«Στόν μοναχό Ἀβακούμ γιά τούς λογισμούς»

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ρωτᾶς ἄν εἶναι ἐπικίνδυνοι οἱ λογισμοί. Ὡς μοναχός τό γνωρίζεις πολύ καλύτερα ὅτι εἶναι. Γνωρίζεις ὅτι ἕνας ἀπό τούς ἅγιους ἄνδρες εἶπε ὅτι ἡ οὐσία τοῦ μοναχισμοῦ ἔγκειται στήν κάθαρση τοῦ νοῦ ἀπό τούς λογισμούς. Γνωρίζεις ἐπίσης ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπαριθμεῖ τριῶν εἰδῶν λογισμούς: τούς σαρκικούς, τῶν λόγων καί τοῦ νοῦ. Γι᾿ αὐτό προσευχόμαστε στόν Πατέρα τοῦ φωτός μέ μετάνοια νά μᾶς συγχωρήσει ὅλες τίς ἁμαρτίες εἴτε εἶναι σαρκικές εἴτε τῶν λόγων εἴτε τοῦ νοῦ. Τό ὅτι ὁ Θεός περιλαμβάνει τούς λογισμούς στίς ἁμαρτίες τό διαβάζεις στό εὐαγγέλιο: «καί ἰδών ὁ Ἰησοῦς τάς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;»¹.

Ὁ σατανᾶς δέν ἁμάρτησε μέ κάποιον ἄλλο τρόπο παρά μέ τόν λογισμό τῆς ὑπερηφανείας. Γι᾿ αὐτό καί ἐξαφανίσθηκε ἀπό προσώπου τοῦ Θεοῦ καί κατακρημνίσθηκε στόν Ἅδη.

Οἱ λογισμοί εἶναι ὁ σπόρος κάθε κακοῦ. Ἀπό αὐτόν τόν σπόρο φυτρώνουν οἱ ἁμαρτωλοί λογισμοί, οἱ ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες καί τά ἁμαρτωλά ἔργα. Θυμήσου τίς παραβολές ἐκεῖνες τοῦ Χριστοῦ περί σπορᾶς: «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλόν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· ἐν δέ τῷ καθεύδειν τούς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρός καί ἔσπειρε ζιζάνια ἀνά μέσον τοῦ σίτου καί ἀπῆλθεν»². Ὁ Θεός σπέρνει τίς ἀγαθές σκέψεις στήν ψυχή κάθε ἀνθρώπου. Ἄν κάποιος τεμπελιάσει καί δέν καλλιεργήσει τήν ψυχή του ὅπως τό χωράφι, τότε ἔχει κοιμηθεῖ. Καί ὅσο αὐτός κοιμᾶται ἔρχεται τό πονηρό πνεῦμα, ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου, σπέρνοντας στήν ψυχή ζιζάνια, δηλαδή λογισμούς. Ἀπό τούς λογισμούς μέχρι τούς κακούς λόγους καί τά κακά ἔργα δέν ὑπάρχει τόσο μεγάλη ἀπόσταση παρά ὅση ἀπό τόν σπόρο στή ρίζα τοῦ φυτοῦ. Πού σημαίνει πώς δέν ὑπάρχει κανένας διαχωρισμός, ἀλλά ὅτι τό ἕνα βρίσκεται σέ ὀργανική σχέση μέ τό ἄλλο.

Γι᾿ αὐτό κράτα σέ ἐπιφυλακή τόν ἑαυτό σου. Κλεῖνε συχνότερα τά μάτια σου, κατά τόν λόγο τοῦ ἁγίου Νικήτα «ἄσε τίς ἐπιπλέουσες σκέψεις στή θάλασσα τῶν σκέψεων».

Στούς κανόνες τοῦ μοναχισμοῦ ὑπέρχει ὡς μεγαλύτερη ἄσκηση τό ξερίζωμα τῶν λογισμῶν· ἐνόσω δέν ἔχουν ἐξελιχθεῖ, μεγαλώσει, δέν ἔχουν κυριεύσει τήν ψυχή καί δέν ἔχουν περάσει στά ἔργα. Σπάσε τους μέ πέτρα. Ὅπως λέει ὁ ψαλμωδός: «θυγάτηρ Βαβυλῶνος ἡ ταλαίπωρος, μακάριος ὅς ἀνταποδώσει σοι τό ἀνταπόδομά σου, ὅ ἀνταπέδωκας ἡμῖν, μακάριος ὅς κρατήσει καί ἐδαφιεῖ τά νήπιά σου πρός τήν πέτραν»³. Ἀντιλαμβάνεσαι τήν πνευματική σημασία αὐτῶν; Ἡ Βαβυλώνα εἶναι τό βασίλειο τοῦ διαβόλου καί τά ἔργα του εἶναι οἱ λογισμοί. Ἡ πέτρα εἶναι ὁ Χριστός. Μακάριος, λοιπόν, ἐκεῖνος πού σπάει τό κακό μέσα του ἐξαρχῆς καί τό συντρίβει μέ τήν αἰώνια πέτρα τοῦ Χριστοῦ.

Ἀφοῦ αὐτό τό γνωρίζουμε κι ἐσύ κι ἐγώ δέν μᾶς μένει τίποτα ἄλλο ἀπό τό νά ἐργαστοῦμε.

Χαῖρε ἐν Κυρίῳ

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται “

Ἐκδόσεις: “Ἐν πλῷ”

Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Α΄

Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις  “Ἐν πλῷ” γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 http://HristosPanagia3.blogspot.com

1Ματθ. Θ΄ : 4.

2Ματθ. Ιγ΄ : 24-25.

3Ψαλμ. 136 : 8-9.