Ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης Νικόλαος " κοινωνεῖ " τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ναυτικούς.

6 Δεκεμβρίου γιορτάζουμε τόν Ἅγιο Ἱεράρχη Νικόλαο

"Ρώτησε κάποιος τόν Θεό: γιατί ὁ Ἅγιος Νικόλαος τιμᾶται περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους ἁγίους; Καί ὁ Θεός, ἀντί ἀπαντήσεως, κάλεσε τόν ἅγιο Νικόλαο νά ἔλθει κοντά τους. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος παρουσιάσθηκε μουσκεμένος καί τυλιγμένος μέ φύκια τῆς Θάλασσας Πού ἤσουν, Νικόλαε, τόν ρώτησε ὁ Θεός. Πάλευα μέ τά κύματα νά σῶσω ἕνα καράβι, ἀπάντησε ὁ Ἅγιος. Τότε ὁ Θεός εἶπε στόν ἀπορούντα: Γι᾿ αὐτό, παιδί μου, τιμᾶται πιό πολύ ὁ Ἅγιος Νικόλαος"!

(Αὐτό τό ἰδιαίτερα συγκινητικό κι ἐντυπωσιακό περιστατικό, τό διηγήθηκαν Χιὼτες ναυτικοί στόν τότε Ἐπίσκοπο Χίου Παντελεήμονα. Πρέπει νά συνέβη κατά τή δεκαετία 1945 - 1955).

Σέ κάποιο ἀπό τά ὑπερπόντια ταξίδια πού ἔκαναν οἱ ἐν λόγω ναυτικοί, συνάντησαν τρικυμία καί τό πλοῖο τους ναυάγησε, χτυπῶντας σέ μιά ξέρα.

Ἀπ᾿ τό πλήρωμα ἔφυγαν γιά τόν Οὐρανό μερικοί, καί τούς ὑπόλοιπους τούς περισυνέλεξαν ζωντανούς ἀπό ἕνα ξερονῆσι. Οἱ ἐπιζήσαντες ναυτικοί -μαζί κι ὁ καπετάνιος τοῦ καραβιοῦ- εἶπαν τά ἑξῆς:


"Λίγο πρίν πέσει τό καράβι στήν ξέρα, βυθισμένοι σέ μιά λευκή ὀμίχλη, καί βρισκόμασταν σ᾿ αὐτη τήν τραγική θέση, μιά γλυκειά γαλήνη, παράξενη γιά τέτοια ὥρα, στάλαξε στίς ψυχές μας.
Γιά μιά στιγμή βλέπουμε νά ἐμφανίζεται μέσα ἀπ᾿ τήν ὁμίχλη ἕνας ἐπιβλητικός ἀσπρογένειος Ἱεράρχης, ὁ ὁποῖος, κρατῶντας τό Ἅγιο Δισκοπότηρο πλησίασε τό πλήρωμα, καί ἄλλους τούς κοινωνοῦσε, ἐνῶ ἄλλους τούς προσπερνοῦσε! Ἄφωνοι κι ἀκίνητοι τόν παρακολουθούσαμε μέχρι που, σκεπάζοντας τά Τίμια Δῶρα, μ᾿ ἕνα ἀέρινο περπάτημα ξαναχάθηκε μέσα στήν ὁμίχλη! Τόν ἀναγνωρίσαμε ὅλοι: Ἦταν ὁ Προστάτης μας, ὁ Ἅγιος Νικόλαος!
Μόλις συνήλθαμε, σταυροκοπηθήκαμε, καί σέ λίγο, γεμάτοι πίστη καί θάρρος ριχτήκαμε στή θάλασσα. Γνωρίζαμε πλέον ὅτι ὁ Ἅγιος θά βοηθοῦσε, στήν πορεῖα εἴτε πρός τόν Οὐρανό, εἴτε πρός τή στεριά... Σάν φθάσαμε στήν ξηρά καί μετρηθήκαμε, εἴδαμε ὅτι ἔλειπαν ἀκριβῶς αὐτοί πού εἶχε κοινωνήσει ὁ Ἅγιος!

-- Αὐτοί ἦταν καθαροί, Δεσπότη μου, πρόσθεσαν οἱ ναυτικοί συγκινημένοι, γνωρίζαμε ὅλοι τή ζωή τους καί τήν εὐλάβειά τους κι ἔτσι δέ μᾶς κάνει ἐντύπωση πού πῆραν τό δρόμο γιά τόν Οὐρανό...
Μέρικοί ἀπ᾿ αὐτούς μάλιστα, εἶχαν ἐκφράσει τόν πόθο, ἐπειδή πλησίαζαν Χριστούγεννα, νά τούς ἀξίωνε ὁ Θεός νά κοινωνήσουν αὐτή τήν ἡμέρα, ἄν πιάναμε ἔγκαιρα λιμάνι. Ἐμᾶς μᾶς ἄφησε ὁ Θεός νά μετανιώσουμε καί νά ἐτοιμάστοῦμε, νά μᾶς χτυπήσει ἡ φουρτούνα τῆς ζωῆς, γιά νά μᾶς καθαρίσει..."

Ἀπό τό βιβλίο: "Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό"

Ἔκδοσις: " Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005