Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Lectura Evangélica: Mateo 6:14-21.Domingo de ayuno o de quesos y lácteos


Ευαγγελικό ανάγνωσμα: Ματθ. στ΄14-21.
Lectura Evangélica: Mateo 6:14-21

14 Porque si perdonáis a los hombres sus ofensas y pecados, os perdonará también a vosotros vuestro Padre celestial;
15 pero si no perdonáis a los hombres sus ofensas y pecados, tampoco vuestro Padre os perdonará vuestras ofensas y pecados.
16 Cuando ayunéis, no seáis austeros, como los hipócritas; porque ellos desfiguran sus rostros para mostrar a los hombres que ayunan; de cierto os digo que ya tienen su recompensa.
17 Pero tú, cuando ayunes, unge tu cabeza y lava tu rostro,
18 para no mostrar a los hombres que ayunas, sino a tu Padre que está en secreto; y tu Padre que ve en lo secreto te recompensará en público.
19 No os hagáis tesoros en la tierra, donde la polilla y el orín corroen, y donde ladrones minan y hurtan;

20 sino haceos tesoros en el cielo, donde ni la polilla ni el orín corroen, y donde ladrones no minan ni hurtan.
21 Porque donde esté vuestro tesoro, allí estará también vuestro corazón.


Domingo de ayuno o de quesos y lácteos
«...pero si no perdonáis a los hombres sus ofensas y pecados, tampoco vuestro Padre os perdonará vuestras ofensas y pecados. ᾽Εάν μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτών, οὐδέ ὁ πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν» (Μt. 6, 15)

{Por el traductor: aquí las palabras clave son: μνησικακία (mnisikakía) y ανεξικακία (anexikakía). Μνησικακία (mnisikakía=rememorar el mal, resentimiento, rencor, odio, aversión), viene del μνημη (mnimi= memoria, recuerdo) y κακία (kakía=maldad). Aνεξικακία (anexikakía=sin maldad, sin rencor ni odio, tolerancia e indulgencia). San Juan el Clímaco tiene un capítulo grande sobre la virtud de la ανεξικακία (anexikakía), y el pazos de la μνησικακία (mnisikakía) como se sana.}

α. Al último escalón para nuestra entrada al Gran Cuaresma, nuestra Iglesia viene con la lectura evangélica que es parte de la homilía en el Monte de los Olivos del Evangelio de Mateo; para acentuar lo que ha sostenido en los anteriores Domingos introductivos del Triódion, que: no es posible caminar este período bendito, que desmοboca a la Cruz y la Resurrección del Señor, es decir, no podemos tener una relación real con nuestro Señor, si no expulsamos de encima nuestro lasmáscarasde la hipocresía y no paramos ante Él con nuestro auténtico rostro, persona, esto que crea la verdadera μετάνοια (metania, , introspección, conversión, arrepentimiento y confesión); es decir, sin las capas de μνησικακία (mnisikakía) del resentimiento, rencor, con verdadero ayuno que se hace para nosotros mismos, con conciencia de que es el centro específico de nuestra vida, nuestro verdadero tesoro, que no se encuentra en los marcos asfixiantes de este mundo pasajero, sino a la Realeza increada de Dios. Y esto significa que la Gran Cuaresma funciona como tipo o modelo de toda nuestra vida, puesto que la lucha del cristiano es cómo mantener íntegra su verdadera persona o personalidad, aquello que salió de la santa pila del bautizo de nuestra Iglesia como miembro de Cristo. El Señor, pues, recalca: Nadie puede estar con el Dios y mantener el regalo de su Jaris (gracia, energía increada) sin antes no pide perdón interrumpidamente a su prójimo: “Si no perdonáis los pecados, errores y fallos de los demás, tampoco vuestro Padre perdonará los vuestros”.
Στο τελευταίο σκαλοπάτι για την είσοδό μας στην Μεγάλη Σαρακοστή η Εκκλησία μας έρχεται διά του ευαγγελικού αναγνώσματος – τμήματος της επί του Όρους ομιλίας του Κυρίου από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο – να επιτείνει ό,τι ετόνισε στις προηγούμενες εισαγωγικές Κυριακές του Τριωδίου: ότι δεν είναι δυνατόν να πορευτούμε την ευλογημένη αυτήν περίοδο, που εκβάλλει στον Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου, ότι δεν μπορούμε να έχουμε δηλαδή πραγματική σχέση με τον Θεό μας, αν δεν πετάξουμε από πάνω μας τις «μάσκες» της υποκρισίας και δεν σταθούμε έναντι Αυτού με το αυθεντικό πρόσωπό μας, αυτό που δημιουργεί η αληθινή μετάνοια: χωρίς τις επακαλύψεις της μνησικακίας, με αληθινή νηστεία που γίνεται για εμάς τους ίδιους, με συναίσθηση ότι το κέντρο βάρους της ζωής μας, ο αληθινός θησαυρός μας, βρίσκεται όχι στα ασφυκτικά πλαίσια του κόσμου τούτου του παρερχομένου, αλλά στη Βασιλεία του Θεού. Κι αυτό σημαίνει ότι η Μεγάλη Σαρακοστή λειτουργεί ως τύπος όλης της ζωής μας, αφού ο καθημερινός αγώνας του χριστιανού είναι πώς να διατηρηθεί ακέραιο το αυθεντικό του πρόσωπο, εκείνο που βγήκε από την αγία κολυμβήθρα της Εκκλησίας μας ως μέλος Χριστού. Ο Κύριος λοιπόν τονίζει: κανείς δεν μπορεί να είναι με τον Θεό και να διατηρεί το δώρο της χάρης Του, χωρίς  πρώτα από όλα να δίνει αδιάκοπα τη συγγνώμη του στον συνάνθρωπό του. Κατά τη διατύπωση του Ίδιου: «᾽Εάν μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδέ ὁ πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν».

β. 1. La verdad es que este aviso del Señor es de importancia integra y decisiva, ya que la μνησικακία (mnisikakía, resentimiento, rencor, odio), como memoria de maldad para los demás y la debilidad nuestra de ofrecimiento continuo de perdón sobre posibles transgresiones de ellos hacia nosotros, constituye casi uno de los problemas básicos y permanentes en nuestras relaciones con los demás. Palabras ofensivas, malos comportamientos, actitudes indiferentes de nuestro entorno inmediato o más amplio, vienen muchas veces a provocar y picar nuestro egoísmo, quien requiere la aceptación y el elogio, quizás hasta la dominación sobre los demás, anulando así casi la única y exclusiva condición de la presencia de Dios en nuestras vidas que es: la agapi (amor desinteresado). Κι είναι αλήθεια ότι η επισήμανση του Κυρίου είναι καίριας και αποφασιστικής σημασίας, δεδομένου ότι η μνησικακία, ως μνήμη της κακίας των άλλων και αδυναμία συνεπώς προσφοράς της συγγνώμης μας για τα τυχόν παραπτώματά τους απέναντί μας, αποτελεί ένα από τα βασικά και μόνιμα σχεδόν προβλήματα στις σχέσεις μας με αυτούς. Λόγοι προσβλητικοί, κακές συμπεριφορές, στάσεις αδιαφορίας του άμεσου ή ευρύτερου περίγυρού μας, έρχονται πολλές φορές να προκαλέσουν τον υπάρχοντα εγωισμό μας, ο οποίος απαιτεί την αποδοχή και τον έπαινο, ίσως μάλιστα και την κυριαρχία επί των άλλων, ακυρώνοντας έτσι τη μοναδική και αποκλειστική σχεδόν προϋπόθεση παρουσίας του Θεού στη ζωή μας: την αγάπη.
De otras palabras, la μνησικακία (resentimiento, rencor, odio, aversión), es el mayor obstáculo para permanecer en Dios, puesto que «ο Θεός αγάπη εστί el Dios es agapi (amor desinteresado, energía increada)», mientras que revela ampliamente al egoísmo que se ha entronado como rey en nuestro corazón, por lo tanto también la prevalencia del pecado sobre nosotros.
Με άλλα λόγια η μνησικακία αποτελεί το μεγαλύτερο φράγμα για να παραμένουμε εν τω Θεώ, αφού «ο Θεός αγάπη εστί», ενώ αποκαλύπτει περίτρανα τον εγωισμό που έχει θρονιαστεί ως βασιλιάς στην καρδιά μας, συνεπώς και την κατίσχυση της αμαρτίας πάνω μας.

2. Nuestro Señor está claro: si de nuestros corazones, es decir, de nuestro profundo yo, no expulsamos nuestros resentimientos, rencores, odios y no luchamos para ser indulgentes tolerantes y sin resentimientos, sin rencores, ni odios con agapi en nuestro interior, no veremos el rostro, persona de Dios ahora, ni en el siglo futuro. Y desde este punto entendemos que esta lucha no es un impedimento nuestro: perdemos algo, pero nuestro enriquecimiento es que expulsamos lo que compone el veneno de nuestra psique y la energía demoníaca y nos quedamos la jaris (gracia, energía increada) de Dios y la aumentamos.
Ο Κύριος λοιπόν είναι σαφής: αν δεν αποτινάξουμε από την καρδιά μας, δηλαδή από τον βαθύτερο εαυτό μας, την όποια μνησικακία μας, αν δεν αγωνιζόμαστε να είμαστε ανεξίκακοι με αγάπη μέσα μας, πρόσωπο Θεού δεν πρόκειται να δούμε, ούτε εν τω νυν ούτε εν τω μέλλοντι αιώνι. Κι από την άποψη αυτή καταλαβαίνουμε ότι ο αγώνας αυτός δεν είναι μία απομείωσή μας: χάνουμε κάτι,  αλλά ο κατεξοχήν εμπλουτισμός μας: διώχνουμε αυτό που συνιστά δηλητήριο της ψυχής μας και ενέργεια δαιμονική και κρατάμε και αυξάνουμε τη χάρη του Θεού.
Esta verdad el Señor no la predicó sólo con las palabras anteriores, en versión positiva y negativa, que claro está, sólo con estas basta, para la importancia que tiene estar con la ανεξικακία (anexikakía=sin maldad, sin rencor ni odio, tolerancia e indulgencia), también la predicó con la oración principal, el conocidoPadre nuestro”: “y perdona nuestros pecados, tal como nosotros perdonamos los pecados de los demás. El perdón de Dios hacia nosotros tiene como única condición el perdón nuestro hacia nuestros semejantes. Es decir, el Señorató” nuestra sanación y salvación con la buena relación nuestra con los demás. Esto que recalcó el evangelio de domingo pasado sobre el Juicio final, viene hoy a recalcarlo de distinta manera.
Την αλήθεια αυτή ο Κύριος δεν την κήρυξε μόνον με τα παραπάνω λόγια, με θετική και αρνητική διατύπωση, που και μόνον αυτά ήταν βεβαίως υπεραρκετά για τη συνειδητοποίηση της φοβερής σημασίας της ανεξικακίας, αλλά και με τα λόγια της προσευχής που μας έμαθε να λέμε, στην Κυριακή λεγόμενη προσευχή, στο γνωστό «Πάτερ ημών»: «και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών»: συγχώρησε τις αμαρτίες μας, όπως και εμείς συγχωρούμε τις αμαρτίες των άλλων. Η συγγνώμη του Θεού προς εμάς έχει ως μοναδική προϋπόθεση τη συγγνώμη τη δική μας προς τους συνανθρώπους μας. Ο Κύριος δηλαδή «έδεσε» τη σωτηρία μας με την καλή σχέση μας προς τους άλλους. Αυτό που τόνισε το ευαγγέλιο της κρίσεως της προηγουμένης Κυριακής, έρχεται σήμερα να τονιστεί και με έναν άλλον τρόπο.

3. Pero allí donde el Señor ha dado lalecciónmás llamativa sobre la ανεξικακία indulgencia, tolerancia y sin maldad fue con Su propia vida, sobre todo cuando se encontraba encima de la Cruz. Su Cruz, que contiene la perfección (san Marcos el asceta), era la apocálipsis=revelación de Su infinita agapi (amor, energía increada) y Su ανεξικακία indulgencia, tolerancia y sin maldad, sobre todo frente de una humanidad la cual se había desviado tanto, de manera que quiso matar al mismo Creador y Benefactor de ella. Padre, perdónales porque no saben lo que hacen”, son las palabra de Su oración a favor de los que le crucificaban.
Εκεί όμως που ο Κύριος έδωσε το συγκλονιστικότερο «μάθημα» της ανεξικακίας ήταν με την ίδια τη ζωή Του, όταν βρισκόταν μάλιστα πάνω στον Σταυρό. Ο Σταυρός Του, που περικλείει όλη την τελειότητα (όσιος Μάρκος ο ασκητής),  ήταν η αποκάλυψη της άπειρης αγάπης Του και της ανεξικακίας Του, απέναντι μάλιστα σε μία ανθρωπότητα, η οποία τόσο είχε εκτροχιαστεί, ώστε θέλησε να σκοτώσει τον ίδιο τον Δημιουργό και Ευεργέτη της. «Πάτερ, άφες αυτοίς• ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» είναι τα λόγια προσευχής Του υπέρ των σταυρωτών Του.
Y este ejemplo del perdón, sin maldad, sin rencor y con tolerancia e indulgencia continuaron, con la ayuda por supuesto de la jaris( gracia, energía increada) del Mismo, también los Apóstoles, los Mártires y el resto de los Santos de la Iglesia. San Esteban por ejemplo: ¿qué otra cosa hace el momento que lo están apedreando salvajemente los Judíos? Repite los mismos logos del Señor con distintas palabras: “Señor, no los tenga en cuenta este pecado”. Lo mismo también san Dionisio de Egina, por nombrar algún santo más contemporáneo: “esconde y cubre a los perseguidores del asesino de su hermano y luego le facilitó la fuga”.
Και το παράδειγμα αυτό συγγνώμης και ανεξικακίας συνέχισαν, με τη βοήθεια και τη χάρη βεβαίως του Ίδιου, και οι απόστολοι και οι μάρτυρες και οι λοιποί άγιοι της Εκκλησίας. Ο άγιος Στέφανος για παράδειγμα: τι άλλο κάνει όταν την ώρα που λιθοβολείται από τους εξαγριωμένους Ιουδαίους επαναλαμβάνει, απλώς παραλλαγμένα, τα ίδια λόγια του Κυρίου; «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην»; Το ίδιο και ο νεώτερος άγιος, για να μνημονεύσουμε και έναν ακόμη, Διονύσιος Αιγίνης: κρύβει και καλύπτει από το απόσπασμα που τον κυνηγά, τον φονιά του αδελφού του και στη συνέχεια τον φυγαδεύει.
Así que la condición para que uno sea Cristiano, es la vivencia del perdón, sin maldad, ni rencor ni resentimiento. Uno no se puede llamar cristiano, sin perdonar a todos, aunque estos sean sus enemigos. Además esto es el signo que distingue al mártir o testigo cristiano de cualquier otro tipo de mártir o testigo: el cristiano debe estar muriendo orando por sus perseguidores y enemigos, certificando de esta manera la autenticidad de su fe en Cristo Dios. Έτσι όρος, προϋπόθεση για να είναι κανείς Χριστιανός, είναι η βίωση της ανεξικακίας και της συγγνώμης. Δεν μπορεί κανείς να λέγεται Χριστιανός, χωρίς να συγχωρεί τους πάντες, έστω κι αν αυτοί είναι εχθροί του. Κι αυτό άλλωστε, ως γνωστόν, είναι το διακριτικό που ξεχωρίζει τον χριστιανό μάρτυρα από οποιοδήποτε άλλο είδος μάρτυρα: ο χριστιανός πεθαίνει προσευχόμενος υπέρ των διωκτών του, επιβεβαιώνοντας με τον τρόπο αυτό τη γνησιότητα της πίστης του στον Χριστό.

4. Está claro que la adquisición de la ανεξικακία (anexikakía=sin maldad, sin rencor ni odio, tolerancia e indulgencia) no es algo fácil. Requiere lucha continua y ardua. Se necesitasangraruno interiormente. Es muy característico el ejemplo de aquel asceta en el libro “Yerontikón” que escupía sangre cuando se le acercó un otro hermano. Y en la pregunta del hermano ¿qué te ocurrió? Contestó: Hace un rato un hermano me ha amargado y rogué a Dios que sacara la amargura de mi interior. Y mira, el Dios me ha escuchado y mi amargura la hizo sangre y la he sacado.
Βεβαίως η απόκτηση της ανεξικακίας δεν είναι κάτι εύκολο. Απαιτεί αγώνα διαρκή και επίπονο. Χρειάζεται να «ματώσει» κανείς εσωτερικά, για να μπορέσει να σταθεί με καθαρή καρδιά απέναντι στον συνάνθρωπό του. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ασκητή εκείνου στο Γεροντικό, που έφτυνε αίμα τη στιγμή που τον πλησίασε ένας άλλος αδελφός. Και στην ερώτηση του αδελφού τι συνέβη, εκείνος απάντησε: Πριν από λίγο ένας αδελφός με πίκρανε. Και παρακάλεσα τον Θεό να μου βγάλει την πίκρα από μέσα μου. Και να, ο Θεός με άκουσε και έκανε αίμα την πίκρα μου και την έβγαλα.
El creyente sobre todo deberá pasar por algunas etapas que nos han indicado y definido los ascetas Maestros y Padres de la Iglesia. Por ejemplo, san Juan el Sinaíta, el llamado después el Clímaco o de la Escalera, nos habla sobre tres pasos sobre la ανεξικακία (anexikakía=sin maldad, sin rencor ni odio, tolerancia e indulgencia). Escribe que el primer paso es aceptar los ataques y desprecios, aunque que sea con tristeza, angustia y amargura de la psique. Al segundo paso llegan aquellos que habiendo pasado ya del primero, no se entristecen ni angustian por los ataques y reveses que ocurren, pero por supuesto tampoco se alegran. El tercer paso es el estadio de los perfectos, es de aquellos que no sólo no se afligen ni se amargan, sino que consideran como elogios las deshonras. Se trata del estado de perfeccionamiento que por el hombre actual autonomizado y racionalizado se considera como locura.
Θα πρέπει μάλιστα να διέλθει ο πιστός από ορισμένα στάδια, που μας τα έχουν υποδείξει και καθορίσει οι ασκητικοί Διδάσκαλοι και Πατέρες της Εκκλησίας. Ο άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, για παράδειγμα, ο επονομαζόμενος της Κλίμακος, μας μιλάει για τρεις βαθμίδες στην ανεξικακία. Πρώτη βαθμίδα, γράφει, είναι να αποδέχεται κανείς τις προσβολές και τις ατιμίες, έστω με οδύνη και πικρία ψυχής. Στη δεύτερη βαθμίδα φθάνουν αυτοί που έχοντας πια περάσει από την πρώτη, δεν θλίβονται  για τις προσβολές και τις αναποδιές που τους συμβαίνουν, αλλά και δεν χαίρονται βεβαίως. Και η τρίτη βαθμίδα, το στάδιο των τελείων, είναι γι’ αυτούς που όχι μόνον δεν πονούν και δεν πικραίνονται, αλλά θεωρούν ως επαίνους τις ατιμίες. Πρόκειται για στάδιο τελείωσης που χαρακτηρίζεται από το σύγχρονο λογικοκρατούμενο και αυτονομημένο άνθρωπο ως τρέλα.

5. El mismo santo en otros puntos de sus logos procede en consejos concretos que pueden ayudar a uno superar el resentimiento o rencor. Algunos ejemplos.
Ο ίδιος μάλιστα άγιος προβαίνει και σε άλλα σημεία των λόγων του και σε συγκεκριμένες συμβουλές, που μπορούν να βοηθήσουν κάποιον να ξεπεράσει τη μνησικακία. Μερικά παραδείγματα.
- Si sientes amargura y odio por algún hermano y no tienes la fuerza de amarlo con tu corazón, por lo menos arrepiéntete ante él y acércate con palabras, con la boca. Quizá así te dé vergüenza por tus palabras y así lo amarás realmente.
-Αν αισθάνεσαι πικρία και μίσος απέναντι σε κάποιον αδελφό και δεν έχεις τη δύναμη να τον αγαπήσεις με την καρδιά σου, τουλάχιστον να μετανοείς απέναντί του και να τον πλησιάζεις με τα λόγια, με το στόμα. Ίσως έτσι ντραπείς τα λόγια σου και τον αγαπήσεις πραγματικά.
- Si has escuchado que un hermano te ha acusado, tú no te dejes caer al pazos del resentimiento o rencor, sino superarlo diciendo para él palabras elogiosas.
Αν ακούσεις ότι κάποιος αδελφός σε κατηγόρησε, μην αφεθείς εσύ στο πάθος της μνησικακίας, αλλά ξεπέρασέ το λέγοντας γι’ αυτόν επαινετικά λόγια.
- Si ves y escuchas algo que te mueve el pazos del juicio o crítica maligna (que es fruto del rencor o resentimiento), no digas que por agapi juzgas y criticas malamente, porque la agapi conduce en la oración secreta por aquel que se ha equivocado y no en acusación. Este modo de reacción –oración por aquellos que nos acusan- resulta según otro gran maestro ascético san Marcos el Asceta: “en un golpe y una herida para los demonios”.
Αν δεις ή ακούσεις κάτι που σου κινεί το πάθος της κατακρίσεως (καρπού της μνησικακίας), μη λες ότι από αγάπη κατακρίνεις, διότι η αγάπη οδηγεί σε κρυφή προσευχή υπέρ αυτού που έσφαλε, και όχι σε κατηγόρια. Αυτός ο τρόπος αντιδράσεως μάλιστα – προσευχή υπέρ αυτών που μας φταίνε – αποτελεί κατά τον άλλον μεγάλο ασκητικό διδάσκαλο όσιο Μάρκο τον ασκητή, «κτύπημα και πληγή των δαιμόνων».

c. La ανεξικακία (anexikakía=sin maldad, sin rencor ni odio, tolerancia e indulgencia), sobre todo ante el Cuaresma que nos empuja con todas sus expresiones en la revelación de nuestro auténtico yo, a pesar, tal como dijimos, de las dificultades de adquisición y vivencia de esta virtud, que es lo más indispensable para el camino nuestro como cristianos. No nos salvaremos de los posibles ayunos o de caridades o de nuestras oraciones, si todas estas cosas no resultan a la ανεξικακία (anexikakía=sin maldad, sin rencor ni odio, tolerancia e indulgencia), o no la tienen como condición. Porque, repito que esta virtud es expresión de la agapi (amor desinteresado) y será el criterio definitivo de nuestra vida. Amín.
γ. Η ανεξικακία, ενόψει μάλιστα της Σαρακοστής που μας ωθεί με όλες τις εκφράσεις της στην αποκάλυψη του γνήσιου εαυτού μας, όπως είπαμε, παρ’ όλες τις δυσκολίες αποκτήσεως και βιώσεώς της, είναι ό,τι πιο απαραίτητο για την πορεία μας ως χριστιανών. Δεν θα σωθούμε από τις τυχόν νηστείες ή τις ελεημοσύνες ή τις προσευχές μας, αν όλα αυτά δεν βρίσκουν την κατάληξή τους στην ανεξικακία ή και δεν την έχουν ως προϋπόθεσή τους. Διότι, και πάλι θα το πούμε, η αρετή αυτή είναι έκφραση της αγάπης και η αγάπη είναι και θα είναι το απόλυτο κριτήριο της ζωής μας.
Fuente: ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ Sacerdote Georgios Dombarakis
Traducido por: χΧ jJ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible