« Ψυχή – Σῶμα »

Δημητρίου Παναγόπουλου

ἱεροκήρυκος

Ὁ συνδυασμός τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, διατηρεῖ τή ζωή τοῦ σώματος. Ὁ συνδυασμός τῆς ψυχῆς καί τοῦ Θεοῦ, διατηρεῖ τή ζωή τῆς ψυχῆς.

Γιά νά ζήσει τό σῶμα, χρειάζεται τό Θεό. Χωρίς Θεό, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ζωντανός μέν στό σῶμα, νεκρός δέ κατά τό πνεῦμα, εἶναι ζωντανός νεκρός, ἄσχετα ἄν πίνει, τρώει καί κινεῖται. Εἶναι ἐκεῖνο πού εἶχε πεῖ ὁ πατέρας τῆς παραβολῆς τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, στό μεγάλο υἱό, ὅτι ὁ μικρός ἀδελφός σου ἦταν νεκρός καί ἀνέζησε. Πῶς ἦταν νεκρός, ἀφοῦ γλεντοῦσε καί ἔκανε ἄσωτη ζωή;
Ἦταν ζωντανός νεκρός, αὐτό πού λέμε τώρα, ἐκεῖ βρίσκεται τό μυστικό. Τό σῶμα χρειάζεται τήν ὑλική τροφή γιά νά ζήσει. Καί τά δύο εἶναι ἀπαραίτητα. Στό Ἅγιο Ὄρος, γιά νά δειχτεῖ αὐτή ἡ ἀναγκαιότητα ψυχῆς καί σώματος, ἡ πνευματική τράπεζα (Ἁγία Τράπεζα τῆς Ἐκκλησίας), εἶναι ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπό τήν ὑλική τράπεζα, ἐκεῖ ὅπου τρῶνε οἱ μοναχοί.

Αὐτά πού θέλει τό σῶμα, δέν τά θέλει ἡ ψυχή μας καί αὐτά πού θέλει ἡ ψυχή μας, δέν τά θέλει τό σῶμα μας. Οἱ ἐπιθυμίες τῆς σαρκός, εἶναι ἀντίθετες μέ τίς ἀνάγκες τοῦ πνεύματος. Ἡ ψυχή στόν ἄνθρωπο, πρέπει νά ἔχει τό ρόλο τοῦ ἀναβάτη καί τό σῶμα, πρέπει νά ἔχει τό ρόλο τοῦ ὑποζυγίου. Ἀλίμονο στόν ἄνθρωπο, ἄν ἀντιστραφεῖ αὐτή ἡ σχέση καί ἀναβάτης γίνει ἡ σάρκα του, ἐνῶ ὑποζύγιο θά εἶναι ἡ ψυχή του. Τότε μέ μαθηματική ἀκρίβεια, τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου θά τόν ὁδηγήσει στόν γκρεμό καί στήν καταστροφή.

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σάν τό ἀβγό, ὅπου τό τσόφλι τοῦ ἀβγοῦ εἶναι τό σῶμα του καί τό περιεχόμενο τοῦ ἀβγοῦ, εἶναι ἡ ψυχή του. Στό ἀβγό καί τά δύο εἶναι ἀπαραίτητα, ἀλλά αὐτό πού ἀξίζει, εἶναι τό περιεχόμενο τοῦ ἀβγοῦ, εἶναι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Ἐμεῖς ὅμως περιποιούμαστε τό σῶμα μας, τό τσόφλι καί παραμερίζουμε τήν ψυχή μας. 99% ἐνδιαφερόμαστε γιά τό σῶμα καί μόνο 1% ἐνδιαφερόμαστε γιά τήν ψυχή μας, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά κάνουμε τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Γιατί τό σῶμα χωρίς τήν ψυχή δέν μπορεῖ νά ζήσει, ἐνῶ ἡ ψυχή χωρίς τό σῶμα, μπορεῖ νά ζήσει.

Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μονοθέσια, ἔχει μία μόνο θέση. Γιά νά καθίσει ὁ Χριστός, πρέπει νά φύγει ὁ διάβολος ἀπό τή θέση ἐκείνη. Καί γιά νά καθίσει ὁ διάβολος, πρέπει νά φύγει ὁ Χριστός. Καί οἱ δύο μαζί δέν γίνεται. Ἐμεῖς ἔχουμε τή γνώμη, ὅτι μποροῦμε καί τά δύο νά τά συμβιβάζουμε. Νά τούς βάλουμε, νά καθίσουν δίπλα-δίπλα. Νά καθίσει ὁ Χριστός καί νά καθίσει καί ὁ κόσμος, ἡ μόδα, ἡ ἁμαρτία.

Ἡ ψυχή δέν ἀνήκει σέ ἐμᾶς (οὔτε καί τό σῶμα), ἀνήκει στό Χριστό, πού τήν ἔχει ἐξαγοράσει πολύ ἀκριβά μέ τό Αἷμα Του. Ἑπομένως, οὔτε καί ἡ ζωή μᾶς ἀνήκει, ἁπλά ἐμεῖς κάνουμε διαχείριση αὐτοῦ τοῦ δώρου πού μᾶς δόθηκε. Κάθε ψυχή ἔχει ἀντίκρυσμα Αἷμα Χριστοῦ στήν αἰωνιότητα.

Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἐνδιαφέρεται γιά τήν ψυχή του, ὅσα λεφτά καί ἄν ἔχει, ὅσο καί ἐπιτυχημένος νά εἶναι στήν κοινωνία, εἶναι ἄμυαλος καί δυστυχισμένος.

Οἱ ἄνθρωποι πού ἐνδιαφέρονται μόνο γιά τό σῶμα τους καί καθόλου γιά τήν ψυχή τους, ὁμοιάζουν μέ ἐκεῖνον, πού φορτώνει τήν καρότσα τοῦ αὐτοκινήτου του, μόνο στήν μία πλευρά. Μία μέρα θά τουμπάρουν.

Παράδειγμα:

Ἕνας θεολόγος, εἶχε πάει κάποτε σέ μιά κωμόπολη καί ὁμιλοῦσε ἐκεῖ στό καφενεῖο, περί τῆς ψυχῆς καί τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς. Μέσα στήν συντροφιά ἐκεῖ, ἦταν καί ἕνας ἰατρός, ὁ ὁποῖος, ὅταν τελείωσε ὁ θεολόγος τοῦ λέει:

Δέν νομίζεις, ὅτι εἶπες πολλά παραμύθια, σέ αὐτούς ἐδῶ τούς ἀνθρώπους; Ἐγώ εἶμαι χειροῦργος ἰατρός, οὐδέποτε συνάντησα ψυχή μέσα στόν ἄνθρωπο. Οὔτε τήν εἶδα, οὔτε τήν ἄκουσα, οὔτε τήν ὀσφράνθηκα, οὔτε τήν ἐγεύτηκα, οὔτε τήν ψηλάφησα.

Καί ὁ θεολόγος τοῦ ἀπάντησε:

Ἰατρέ, ἡ ἐπιστήμη σου τί θεραπεύει; Θεραπεύει φυσικά τόν πόνο. Τόν εἶδες ὅμως ποτέ τόν πόνο, τόν ἄκουσες, τόν ψηλάφησες;

Ὁ ἰατρός ἀπάντησε μέ ἕνα ξερό ὄχι.

Ἄρα δέν ὑπάρχει πόνος ἰατρέ, ὁλοκλήρωσε ὁ θεολόγος.

Ἄναυδος ὁ ἰατρός.

Παράδειγμα:

Κάποτε ἕνας ἄρχοντας, θέλοντας νά ἀνταμείψει τρεῖς ἀνθρώπους, γιά τή δουλειά πού τούς εἶχε βάλει νά κάνουν, τοποθέτησε μπροστά τους ἕνα φλουρί καί ἕνα πνευματικό βιβλίο καί τούς εἶπε νά διαλέξουν. Οἱ δύο πρῶτοι, πῆραν ἀμέσως τό φλουρί, λέγοντας, ὅτι μέ αὐτό θά ἀγοράσουμε ξύλα γιά τό χειμώνα. Ὁ τρίτος πῆρε τό πνευματικό βιβλίο, λέγοντας, ὅτι στό σπίτι ἔχω τήν μητέρα μου κατάκοιτη καί θά τῆς διαβάζω κάθε βράδυ ἕνα κομμάτι ἀπό αὐτό τό βιβλίο. Ὁ ἄρχοντας χαμογέλασε καί τοῦ λέει:

Ἄνοιξε τό βιβλίο σέ παρακαλῶ στήν πρώτη σελίδα καί δές τί γράφει. Ἀνοίγει ἐκεῖνος τό βιβλίο καί μέ ἔκπληξη βλέπει στήν πρώτη σελίδα, κολλημένα 3 φλουριά. Ἀκοῦστε λοιπόν, τούς λέει καί τούς τρεῖς, ὁ ἄρχοντας.

Καλά εἶναι τά ἐπίγεια ἀγαθά, ὅμως ἀκόμα πιό καλά εἶναι τά αἰώνια ἀγαθά. Θά ᾿θελα νά ξέρετε, ὅτι ὅποιος ἐπιθυμεῖ τά αἰώνια ἀγαθά δέν στερεῖται καί τά ἐπίγεια. Γιατί ὁ Χριστός εἶπε:

Ζητεῖτε πρῶτα τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καί τά ὑπολοιπα θά σᾶς τά δώσω Ἐγώ!

συνεχίζεται......

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΟΜΙΛΙΩΝ “

Ἐκδόσεις: “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”

 Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ” για τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τα βιβλία πού ἐκδίδουν.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/