Θαυμαστά γεγονότα πού ὁ Θεός πραγματώνει στή ζωή μας διά μέσου τῶν Ἁγίων

ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΩΝ ΜΟΥΝΑΖΟΥΣΩΝ ΜΑΚΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΑΡΤΟΚΩΣΤΑΣ.-

 Θαυμαστά γεγονότα πού ό Θεός πραγματώνει στη ζωή μας διά μέσου των Αγίων

Ή ζωή τής σεβαστής Γερόντισσας, ήταν δοσμένη, στο να δέχεται τον κόσμο πού ερχόταν να προσκυνήσει τήν Παναγία. Άκουγε με προσοχή τον ακροατή - προσκυνητή, καί όλους τούς ενθάρρυνε με τη συμβουλή της καί τις νουθεσίεςτης. 

Στη συνέχεια, με τήν κατ’ ιδίαν προσευχή της, «ουκ ειδών ύπνο τοις όφθαλμοίς, ουδέ άνάπαυσιν τοις κροτάφοις», πετύχαινε τήν λύση των διαφόρων προβλημάτων πού τής είχαν αναθέσει. Ήταν ευγενής καί απέφευγε κάθε κοσμικότητα στη συμπεριφορά της. Δεν εξέφρασε το στόμα της ποτέ λόγο άπρεπή ή πικρό, ούτε κατέκρινε κάποιον.

Άναβε πάντοτε γνήσιο καθαρό κερί καί λαμπάδα, μπροστά στα εικονίσματα καί αυτό το τηρούσε από κείνη τήν ημέρα, πού καθώς έμπαινε στο ναό, άκουσε μια γλυκιά φωνή πού τής είπε: «Θέλω τά πάντα να είναι καθαρά, το λάδι καθαρό καί το κερί μου γνήσιο», καί θεώρησε ότι αυτή ήταν ή φωνή τής Παναγίας. Ακόμη έλεγε ή ίδια: «Δεν μπορείς να φανταστείς, οι φωνές πού ακούγονται από τον ουρανό, πόσο λεπτές, γλυκύτατες καί ευγενικές είναι».

Αξίζει να πούμε, ότι ένα από τά πιο σημαντικά ιερά κειμήλια πού κατείχε ή μονή, ήταν καί τεμάχιο του Τιμίου καί Ζωοποιού Σταυρού, μέσω τού οποίου πολλοί βρήκαν ασπαζόμενοι, αλλά καί σταυρώνοντάς τους ή ίδια ή γερόντισσα, τήν ίαση τής ψυχής καί τού σώματος. Ή ίδια ανέφερε: «Δύο πούλμαν επισκέφτηκαν το μοναστήρι. Με τά Άγια λείψανα σταύρωσα όλους τούς προσκυνητές καί κουράστηκαν τά χέρια μου από το βάρος τής λειψανοθήκης. Όταν έφευγαν, τούς συνοδέυσα έως τήν πόρτα. Επιστρέφοντας, αισθάνθηκα σαν κάποιος να μου έδωσε δύο δυνατά χτυπήματα με σιδηρολοστούς καί στα δύο μου χέρια, τά όποια καί παρέλυσαν, σέ σημείο πού δεν μπορούσα να κάνω το σταυρό μου. Όταν σιγά - σιγά κατάφερα να κάνω το σταυρό μου, τότε συνήλθα καί πέρασε ό δυνατός πόνος.

Από τότε κατάλαβα τήν αξία τού σταυρώματος με τά άγια λείψανα καί συνέχισα περισσότερο ακόμη, να σταυρώνω τούς διάφορους προσκυνητές. Ιδίως, ενώπιον τής θαυματουργής εικόνας τής Θεοτόκου, πού όταν ή κανδήλα της κινείτο, ήταν σημάδι, ότι ή Θεοτόκος, θα έδινε τη βοήθεια σ’ εκείνον πού με πίστη είχε έρθει να τήν παρακαλέσει».

α. Ή προσευχή τής γερόντισσας στον Άγιο Σπυρίδωνα σέ δύσκολη περίσταση τής Μονής για τήν πληρωμή τών εργατών.

Ή ίδια ανέφερε: «Είχαμε εργάτες στο μοναστήρι καί τά χρήματα είχαν τελειώσει. Δεν είχαμε να πληρώσουμε τούς εργάτες. Δεν ήξερα τί να κάνω. Πήγα λοιπόν στην εικόνα του Άγιου Σπυρίδωνα καί σαν να τον είχα ζωντανό μπροστά μου, τοΰ είπα:

Άγιε μου, μπορεί το λείψανο σου να βρίσκεται στην Κέρκυρα, αλλά εμείς έχουμε τήν εικόνα σου, το ίδιο είναι. Καί όπως τότε, πού βρέθηκες στην Α ' Οικουμενική σύνοδο καί έκανες το θαύμα, καί όπως τότε, πού έκανες το φίδι χρυσό καί βοήθησες τον φτωχό, έτσι καί σέ μάς μπορείς να κάνεις το θαύμα. Να μάς φέρεις δηλαδή χρήματα για να πληρώσουμε, αν όχι τούς εργολάβους, τουλάχιστον τούς εργάτες, πού έχουν μεγάλη ανάγκη. Καί εμείς θα αγιογραφήσουμε τήν εικόνα με τήν Α' Οικουμενική σύνοδο όπου μέσα θα είσαι καί εσύ».

Μετά από αυτή τήν προσευχή, έφυγε από  τήν σκέψη μου ή υπόθεση αυτή. Το Σάββατο, βρέθηκα με χρήματα στα χέρια μου, να πληρώνω τούς εργάτες. Δεν σκέφτηκα καθόλου που βρήκα αυτά τά χρήματα. Για να καταλάβω το θαύμα, ό Θεός επέτρεψε να περάσει από το μοναστήρι μας, ή πρώην Γερόντισσά μου, τής Λουκούς, ή οποία με ρώτησε: «Μακρίνα, εδώ βλέπω έργα, που βρήκες τά χρήματα για τά έργα αυτά;» Εγώ τότε διερωτήθηκα που βρέθηκαν τά χρήματα στα χέρια μου; «Σέ ρώτησα κάτι, γιατί δεν μου απαντάς;» Δεν ήξερα τί να απαντήσω! Τελικά, μου έλειπαν 17.000 χιλιάδες δραχμές. Τότε, πέρασε από το μοναστήρι κάποια γνωστή μας, ή οποία μου είπε: «Θα σάς αφήσω όσα χρήματα έχω στο πορτοφόλι μου». Αυτά τά χρήματα ήταν ακριβώς 17.000 χιλιάδες δραχμές.

β. Ή θεραπεία τον άλαλου παιδιού.

Στο Καρακοβούνι γεννήθηκε ένα παιδί άλαλο. Ακοή είχε, καί όταν μεγάλωσε, ή μητέρα του το πήγε σχολείο, αλλά οι δάσκαλοι δεν το δέχθηκαν. Τής συνέστησαν να το πάει στην Αγγλία, γιατί εκεί μπορούσε να θεραπευτεί. Ή μητέρα, πολύ πικράθηκε, γιατί δεν είχε τη δυνατότητα αυτή. Παίρνει όμως το παιδί καί ξεκινάει με τά πόδια για το μοναστήρι μας. Το παιδί, άλλοτε περπατούσε, άλλοτε το έπαιρνε αγκαλιά. όταν έφτασε στο μοναστήρι, μου είπε: «Γερόντισσα, μου είπαν να πάω το παιδί στην Αγγλία, αλλά εγώ το έφερα στην Παναγία».

Κάναμε προσευχή καί σταύρωσα το στόμα 

του με λαδάκι από τήν Παναγία. Το παιδί, μέχρι να φθάσει στο σπίτι του, έγινε καλά. Ή μητέρα του, για να μάς πληροφορήσει για το θαύμα, έβαλε το παιδί να μάς μιλήσει στο τηλέφωνο. Καί αυτό είπε: «Γερόντισσα, ό Χριστός που γεννήθηκε; Στο μετόχι ή στην Αρτοκωστά;»

γ. Ό νεαρός φοιτητής.

'Ένα νεαρό παιδί, πού ήταν φοιτητής στην Αγγλία, επειδή είχε πάθει υπερκόπωση από το διάβασμα, οι γιατροί του είχαν απαγορεύσει τήν συνέχεια τής μελέτης. Ήρθε στο μοναστήρι με τά πόδια, για να εκπληρώσει το τάμα του, να προσευχηθεί καί να ευχαριστήσει τήν Παναγία Αρτοκωστά, όπως έκανε αρκετές φορές κατά το παρελθόν. Προσευχήθηκε στην Παναγία να τον βοηθήσει, καί αποφάσισε να επιστρέψει στις σπουδές του, με ό,τι θυμόταν από παλιά. ’Έτσι, κάθε πρωί πού έγραφε, αισθανόταν ένα χέρι να κρατά το δικό του, καί έγραφε, χωρίς να εννοεί τί γράφει. Όταν βγήκαν τά αποτελέσματα, αρίστευσε.

Όσον αφορά στα πνευματικά ζητήματα, ή ευσεβής Γερόντισσα, συμβουλευόταν μία άγια μορφή, τον μακαριστό κυρό Αντώνιο Κόμπο. Ό ταπεινός καί σεβαστός αυτός Ιεράρχης πού διακρίνεται στη φωτογραφία, έτρεφε μεγάλη εκτίμηση στο πρόσωπο τής Ηγουμένης καί τήν νουθετούσε ως τήν τελευτή του. Εκείνος όμως, πού καθοδηγούσε πνευματικά καί εξομολογούσε τις μοναχές τής Άρτοκωστάς ήταν ό Γέροντας Καλλίνικος. Ή αγιότητα των δύο μοναζουσών διαφαίνεται κι από το γεγονός τής άγιας ανησυχίας πού διέθεταν, αν έχουν έξαγορεύσει όλες τους τις αμαρτίες ή όχι, όταν εξομολογούνταν.

Εν τώ μεταξύ, δύο προσωπικότητες - οδοδείκτες για τήν πνευματική πρόοδο τής Γερόντισσας Μακρίνας εγκατέλειψαν τον μάταιο αυτό βίο καί μετέβησαν στην Βασιλεία των ουρανών. Πιο συγκεκριμένα, ή Γερόντισσα Μαρκέλλα, κατά σάρκα αδελφή της καί Ηγουμένη τής μονής Παναγίας Γοργοεπηκόου Νεστάνης, πρότυπο πνευματικής μητέρας, καθώς με Αγάπη καί θαλπωρή αγκάλιαζε τις συμμονάστριές της. Αφού αναχώρησε για τούς ουρανούς, βρέθηκε στο κελί της ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα, όπου μεταξύ τών άλλων έγραφε χαρακτηριστικά: «συγχωρήσατε με αδελφές μου, για ό,τι κι αν έκανα σαν άνθρωπος... καί εγώ σάς συγχωρώ». Γεγονός πού στήριζε τον χαρακτηρισμό της ώς «γερόντισσα τής συγγνώμης». Επίσης, ή συμμονάστρια τής ταπεινής Γερόντισσάς τής Ιεράς Μονής τής Άρτοκωστάς, ή αδελφή Νεκταρία, πού ή-ταν καί κατά σάρκα αδελφή της, αποχαιρέτησε καί αυτή τον μάταιο τούτο κόσμο καί αναπαύεται, «προσδοκώντας ανάσταση νεκρών καί ζωήν τήν αιώνιον».

Τώρα πλέον, ή γερόντισσα, νιώθει τήν πεποίθηση, ότι αμφότερες οι αδελφές τήν περιμένουν. Προπορεύθηκαν στην «ήτοιμασμένη Βασιλεία τού Θεού, για τούς άγαπώντας Αυτόν».

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/05/21-5.html