Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ της Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὀφειλομένη ἀπόδοσις τιμῆς, διὰ διευκρινίσεως περὶ τῆς "ἀσπίλου συλλήψεώς Της"!

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

Επί τη ευκαιρία της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου,

οφειλομένη απόδοσις τιμής, διά διευκρινίσεως περί της “ασπίλου συλλήψεώς Της”!

Με τη χάρη του Χριστού μας αξιωθήκαμε και φέτος να εορτάσουμε το “Πάσχα του καλοκαιριού” όπως πολύ εύστοχα το εκφράζει και το αισθάνεται ο πιστός λαός μας.

Υπάρχουν, ως γνωστόν, πολλοί τρόποι να δείξουμε σεβασμό και την πρέπουσα τιμή προς το πανίερο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου.

Ένας εξ αυτών είναι και η υπόμνηση της ορθής διδασκαλίας της Εκκλησίας μας γύρω από το πρόσωπο της Παναγίας και η διάλυση των όποιων πλανών με τις οποίες το παρουσιάζουν οι αιρετικοί.

Από τις χριστιανικές ομολογίες, πλάνες διδάσκουν οι Παπικοί και οι Διαμαρτυρόμενοι. Εδώ θα ασχοληθώ με τους Παπικούς οι οποίοι ανεκήρυξαν (Πάπας Πίος Θ’, το 1854) το “αλάθητο” δόγμα περί της “αμιάντου συλλήψεως” της Θεοτόκου, δηλαδή τη σύλληψή της από την αγία Άννα απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα καθώς, όπως υποστηρίζουν, ο Θεός την προόριζε να γίνει η Μητέρα του Κυρίου! Ένα ακόμη προβληματικό σημείο.

Εμείς, στην Ορθόδοξη Εκκλησία, επειδή ακριβώς κινδυνεύουμε να πλανηθούμε αν μόνοι μας προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τα θαυμαστά του Θεού, γι αυτό ασφαλώς βαδίζοντες επικαλούμαστε τη μαρτυρία των αγιοπνευματοφώτιστων Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Έτσι κι εδώ, θα αφήσουμε να απαντήσει στο θέμα αυτό ο άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης. (Μοναχός Μάξιμος, Ι. Ησυχαστήριον της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Κατουνάκια, “Λόγοι Θεομητορικοί”, Αγ. Όρος 2012, σελ. 178-183)

Ο άγιος Δαμασκηνός θα απαντήσει γιά λογαριασμό μας σε δύο ερωτήματα που συνδέονται άμεσα μεταξύ τους και αυτά είναι :

“διατί ο Θεός δεν εσαρκώθη μόνος, χωρίς να ευαγγελίση ο Άγγελος την Παρθένον;”

και “αν η Παρθένος Μαριάμ ελευθερωμένη ήτο από την αμαρτίαν του Αδάμ ή όχι;”.

Υπογραμμίζει, λοιπόν, ο Άγιος πως «δεν είναι πράγματα και υποθέσεις του κόσμου, αλλά της σωτηρίας των ανθρώπων είναι το μυστήριον. Επειδή και ο σκοπός της εορτής μας της αγίας διά την σωτηρίαν των ανθρώπων έγινε…

Και λέγομεν όχι ιδικούς μας λόγους, αλλά της Γραφής μας και των αγίων της Εκκλησίας μας. Και πρώτος ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει εις τα θεολογικά του, ότι η Παρθένος Μαρία δεν ήτο αμέτοχη από την αμαρτίαν του Αδάμ, παρθένος μεν ήτο και καθαρά και αμόλυντος, πλην και αυτή εκ συνουσίας ανδρός εγεννήθη. Μόνος ο Χριστός ήτο αναμάρτητος. Αυτός εγεννήθη και χωρίς αμαρτίαν, η δε Παρθένος μετείχεν από την προπατορικήν αμαρτίαν.

Επειδή λοιπόν και αυτή χρειάζετο να ελευθερωθεί από την αμαρτίαν του Αδάμ, διά τούτο ευηγγελίσθη και ως είς βασιλεύς μέλλει να υπάγη εις άρχοντος οίκον και στέλλει ανθρώπους έμπροσθέν του να ετοιμάσουν τον οίκον εκείνον, ομοίως και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, επειδή έμελλε να κατοικήση εις την μήτραν της Παρθένου και επειδή έμελλε να σαρκωθή από τα πανάγιά της αίματα, διά τούτο στέλλεται ο καλός και φρόνιμος του μεγάλου Θεού υπηρέτης, ο επιτήδειος στρατιώτης του βασιλέως των ουρανών, να ευτρεπίση και να ετοιμάση τόπον άξιον και κατάλληλον του Θεού. Διά τούτο πρώτον ετοιμάζει την ψυχήν της Παρθένου με τους λόγους του και τότε σαρκούται ο Θεός…».

Από τις παραπάνω γραμμές συνάγεται το συμπέρασμα όταν αποκαλούμε την Θεοτόκο “άσπιλο αμώμητο, αμόλυντο, κλπ” δεν εννοούμε άσπιλο σύλληψη της Παναγίας αφού και εκείνη έφερε το προπατορικό αμάρτημα ως άνθρωπος, αλλά την απόλυτη καθαρότητα του βίου της. Η απαλλαγή από το προπατορικό έγινε, όπως μας παρέδωσε ο άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός και μαρτυρεί εδώ ο άγ. Δαμασκηνός ο Στουδίτης, συνέβη με τον Ευαγγελισμό της από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Κι αυτό γιατί έπρεπε να προετοιμάσει την ψυχή της Μαριάμ προκειμένου να γίνει η Θεοτόκος – με απλά λόγια.

Συνεχίζει, όμως, ο Άγιος Δαμασκηνός διαλύοντας άλλη πλάνη των Παπικών που πιστεύουν πως η Παναγία ήταν κατά την σύλληψή της άσπιλος γιατί ο Θεός την προόριζε να γίνει αυτή η Μητέρα του Χριστού.

Γράφει ο Άγιος : «Προαίρεσιν θέλει ο Θεός του Καλού. Ουδένα βιάζει να κάμη το καλόν, ότι δεν κράζει ο Θεός έκαστον άνθρωπον εις τιμωρίας και εις κόλασιν, αλλ εις ανάπαυσιν και χαράν και βασιλείαν ουράνιον. Διά τούτο δεν αναγκάζει ο Θεός την προαίρεσιν των ανθρώπων, επειδή το θέλημα του ανθρώπου μόνον θέλει, διά τούτο έστειλε και τον Γαβριήλ να λάβη την θέλησιν της Παρθένου Μαρίας. Διότι βιαστικώς ο Θεός δεν ήθελε να γεννηθή από την αγίαν Θεοτόκον.

Εγίνωσκεν ο Θεός τον σκοπόν της Παρθένου, αλλά δι ιδικόν μας παράδειγμα, να ακούωμεν και να εννοώμεν, ότι η προαίρεσις των ανθρώπων κατορθώνει το καλόν…».

Να που οδηγεί το αυθαίρετο “αλάθητο” του κάθε Πάπα το οποίο μπορεί ναι μεν να χρησιμοποιήθηκε μόνο 2 φορές αλλά συνεχίζει να υπάρχει ως δόγμα και όποιος το προσβάλλει αναθεματίζεται (κεφ. Γ).

Μακάρι να ανοιχθούν κάποτε όχι απλά τα μάτια πάντων των πλανηθέντων Παπικών και Προτεσταντών γύρω από το πανίερο πρόσωπο της Παναγίας μας αλλά…να ανοίξει το στόμα της ψυχής τους, δηλαδή ο νους, και να Την τιμήσουν όπως και όσο της αξίζει κατά τον γνωστό κανόνα:

«Ανοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται πνεύματος, και λόγον ερεύξομαι τη βασιλίδι Μητρί…»!

entaksis.gr

https://aktines.blogspot.com/2024/08/blog-post_26.html#more