Μιά σιωπηλή μαρτυρία τοῦ σιωπηλοῦ Σωτήρα.Ἀπό τό βίο τοῦ Γέροντος Θαδδαίου

Γέροντος Θαδδαίου τῆς Βιτόβνιτσα

Ἡ διακονία τῆς πνευματικῆς πατρότητας τοῦ Γέροντα Θαδδαίου ἦταν ὁλότελα ἐστιασμένη στή σωτηρία τοῦ πιστοῦ λαοῦ τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἀγῶνες του εἶχαν ἀποκλειστικό τους στόχο τή μαρτυρία τῆς ἀσκητικῆς καί λειτουργικῆς πνευματικότητας τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποῖα δέν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπο τή δράση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, μέσα ἀπό τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κάθαρση, τόν φωτισμό καί τή θέωση ὅλων ὅσοι ἀγωνίζονται γιά τή σωτηρία. Μέ τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας, ἕνας πνευματικός πατέρας ὁδηγεῖ τά πνευματικά τοῦ παιδιά στόν Χριστό, καθιστώντας τα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι ὥστε, διά τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καί τῆς συμμετοχῆς στά Ἅγια Μυστήρια, νά θεραπεύονται ἀπό τήν πτωτική τούς κατάσταση, τή θνητότητα καί τή φθορά. Κατά συνέπεια, δέν εἶναι ὁ πνευματικός πατέρας πού τά θεραπεύει, ἀλλά τό Ἅγιο Πνεῦμα διά τῶν θείων ἐνεργειῶν πού εἶναι ἄκτιστες καί ἀποκαλύφθηκαν στόν ἄνθρωπο διά τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ σαρκωθέντος Σωτήρα. Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά θεραπευτεῖ πνευματικά, νά φωτιστεῖ καί νά θεωθεῖ μονάχα ἀπό τόν ζώντα Θεό --τήν ἁγία Τριάδα. Ὡστόσο, ὁ Θεός δέν τό πραγματοποιεῖ αὐτό δίχως τή συμμετοχή τοῦ ἀνθρώπου καί αὐτή ἡ μυστική συνεργία ἀποτελεῖ τήν οὐσία τῆς Ὀρθόδοξης ζωῆς στήν Ἐκκλησία.

Σύμφωνα μέ τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐκφράζεται ἀπό τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, τά τρία στάδια τῆς ἀσκητικῆς καί μυστικῆς τελείωσης εἶναι ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη (πρακτική φιλοσοφία), ὁ φωτισμός τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς (φυσική θεωρία) καί ἡ θέωση, ἡ ἀληθινή κοινωνία μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα (μυστική θεολογία). Κατά τή διάρκεια τῆς ζωῆς του, ὁ π. Θαδδαῖος ἀξιώθηκε μέ τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τῶν τριῶν αὐτῶν σταδίων. Κι αὐτό ἦταν γνωστό σέ ὅλους ἐκεῖνους πού τόν γνώριζαν, συζητοῦσαν μαζί του, ἐξομολογοῦνταν σ᾿ αὐτόν καί μεταλάμβαναν τῆς θεῖας Εὐχαριστίας ἀπό τά χέρια του. Γνωρίζουμε ἐπίσης, ἀπό ὅσα ἀφηγοῦνταν ὁ ἴδιος ταπεινά καί σέ τρίτο πάντα πρόσωπο (σχετικά μέ τήν ἐπικοινωνία του μέ τούς ἀγγέλους καί τούς ἁγίους) ὅτι ὁ Γέροντας εἶχε ἐπίσης ἀξιωθεῖ ἐκεῖνου τοῦ ἀπώτατου μυστικοῦ ἐπιπέδου τῆς θεολογίας, ὅπου, κατά τόν Μητροπολίτη Ἱερόθεο (Βλάχο), «ὁ θεούμενος ἄνθρωπος ἐπικοινωνεῖ μέ τίς ἀγγελικές δυνάμεις καί ἀξιώνεται τῆς θέας τοῦ ἀκτίστου φωτός. Τό Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ ἀποκαλύπτει τά βάθη τῆς θεότητος καί τόν ἀξιώνει νά δέχεται τήν ἄκτιστη ἐνέργεια του Θεοῦ. Ἐνώπιον ἑνός τέτοιου ἀνθρώπου ἀποκαλύπτονται πολλά μυστήρια τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Θεοῦ, πού παραμένουν κεκρυμμένα γιά τούς ἄλλους».

Βασισμένος σταθερά στίς φιλοκαλικές ρίζες τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης, ὁ Γέροντας Θαδδαῖος φανέρωσε στούς συγχρόνους του τήν ἐμπειρία καί τήν ἀληθινή θεολογία τῶν  Ἁγίων Πατέρων σέ κάθε πτυχή τῆς ἀνθρώπινης σωτηρίας: «Δέν μποροῦμε νά κατορθώσουμε τή σωτηρία ἄν δέν ἀλλάξουμε τούς λογισμούς μᾶς κάνοντάς τους ἀλλιώτικους... Αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τή δράση τῆς θεῖας δύναμης μέσα μας. Ἔτσι ὁ νοῦς μᾶς θεώνεται, ἐλευθερώνεται ἀπό τά πάθη καί γίνεται ἅγιος. Μόνο ἕνας νοῦς μέ τόν Θεό ἐντός του καί μέ διαρκή μνήμη τοῦ Κυρίου, μπορεῖ νά θεωθεῖ. Γνωρίζοντας ὅτι εἶναι Ἐκεῖνος ἐντός μας κι ἐμεῖς ἐντός Του, μποροῦμε νά κινούμαστε ὅπως τό ψάρι μέσα στό νερό. Ἐκεῖνος εἶναι πανταχοῦ παρών κι ἐμεῖς, σάν τό ψάρι, κολυμποῦμε ἐντός Του. Ἀπό τή στιγμή πού Τόν ἐγκαταλείπουμε, πεθαίνουμε πνευματικά».

Ἡ ζωή τοῦ Γέροντα Θαδδαίου εἶναι συνυφασμένη μέ τήν οἰκονομία τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἔργου Του γιά τή σωτηρία. Ἔγινε ἔτσι ἕνας σιωπηλός μάρτυς του σιωπηλοῦ Σωτήρα σέ μιά ἀπό τίς δυσκολότερες περιόδους τῆς ἱστορίας τοῦ Σερβικοῦ λαοῦ (1914 - 2003). Γιά τούς Σέρβους ἡ περίοδος αὐτή ἦταν ἐποχή πνευματικοῦ καί ἱστορικοῦ κατακλυσμοῦ: δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, ἕνας ἐμφύλιος, μία πεντηκονταετής κομμουνιστική κατοχή, οἱ πόλεμοι στήν Κράινα, τή Βοσνία καί τήν Ἐρζεγοβίνη, ἡ ἐπίθεση τῶν δυνάμεων τοῦ ΝΑΤΟ κατά τοῦ Σερβικοῦ λαοῦ τό 1999, ἡ κατάληψη τοῦ Κοσσόβου καί τοῦ Μετοχίου, καί ἡ συνεχιζόμενη παγκοσμιοποίηση τῶν κοινωνιῶν σέ ὅλο τόν κόσμο. Στίς σκοτεινές αὐτές ὥρες, πού διήρκησαν ἕναν ὁλόκληρο αἰῶνα πολέμου καί ὀδύνης, ὁ Γέροντας Θαδδαῖος ἀναζήτησε τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι εἰρήνη καί χαρά, καί ἔγινε μάρτυράς τους, καταδεικνύοντας μέσα ἀπό τό ἴδιο τό πρόσωπικό του παράδειγμα τή νίκη πού κομίζει ἡ ἐπιλογή τῆς στενῆς ὁδοῦ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Τῷ Θεῷ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων!
Ἀμήν!

Ἀπό τό βιβλίο: «Οἱ λογισμοί καθορίζουν τή ζωή μᾶς».

Ἐκδόσεις " Ἐν πλῷ "