Ὁ ἄνθρωπος πού βρίζει, τόν ἑαυτό του βρίζει, καί αὐτός πού συκοφαντεῖ τόν πλησίον του, τόν ἑαυτό του συκοφαντεῖ καί φανερώνει μ' αὐτό τόν τρόπο τήν ρυπαρότητα καί τήν ἀκαθαρσία τῆς ψυχῆς του. Αὐτός πού βρίζει, μιαίνει τόν ἑαυτό του καί ὄχι ἐκεῖνον πού βρίζει.

Aν το στόμα μας, με το οποίο λαμβάνουμε το Άχραντο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Χριστού, ανοίγει για να λέμε διάφορες βρισιές και αισχρολογίες, αυτό μας κάνει ακάθαρτους.

Ο άνθρωπος που βρίζει, τον εαυτό του βρίζει, και αυτός που συκοφαντεί τον πλησίον του, τον εαυτό του συκοφαντεί και φανερώνει μ' αυτό τον τρόπο την ρυπαρότητα και την ακαθαρσία της ψυχής του. Αυτός που βρίζει, μιαίνει τον εαυτό του και όχι εκείνον που βρίζει.

Μας κάνουν ακάθαρτους, όλα εκείνα που βγαίνουν από μέσα μας. Και από μέσα μας βγαίνουν όχι μόνο τα λόγια αλλά και οι πράξεις και γενικά όλη η συμπεριφορά μας.

Τα λόγια, τα έργα, ακόμα το βλέμμα μας φανερώνουν την κατάσταση, που βρίσκεται η ψυχή μας. Αν τα λόγια μας είναι γεμάτα κακίες και συκοφαντίες, αν τα έργα μας δεν είναι καθαρά και όλη η συμπεριφορά μας δείχνει την κακία, την υπερηφάνεια, τη μεγαλομανία και την τάση να προβάλλουμε τον εαυτό μας, αυτό μας κάνει ακάθαρτους.

Άγιος Λουκάς Κριμαίας

http://kosmas-agrinio-gr.blogspot.gr/2016/06/blog-post_21.html