Κεφάλαια Ἱερατικῆς Διακονίας

Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης

4. Συνεπὴς εἰς τὰ ὅσα διδάσκει

Τὸ ἔργο τῶν κληρικῶν εἶναι ἀγγελικό, ἀλλὰ αὐτὸ προϋποθέτει ἐνάρετους λειτουργούς. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει ὅτι «ἡ ψυχὴ τοῦ ἱερέα πρέπει νὰ εἶναι καθαρότερη καὶ ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς ἡλιακὲς ἀκτῖνες, γιὰ νὰ μὴ τὸν ἀφήσει ποτὲ ἔρημον τὸ Ἅγιον Πνεῦμα»6.

Ἐδῶ πρέπει νὰ προσγειωθοῦμε λίγο στὴ σκέψη μας. Τὸ ἰδανικὸ εἶναι αὐτό, ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἅγιός μας. Ὅμως ὅλοι οἱ κληρικοὶ ξεκινοῦν ἀπὸ πολὺ χαμηλὰ καὶ πρέπει νὰ διατηροῦν τὴν προσπάθεια νὰ γίνουν ἐνάρετοι. Στὴν ἀρχὴ ἔχουν ἱερὸ ζῆλο καὶ ἁγνὴ προαίρεση, στὴν πορεία ὅμως πολλοὶ λησμονοῦν τὸν πνευματικὸ ἀγώνα καὶ ἐργάζονται, ὅπως οἱ ἐπαγγελματίες, τηρώντας τὰ προσχήματα καὶ ἐκτελώντας τὰ ἱερατικά τους καθήκοντα χωρὶς νὰ συμμετέχει ἡ ψυχή τους, ἡ ὁποία δυστυχῶς εἶναι αἰχμάλωτη τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος. Καὶ αὐτὸ εἶναι μιὰ θλιβερὴ πραγματικότητα.

Ὁ ἱερέας πρέπει νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς ἐνορίτες του, νὰ ἔχει ψυχικὴ... ἐπαφή, νὰ οἰκοδομεῖ πνευματικὰ μὲ τὸ ἦθος του καὶ τὸ κήρυγμα καὶ νὰ τὸν διακρίνει ἡ συμφωνία ἔργων καὶ λόγων. Μόνο ἔτσι θὰ ἀποκτήσει τὴν ἐμπιστοσύνη τους καὶ θὰ ἀποδέχονται ὅλα ὅσα θὰ τοὺς διδάσκει.

*  * *

5. Ὄχι παράλογοι κρίσεις

Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι, ποὺ δὲν γνωρίζουν πολλὰ γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς κληρικούς, ὅταν βλέπουν κάποιον ἀνάξιο ἱερέα γενικεύουν τὸ ἀρνητικὸ παράδειγμα καὶ συμπεραίνουν ὅτι ὅλοι οἱ κληρικοὶ εἶναι τὸ ἴδιο. Βλέπουν τὴν ἱερωσύνη ὡς καταφύγιο τῶν ἄθλιων καὶ ἀνίκανων ἀνθρώπων. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ δικαιολογοῦν τὴν ἀπιστία τους καὶ συγχρόνως κτυποῦν τὴν Ἐκκλησία, γιατὶ τοὺς ἐμποδίζει, ἔστω καὶ θεωρητικά, στὸν ἁμαρτωλό τρόπο ζωῆς τους.

Ἡ τακτικὴ αὐτὴ εἶναι ἀπαράδεκτη καὶ παράλογη συνάμα, γιατὶ κανένας λογικὸς δὲν βγάζει γενικὰ συμπεράσματα, ἐπειδὴ ἐνοχλήθηκε ἀπὸ κάποια πράξη ἑνὸς ἀνάξιου ἀνθρώπου. Ἀλήθεια, ποιὸς μπορεῖ νὰ κατηγορήσει τοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἀμφισβητήσει τὸ ἀξιοθαύμαστο ἔργο τους, ἐπειδὴ ὁ Ἰούδας ἔγινε προδότης;

Δὲν πρέπει νὰ κατηγοροῦμε τοὺς ἱερεῖς, ἐπειδὴ ὑπάρχουν μερικοὶ ἀνάξιοι, ποὺ δὲν τιμοῦν τὴν ἱερωσύνη τους.

*  *  *

6. Ἐνεργοῦν μὲ φιλανθρωπία

Οἱ κληρικοὶ εἶναι ἄνθρωποι, ποὺ ἔχουν ἁμαρτήσει, ὅπως ὅλοι ὅσοι ζοῦν πάνω στή γῆ. Ὅμως ἡ μετάνοια ποὺ μεταμορφώνει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἦταν ἡ μεγάλη τους προσπάθεια, ἡ ὁποία βραβεύτηκε μὲ τὴν ἱερωσύνη ποὺ ἔλαβαν.

Ὁ Θεὸς δὲν ἀνέθεσε στοὺς ἀναμάρτητους ἀγγέλους τὴν ἱερωσύνη, οἱ ὁποῖοι θὰ ἦταν πολὺ αὐστηροὶ στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἁμαρτάνουν. Ἐπέλεξε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ἁμαρτήσει στὴ ζωή τους, οἱ ὁποῖοι κρίνοντας ἀπὸ τὴν προσωπικὴ ἐμπειρία τῶν δικῶν τους ἁμαρτιῶν, εἶναι περισσότερο φιλάνθρωποι στοὺς μετανοοῦντες. Κατανοοῦν τὶς ἀδυναμίες τους, ζυγίζουν τὴ μετάνοιά τους καὶ ἀποφεύγουν τὶς ὑπερβολές, ποὺ συνήθως πληγώνουν καὶ τοὺς ἀπομακρύνουν ὁριστικὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Σημείωσις:

6. Βασιλείου Δ. Χαρώνη, ὅπ. παρ., σελ. 334.

orthodoxostypos

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/12/blog-post_0.html#more