λδ΄. Ὁ Ἐσταυρωμένος μέ ζωντανό σῶμαMία Μεγάλη Παρασκευή τήν ὥρα τῆς Ἀποκαθηλώσεως, μόλις κατέβασε τό Σῶμα, ἔκλαιγε μέ μεγάλη συγκίνηση καί δέος. Καί μετά εἶπε: «Πατέρες μου, σήμερα δέν κατέβασα σῶμα ἁγιογραφημένο, ἀλλά σῶμα ἀνθρώπινο. Οἱ φλέβες Του χτυποῦσαν στίς δικές μου φλέβες. Ἡ σάρκα Του ἀκούμπαγε στήν δικιά μου σάρκα. Καταλάβαινα τό αἷμα νά τρέχη στίς φλέβες Του».λε΄. «Πολύ θαυματουργός ὁ ὅσιος Δαυΐδ»O Ἅγιος, παιδιά μου, εἶναι πολύ θαυματουργός. Σ᾽ ἄλλον ἔχει δώσει τό φῶς του, ἄλλον φέρνει σέ μετάνοια κι ἄλλα διάφορα θαύματα (κάνει). Νά ᾽χετε τήν εὐλογία καί τήν εὐχή τοῦ Ἁγίου. Σέ μία γυναῖκα ἔδωσε τό φῶς της καί ἔκανε καλά τό πόδι της, πού εἶχε πρηστῆ σάν τούμπανο. Τῆς ἐμφανίστηκε στόν ὕπνο της καί, χωρίς νά γνωρίζη τό ὄνομά του, τόν ἐπικαλέστηκε. Ἄλλη γυναῖκα, δέν εἶχε παιδί. Ἀκούμπησε στό λείψανο τοῦ Ἁγίου καί εἶπε: ”Ἅγιέ μου, ἰατρέ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, σέ παρακαλῶ νά μοῦ χαρίσης ἕνα παιδί”. Στόν χρόνο ἐπάνω ἀπέκτησε παιδί. Ὅταν τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή βγαίνη ἡ ἁγία Κάρα του, πάντα βρέχει στό χωριό, ἔστω κι ἂν ὅλη τήν ἡμέρα ὁ ἥλιος καίη.»Ὁ Ἅγιος, κατά τήν πίστη θαυματουργεῖ. Κατά τό ”ἡ πίστις σου σέσωκέ σε”, ἐνεργεῖ τό θαῦμα. Γι᾽ αὐτό, συνέχεια ὁ κόσμος κάνει εὐχαριστήριες Λειτουργίες».λς΄. «Πόσες φορές εἶδα τόν ἅγιο Δαυΐδ!»Πόσες φορές τόν ἅγιο Δαυΐδ τόν ἔχομε δεῖ ζωντανό! Θά πῆτε, ”πῶς τόν βλέπετε, πάτερ;”. Σάν ἕνας μοναχός, χτυπᾶ τό σήμαντρο μόνος του, χτυπᾶ τήν καμπάνα καί μπαίνουμε καί ᾽ρχόμαστε στήν Ἐκκλησία καί βλέπουμε ἕναν γέροντα, ἕναν καλόγερο, σάν τόν π. Σεραφείμ, –δέν ξέρω ἂν τόν ξέρετε, εἶναι τώρα μέ τήν ἁγία Κάρα σ᾽ ἕνα χωριό–. Τόν βλέπομε νά μπαίνη στό Ἱερό καί γίνεται ἄφαντος. Πόσες φορές μίλησα μαζί του!»Συχνά βλέπω τόν ἅγιο Δαυΐδ ὀφθαλμοφανῶς σάν καλόγερο μέσα στήν Ἐκκλησία. Παρακαλῶ τόν Ἅγιο: “Ὅπως μέ φροντίζεις ἐδῶ στό ἐπίγειο Μοναστήρι σου, Ἅγιέ μου, νά μέ φροντίζης καί στό οὐράνιο”. Ἐδῶ στό Μοναστήρι ὅλοι ἔρχονται γιά τόν Ἅγιο, σπάνια ἔρχεται κανείς γιά τόν τόπο! (Ἐνῶ πολύς κόσμος πήγαινε νά δῆ τόν ἴδιο, τόν Γέροντα). Πολλές φορές τό βράδυ εἶμαι ἄρρωστος, ἀλλά τό πρωΐ σηκώνομαι γιά τήν θεία Λειτουργία. Σκέφτομαι ὅτι ἴσως νά εἶναι ἡ τελευταία καί παρακαλῶ τόν Ἅγιο: “Ἅγιέ μου Δαυΐδ, ἐσύ νά λειτουργήσης” καί γίνομαι καλά καί λειτουργῶ».
κε΄. ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ από το Βιβλίο “Ο ΓΕΡΩΝ ΙΑΚΩΒΟΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ–ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ–ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ” της σειράς ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΙΩΜΑ 4ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΣ – ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΜΑΣ «ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» σελ. 48-51Δείτε ΕΔΩ τις σχετικές με το βιβλίο αναρτήσειςhttps://enromiosini.gr/arthrografia/arthrografia-paterika/agios-iakovos-tsalikis-diigiseis-10/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου