Τά μέσα τῆς σωτηρίας

«Τά μέσα τῆς σωτηρίας»

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Βασισμένο στούς Ἀσκητικούς Λόγους

τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Γιά νά προκόψει κανείς στήν ἀρετή χρειάζονται ὁπωσδήποτε ἡ νηστεία καί ἡ ἀγρυπνία. Ὅταν μισήσει κανείς τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο πού τήν δημιούργησε, βρίσκεται στόν δρόμο τῆς σωτηρίας. Ὅποιος ἀγαπήσει στή ζωή του τή νηστεία καί τήν προσευχή, αὐτός ἀγαπάει τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του.

Ὁ πολύς ὕπνος δέν βοηθάει τόν ἄνθρωπο στήν πρόοδο τῆς ἀρετῆς. Γι᾿ αὐτό λένε οἱ Πατέρες ὅτι ἡ ἀγρυπνία στήν προσευχή ὠφελεῖ πολύ τόν ἄνθρωπο. Τά θεμέλια λοιπόν τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἡ προσευχή. Ἡ νηστεία, ὑπερασπίζεται κάθε ἀρετή, εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα, τό στεφάνι τῶν ἀγωνιστῶν, ἡ ὀμορφιά τῆς παρθενίας καί ἡ λαμπρότητα τῆς σωφροσύνης. Ἡ νηστεία εἶναι ἡ ἀρχή τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, ἡ μητέρα τῆς προσευχῆς καί ἡ πηγή τῆς ἁγνείας. Ἡ νηστεία ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώπους στήν ἐκτέλεση καλῶν ἔργων, σ᾿ αὐτά πού εὐαρεστεῖται ὁ Θεός.

Ἡ νηστεία εἶναι δύσκολη ἀρετή, γιατί χρειάζεται θυσία. Ὅταν τό σῶμα νηστεύει, δέν θέλει νά κοιμᾶται ὅλη τή νύχτα. Μετά ἀπό τή νηστεία εὔκολα ἔρχεται ἡ προσευχή καί φεύγουν οἱ αἰσχροί λογισμοί πού μολύνουν τήν ψυχή. Ὁ ἄνθρωπος πού νηστεύει μέ διάκριση, ἔχοντας πνεῦμα ταπεινώσεως, δέν ὑποδουλώνεται εὔκολα στά πάθη. Ἡ νηστεία πρέπει νά γίνεται μέ διάκριση, γιατί διαφορετικά καταστρέφει κάθε καλό ἔργο Ἡ νηστεία εἶναι ἡ ἐντολή πού δόθηκε ἀπό τόν Θεό, γιά ν᾿ ἀποφεύγουμε τήν ἀπόλαυση πού εἶναι ἐμπόδιο τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Καί ὁ ἴδιος ὁ Σωτήρας μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀφοῦ βαφτίστηκε στόν Ἰορδάνη, μέ τή νηστεία ἄρχισε τόν πόλεμο κατά τοῦ διαβόλου. Ὁ Χριστός νήστεψε στήν ἔρημο σαράντα ὁλόκληρες μέρες καί νύχτες, χωρίς νά βάλει τίποτε στό στόμα του. Ἔτσι ἔβαλε τό θεμέλιο τῆς νηστείας καί μᾶς ἄνοιξε τόν δρόμο τῆς ἀρετῆς, τονίζοντας στή διδασκαλία του ὅτι ἀρχή καί τέλος τῆς ζωῆς μας πρέπει νά εἶναι ἡ νηστεία. Ἡ νηστεία εἶναι ὅπλο χαλκεμένο ἀπό τόν Θεό καί ὅποιος τήν παραμελεῖ θά δώσει λόγο σ᾿ Αὐτόν. Ὁ Χριστός ἔβαλε τόν νόμο τῆς νηστείας ἀφοῦ νήστεψε προηγουμένως ὁ ἴδιος, κι ἔτσι μᾶς ἔδωσε τόν νόμο Του ὄχι μέ λόγια, ἀλλά μέ ἔργα.

Ἑπομένως, ἔχουμε εὐθύνη ἀπέναντι στόν Θεό ὅταν δέν νηστεύουμε στίς καθιερωμένες ἀπό τήν Ἐκκλησία νηστεῖες. Ὁ διάβολος συνετρίβη στήν ἔρημο μέ τή νηστεία τοῦ Χριστοῦ καί ἀπό τότε τρέμει αὐτούς πού τόν πολεμοῦν μέ τό ὅπλο τῆς νηστείας.

Ὅποιος εἶναι ὁπλισμένος μέ τή νηστεία, ἔχει μέσα στήν ψυχή του ἕνα ἱερο ζῆλο. Μοιάζει μέ τόν ζηλωτή Ἠλία, πού μέ τή νηστεία ὑπερασπίστηκε τόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Μέ τή νηστεία ἀποκτᾶ κανείς τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅποιος ἀμελεῖ τή νηστεία βρίσκεται στήν ἀρχή τῆς πνευματικῆς καταστροφῆς. Ἡ νηστεία ἰσχυροποιεῖ τόν ἄνθρωπο γιά ν᾿ ἀντιπαλαίσει κατά τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας. Ὅποιος ἐξασκεῖ τή νηστεία ἔχει «νοῦν Χριστοῦ» καί μένει ἀκλόνητος στίς προσβολές τοῦ ἐχθροῦ.

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες μέ τό ὅπλο τῆς νηστείας περίμεναν καθημερινά τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου καί ἀψηφοῦσαν ὅλα τά βασανιστήρια. Μαζί μέ τή νηστεία οἱ μάρτυρες ἐξασκοῦσαν καί τήν ἀγρυπνία καί τήν πρόσευχή. Ἀπό τήν παραμονή τοῦ μαρτυρίου δέν ἔτρωγαν τίποτε καί «ἀγρυπνοῦντες καί προσευχόμενοι καί δοξάζοντες τόν Θεόν ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς» περίμεναν μέ χαρά καί ἀγαλλίαση τήν ὥρα τοῦ μαρτυρίου. Κι ἐμεῖς, ἀκολουθώντας τά ἴχνη τῶν μαρτύρων, τά ἴδια ὅπλα πρέπει νά χρησιμοποιήσουμε ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ, δηλαδή τή νηστεία, τήν ἀγρυπνία καί τήν προσευχή.

Οἱ σωματικοί κόποι καταστέλλουν τά πάθη τῆς ψυχῆς καί ἐμποδίζουν τούς ἀκάθαρτους λογισμούς νά μολύνουν τήν καρδιά μας. Οἱ σωματικοί κόποι νεκρώνουν τά σαρκικά πάθη. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, δέν μπορεῖ νά δουλέψει στίς ἀρετές. Τό σῶμα δέν ὑπακούει καί δέν ὑποτάσσεται εὔκολα στά προστάγματα τῆς ψυχῆς. Καί τό πράγμα γίνεται δυσκολώτερο, ἐφ᾿ ὅσον ὁ ἄνθρωπος ρέπει ἀπό τή φύση του πρός τήν ἁμαρτία.

Ἡ ἐξάσκηση τῆς νηστείας, τῆς ἀγρυπνίας καί τῆς προσευχῆς πρέπει νά γίνεται καθημερινά. Ὅπως τό δέντρο, ὅταν δέν ποτίζεται κανονικά, ἀρχίζει νά ξεραίνεται, ἔτσι καί ἡ ψυχή ὅταν δέν τροφοδοτεῖται καθημερινά μέ τίς ἀρετές αὐτές, ἀρχίζει ν᾿ ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Θεό.

Ὅπως ὁ πολεμιστής εἶναι σ᾿ ἐπιφυλακή καί περιμένει ν᾿ ἀκούσει τήν τρομερή εἴδηση τοῦ πολέμου καί νά ριχτεῖ στή μάχη, ἔτσι καί ὁ ἀγωνιστής τῆς ἀρετῆς δέν πρέπει νά ρεμβάζει, γιατί ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας διάβολος δέν κοιμᾶται, ἀλλά περιμένει τήν ὥρα πού θά μᾶς βρεῖ ἀμέριμνους γιά νά μᾶς χτυπήσει.

Σημάδι ὅτι βρισκόμαστε στόν δρόμο τῆς καθάρσεως εἶναι τά δάκρυα τῆς μετανοίας, πού βγαίνουν αὐθόρμητα ἀπό τά μάτια μας. Εἶναι ὁ πόνος τῆς ψυχῆς μας γιά τή σωτηρία μας. Ἀλλά τά δάκρυα εἶναι καί χάρισμα πού δίνεται ἀπό τόν Θεό. Γιά νά φτάσει βέβαια κανείς σ᾿ αὐτό τό προχωρημένο στάδιο τῆς ἀρετῆς, χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας. Τό χάρισμα τῶν δακρύων δίνεται ἀπό τόν Θεό σ᾿ αὐτούς πού ἔχουν διακόψει κάθε σχέση μέ τό κακό καί τήν ἁμαρτία. Τά δάκρυα ἔρχονται ὕστερα ἀπό κατάνυξη καί προσευχή.

Τρία βασικά λοιπόν μέσα τῆς σωτηρίας μας εἶναι ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἡ προσευχή. Καί πρέπει νά γίνονται κάθε μέρα καί ὥρα γιά νά προχωρήσουμε στήν ἀρετή. Μόνο ἔτσι ὑπάρχει ἐλπίδα σωτηρίας. Καί ὅταν ὁ Θεός δεῖ τή διάθεσή μας καί τήν καλή μας προαίρεση, δέν θά μᾶς ἀφήσει μόνους. Θά μᾶς βοηθήσει νά φτάσουμε στό τέρμα, ὅπου θά μᾶς στεφανώσει μέ τό στεφάνι τῆς νίκης, πού χαρίζει μόνο στούς ἀληθινούς ἀγωνιστές τῆς πίστεως.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com