Κάποτε, διηγεῖτο ὁ Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης, «ὅταν ἤμουν μικρὸ παιδί, ἔπαθα τέτοιο σοβαρὸ κρυολόγημα, ποὺ ἔπεσα στό κρεβάτι μἐ μεγάλη δύσπνοια καὶ φοβερὸ πόνο στήν ἀριστερὴ πλευρά τοῦ θώρακα. Γιατρὸς στό χωριὸ δέν ὑπῆρχε καὶ ἡ μόνη καταφυγὴ μας ὁ Θεὸς καὶ οἱ Ἅγιοι Του. Εἴχαμε στό σπίτι μας μιά μικρή ἀσημένια εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπη, θαυματουργή, ἕως ἑξακοσίων ἐτῶν, ποὺ τήν φέραμε ἀπὸ ττήνΜικρὰ Ἀσία πατρογονικό κειμήλιο. Ἡ μητέρα μου λοιπόν, ἔκανε πολλὴ προσευχὴ καὶ μετάνοιες παρακαλώντας τὸν Ἅγιο νά γίνω καλά. Τότε βλέπω ἕνα χέρι Ἱερέως ἀπὸ τὸν καρπὸ καὶ κάτω, νά περνάει πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι μου, νά κατεβαίνει στό στῆθος μου στό σημεῖο πού πονοῦσα, ὅπου μέ σταύρωσε καί μέ χάϊδεψε. Ἀμέσως πέρασε ὁ πόνος καὶ ἡ δύσπνοια καὶ ἔγινα καλά. Λέω τότε στήν μητέρα μου:
-Μητέρα, εῖδα ἕνα χέρι Ἱερέως πού μέ σταύρωσε καί μέ χάϊδεψε καὶ εἶμαι καλά. Ὅλα πέρασαν. Μάλιστα τῆς εἶπα, ὅτι τὸ χέρι ἦταν τριχωτὸ στόν καρπό, μὲ τόση λεπτομέρεια τὸ εἶδα.–Παιδί μου, μοῦ εἶπε ἡ μητέρα μου, ἦταν ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος... πού ἦρθε καὶ σὲ θεράπευσε. Τήν σημερινή ἡμέρα νά τὴν τιμᾶς πάντοτε -ἦταν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ, ὅταν ἔγινε τὸ θαῦμα- γιατὶ ἤσουν νεκρὸς καὶ ἀναστήθηκες».Ἀπολυτίκιον Ἁγίου ΧαραλάμπουςἮχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.Ὡς στῦλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καὶ λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδειχθης Χαραλαμπες, ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμο διὰ τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ, διὸ ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ πρεσβεῦε σωθῆναι ἡμᾶς.
Ἡ ἀριστερή χεῖρα (παλάμη) τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους βρίσκεται ἀδιάφθορη «εἰς σχῆμα εὐλογίας» στήν Μονὴ τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης εἶχε συντάξει εἰδική παράκληση στόν Ἅγιο, σημειώνοντας, “Εἰς τόν Ἅγιον Χαραλάμπην ἐφιλοπόνησεν ἡ ἐμή ἀδυναμία δύο Κανόνας παρακλητικούς, τόν Ἕνα, περί μόνης τῆς πανώλης διαλαμβάνοντα…http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2025/02/blog-post_17.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου