Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Γρηγοριάτης: Εἶναι γλυκὺ γλυκύτατον πρᾶος κανεὶς νὰ εἶναι!

Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Γρηγοριάτης, «Ὁ Γέροντάς μου»

Εὐχαριστῶ καὶ δοξάζω τὸν Θεὸν διότι ὅταν ἦλθα σὲ ἡλικία 23 ἐτῶν νὰ μονάσω εἰς τὴν Ἱερὰν Μονήν μας [Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους] εὐτύχησα νὰ εὐρὼ ἅγιον Γέροντα, τὸν τότε καθηγούμενον π. Ἀθανάσιον, γνωστὸν καὶ ἀπὸ τὸ βιβλίον «Ἀθανάσιος Γρηγοριάτης» τῆς σειρᾶς «Ἁγιορειτικαὶ μορφαὶ» τοῦ Παρακλήτου [τῶν ἐκδόσεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου].

Μόλις εἶδα τὸν μακαριστὸν Γέροντα μὲ συνεκλόνισε ἡ ἁγιότης τῆς μορφῆς του καὶ ἡ ἀκτινοβολοῦσα εἰς τὸ πρόσωπόν του θεῖα Χάρις. Καθὼς τὰ χρόνια περνοῦσαν τόσο καὶ περισσότερον μοῦ ἐδίδετο ἡ εὐκαιρία νὰ θαυμάζω τὴν ἀρετήν του καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἅγιου Πνεύματος, μὲ τὰ ὅποια ἦταν στολισμένος.

Ἦταν ὑποδειγματικὸς κοινοβιάτης καὶ κοινοβιάρχης καὶ συγχρόνως ὑποδειγματικὸς νηπτικὸς καὶ θεωρητικός.

Ζοῦσε μυστικὰ τὸν Χριστὸ στὴν σιωπὴ καὶ τὴν ἀδιάλειπτο νοερὰ προσευχὴ καὶ συγχρόνως μεριμνοῦσε πατρικὰ καὶ ἐνουθετοῦσε τοὺς ὑποτακτικούς του, ὅπως καὶ τοὺς πολλοὺς μοναχοὺς καὶ κοσμικοὺς ποὺ ἤρχοντο νὰ ἐξομολογηθοῦν.

Δὲν χρειαζόταν ἄλλως τε νὰ σοῦ εἰπῇ πολλὰ διότι καὶ μόνο θεώμενος μὲ τὴν ἱλαρὰ καὶ ἁγία μορφή του σὲ δίδασκε καὶ σὲ ἐπροσανατόλιζε στὸν οὐρανό...

Κοντὰ τοῦ νοιώθαμε χαρά, ἀνάπαυσι, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια πνευματική.

Ἀξιώθηκε ὑψηλῶν πνευματικῶν ἀναβάσεων καὶ θείων θεωριῶν, χωρὶς ἐμεῖς νὰ ἠμποροῦμε νὰ τὰ γνωρίσουμε, διότι δὲν τὰ ἀπεκάλυπτε. Ἀξιώθηκε δύο φορὲς ἐν ἐγρηγόρσει νὰ ἰδῇ τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον ὅπως καὶ ἄλλοι ἅγιοι Ἁγιορεῖται.

Ἐκεῖνο ποὺ βλέπαμε ἐμεῖς ἦταν τὸ ἐξωτερικὸ ἀποτέλεσμα τῶν μυστικῶν αὐτῶν ἐμπειριῶν, ἡ ἄκρα ταπείνωσις, ἡ ἀγαθότης καὶ πραότης του. Ἀγαποῦσε πολὺ τὴν πραότητα.

Κάποτε μάλιστα μοῦ ἔδωσε σ' ἕνα χαρτὶ γραμμένο τὸ ἕξης ποιηματάκι πρὸς διδασκαλίαν μου:

Εἶναι γλυκὺ γλυκύτατον

πρᾶος κανεὶς νὰ εἶναι

ὅταν κανεὶς μὲ τυραννῇ

πρὸς τί νὰ τὸν ὑβρίσω

μήπως θὰ παύση ἡ ὀργή

τὰς ὕβρεις ἂν ἀρχίσω.

Ἐκεῖνος παραφέρεται

ἐγώ του ἀπαντῶ

καὶ ὡς ἐκεῖνος βάρβαρος

ἀμέσως καταντῶ.

Τὴν ὥραν τῆς παραφορᾶς

ἐγὼ θὰ σιωπήσω

καὶ τὴν μανίαν ψύχραιμα

νὰ λήξη θὰ ἀφήσω.

Κατόπιν ἤρεμα γλυκά

τὸ ἄδικον κτυπῶ

καὶ ἀκούομαι καλύτερα

παρὰ ἂν χτυπηθῶ.

Ἡ ἀφήγηση τοῦ Μ.Α. Γρηγοριάτη δημοσιεύεται στὴν ἐτήσια περιοδικὴ ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους, ὁ «Ὅσιος Γρηγόριος», περίοδος β', ἔτος 1977, ἀριθμὸς 2.

pemptousia

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/1