Σχόλιο σέ νέα προκλητική διαθρησκειακή συνάντηση

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η Οκτωβρίου 2021

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΝΕΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Το πανθρησκειακό όραμα είναι το μεγάλο ζητούμενο στην αποστατημένη και πνευματικά αποπροσανατολισμένη εποχή μας. Ο επάρατος παναιρετικός Οικουμενισμός έχει καταλάβει την ανθρωπότητα ως νοητή αράχνη με τον δαιμονικό του ιστό και οδηγεί την ανθρωπότητα στην θρησκευτική ενοποίηση, η οποία θα σημάνει, σύμφωνα με τις θεόπνευστες προρρήσεις της Ιεράς Αποκαλύψεως και των αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, τον ερχομό του μεγάλου άνομου, του Αντιχρίστου. Επαναλαμβάνουμε αυτό που τόνιζε συνεχώς ο μακαριστός μεγάλος χαρισματούχος και σύγχρονος ομολογητής κυρός Αθανάσιος ο Μυτιληναίος, πως «ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου», διότι αυτός θα στρώσει το «χαλί» για να περάσει ο χείριστος και πλέον δαιμονοκίνητος εκείνος άνθρωπος.

Ο απόστολος Παύλος, ομιλών περί των εσχάτων στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του, μας χειραγωγεί στο βαθύτερο νόημα του μυστήριου της αποστασίας, που συντελείται στις εσχατολογικές ημέρες μας: «και νυν το κατέχον οίδατε, εις το αποκαλυφθήναι αυτόν εν τω εαυτού καιρώ· το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας, μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται· και τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος, ον ο Κύριος αναλώσει τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού· ου εστιν η παρουσία κατ’ ενέργειαν του σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους», (Β΄Θεσ.2,6-9). Κατά τον απόστολο «το κατέχον», ή «ο κατέχων» είναι εκείνο, ή εκείνος, που εμποδίζει την έλευση του Αντιχρίστου. Ο μέγας διδάσκαλος της Εκκλησίας μας άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρεί ότι πίσω από τις δύο αυτές αινιγματικές λέξεις κρύβεται η ρωμαϊκή αρχή. Γράφει: «Άλλοι λένε ότι πρόκειται για την Χάρη του Πνεύματος. Άλλοι πάλι ότι πρόκειται για την ρωμαϊκή αρχή και εξουσία. Μ’ αυτούς συμφωνώ και εγώ. Γιατί; Διότι αν ήθελε, [ο Παύλος], σημάνει το Πνεύμα, θα τόλεγε όχι με ασάφεια, αλλά φανερά», (ΕΠΕ 23,66). Ωστόσο η «ρωμαϊκή αρχή» ως Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ως κρατικό σύστημα εξουσίας, είχε ήδη παρέλθει, όταν ζούσε ο άγιος. Επομένως τη φράση του ιερού πατρός «ρωμαϊκή αρχή», κατά την ταπεινή μας γνώμη, θα πρέπει να την θεωρήσουμε υπό την ευρύτερή της έννοια, υπό την έννοια δηλαδή κάθε αντίχριστης εξουσίας, που αντιστρατεύεται στο έργο της Εκκλησίας. Στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι ρωμαίοι αυτοκράτορες αντιστρατεύονταν το έργο της Εκκλησίας μέσω της ειδωλολατρίας. Στην εποχή μας, οι σύγχρονοι αντίχριστοι πολιτικοί ηγέτες, (πιόνια του Διεθνούς Σιωνισμού και της Μασονίας), αντιστρατεύονται το έργο της Εκκλησίας κυρίως μέσω μιας άλλης μορφής ειδωλολατρίας, που είναι ο Οικουμενισμός. Ο Οικουμενισμός κηρύσσοντας ότι όλες οι θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο θεό, κηρύσσει κατ’ ουσίαν μια άλλης μορφής ειδωλολατρία. Αυτός λοιπόν ο Οικουμενισμός, ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου, «εκ μέσου γένηται», θα καταργηθεί, όταν έρθει ο Αντίχριστος. Ο Αντίχριστος είναι εκείνος, που θα τον καταργήσει, διότι θα έχει λήξει πλέον η αποστολή του και θα τον αντικαταστήσει με τη λατρεία του εαυτού του.

Ο μακαριστός Γέροντας και ομολογητής αείμνηστος αρχ. κυρός Χαράλαμπος Βασιλόπουλος αποκάλυψε πριν από μισό αιώνα το σατανικό αυτό σχέδιο, στο πολύκροτο και αποκαλυπτικό βιβλίο του: «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα», σημειώνοντας πως «οι σκοτεινές δυνάμεις έθεσαν τα θεμέλια ενός προγράμματος μακράς πνοής. Το τελικό αποτέλεσμα του προγράμματος αυτού θα είναι η συνένωσις όλων των θρησκειών της γης εις μιαν ενιαίαν Πανθρησκείαν, η οποία εκφράζεται με τα τρία γράμματα MRA. Αλλά και η βαθμιαία τελικώς αντικατάστασις των θεοτήτων των άλλων θρησκειών με ένα κοινό Θεό – τον Σατανά! … Το σχέδιον MRA – Πανθρησκεία αποβλέπει εις την συγχώνευσιν όλων των θρησκειών υπό μίαν θρησκείαν, που οι άνθρωποι θα πιστεύουν απλώς εις έναν Θεόν» (σελ.94-95)! Όταν πραγματοποιηθεί αυτό το σατανικό σχέδιο, τότε θα ωριμάσουν οι συνθήκες για τη δημιουργία μιάς παγκόσμιας κυβέρνησης υπό τον Αντίχριστο, ο οποίος θα εγκαταστήσει στη γη την πιο φρικτή δικτατορία στην ιστορία της ανθρωπότητος, μεταβάλλοντας τον πλανήτη σε μια απέραντη ηλεκτρονική φυλακή.

Εξετάζοντας με προσοχή τα γεγονότα των τελευταίων ετών, διαπιστώνουμε με φρίκη να υλοποιείται το φοβερό αυτό σχέδιο, να οδηγείται η ανθρωπότητα στην θρησκευτική ενοποίηση και να προωθείται αυτή ως μία «αναγκαιότητα» για την δήθεν «εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης». Τελευταία δε, με την επιδείνωση της «κλιματικής αλλαγής», για «την προστασία και σωτηρία του φυσικού περιβάλλοντος»! Για την επίτευξη των παρά πάνω στόχων έχουν συστρατευθεί δυστυχώς Πατριάρχες, Προκαθήμενοι Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και πολλοί άλλοι κληρικοί κάθε βαθμίδος, οι οποίοι συμμετέχουν στα διάφορα Διαθρησκειακά Forum και Συνέδρια. Να σημειώσουμε εδώ, πως πριν από μερικά χρόνια, όσους ασχολούνταν με την αποκάλυψη αυτού του τερατώδους σχεδίου τους αποκαλούσαν «γραφικούς» και «ονειροπαρμένους», ενώ σήμερα τους χλευάζουν ως «αντιδραστικούς», «συνομωσιολόγους» και «σκοταδιστές», καθώς τα πνευματικά τους μάτια είναι δυστυχώς κλειστά και γι’ αυτό αδυνατούν να «δουν» αυτά που «βλέπουν» σύγχρονοι χαρισματούχοι Γέροντες.

Η πρόσφατη Πανθρησκειακή Συνάντηση, (4.10.2021), που πραγματοποιήθηκε στο Βατικανό, ήρθε να επιβεβαιώσει όσα παρά πάνω σημειώσαμε. Σύμφωνα με το αποκαλυπτικό ιστολόγιο «Πενταπόσταγμα»: «Κοινή έκκληση για την κλιματική αλλαγή από Φραγκίσκο, Βαρθολομαίο, Ιλαρίωνα, Μουσουλμάνους, Ινδουιστές, Βουδιστές και Εβραίους. Η Εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Βατικανό. Ο Πάπας Φραγκίσκος και δεκάδες θρησκευτικοί ηγέτες υπέγραψαν σήμερα Δευτέρα κοινή έκκληση προς τις κυβερνήσεις να δεσμευτούν για φιλόδοξους στόχους στην επικείμενη διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα, ενώ υποσχέθηκαν να κάνουν το δικό τους σκέλος για να οδηγήσουν τους πιστούς τους σε πιο βιώσιμη συμπεριφορά. ‘Έχουμε κληρονομήσει έναν κήπο. Δεν πρέπει να αφήσουμε μια έρημο στα παιδιά μας’, ανέφερε η έκκληση, η οποία υπεγράφη σε επίσημη τελετή στο Αποστολικό Μέγαρο πριν παραδοθεί στον επικεφαλής του συνεδρίου COP26, Αλόκ Σάρμα. Για τους θρησκευτικούς ηγέτες, η φροντίδα για το περιβάλλον είναι ηθική επιταγή για να διατηρηθεί η δημιουργία του Θεού για τις επόμενες γενιές και να υποστηριχθούν οι κοινότητες που είναι πιο ευάλωτες στην κλιματική αλλαγή….Από την πλευρά τους, ορκίστηκαν να προωθήσουν περιβαλλοντικά εκπαιδευτικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες και να παροτρύνουν τους πιστούς τους να οδηγήσουν πιο βιώσιμους τρόπους ζωής»!

Δυστυχώς δεν έμειναν στις συζητήσεις και στις κοινές ανακοινώσεις, αλλά προχώρησαν και σε κοινή προσευχή! Κοινή επίσης προσευχή έγινε από τον «Πάπα» Φραγκίσκο και τον παν. Οικουμενικό Πατριάρχη: «Πραγματοποιήθηκε στον προαύλιο χώρο του Κολοσσαίου, η προσευχή υπέρ της ειρήνης στην οποία συμμετείχαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο πάπας Φραγκίσκος, μαζί με τον αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι, Τζάστιν Ουέλμπι. ….’Κύριε, προστάτεψέ μας, ώστε να μπορέσει κάθε περιοχή της γης να ζήσει ελεύθερη, χωρίς πολέμους και βία. Ώστε να μπορέσουν όλοι να ζήσουν γαλήνια’, είπε ο κύριος Βαρθολομαίος. ‘Η ειρήνη είναι Θεού δώρο. Απευθύναμε έκκληση με την προσευχή, εισήλθε στις καρδιές μας, ως ευλογία για όλους τους λαούς και την Πλάση’, πρόσθεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης» (https://www.naftemporiki. gr/story/1786499/koini-proseuxi-papa-oikoumenikou-patriarxi-gia-tin-eirini-sto-kolossaio)! Δυστυχώς οι θιασώτες του Οικουμενισμού, καταφρονούν προκλητικά τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι απαγορεύουν ρητά και κατηγορηματικά τις συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλοθρήσκους, για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν λατρεύουμε τον ίδιο Θεό.

Τέτοιου είδους Πανθρησκειακές Συναντήσεις με παρόμοιο θέμα έχουν γίνει και άλλες στο παρελθόν. Μνημονεύουμε εδώ ενδεικτικά τό 7ο Περιβαλλοντικό Συμπόσιο που πραγματοποιήθηκε εν πλω στον Αρκτικό Ωκεανό, στη Γροιλανδία, τον Οκτώβριο του 2007 και είχε ως θέμα: «Θρησκεία, Ἐπιστήμη καί Περιβάλλον». Κατά τη διάρκεια του συμποσίου αυτού συμπροσευχήθηκαν ο οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος μπροστά σέ «ομοίωμα» της υδρογείου με τον πρόεδρο της Γροιλανδίας και θρησκευτικούς ηγέτες Παπικών, Ευαγγελικών, Λουθηρανών, Σιϊτών και Σουνιτών Μουσουλμάνων, Ιουδαίων, Σιντοϊστών, Βουδιστών και Ινδουϊστών. (Βλ. Περιοδ. «Εν Συνειδήσει˙ Οικουμενισμός˙ ιστορική και κριτική προσέγγιση», Εκδ. Ι. Μ. Μεγ. Μετεώρου, Άγια Μετέωρα, Ιούνιος 2009, σ. 32). Επίσης μνημονεύουμε το Διαθρησκειακό Συνέδριο στη Θεσσαλονίκη στις 4-6 Ιουνίου 2013 μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ορθοδοξίας με θέμα: «Το πνευματικό και φυσικό περιβάλλον: σεβασμός προς τον κόσμο, σεβασμός προς αλλήλους».

Όπως έχουμε και άλλοτε επισημάνει, τα εν λόγω Συνέδρια και Συναντήσεις με αυτού του είδους την θεματολογία, που διοργανώνονται από κοινού με άλλα θρησκεύματα, για να υπηρετήσουν πολιτικές, ή άλλες σκοπιμότητες, δεν μπορούν να έχουν καμία θέση στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι είναι ξένα προς την πίστη, την διδασκαλία της Εκκλησίας μας και την Πατερική μας Παράδοση. Συνεργασία σε διαθρησκειακό επίπεδο με βάση τον λόγο του Θεού, ούτε δυνατή είναι, ούτε επιτρεπτή. Είναι ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο η Εκκλησία μας να συμφύρεται και να εξομοιώνεται με τις άλλες θρησκείες και να επιστρατεύεται, για να υπηρετήσει τέτοιου είδους σκοπιμότητες, ωσάν να ήταν κάποιος εγκόσμιος οργανισμός, διότι απλούστατα η Εκκλησία δεν είναι κάν θρησκεία αλλά καινή κτίσις: «Ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις» (Β΄Κορ.5,17). Πως είναι δυνατόν να συνεργαστούμε με τις άλλες θρησκείες που βρίσκονται στο σκότος της πλάνης, χωρίς να προσκρούσωμε τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου: «Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. Τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; Τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος;» (Β΄ Κορ. 6,14). Ποιά επικοινωνία, και κατά συνέπεια, ποιάς μορφής συνεργασία, μπορεί να υπάρχει μεταξύ του φωτός της Ορθοδοξίας και του σκότους των διαφόρων αιρέσεων και θρησκειών; Ασφαλώς καμία. Με τον συμφυρμό και τη συνεργασία αντί να ευλογείται και να δοξάζεται οι Θεός, υβρίζεται και βλασφημείται. Εξισώνεται η αλήθεια με το ψεύδος, δίδεται έγκριση και κύρος στις αιρέσεις και στις θρησκείες του κόσμου και ακυρώνεται η μοναδικότητα της σωτηρίας, που προσφέρει η Εκκλησία μας.

Ο μέγας και ομολογητής της εποχής μας όσιος και θεοφόρος Ιουστίνος ο Πόποβιτς, σε «Υπόμνημα» που υπέβαλε το 1971 προς την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, με τίτλο: «Περί την μελετωμένην “Μεγάλην Σύνοδον” της Ορθοδόξου Εκκλησίας», παρατηρεί μεταξύ άλλων τα εξής σχετικά με το θέμα αυτό: «…Εις την Εκκλησίαν, διά την οποίαν ο Θεάνθρωπος είναι το παν και τα πάντα, ουδέν επιτρέπεται να ρυθμίζεται “κατά άνθρωπον”, “κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν”... Εάν και τα σύγχρονα προβλήματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν λύωνται με τον Θεάνθρωπον και κατά τον θεανθρώπινον, αποστολικόν, αγιοπατερικόν τρόπον, είναι αδύνατον να λυθούν ορθοδόξως και θεαρέστως».[1]

Τα σύγχρονα πανανθρώπινα προβλήματα, όπως αυτό της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, σύμφωνα με τον θεοφώτιστο λόγο του αγίου, δεν μπορούν να λυθούν σε συνεργασία με τις θρησκείες του κόσμου, (που είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα και εμπνευστής των είναι ο ίδιος ο διάβολος), παρά μόνο με «θεανθρώπινον, αποστολικόν, αγιοπατερικόν τρόπον». Μ’ άλλα λόγια δεν μπορούν να λυθούν παρά μόνον εν τω Χριστώ και δια του Χριστού και με βάση την διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Σύμφωνα όμως με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας η ρίζα όλων των κοινωνικών κακών βρίσκεται στην αμαρτία, γι’ αυτό και τότε μόνον εξαλείφονται, όταν θεραπευθεί η ψυχή του ανθρώπου από το δηλητήριο της αμαρτίας, όταν ελευθερωθεί από τη δουλεία της αμαρτίας. Η δε θεραπεία και απελευθέρωση της ψυχής πραγματοποιείται μόνον δυνάμει της σταυρικής θυσίας του Κυρίου, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο των αποστόλων: «το αίμα Ιησού Χριστού του υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας», (Α΄ Ιω. 1,7), «ειδότες ότι ου φθαρτοίς, αργυρίω η χρυσίω, ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών αναστροφής πατροπαραδότου, αλλά τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου Χριστού», (Α΄ Πετρ. 1,18-19).

Ώστε, λοιπόν, η ποικιλόμορφη κοινωνική κακία τότε μόνον θα εκλείψει, όταν ολόκληρη η ανθρωπότης απαρνηθεί τις πλάνες των αιρέσεων και των θρησκειών του κόσμου και εγκλοπωθεί την Ορθόδοξη πίστη. Επειδή όμως αυτό είναι αδύνατον σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου: «αύτη δε εστιν η κρίσις, ότι το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως· ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα», (Ιω. 3,19), γι’ αυτό και η ποικιλόμορφη κοινωνική κακία και τα επακόλουθα αυτής, η κλιματική αλλαγή και κρίση, όχι μόνον δεν θα παύσει να υπάρχει, αλλά θα επαυξάνεται μέχρι συντελείας των αιώνων. Εξ’ άλλου την μεγάλη αυτή αλήθεια επιβεβαιώνει και το θεόπνευστο βιβλίο της Αποκαλύψεως, το οποίο ομιλεί για επικείμενες βιβλικές καταστροφές του φυσικού περιβάλλοντος, παγκοσμίου κλίμακος, όσο πλησιάζουμε προς την συντέλεια του κόσμου. Οι καταστροφές αυτές θα είναι τόσο μεγάλες και φρικτές, που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έζησε η ανθρωπότης.

Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας, εκφράζουμε την ανησυχία μας για τα όσα συμβαίνουν στις ταραγμένες ημέρες μας. Ο «απ’ αρχής ανθρωποκτόνος» διάβολος έχει επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις του για να πραγματοποιήσει το δόλιο σχέδιό του, για την κατάργηση της Εκκλησίας, να πάψει να έχει τη σωστική δύναμη, διά της πνευματικής συγχύσεως, δια της μείξεως της αλήθειας και του ψεύδους. Η ανησυχία μας εντείνεται από τη συμμετοχή υψηλόβαθμων Εκκλησιαστικών Προσώπων στις Διαθρησκειακές Συναντήσεις, δίνοντας έτσι το «άλλοθι» στο ψεύδος και οδηγώντας την Εκκλησία στην πανθρησκειακή χοάνη, ακυρώνοντας έργω την σωτηριώδη Θεία Οικονομία. Καλούμε λοιπόν τους πιστούς μας, να μην δίνουν προσοχή στα μηνύματα που θέλουν να «περάσουν» σ’ αυτούς οι εν λόγω Συναντήσεις, με τα ωραιοποιημένα συνθήματα της ψευδοειρήνης, της δήθεν προστασίας του περιβάλλοντος, της δήθεν συναδέλφωσης των ανθρώπων και της δήθεν αλληλεγγύης, γιατί οδηγούν στον αιώνιο θάνατο, πολύ χειρότερο από τον φυσικό. Αδελφοί αγρυπνείτε!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

[1] Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς, «Περί την μελετωμένην “Μεγάλην Σύνοδον” της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Υπόμνημα προς την Σύνοδον της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας». Το πλήρες κείμενο του οσίου υπάρχει καταχωρημένο στο σύγγραμμα του Α. Δελημπάση, Πανορθόδοξος Σύνοδος, Σύνοδοι, Αντισύνοδοι, και η «Πανορθόδοξος Σύνοδος», Αθήναι 1976, σελ. 111-118.

https://aktines.blogspot.com/2021/10/blog-post_415.html#more