Εύχομαι
το γράμμα μου να σε συναντήσει εν υγεία και πνευματική χαρά. Είμαστε και εμείς
καλά, βέβαια όσο επιτρέπει ο Θεός. Επήρα το γράμμα σου και τα χρήματα και
ευχαριστώ πολύ. Τά ονόματα σας είναι πάντοτε γραμμένα και μην ανησυχείς.
Το
γράμμα σον, πολύ σύντομο, με εξέπληξε. Δεν μου έγραψες τίποτε σχετικό με την ζωή
σου με
ανησύχησες
πολύ.
Γιατί δεν μου έγραψες πώς περνάτε όλες και δεν μου έγραψες την ψυχική σου κατάσταση
και την σωματική σου υγεία και εσκόπησες;
Αγαπητή
μου Α μη θέλεις μόνη σον να σηκώσεις τον σταυρόν σου. Είμαι σίγουρη πώς
πνίγηκες από την λύπην και δεν ήθελες να μου γράψεις περισσότερα. Μακάρι να μην
είναι έτσι, όπως το σκέπτομαι. Μα είναι ποτέ δυνατόν ή καλή μας Α., να μη γράψει
τίποτε στην παλιά της φίλη, στην Ηγούμενη, που ξέρει τά προβλήματα και την
μεγάλη της λύπην; Νομίζω καλά μάντευσα- σε παρακαλώ Α. να
σκέφτεσαι σαν ευσεβής χριστιανή.
Αν ό Θεός σε δοκιμάζει με την λύπην και το πένθος, πού δεν περίμενες, να το ανεκτής με την πίστιν. Ό καλός Θεός δοκιμάζει τού καθενός την πίστη και την Αγάπη πού εχομεν σε Αυτόν, πού είναι ό δημιουργός μας.
Αν ό Θεός σε δοκιμάζει με την λύπην και το πένθος, πού δεν περίμενες, να το ανεκτής με την πίστιν. Ό καλός Θεός δοκιμάζει τού καθενός την πίστη και την Αγάπη πού εχομεν σε Αυτόν, πού είναι ό δημιουργός μας.
Το
βέβαιον είναι ότι όλοι μας θα φύγωμεν από τον μάταιο κόσμο και κανένας δεν
μπορεί να ξέρη [πώς], ούτε πότε θα μάς φωνάξει. Να κάμης υπομονή και δεν είσαι
μόνη σου καθημερινώς
ακούομαι
και
βλέπομαι
την
ματαιότητα
της
ζωής.
Δυστυχήματα,
αρρώστιες
ανίατες,
περιστάσεις
καθημερινώς...
υποφέρομε
όλος
ό
κόσμος.
Εδώ
εις
την
γήν
δεν
είναι η χαρά. Εδώ είναι οι δοκιμασίες και ευτυχής πού θα αξιωθεί εκείνης της αιώνιας
χαράς μαζί με τον Χριστόν. Αυτά πού έγραψα τά ξέρεις, αλλά πάλιν σου τά ενθυμίζω.
Μη λυπής τον Θεό με τις απελπισίες σου, διότι ό Θεός αγαπά και, ότι
παραχωρήσει, έχει τον σκοπό Τον.
Για
το τραγικό θέμα του θανάτου η Γερόντισσα μάς έλεγε, ότι είναι αδύνατον ανθρώπινη
ύπαρξη να παρηγόρηση ανθρώπους πού έχασαν τά παιδιά τους. Μόνο ό Θεός και οι
άγιοι μπορούν να απαλύνουν λίγο τον πόνο τους. Προσευχόταν με αγάπη και πολύ
πόνο και παρακαλούσε ιδιαιτέρως την Παναγία μας να τούς παρηγόρηση, γιατί
κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν πόνεσε τόσο πολύ, όσο ή Παναγία, επειδή όχι
μόνο έβλεπε το παιδί Της στον σταυρό, αλλά κυρίως, διότι γνώριζε ότι Αυτός πού
κρεμόταν σε ένα ξύλο, σαν τον μεγαλύτερο κακούργο και εγκληματία, ήταν ό ίδιος ο Θεός.
Μάς
έλεγε: «Εμείς οι μοναχοί επιβάλλεται να προσευχόμαστε για τις ψυχές των
κεκοιμημένων, επειδή εν τω Αδη ουκ έστι μετάνοια. Ο μοναχός είναι ευχέτης όλου
τού κόσμου και οι ψυχές των κεκοιμημένων αδελφών μας έχουν μεγάλη ανάγκη από το
έλεος τού Θεού. Να είστε εξοικειωμένες με τον θάνατο, παρόλο πού είναι ένα ξένο
στοιχείο στην φύση μας, επειδή ό άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, για να
είναι αθάνατος. Να μελετάτε και να ενδιατρίβετε στο θέμα της
αιωνιότητας, γιατί αυτό μας βοηθά να αντιληφτούμε τον σκοπό της ύπαρξης και της
ζωής μας γενικότερα».
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/11/blog-post_11.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου