ι΄. Τότε ἔχει ἀξίαν ἡ ὑπακοή, ὅταν κόβεται τό θέλημα μέ πόνον καί κόπον· διότι αἱ συνήθειαι εἰς τά πάθη παρομοιάζονται ὡσάν τάς ρίζας, ὅπου ἔχουν ἀγκάθια καί ὅποιος θελήσῃ νά ξερριζώσῃ τάς τοιαύτας ρίζας, φυσικά θά πονέσῃ, θά ἀγκιλωθῇ καί θά τρέξουν τά χέρια του αἷμα· τοιουτοτρόπως καί εἰς τήν ἐκρίζωσιν τῶν κακῶν συνηθειῶν χάριν ὑπακοῆς πρός τόν πνευματικόν πατέρα.
ια΄. Μή λυπήσῃς τόν Γέροντά σου ἤ ἀδελφόν σου Μοναχόν, διότι ἀμέσως σταματᾷ ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς σου, παύει ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, γεμίζεις λογισμούς. Ἡ ἴασις εἶναι: ἐξομολόγησις, δάκρυα καυτά καί εἰλικρινής συγχώρησις μαζί του.
Προσοχή. Ἄν ἔχῃς κάτι τι (κακόν) μέ τόν Γέροντά σου, πρόσεξε, διότι ὁ διάβολος θά σέ συντρίψῃ, θά σε πλανέσῃ εὔκολα. Τακτοποίησε τούς λογισμούς σου, ὥστε νά μή σέ ἐνοχλῇ τίποτε μαζί του.
ιβ΄. Ὅ,τι κάνει ὁ ὑποτακτικός χωρίς εὐλογίαν τοῦ Γέροντος εἶναι – φεῦ – κατηραμένον· τό παίρνει ὁ διάβολος. Μόνον λοιπόν ἡ Ὑπακοή μᾶς σώζει ἐμᾶς τούς Μοναχούς.
ιγ΄. Ὁ ὑπακούων καρποφορεῖ τήν πραότητα, διότι ὁ Γέροντας θά τοῦ κόψῃ τό θέλημα, θά τόν ἐπιπλήξῃ, θά τοῦ κάνῃ παρατήρησιν καί ὅταν ὁ ὑποτακτικός κάμνῃ ὑπακοήν, τότε ἀποκτᾷ τήν πολύτιμον πραότητα. Μέ ἕνα λόγον, ὁ καλός ὑποτακτικός ἀποκτᾷ ὅλας τάς ἀρετάς, ὅταν κάμνῃ ἀδιάκριτον ὑπακοήν. Ἐάν ὅμως ἀντιλέγῃ, φιλονεικῇ, παρακούῃ, ὑπερηφανεύεται, τότε ζημιώνει τήν ψυχήν του πάρα πολύ, διότι λυπεῖ τόν Θεόν, ὅπου Ἐκεῖνος ἐταπεινώθη, καί αὐτός, ἄνθρωπος γήινος καί ἐλεεινός, ὑπερηφανεύεται.
ιδ΄. Ὁ ὑποτακτικός ὁ τέλειος δέν περνάει τελώνια! Δέν φοβεῖται τόν θάνατον, οὔτε τούς δαίμονες οὔτε καί τόν Θεόν, διότι λατρεύει Αὐτόν πύρινα. Ὁ ὑποτακτικός ὁ γνήσιος μόνον τήν παρακοή φοβεῖται εἰς τόν Γέροντά του, ὁ ὁποῖος ἐπέχει θέσιν ὁρατοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν. Ἡ παρακοή εἰς τόν Γέροντα τόν ἐξορίζει ἀμέσως ἀπό τόν παράδεισον τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού καταγλυκαίνει ὑπερβολικά τήν ταπεινή ψυχοῦλα τοῦ ἰσαγγέλου ὑποτακτικοῦ. Ὁ τέλειος ὑποτακτικός εἶναι πανομοιότυπος τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ μας.
ιε΄. Ὁ ὑποτακτικός, ὅταν ὑπακούῃ διά τόν Χριστόν εἰς τόν ἑαυτοῦ Γέροντα, εὑρίσκεται ἐκπληρῶν ὅλας τάς ἐντολάς τοῦ Χριστοῦ. Μία τελεία ὑπακοή χωρίς γογγυσμοῦ καί διαλογισμῶν, ἔχει τήν δυνατότητα νά ἀντιμετρηθῇ μέ τόν ποικίλον ἀγῶνα τῆς ἐφαρμογῆς ὅλων τῶν Δεσποτικῶν ἐντολῶν.
Ὁ ὑπακούων δι᾿ ἀγάπην Θεοῦ ἀγαπᾶται ὑπό τοῦ Θεοῦ καί ὅλη ἡ Ἁγία Τριάς κατοικεῖ μέσα εἰς αὐτόν τόν καλόν ὑποτακτικόν. Τί μεγαλεῖον κρύβει αὕτη ἡ τρισευλογημένη ὑπακοή! Καταξιώνει τόν ταπεινόν ὑποτακτικόν, τόν ἄσημον, τόν μικρόν, τόν ἀφανῆ νά γίνῃ κατοικητήριον τῆς Ἁγίας Τριάδος· τόν καθιστᾷ ἐκπληρωτήν ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ καί τόν εἰσάγει εἰς τόν Παράδεισον, διά νά περιφέρεται ἐν μέσῳ τῶν ἁγίων μέ διπλοῦν στέφανον καί μέ θεϊκόν περιδέραιον περί τόν τράχηλον αὐτοῦ.
ις΄. Τί θαυμασίαν ἐλευθερίαν χαρίζει ἡ τελεία ἐκκοπή τοῦ ἰδίου θελήματος! Πόσον ξεκουράζεται ψυχικά ὁ ἀγωνιζόμενος ἀθλητής ὑποτακτικός, πού δέν ἔχει ἰδικόν του θέλημα, ἀλλά μόνον τοῦ Γέροντός του! Αὐτός ὁ μακάριος διάγει μίαν ζωήν πνευματικῶς ἄνετον, γεμάτην χαράν καί ἐλπίδα. Ζῆ εἰρηνικώτατα, θαυμάσια, μέ τήν πληροφορίαν, ὅτι ἐφ᾿ ὅσον ἀναπαύει τόν Γέροντά του, θά ἀναπαύσῃ καί τόν ἑαυτόν του δι᾿ εὐχῶν ἐκείνου εἰς τόν Παράδεισον.
Μακάριος καί τρισμακάριος ὁ ὑποτακτικός ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔκοψε κατά πάντα τό φθοροποιόν θέλημά του καί ἐξομολογεῖται τά πάντα εἰς τόν πνευματικόν του πατέρα· ὁ τοιοῦτος γενόμενος ὑγιέστατος πνευματικῶς ἀπ᾿ ἐντεῦθεν, θά λάμψῃ ἐν μέσῳ τῶν ἀγγέλων, ὡς ἄγγελος Θεοῦ, ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ.
ιζ΄. «Χαίροις, λοιπόν, ἀθλητά ὑποτακτικέ, μιμητά τοῦ Μεγάλου Ὑποτακτικοῦ, Ὅστις ἐγένετο ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ· διό καί ὁ Θεός Αὐτόν ὑπερύψωσεν καί ἐχαρίσατο Αὐτῷ ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα. Καί σέ, θά σέ ὑψώσῃ ὑπεράνω τῶν παθῶν καί θά σέ τιμήσῃ μέ τήν ἀπάθειαν καί τήν ἀγάπην Αὐτοῦ. Ἀγωνίζου λοιπόν μέ αὐταπάρνησιν τοῦ ἰδίου θελήματος ἐκπληρῶν διά τόν Χριστόν τάς νουθεσίας ἐκείνου, ὁ ὁποῖος σέ ἀνεδέχθη ἐν Κυρίῳ, κατά τήν ὥραν, ὅτε ὑπεσχέθης εἰς τόν Θεόν ὑπακοήν τελείαν μέχρι θανάτου».
«Ὦ ὑπακοή, σωτηρία πάντων τῶν πιστῶν! Ὦ ὑπακοή, γεννήτρια πασῶν τῶν ἀρετῶν! Ὦ ὑπακοή, οὐρανούς ἀνοίγουσα καί ἀνθρώπους ἀπό γῆς ἀνάγουσα! Ὦ ὑπακοή, πάντων τῶν ἁγίων τροφέ, ἐξ ἧς οὗτοι ἐθήλασαν καί δι᾿ ἧς ἐτελειώθησαν! Ὦ ὑπακοή, σύνοικε Ἀγγέλων!».
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ
ΕΚΔΟΣΙΣ:ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
https://enromiosini.gr/arthrografia/stachyologimata-peri-ypakois-meros-2/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου