Θαύματα, ζωντανές ἀποδείξεις τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ, η'μέρος.Τελευταῖο

48) Το Θαύμα του Αγίου Μηνά το 1826 στο Ηράκλειο

 

Το Θαύμα του Αγίου Μηνά το Πάσχα του 1826 σφράγισε τη σχέση του Αγίου με το τουρκοκρατούμενο Ηράκλειο. Ο πολιούχος του Μεγάλου Κάστρου είναι πλέον στην παράδοση του τόπου ο υπερφυσικός προστάτης, που επεμβαίνει θαυματουργικά και σώζει την πόλη και τον λαό της σε κρίσιμες ώρες.

 

Η κύρια πηγή για το Θαύμα είναι η αφήγηση του Στέφανου Νικολαΐδη (1817-1907). Ο Στέφανος Νικολαΐδης ήταν παιδί δέκα περίπου ετών και διατήρησε στη μνήμη του ζωηρή την εντύπωση της πίστης, για τη θαυματουργική σωτηρία της πόλης από την απειλή γενικής σφαγής, κατά τη νύχτα της Κυριακής του Πάσχα του 1826.

 

Την πίστη του αυτή εξέφρασε αργότερα με τη σύνθεση ιδιαίτερης ακολουθίας, που ψάλλεται ακόμα «εις ανάμνησιν» του Θαύματος εκείνου, την Τρίτη της Διακαινησίμου στον παλαιό (μικρό) Ναό του Αγίου Μηνά. Επίσης χαρακτηριστικό είναι το απολυτίκιον του Θαύματος που ψάλλεται εκείνην την ημέρα προς ανάμνηση του γεγονότος. Την ημέρα εκείνη τελείται και το Ιερό Μνημόσυνο των θυμάτων της μεγάλης σφαγής του 1821.

 

Ας δούμε τώρα πώς συνέβη το καταπληκτικό αυτό Θαύμα: «Οι Τούρκοι τότε, επειδή ακούγανε τις επιτυχίες των επαναστατημένων Ελλήνων από παντού, ξεσπούσανε εκεί εναντίον των Ελλήνων και προβαίνανε σε σφαγές και λεηλασίες. Η ζωή των Ραγιάδων κρεμότανε στο καπρίτσιο ή στα κακούργα ένστικτα του κάθε Τούρκου. Την ημέρα του Πάσχα στις 18 Απριλίου 1826 νομίσανε, πως ήταν η καταλληλότερη ευκαιρία να τους χτυπήσουν. Θα τους εύρισκαν όλους μαζεμένους να παρακολουθούν την Ακολουθία της Αναστάσεως μέσα στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά.

 

Ο Ναός του Αγίου Μηνά ήτανε τότε μικρότερος από τον σημερινό. Είχε κτιστεί κατά τον 18ο αιώνα. Σώζεται μάλιστα μέχρι σήμερα (μικρός Άγιος Μηνάς). Σ' αυτόν τον Ναό επιχείρησαν και άλλοτε σφαγή οι Τούρκοι : Στις 24 Ιουνίου του 1821. Τότε έσφαξαν έξι επισκόπους και πολλούς άλλους κληρικούς και λαϊκούς. Και τώρα επιχείρησαν να σφάξουν όλους μαζεμένους τους Χριστιανούς. Ουδείς θα τους ξέφευγε, διότι τα φανατισμένα στίφη των Τούρκων, με σπαθιά και μαχαίρια και με κάθε είδους φονικών όπλων, είχαν περικυκλώσει το Ναό. Άλλες γραμμές είχαν σχηματισθεί σε όλες τις παρόδους και τις κατευθύνσεις. Για να παραπλανήσουν δήθεν την προσοχή της ντόπιας διοίκησης, βάλανε φωτιές σε διάφορες απομακρυσμένες συνοικίες της πόλης. Το σχέδιο είχε καταστρωθεί και στη παραμικρή του λεπτομέρεια.

 

Την ώρα που διάβαζε το Ιερό Ευαγγέλιο ο Μητροπολίτης Καλλίνικος, ξαφνικά ακούστηκε η κλαγγή των όπλων. Τα μανιασμένα στίφη των βαζιβιζούκων πλησίασαν τις πόρτες. Ήταν έτοιμα ν΄αρχίσουν τη σφαγή των Χριστιανών, που ήσαν ανύποπτοι και απροετοίμαστοι. Κρίσιμη ώρα!

 

Μα ξαφνικά βλέπουν ένα αστραφτερό φως, γιομάτο από αίγλη, που πλημμύρισε την Εκκλησία, από την μια άκρη ως την άλλη. Ένας δε ασπρομάλλης γέρος αξιωματικός με σεβάσμια μορφή φάνηκε καβάλα στο άσπρο περήφανο άτι του, κραδαίνοντας το ξεγυμνωμένο σπαθί του. 'Ηταν αγριεμένος και έμοιαζε καταπληκτικά με τον αρχηγό των εκεί Τούρκων, τον Αγιάν Αγά. Το άλογό του είχε χρυσοποίκιλτα χάμουρα και σέλλα στολισμένη με πολύτιμα πετράδια. Ήταν αγριεμένος και η ματιά του, όταν έπεφτε στους Χριστιανούς, ήταν γλυκιά και Θεϊκή, όταν όμως ερρίχνετο στους βαρβάρους, που είχανε ζωσμένη την Εκκλησία, άλλαζε και πετούσε αστραπές, που προμηνούσαν όλεθρο σ’ αυτούς οι οποίοι δε σεβάστηκαν την Άγια μέρα και τον Ιερό Ναό του.

 

Οι Τούρκοι τότε, που ήταν έτοιμοι να εξαπολύσουν την αλύπητη σφαγή, κατατρομαγμένοι και πανικόβλητοι το έβαλαν στα πόδια και διελύθηκαν. Πήγανε τότε και διαμαρτυρήθηκαν στο Διοικητή τους, διότι τους έστειλε τον Αγιάν Αγά και τους διέλυσε, ώστε να μη φέρουν σε πέρας το έργο τους. Αλλά ο διοικητής τους είπε, ότι δεν γνώριζε τίποτε και ότι δεν έστειλε κανένα. Ο δε Αγιάν Αγάς κοιμόταν εκείνο το βράδυ μακαρίως ήσυχος στο σπίτι του.

 

Τότε κατάλαβαν οι Τούρκοι, ότι ήταν ο Άγιος Μηνάς, που φάνηκε να σώσει τους Χριστιανούς. Και πράγματι τους έσωσε. Δεν έπαθε κανείς τίποτε, εκτός από μια γυναίκα, η οποία επάνω στη σύγχυση έπεσε και πέθανε. 'Ολο μάλιστα το Εκκλησίασμα φοβήθηκε και έφυγε. 'Έμεινε μόνος του ο Μητροπολίτης Καλλίνικος και συνέχισε την Θεία Λειτουργία.

 

Ο Μητροπολίτης για να επισημοποιήσει περισσότερο το Θαύμα και να εξευτελίσει τους Τούρκους, επισκέφθηκε την άλλη μέρα τον Τούρκο Διοικητή, για να τον ευχαριστήσει δήθεν, διότι έστειλε τον αξιωματικό Αγιάν Αγά και τους έσωσε από τον συρφετόν εκείνο. Ο Διοικητής όμως του είπε, ότι δεν έστειλε κανένα Αγιάν Αγά».

 

Και έτσι οι ίδιοι οι Τούρκοι διέσωσαν το Θαύμα. Μερικοί δε μάλιστα από δαύτους κάθε χρόνο, από ευλάβεια και σεβασμό στον Άγιον, πήγαιναν διάφορα δώρα στην Εκκλησία του Αγίου Μηνά. Έπειτα από αυτή τη θαυμαστή διάσωσή τους, όλοι οι Επίσκοποι της Κρήτης ομόφωνα, αποφάσισαν να γιορτάζεται το Θαύμα αυτό μεγαλοπρεπώς κάθε χρόνο την Τρίτη της Διακαινησίμου.

 

Τότε εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα και ένα κομμάτι από τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Μηνά που φυλλάσεται εκεί από το 1700 μ. Χ. Την ημέρα αυτή ο Ναός μοιράζει στους πολυπληθείς προσκυνητές από ένα κόκκινο αυγό και ένα κερί. Τώρα μοιράζουν μόνο το κερί. Το ανάβουν οι πιστοί την ώρα, που λέγεται το μεγαλυνάριον του Αγίου και όταν διαβάζεται το Ευαγγέλιο, προς ένδειξη ευγνωμοσύνης, διότι την ώρα αυτή τους έσωσε ο Άγιος.

Πηγή: http://www.clab.edc.uoc.gr/seminar/minas/thauma1826.htm

 

49) Οι Άγιοι κατά των Τούρκων

 

Μέγαρα. Όταν κατά το έτος 1828, καταδιωγμένοι οι Μεγαρίτες από την επιδρομή των Τούρκων, οχυρώθηκαν στον λεγόμενο «τοίχο» που σώζεται μέχρι σήμερα, έπεσε μεγάλη επιδημική αρρώστια και είχαν αρρωστήσει περισσότερα από εκατόν ογδόντα άτομα. Όταν όμως γινόταν για τον καθένα Αγιασμός με την παρουσία των Αγίων Λειψάνων, ερχόταν Θαυμαστή θεραπεία.

Σημαντικό είναι και το εξής γεγονός πού συνέβαινε την ίδια εποχή. Οι αποκλεισμένοι Μεγαρίτες στον «τοίχο», που μάχοντο κατά των Τούρκων, είχαν μόνο σαράντα δύο μαχητές. Την ώρα όμως του πολέμου γινόντουσαν σαράντα οκτώ, γιατί μεταξύ τους βρίσκονταν και έξι ακόμα πολεμιστές άγνωστοι, οι οποίοι ενίσχυαν τους συμπολεμιστές τους, λέγοντάς τους να έχουν θάρρος και βεβαιώνοντάς τους ότι δεν πρόκειται να νικηθούν.

Και πράγματι, ποτέ δεν νικήθηκαν οι Μεγαρίτες από τους χιλιάδες Οθωμανούς Τούρκους. Μετά το τέλος κάθε μάχης οι μαχητές ήσαν πάλι σαράντα δύο, και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποιοι ήσαν και από πού είχαν έρθει οι άλλοι έξι συμπολεμιστές τους.

Αυτό το παράξενο Θαύμα γινόταν σ’ όλες τις μάχες που έκαναν οι Μεγαρίτες με τους Τούρκους. Η απορία τους λύθηκε όταν μετά την τελευταία μάχη, οι εχθροί υποχώρησαν νικημένοι και οι Άγιοι Μάρτυρες φανέρωσαν τη δύναμή τους, μετατραπέντες από πεζούς σε εφίππους στρατιώτες, φανερώνοντας ταυτόχρονα στους συμπολεμιστές τους τον τόπο στον όποιο βρίσκονταν και στον όποιο μπορούσαν να ζητούν τη βοήθειά τους.

Ο τόπος αυτός βρίσκεται στα Μέγαρα, τόπος στον οποίο βρέθηκαν τα Άγια Λείψανά τους. Πρόκειται για τους Αγίους έξι Μάρτυρες Σεραφείμ, Δωρόθεο, Ιάκωβο, Δημήτριο, Βασίλειο και Σαράντη.

Πηγή: http://www.pigizois.gr/agioi/6agioi_megara/6martires.htm

 

50) Θαύμα με χειροβομβίδες

 

Ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου, εν έτει 1941, στο χωριό Φωτακάδο Χανίων, στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, και μεσούσης της μάχης της Κρήτης, Γερμανοί αλεξιπτωτιστές έριξαν χειροβομβίδες μέσα στον Ιερό Ναό όπου ήταν συγκεντρωμένα τα γυναικόπαιδα του χωριού.

Με Θαύμα των Αγίων καμία χειροβομβίδα δεν εξεράγει, οι άντρες του χωριού αντιλήφθησαν τους αλεξιπτωτιστές, οι οποίοι και υποχώρησαν αμέσως χωρίς να πάθει τίποτα η Εκκλησία και τα γυναικόπαιδα.

Πηγή: http://www.athos.edo.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3797

 

51) Το όνειρο του Γερμανού διοικητή

 

Τα Φιλιατρά βρίσκονται στην Πελοπόννησο στο Νομό Μεσσηνίας. Τα Φιλιατρά απ’ τα παλιά χρόνια είχαν πολύ μεγάλη ακμή. Η πόλη μας έχει πολύ μεγάλη ιστορία. Η πόλη των Φιλιατρών υπάρχει χάρη στο Θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους.

Το Θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους έγινε το 1943. Οι Γερμανοί που είχαν κατακτήσει όλη την Ελλάδα και αρκετός στρατός υπήρχε στα Φιλιατρά, αποφάσισαν να κάψουν την πόλη και να σκοτώσουν τους κατοίκους με διαταγή που πήραν από το στρατηγείο στην Τρίπολη. Το βράδυ οι κάτοικοι προσεύχονταν στον προστάτη της πόλης, τον Άγιο Χαράλαμπο, να αποτρέψει την καταστροφή της άλλης μέρας.

Και ο Άγιος έκανε το Θαύμα του. Την άλλη μέρα οι Γερμανοί αντί να καταστρέψουν την πόλη, με έκπληξη είδαν τον Γερμανό διοικητή να επισκέπτεται τις Εκκλησίες της πόλης, με συνοδεία δύο διερμηνείς και δυο Ιερείς. Τότε έμαθαν πως αποτράπηκε η καταστροφή.

Το βράδυ ο Γερμανός ήταν προετοιμασμένος για την καταστροφή της άλλης μέρας. Όταν ξάπλωσε να κοιμηθεί είδε στον ύπνο του ένα γέρο, που του ζητούσε να αφήσει ήσυχα τα Φιλιατρά, αλλιώς δεν θα μπορούσε να γυρίσει στην πατρίδα του ζωντανός.

Ο Γερμανός ξύπνησε ταραγμένος και τηλεφώνησε στον στρατηγό στην Τρίπολη. Ο στρατηγός είχε κι αυτός δει το ίδιο όνειρο και έτσι αποφάσισαν να αφήσουν ήσυχα τα Φιλιατρά.

Ο Γερμανός την άλλη μέρα επισκέφτηκε τις Εκκλησίες και έψαχνε τη μορφή του γέρου που είδε στον ύπνο του. Όταν έφτασε στον Άγιο Χαράλαμπο, είδε την Εικόνα του γέρου, ρώτησε ποιος είναι και του είπαν ο Άγιος Χαράλαμπος ο Θαυματουργός.

Ο Γερμανός προσκύνησε την Εικόνα και έφυγε. Ο Άγιος Χαράλαμπος είχε κάνει το Θαύμα του και γλίτωσε την πόλη. Οι κάτοικοι τιμούν τον προστάτη τους με περιφορά της Εικόνας, με τη συμμετοχή πολλών χιλιάδων προσκυνητών από ολόκληρη τη χώρα και από το εξωτερικό.

Αθανάσιος Λάγαρης - Τάξη Στ΄, 3ο Δ. Σ. Φιλιατρών Μεσσηνίας
Πηγή:http://athos.alexsoft.gr/index.php?option=com_smf&Itemid=171&action=profile;u=11;sa=showPosts;start=15

 

52) Η εξαφάνιση της Αγιογραφίας

 

ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ, ΜΙΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ (ΤΟ 1974) ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.

ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΑΦΟΥ ΤΟ ΕΙΔΑΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΜΑΤΙΑ;; ΠΩΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ, ΟΤΑΝ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Η ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΕΝΕΙ Ο ΤΟΙΧΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ;;;;;;;;;;;

 

Πηγή: www.esoterica.gr forum : ΑΓΙΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ!!!

 

53) Γέροντας Ιερώνυμος της Αίγινας: "Υπάρχουν ανώτερα..."

 

Άλλοτε, μπαίνοντας εις το κελί του, παραμονές που θα έφευγε απ' την Αίγινα δια την Αθήνα, νοσοκομείο κ.λ.π., τον βρήκα καθιστό εις την κλίνην του και ετοιμαζόταν ν' αναπαυθεί. Φορούσε μια φανέλα και από πάνω το ράσο του. Όταν το τράβηξε για να πέσει, είδα το χέρι του κάτασπρο σαν το χιόνι, νεανικό και μια άρρητη ευωδία ένοιωσα να είναι διάχυτη εις το κελί του.

 

Το χέρι του, τόσο λευκό ήταν, που δεν έμοιαζε να είναι σάρκα. Έτρεμα, κατάλαβε και μου λέει, την ώρα που πήγα να το ασπασθώ και ενώ είχε κλειστά τα μάτια:

 

-Δεν είναι τίποτα, καλογραία, δεν είναι τίποτα αυτά που βλέπεις.... Υπάρχουν ανώτερα!

Πηγή: http://img.pathfinder.gr/clubs/files/70192/2.html

 https://sites.google.com/site/orthodoxy1054/thaumata-oi-zontanes-apodeixeis-tes-yparxes-tou-theou