αντηχούν σε όλη τη γη και τα λόγια τους φτάνουν στις εσχατιές και τα πλέον απομακρυσμένα όρια της οικουμένης)» [Ψαλμ.18,5]. Έπειτα, δείχνοντας και ότι κήρυτταν έχοντας εξουσία και ότι ήταν και από εκείνους που φορούν τα βασιλικά στέμματα πιο ισχυροί, λέγει πάλι αλλού ο ίδιος: «Ἀντὶ τῶν πατέρων σου ἐγενήθησάν σοι υἱοί· καταστήσεις αὐτοὺς ἄρχοντας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν(: αντί των προγόνων σου, τους οποίους εγκατέλειψες και αρνήθηκες, θα είναι τώρα στη θέση αυτών τα τέκνα σου, τα οποία γεννήθηκαν σε σένα από τον πνευματικό σου γάμο με τον Νυμφίο Χριστό· θα αναδείξεις και θα καταστήσεις αυτούς άρχοντες σε ολόκληρη τη γη)» [Ψαλμ.44,17]. Και ότι ο Πέτρος και ο Παύλος ήταν και από τους βασιλείς και από τους άρχοντες ανώτεροι, το φανερώνουν τα πράγματα. Οι νόμοι δηλαδή των βασιλέων καταργούνται ενώ αυτοί ζουν ακόμη, ενώ των ψαράδων εκείνων και μετά τον θάνατό τους είναι γερά θεμελιωμένοι και παραμένουν αμετακίνητοι, αν και οι δαίμονες και η μακροχρόνια συνήθεια και η κακία και η ηδονή και άπειρα άλλα επεχείρησαν να τους ανατρέψουν.
Για να δείξει πάλι ότι, αφού καταστούν αυτοί άρχοντες του κόσμου, θα είναι αξιαγάπητοι σε όλους και ποθητοί, πρόσθεσε και είπε: «Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ· διὰ τοῦτο λαοὶ ἐξομολογήσονταί σοι εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος(: θα μνημονεύω, βασιλιά μου, και θα διαλαλώ το όνομά Σου στις γενεές των γενεών· για τον λόγο αυτόν, γνωρίζοντας αυτό λαοί και φυλές και γλώσσες διάφορες θα Σε ανυμνούν ακατάπαυστα και στον αιώνα του αιώνος)» [Ψαλμ.44,18]· δηλαδή θα Σε ευχαριστήσουν και θα Σου χρεωστούν μεγάλη χάρη, για το ότι τους έδωσες τέτοιους άρχοντες.
Το ότι όμως και το κήρυγμα θα ξαπλωνόταν παντού, και αυτό προλέχθηκε. Πρόσεχε τον Δαβίδ που σου το δηλώνει αυτό με τα όσα λέγει: «Αἴτησαι παρ᾿ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς(:ζήτησε από εμένα και θα σου δώσω ως κληρονομία όλα τα έθνη και θα θέσω υπό την απόλυτη κυριαρχία σου όλη τη γη μέχρι των άκρων και των περάτων αυτής)» [Ψαλμ.2,8]. Και άλλος προφήτης επίσης σε άλλο μέρος το ίδιο δηλώνει: «Καὶ οὐ μὴ κακοποιήσουσιν, οὐδὲ μὴ δύνωνται ἀπολέσαι οὐδένα ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου, ὅτι ἐνεπλήσθη ἡ σύμπασα τοῦ γνῶναι τὸν Κύριον ὡς ὕδωρ πολὺ κατακαλύψαι θαλάσσας(: και ούτε τα άγρια θηρία, ούτε τα φίδια, ούτε άνθρωποι πλέον θα κάνουν κακό, ούτε θα έχουν δύναμη και διάθεση να εξοντώσουν κανένα στο όρος το άγιό μου, σε όλη δηλαδή την οικουμένη, όπου θα εκτείνεται η βασιλεία του Μεσσία· διότι ολόκληρη η γη γέμισε με το να γνωρίσει τον Κύριο, σαν το πολύ νερό, που γεμίζει και καλύπτει τελείως θάλασσες)» [Ησ.11,9]. Πρόσεχε και την ευκολία της υπακοής σε Αυτόν: «Ἀπὸ κραυγῆς Ἐσεβὼν ἕως Ἐλεαλὴ αἱ πόλεις αὐτῶν ἔδωκαν φωνὴν αὐτῶν, ἀπὸ Ζογὸρ ἕως Ὠρωναὶμ καὶ Ἀγλάθ-Σαλισία, ὅτι καὶ τὸ ὕδωρ Νεβρεὶν εἰς κατάκαυμα ἔσται(:από την ισχυρή κραυγή αγωνίας της Εσεβών μέχρι την Ελεαλή όλες οι πόλεις στέναζαν και θρηνούσαν· επίσης από τη Ζογόρ έως την Ωρωναίμ και την Αγλάθ-Σαλισία και αυτά τα άφθονα νερά, τα πηγαία ύδατα της Νεβρείν παραδόθηκαν στη φωτιά)» [Ιερ.31,34].
Αλλά και το αρραγές της Εκκλησίας προλέχθηκε: «Ἒσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐμφανὲς τὸ ὄρος Κυρίου καὶ ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ ἐπ᾿ ἄκρων τῶν ὀρέων καὶ ὑψωθήσεται ὑπεράνω τῶν βουνῶν· καὶ ἥξουσιν ἐπ᾿ αὐτὸ πάντα τὰ ἔθνη(:φανέρωσε ο Κύριος ότι κατά τις έσχατες ημέρες της μωσαϊκής οικονομίας, όταν πρόκειται η νέα περίοδος του Μεσσία να αντικαταστήσει αυτήν, θα γίνει περίοπτο και εμφανές το όρος του Κυρίου και ο ναός του Θεού, ο κτισμένος επάνω στη Σιών, θα γίνει ορατός από όλα τα σημεία και από πολύ μακριά, σαν να είναι κτισμένος επάνω στις κορυφές των υψηλότερων βουνών· και θα υψωθεί επάνω από όλα τα βουνά και θα προστρέξουν στο όρος αυτό του Κυρίου όλα τα έθνη)» [Ησ. 2,2].
Και ότι η Εκκλησία δεν θα είναι μόνο σταθερή και αμετακίνητη και αρραγής, αλλά και θα συντελέσει στο να βασιλεύσει στον κόσμο η ειρήνη, και ότι θα καταλυθούν στις πόλεις οι πολυαρχίες και οι μοναρχίες και θα ιδρυθεί μία βασιλεία, που θα τους περιλάβει όλους και θα επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος της ειρήνη και όχι όπως προηγουμένως. Γιατί πρωτύτερα όλοι οι χειροτέχνες και οι ρήτορες έπαιρναν τα όπλα και ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν, όταν όμως ήλθε ο Χριστός διαλύθηκαν όλα εκείνα και περιορίστηκε ο πόλεμος σε ορισμένα μέρη. Και αυτό λοιπόν δηλώνοντάς το κάποιος προφήτης έλεγε: «Καὶ κρινεῖ ἀναμέσον τῶν ἐθνῶν καὶ ἐλέγξει λαὸν πολύν, καὶ συγκόψουσι τὰς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα καὶ τὰς ζιβύνας αὐτῶν εἰς δρέπανα, καὶ οὐ λήψεται ἔθνος ἐπ᾿ ἔθνος μάχαιραν, καὶ οὐ μὴ μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν(:και θα κρίνει μεταξύ των εθνών, αναγνωριζόμενος από αυτούς ανώτατος νομοθέτης και κριτής, και θα ελέγξει ως κυρίαρχος πολύ λαό. Και όλοι αυτοί θα μετατρέψουν τα μαχαίρια τους σε αλέτρια και τα δόρατά τους σε δρεπάνια, και δεν θα πάρει έθνος εναντίον έθνους μάχαιρα για να πολεμήσει εναντίον του, ούτε θα μάθουν πλέον την τέχνη να πολεμούν ο ένας εναντίον του άλλου)» [Ησ.2,4]. Γιατί πιο μπροστά ζούσαν όλοι μέσα στους πολέμους, ενώ τώρα ξέχασαν και αυτήν ακόμη την πολεμική τέχνη, ή καλύτερα οι περισσότεροι άνθρωποι ούτε καν γνώρισαν αυτήν. Αν όμως και τώρα γίνονται πόλεμοι, είναι λίγοι και όχι διαρκείς ούτε και πολλοί, όπως παλαιότερα που ξεσπούσαν σε κάθε έθνος μύριες επαναστάσεις.
Έπειτα για να δείξει και από πού θα συσταθεί η Εκκλησία, το προλέγει και αυτό. Επειδή δηλαδή επρόκειτο να αποτελέσουν μία αγέλη όχι μόνο άνθρωποι ήπιοι στον χαρακτήρα και ήμεροι και ενάρετοι, αλλά και άγριοι και απάνθρωποι και σαν λύκοι μερικοί και λιοντάρια και ταύροι στον χαρακτήρα, και όλοι αυτοί να αποτελέσουν μία Εκκλησία, άκουσε πώς ο προφήτης δήλωσε το ποικίλο της αγέλης αυτής λέγοντας: «καὶ συμβοσκηθήσεται λύκος μετ᾿ ἀρνός, καὶ πάρδαλις συναναπαύσεται ἐρίφω, καὶ μοσχάριον καὶ ταῦρος καὶ λέων ἅμα βοσκηθήσονται, καὶ παιδίον μικρὸν ἄξει αὐτούς(:και θα βοσκήσει ο λύκος μαζί με το αρνίο και η λεοπάρδαλη θα συναναπαύεται και θα συγκατοικεί μαζί με το ερρίφιο, και μοσχάρι και ταύρος μαζί με τον λέοντα και ένα μικρό παιδί θα οδηγεί αυτά ως ήμερα αρνία)» [Ησ. 11,6], εννοώντας με αυτό τη λιτότητα της ζωής των βασιλέων.
Το ότι αυτά δεν λέγονται για τα ζώα, ας μας πει ο Ιουδαίος πότε έγινε αυτό· γιατί ποτέ ο λύκος δεν βόσκησε μαζί με το αρνί· αλλά και αν ακόμη επρόκειτο να βοσκήσει, σε τι θα ωφελούσε αυτό την ανθρωπότητα. Επομένως εννοεί με αυτό τον χαρακτήρα των αγρίων ανθρώπων, τους Σκύθες δηλαδή, τους Θράκες, τους Μαύρους, τους Ινδούς, τους Σαυρομάτες και τους Πέρσες.
Και ότι όλα αυτά τα έθνη θα ζούσαν κάτω από την ίδια εξουσία, και ένας άλλος προφήτης το δήλωσε λέγοντας: «Ὅτι τότε μεταστρέψω ἐπὶ λαοὺς γλῶσσαν εἰς γενεὰν αὐτῆς τοῦ ἐπικαλεῖσθαι πάντας τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ δουλεύειν αὐτῷ ὑπὸ ζυγὸν ἕνα(:διότι τότε τη γλώσσα των λαών, που ήσαν συνηθισμένοι στην πολυθεΐα και επικαλούνταν όχι τον Ένα Θεό, αλλά πολλούς θεούς, θα τη μετατρέψω· θα την καθαρίσω και θα την καταστήσω εκλεκτή, ώστε όλοι αυτοί οι λαοί να επικαλούνται πλέον το άγιο όνομα του Κυρίου, του Ενός και μόνου αληθινού Θεού· όλοι δε κάτω από ένα ζυγό, τον δικό μου, και με την ευλαβή τήρηση των θείων εντολών να δουλεύουν με φόβο και βαθύ σεβασμό σε Εμένα, τον Κύριο)» [ Σοφ.3,9], Όχι πια μόνο στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε όλο τον κόσμο. Γιατί δεν προτρέπονται πια οι άνθρωποι να μεταβαίνουν στα Ιεροσόλυμα, αλλά ο καθένας επιτελεί τη λατρεία του Θεού στην πατρίδα του[Ιω.4,20 κ.ε.].
Το ότι επρόκειτο οι Ιουδαίοι να στερηθούν τις επαγγελίες, ούτε αυτό έχει αποσιωπηθεί. Και πρόσεχε πως και αυτό το προείπε ο προφήτης: «Διότι καὶ ἐν ὑμῖν συγκλεισθήσονται θύραι, καὶ οὐκ ἀνάψεται τὸ θυσιαστήριόν μου δωρεάν· οὐκ ἔστι μου θέλημα ἐν ὑμῖν, λέγει Κύριος παντοκράτωρ, καὶ θυσίαν οὐ προσδέξομαι ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν(:διότι και μεταξύ σας θα κλειστούν τελείως οι θύρες του ναού και δεν θα ανάψει το θυσιαστήριό μου μάταια, όπως γίνεται σήμερα. Δεν αισθάνομαι καμία ευαρέσκεια σε σας, λέγει ο Κύριος παντοκράτωρ. Και θυσία δεν θα δεχτώ ευχαρίστως από τα χέρια σας)» [Μαλαχ.1,10].
Αλλά και ποιοι πρόκειται να Τον λατρεύσουν, και αυτό έχει προλεχθεί. Λέγει ο Μαλαχίας λοιπόν: «διότι ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου ἕως δυσμῶν τὸ ὄνομά μου δεδόξασται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐν παντὶ τόπῳ θυμίαμα προσάγεται τῷ ὀνόματί μου καὶ θυσία καθαρά, διότι μέγα τὸ ὄνομά μου ἐν τοῖς ἔθνεσι, λέγει Κύριος παντοκράτωρ(:”ναι· δεν θα δεχτώ από τα βέβηλα χέρια σας θυσία· διότι σε όλο τον κόσμο, από την ανατολή ως τη δύση του ήλιου, το όνομά μου έχει δοξαστεί μεταξύ των εθνών που έχουν επιστραφεί σε σένα, και σε κάθε τόπο προσφέρεται θυμίαμα λατρείας στο όνομά μου και θυσία καθαρή, μη μολυσμένη από αίματα και καπνούς και κνίσα κατακαιομένων σαρκών και λίπους· διότι μέγα είναι το Όνομά μου μεταξύ των εθνών”, λέγει ο παντοκράτωρ Κύριος» [Μαλαχ.1,11].
Είδες πως έδειξε την ευγένεια της λατρείας; Πώς το εξαίρετο και διαφορετικό αυτής; Και ότι η προσκύνηση του Θεού δεν θα προσδιορίζεται από τον τόπο, αλλά και από τον τρόπο, ούτε θα γίνεται με κνίσες και καπνούς, αλλά με κάποιον άλλο τρόπο λατρείας; [Ιω.4,23-24: «ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν(: πολύ σύντομα όμως έρχεται ώρα, και μπορώ να πω ότι η ώρα αυτή έχει ήδη έλθει, που οι πραγματικοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν και θα λατρεύσουν τον Πατέρα πνευματικά και αληθινά˙ δηλαδή με θεοφώτιστες τις πνευματικές δυνάμεις και με λατρεία όχι τυπική και σκιώδη, αλλά πραγματική και εμπνευσμένη από πλήρη επίγνωση της αλήθειας·διότι και ο Πατήρ ζητά επίμονα τέτοιοι αληθινοί και πραγματικοί προσκυνητές να είναι εκείνοι που Tον λατρεύουν. Ο Θεός είναι πνεύμα, γι’ αυτό και δεν περιορίζεται σε τόπους. Κι εκείνοι που Tον λατρεύουν πρέπει να Tον προσκυνούν με τις εσωτερικές τους πνευματικές δυνάμεις, με αφοσίωση της καρδιάς και του νου, αλλά και με αληθινή επίγνωση του Θεού και της λατρείας που του αρμόζει)»].
«Και πώς», λέγει ίσως κάποιος, «οι Απόστολοι τούς προσέλκυσαν όλους αυτούς;» Αυτός που γνώριζε μία μόνο γλώσσα, την ιουδαϊκή, πώς έπεισε τον Σκύθη και τον Ινδό και τον Σαυρομάτη και τον Θράκα; Λαμβάνοντας από τη δωρεά του Aγίου Πνεύματος το χάρισμα της πολυγλωσσίας αυτής[Πράξ. 2,3 κ.ε.]. Και αυτό βέβαια προκειμένου για τους εθνικούς· όσον αφορά τον Ισραήλ, έλαβε το χάρισμα των γλωσσών. Και ότι ούτε αυτό προσέλκυσε τους Ιουδαίους, άκουσε πώς το δείχνει ο προφήτης, λέγοντας: «Διὰ φαυλισμὸν χειλέων διὰ γλώσσης ἑτέρας, ὅτι λαλήσουσι τῷ λαῷ τούτῳ(:για τον εκφαυλισμό και την περιφρόνηση του προφητικού κηρύγματος, την οποία με την ειρωνεία των χειλέων τους αποτόλμησαν για την παράδοξη και μη κατανοούμενη γλώσσα τους, θα λαλήσει σε αυτούς ο Θεός· διότι οι κατακτητές θα ομιλήσουν στον λαό αυτόν με την οδυνηρή φωνή των πραγμάτων πλέον)» [Ησ.28,11]. Τι θα μπορούσε να υπάρξει σαφέστερο από αυτό;
Επρόκειτο να απιστήσουν οι Ιουδαίοι και να πιστέψουν οι Εθνικοί· και αυτό προλέχθηκε. Άκουε τον Ησαΐα που το δηλώνει αυτό και λέγει: «Βρέθηκα από εκείνους που δε με ζητούν· έγινα φανερός σε εκείνους που δε με ερωτούν. Είπα: να, Εγώ βρίσκομαι ανάμεσα στο έθνος εκείνο που δεν επικαλέστηκε το όνομά μου». Ενώ για τον Ισραήλ λέγει: «Ἐμφανὴς ἐγενήθην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσιν, εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν. εἶπα· ἰδού εἰμι τῷ ἔθνει, οἳ οὐκ ἐκάλεσάν μου τὸ ὄνομα. ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου ὅλην τὴν ἡμέραν πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα, οἳ οὐκ ἐπορεύθησαν ὁδῷ ἀληθινῇ, ἀλλ᾿ ὀπίσω τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν(:έγινα φανερός και αποκάλυψα τον εαυτό μου σε εκείνους, οι οποίοι δεν με ικέτευαν, επειδή με αγνοούσαν ολοτελώς· βρέθηκα από εκείνους οι οποίοι δεν ζητούσαν να με βρουν. Είπα: Ιδού, είμαι παρών. Το είπα σε έθνος το οποίο δεν επικαλέστηκε το όνομά μου)» [Ησ.65,1-2]·και πάλι: «Ἀνηγγείλαμεν ὡς παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ, ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ. οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος(: Τον αναγγείλαμε σαν παιδί μικρό και αφανές ενώπιον του λαού, σαν ρίζα ατροφική σε γη στερούμενη ύδατος. Δεν υπήρχε σε Αυτόν μορφή ευπρεπής, ούτε ωραιότητα και λαμπρότητα προσώπου. Και τον είδαμε, και δεν είχε πρόσωπο ούτε κάλλος)» [Ησ.53,2]· και πάλι: «Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη;(:Κύριε, ποιος πίστεψε σε αυτά που εμείς οι προφήτες ακούσαμε από Εσένα και κηρύξαμε στους ανθρώπους; Και η δύναμη του Κυρίου σε ποιον φανερώθηκε και έγινε πιστευτή και παραδεκτή;)» [Ησ 53,1]. Δεν είπε «στη διδασκαλία μας», αλλά σε αυτά που ακούσαμε από τον Θεό, για να δείξει με αυτό ότι δεν κήρυτταν κάτι δικό τους.
Το ότι πάλι έπρεπε να προτιμηθούν τα δικά μας παρά τα δικά τους και να γίνουν πολύ πιο τίμια, και αυτό το προείπε ο Μωυσής λέγοντας: «Αὐτοὶ παρεζήλωσάν με ἐπ᾿ οὐ Θεῷ, παρώξυνάν με ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν· κἀγὼ παραζηλώσω αὐτοὺς ἐπ᾿ οὐκ ἔθνει, ἐπὶ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ αὐτούς(:με έκαναν αυτοί να ζηλέψω σαν ανταγωνιστής ανύπαρκτου θεού. Με εξόργισαν με τα είδωλά τους. Με τη σειρά μου λοιπόν και Εγώ θα τους κάνω να ζηλέψουν και να γίνουν ανταγωνιστές έθνους, που ήταν ανύπαρκτο εδώ έως χθες. Θα τους κάνω να οργιστούν, όταν τους παιδεύσω με ένα λαό ασύνετο, ειδωλολάτρη)»[Δευτ.32,21], εννοώντας με το «ἐπ᾿ οὐκ ἔθνει» την προηγούμενη ευτέλεια των εθνικών· γιατί ούτε καν έθνος θεωρούνταν εξαιτίας της μεγάλης ευτέλειάς τους, της μωρίας τους και της ανοησίας τους.
Από τότε όμως που πίστεψαν τόση μεγάλη μεταβολή έγινε, ώστε να καταστούν πολύ πιο τίμιοι από εκείνους που τιμώνταν προηγουμένως. Το ότι αυτό επρόκειτο να πληγώσει τους Ιουδαίους και να γίνουν εξαιτίας αυτού καλύτεροι, και αυτό δηλώνεται από τα λεγόμενα αυτά. Γιατί δεν είπε απλώς θα σας προτιμήσω, αλλά δηλώνοντας συγχρόνως και αυτό, τη διόρθωση δηλαδή που θα γινόταν σε αυτούς εξαιτίας αυτής της ζήλειας, «θα σας κάνω να ζηλοτυπήσετε», λέγει, «προς άλλο έθνος που δεν το θεωρείτε έθνος». Σαν να έλεγε: «Θα τους δώσω τόσα πολλά αγαθά, ώστε να ζηλέψετε, ώστε να πληγωθείτε». Αυτό βέβαια τους έκανε και καλύτερους. Αυτοί δηλαδή που είδαν τη θάλασσα να σχίζεται, τις πέτρες να σπάνε, τον αέρα να μεταβάλλεται και τόσα άλλα παράδοξα, ή καλύτερα εκείνοι που θυσίαζαν τα ίδια τους τα παιδιά και λάτρευαν τον Βεελφεγώρ[:πρόκειται για τη μωαβιτική θεότητα Βάαλ, που λατρευόταν επάνω στο όρος Φογώρ και μάλιστα από πολλούς Ισραηλίτες.Βλ. Αριθμ. 25,1-9, Δευτ.4,3., Ιησ. Ναυή 22,17] και είχαν προσκολληθεί σε μαγείες πολλές, αυτοί, επειδή προσήλθαμε εμείς στον Χριστό και τα πράγματα τα δικά μας έγιναν προτιμότερα από τα δικά τους, τόσο πολύ πληγώθηκαν από τη ζηλοτυπία τους και έγιναν καλύτεροι και περιορίστηκαν, ώστε, όσα δεν κατόρθωσαν να κάνουν ακούοντας τους προφήτες και βλέποντας θαύματα, αυτά να τα επιτύχουν εξαιτίας της ζηλοτυπίας τους προς εμάς. Γιατί κανείς πια από αυτούς δεν σφάζει τα παιδιά του, ούτε και τρέχει στα είδωλα, ούτε μοσχάρι προσκυνά. Το σέμνωμα της παρθενίας στην Παλαιά Διαθήκη ούτε κατ΄όνομα υπήρχε, ενώ στην Καινή Διαθήκη, επειδή επρόκειτο να διαλάμψει, πρόσεχε πώς και αυτό το προλέγει ο Δαβίδ, λέγοντας τα εξής: «ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει, ἀχθήσονται εἰς ναὸν βασιλέως(:θα προσαχθούν με σκιρτήματα και άσματα πνευματικής ευφροσύνης και αγαλλιάσεως· θα οδηγηθούν στα ανάκτορα, τα οποία είναι η κατοικία και ο ναός του Βασιλέως Νυμφίου)» [Ψαλμ.44,16].
Aλλά ούτε και το όνομα των ιερέων αποσιώπησε, εννοώ το όνομα των επισκόπων. Γιατί λέγει: «Καὶ δώσω τοὺς ἄρχοντάς σου ἐν εἰρήνῃ καὶ τοὺς ἐπισκόπους σου ἐν δικαιοσύνῃ(:και θα κάνω τους άρχοντές σου να διαπνέονται από ειρήνη και τους αρχηγούς σου επόπτες οι οποίοι θα κρίνουν με δικαιοσύνη)» [Ησ.60,17].
Επρόκειτο να έλθει και να ζητήσει ευθύνες από τους ανθρώπους και μαζί με τους άλλους και από τους Ιουδαίους. Πρόσεχε πως και αυτό το προλέγουν και ο Δαβίδ και ο Μαλαχίας. Ο Μαλαχίας λέγοντας τα εξής: «Καὶ καθιεῖται χωνεύων καὶ καθαρίζων ὡς τὸ ἀργύριον καὶ ὡς τὸ χρυσίον· καὶ καθαρίσει τοὺς υἱοὺς Λευὶ καὶ χεεῖ αὐτοὺς ὥσπερ τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον· καὶ ἔσονται τῷ Κυρίῳ προσάγοντες θυσίαν ἐν δικαιοσύνῃ (:και θα καθίσει ρίχνοντας στο χωνευτήριο και καθαρίζοντας με το πυρ της θείας Χάριτος, όπως με το πυρ καθαρίζεται ο άργυρος και ο χρυσός. Και θα καθαρίσει όσους νέους πνευματικούς απογόνους του Λευί είναι αφιερωμένοι στη λατρεία Του και θα αναχωνεύσει αυτούς σαν σε κάμινο, όπως ο χρυσοχόος αναχωνεύει και καθαρίζει τον χρυσό και τον άργυρο· και θα προσφέρουν τότε αυτοί στον Κύριο θυσία με έργα αρετής και δικαιοσύνης)» [Μαλαχ.3,3].
Οι λόγοι αυτοί είναι συγγενείς προς τους λόγους του Παύλου, που λέγει: «Ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται· ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει· ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται· καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστι τὸ πῦρ δοκιμάσει(:του κάθε κτίστη το έργο θα γίνει φανερό· διότι η ημέρα της Κρίσεως θα το σκεπάσει και θα το φανερώσει. Και θα το ξεσκεπάσει, διότι η ημέρα εκείνη θα αποκαλυφθεί μαζί με την ενέργεια της θείας δικαιοσύνης, που είναι δραστική σαν φωτιά. Και ο Θεός θα ζυγίσει με ακρίβεια για να αποκαλύψει ποιο είναι το έργο του καθενός, και θα φανερώσει την πραγματική του αξία σαν φωτιά που κατακαίει κάθε εύφλεκτο υλικό)» [Α΄Κορ.3,13]. Ενώ ο Δαβίδ έλεγε: «ὁ Θεὸς ἐμφανῶς ἥξει, ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐ παρασιωπήσεται· πῦρ ἐνώπιον αὐτοῦ καυθήσεται, καὶ κύκλῳ αὐτοῦ καταιγὶς σφόδρα(: ο Θεός θα έλθει ολοφάνερα με δόξα πολλή· έρχεται ο Θεός μας και δεν θα τηρήσει πλέον σιωπή· πυρ καυστικό και καταναλίσκον θα κατακαίεται ενώπιόν Του, και τριγύρω Του καταιγίδα μεγάλη και τρομερή θα ξεσπά)» [Ψαλμ.49,3], διακηρύσσοντας πάλι τη Δευτέρα παρουσία Του.
Γιατί η πρώτη παρουσία συνοδευόταν από πολλή συγκατάβαση, η δεύτερη όμως δεν θα είναι τέτοια, αλλά θα είναι γεμάτη από φρίκη και τρόμο, καθόσον αυτή θα εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο σαν αστραπή, έχοντας προπορευόμενους τους αγγέλους. Γιατί λέγει: «ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· διότι ο Μεσσίας ούτε θα είναι κρυμμένος σε δωμάτια ούτε θα παρουσιαστεί σε μέρος ερημικό. Αλλά όπως η αστραπή βγαίνει από το ανατολικό σημείο του ορίζοντα και φαίνεται αμέσως μέχρι το αντιδιαμετρικό δυτικό σημείο, έτσι θα γίνει και η παρουσία του υιού του ανθρώπου. Θα γίνει αμέσως αισθητή παντού και σε όλους)»[Ματθ.24,27], δείχνοντας με αυτό ότι θα είναι ορατή από παντού και θα αναγγελθεί από μόνη της· δεν χρειάζεται δηλαδή κήρυκα, αλλά η ίδια παρουσιάζει τον εαυτό της. Αυτό για να δείξει και ο Δαβίδ έλεγε: «ὁ Θεὸς ἐμφανῶς ἥξει, ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐ παρασιωπήσεται· πῦρ ἐνώπιον αὐτοῦ καυθήσεται, καὶ κύκλῳ αὐτοῦ καταιγὶς σφόδρα» [Ψαλμ.49,3· βλ. παραπάνω].
Έπειτα, παριστάνοντας και το μελλοντικό δικαστήριο προσθέτει και λέγει: «Φωτιά θα καίει ενώπιόν Του και γύρω του καταιγίδα τρομερή»[Ψαλμ.49,3]. Είπε τις τιμωρίες, λέγει, και τη λαμπρότητα αυτού: «Προσκαλέσεται τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ τὴν γῆν τοῦ διακρῖναι τὸν λαὸν αὐτοῦ(: θα προσκαλέσει ως μάρτυρες στο κριτήριό Του από επάνω τον ουρανό και από κάτω τη γη, επειδή εμφανίζεται για να κρίνει τον λαό Του)» [Ψαλμ.49,4], ονομάζοντας «γῆν» τους ανθρώπους. Έπειτα απαριθμώντας μαζί με όλους τους ανθρώπους και τους Ιουδαίους(γιατί προς αυτούς απευθύνεται), προσθέτει πάλι και λέγει: «Συναγάγετε αὐτῷ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ τοὺς διατιθεμένους τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἐπὶ θυσίαις καὶ ἀναγγελοῦσιν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, ὅτι ὁ Θεὸς κριτής ἐστι (:συναθροίστε, ω άγγελοι, ενώπιόν Του τους αγίους Του, τους αφιερωμένους σε Αυτόν Ισραηλίτες, οι οποίοι έδειξαν την αγαθή διάθεσή τους με τις ευλαβείς θυσίες τους και αποδέχτηκαν τη διαθήκη Του. Και αφού τους συναθροίσετε όλους, θα διακηρύξουν οι ουρανοί τη δικαιοσύνη Αυτού, διότι Αυτός ο δίκαιος Θεός είναι υπέρτατος κριτής και δικαστής στο δικαστήριο αυτό, που τώρα συγκροτήθηκε)» [Ψαλμ.49,5].
[Συνεχίζεται]
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
· Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Λόγοι δογματικοί, Κατά εθνικών και Ιουδαίων, πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1988, τόμος 34, σελίδες 38-49.
· Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Άπαντα των αγίων Πατέρων, Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, τόμος 3, Κατά Ιουδαίων και εθνικών περί της θεότητος του Χριστού, σελ. 26-30.
· Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.
· Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
· Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.
· Π.Τρεμπέλα, Το Ψαλτήριον με σύντομη ερμηνεία(απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τρίτη, Αθήνα 2016.
· http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου