«Ἐπεφάνη γάρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις...»

«Ἐπεφάνη γάρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τήν ἀσέβειαν
καί τάς κοσμικάς ἐπιθυμίας σωφρόνως καί δικαίως καί
εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι,
προσδεχόμενοι τήν μακαρίαν ἐλπίδα καί ἐπιφάνειαν τῆς δόξης
τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
ὅς ἔδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνομίας
καί καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλῶν ἔργων.
Ταῦτα λάλει καί παρακάλει καί ἔλεγχε μετά πάσης ἐπιταγῆς·
μηδείς σου περιφρονείτω.»

(Πρός Τίτον κεφ. β΄: 11-15)

Εἶναι δέ δυνατόν καί οἱ δοῦλοι νά γίνουν στολισμός τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, διότι διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἐφανερώθη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι σωτήριος δι᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Καί μᾶς παιδαγωγεῖ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἀφοῦ ἀρνηθῶμεν τήν ἀσέβειαν καί τάς ἐπιθυμίας τοῦ ματαίου καί ἁμαρτωλοῦ αὐτοῦ κόσμου, ζήσωμεν εἰς τόν παρόντα αἰῶνα μέ ἐγκράτειαν εἰς τήν ζωήν μας, καί μέ δικαιοσύνην πρός τούς πλησίον μας καί μέ εὐσέβειαν πρός τόν Θεόν.
Νά ἐνισχυώμεθα δέ εἰς τήν ἐνάρετον αὐτήν ζωήν περιμένοντες μέ χαράν τήν μακαριότητα πού ἐλπίζομεν καί τήν φανέρωσιν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος μας, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὁ ὁποῖος ἔδωκε τόν ἑαυτόν του εἰς θάνατον ὑπέρ ἡμῶν, διά νά μᾶς ἐξαγοράσῃ ἀπό κάθε παράβασιν τοῦ νόμου καί νά μᾶς καθαρίσῃ διά τόν ἑαυτόν του ὡς λαόν ἐκλεκτόν καί ἰδικόν του, γεμᾶτον ζῆλον διά καλά ἔργα.
Ταῦτα λέγε καί πρότρεπε καί ἔλεγχε μέ πᾶσαν ἐξουσίαν. Κανείς ἄς μή σέ περιφρονῇ».