Ὁ θάνατος εἶναι εὐλογία.

 

  Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ 

 ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ 

  (ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό  ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)

Δεῖτε ἐδῶ:Πῶς θά ἀγαπήσουμε αὐτούς πού μᾶς ζηλεύουν.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Ὁ θάνατος εἶναι εὐλογία.

Ἐάν ἦταν ἐδῶ πιό καλά (στή γῆ), θά ἄφηνε καί τήν Παναγία, ὁ Χριστός

-πού ἦταν καί μάνα Του- νά γίνει ἑκατόν τριάντα χρόνων! Τήν πῆρε πολύ γρήγορα, γιατί εἶναι πιό καλά ἐκεῖ (στόν Παράδεισο). Καί ἐμεῖς θέλου­με νά ζήσουμε ἑκατόν τριάντα χρόνια... Δυστυχῶς κακῶς φω­νάζουμε, κακῶς.

Βλέπετε ἄν περάσουν πολύ τά χρόνια οἱ ἡλικιωμένοι ἄνθρωποι βα­ριοῦνται ἐδῶ καί λένε: «Μέ ξέχασε ὁ Θεός». Σκεφτεῖτε νά ἦταν αἰώνια ἡ ζωή μας ἐδῶ πέρα... Θά ἤτανε μεγάλο μαρτύριο. Γι’ αὐτό ὁ Θεός ἔδωσε τό στόπ, τόν θάνατο. Εἶναι εὐλογία ὁ θάνατος.

Φανερώνεται ἀκόμη καί στό γεγονός τοῦ θανάτου ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα λένε οἱ Ἅγιοι κάτι πολύ συγκλονιστικό...Μᾶς διδάσκουν μέ τό στόμα τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου ὅτι καί στήν κό­λαση ἀκόμα οἱ κολασμένοι δέν στεροῦνται τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Καί ἐκεῖ ὑπάρχει ὁ Θεός καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἀκριβῶς αὐτή ἡ ἀγάπη ἐνεργεῖ σάν κόλαση γι’αὐτούς.

Γιατί;

Διότι οἱ κολασμένοι, οἱ ἀμετανόητοι δέν Τήν θέλουν τήν Θεία Ἀγάπη. Δέν θέλουν νά ἀκούσουν γιά Θεό καί γιά τήν ἀγάπη Του. Ἀκριβῶς αὐτό εἶναι καί ἡ κόλασή τους. Δέν τούς τιμωρεῖ ὁ Θεός, μόνοι τους τιμωροῦνται. Ὁ Θεός παντοῦ ἐκχέει τήν ἀγάπη Του.

Γι΄ αὐτό ἄς φρο­ντίσουμε ν΄ ἀγαπήσουμε τήν ἀγάπη, ν’ ἀγαπήσουμε τόν Θεό πού εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή Ἀγάπη.

 Γιατί χάνουμε τήν κατάνυξη (τήν αἴσθηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ);

Δυστυχῶς ὅμως δέν ἔχουμε αὐτήν τήν κατάνυξη, πού δημιουργεῖ ἡ κοινωνία μετά τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὑπάρχει αὐτή ἡ κατάνυξη ἔστω καί σέ μικρό βαθμό, τότε δέν θέλουμε τίποτε κοσμικό, τότε δέν θέλουμε τίποτα ἄλλο.

Μακάρι αὐτή νά κρατιέται γιά πάντα...

Ἀλλά γιατί τήν χάνου­με τήν κατάνυξη;

Χάνουμε τήν κατάνυξη διότι χάνουμε τήν ταπείνωση...Μᾶς πιάνει ὑπερηφάνεια ἀμέσως...Μόλις λιγο δακρύ­σουμε, ἄ! λέμε πώ, πώ τώρα μέ ποιόν Ἅγιο μοιάζω;!!!

Ὁ Θεός κάνει τά πάντα. Ἐμεῖς μόνο Τόν πιστεύουμε ἔμπρακτα.

Ἐρώτηση:(Τελικά ἡ ἀγάπη Του εἶναι πού κάνει τά πάντα καί μᾶς χαρίζει τήν τελειότητα καί ὄχι ἡ δική μας προσπάθεια).

Ἀπάντηση: Ὁ Θεός μᾶς δίνει γεύσεις τῆς Θείας Ἀγάπης ἀπό τήν ἀρχή τῆς μετανοίας μας ὡς στήριγμα καί κίνητρο γιά βαθύτερη μετάνοια.

Ὁ Χριστός Μας τί εἶπε ὅταν ἄρχισε τό κήρυγμα;

Δέν εἶπε «ἀγαπῆστε Με», διότι εἶναι κορυφαῖο πράγμα ἡ ἀγάπη...

Εἶπε:«μετανοῆστε».

Δηλαδή τί;

Ἄς τό ποῦμε ἁπλᾶ: ξεμπαζῶστε τήν ψυχή σας, βγάλτε τά σκουπίδια σας, ἀλλάξτε, γυρίστε ἀνάποδα (ἀπ’ ὅ,τι εἴσαστε), ἀφῆστε τό κακό καί κάνετε τό καλό, μετανοῆστε, ἀλλάξτε νοῦ καί δεῖτε Ἐμένα.

Αὐτό ὅμως εἶναι ἕνα πήδημα στό κενό, σοῦ λέει ὁ ἀλλος, γιατί νά τό κάνω, γιατί νά μετανοήσω; (λέει ὁ ὀλιγόπιστος καί ὁ ἄπιστος).

Καί ποιός εἶσαι ἐσύ πού θά μοῦ πεῖς ἐμένα νά μετανο­ήσω; (λέει καί ὁ ἐγωιστής). Ὄχι δέν ἀλλάζω. 

   συνεχίζεται...

Ἱερομόναχος Σάββας ὁ Ἁγιορείτης

hristospanagia3.blogspot.gr