Πολύκαρπος Καλλίκαρπος!

 Η πρωτοχριστιανική Εκκλησία ανέδειξε πολλές προσωπικότητες Αγίων. Ο Άγιος Πολύκαρπος κατέχει εξέχουσα θέση ανάμεσά τους, καθώς αφενός υπήρξεν Επίσκοπος Σμύρνης, αφετέρου δε διότι με τον Άγιον Ιγνάτιο τον Θεοφόρον (20/12) απετέλεσαν τον ισχυρό πυρήνα εκφράσεως της αποστολικής παραδόσεως της εποχής, αφού υπήρξαν μαθηταί του Ευαγγελιστού Ιωάννου και χαρακτηρίσθησαν ως Αποστολικοί Πατέρες.

 Ο Λουγδούνων Ειρηναίος -μαθητής και συνεχιστής του έργου του Αγίου Πολυκάρπου- αποτελεί με τις επιστολές του την κυριωτέρα πηγή πληροφοριών για τον βίο του μαρτυρικού Επισκόπου. 

Τα ιστορικά στοιχεία δεν αναφέρουν επακριβώς τον χρόνο και τον τόπο γεννήσεως του Αγίου Πολυκάρπου. Υπολογίζεται ότι γεννήθηκε περί το 80 από ευσεβεστάτους γονείς, τον Παγκράτιο και την Θεοδώραν (οι οποίοι εφυλακίσθησαν για την πίστη τους) και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαράν ηλικίαν.
Ο Άγιος Βουκόλος Επίσκοπος Σμύρνης (6/2) λίγο πριν την κοίμησή του χειροτόνησε, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο.

Το έργο του χαρακτηρίζεται ως σπουδαίο, διότι επετελέσθη κατά την εποχήν οπότε στους κόλπους της Εκκλησίας δρούσαν διδάσκαλοι, των οποίων η διδασκαλία εξέφραζε αμφίβολες απόψεις που απείχαν από την γνησίαν αποστολική Παράδοσιν.

 Η σημασία του αγώνος του -όπως αναφέρει ο Άγιος Ειρηναίος- έγκειται στην αποτελεσματικήν αντιαιρετική δράση του ενάντια στον Γνωστικισμό και στις αιρέσεις του Μαρκιανού και του Βαλεντίνου. Η στάση του Αγίου Πολυκάρπου έναντι του Μαρκιανού καταγράφεται σε περιστατικόν κατά το οποίον όταν ο αιρεσιάρχης απηύθυνε προς τον Επίσκοπο την παράκλησιν: «Επιγίνωσκε ἠμᾶς», δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απήντησεν: «Επιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σε τον πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ»!..

Η ιδιαίτερη σύνδεσή του με την άλλη μεγάλη προσωπικότητα της Εκκλησίας της Μικράς Ασίας -τον Άγιον Ιγνάτιον Αντιοχείας- πιστοποιείται και από την προσωπικήν επιστολή που εδέχθη από εκείνον.
 Ο Άγιος παρηκολούθησε με συνοχή καρδίας την σύλληψη του Αγίου Ιγνατίου και τα μαρτύριά του. Η αγάπη του προς αυτόν μαρτυρείται και από την Επιστολή την οποίαν έγραψε προς Φιλιππησίους. Σε αυτή την επιστολή τούς συγχαίρει για την φιλοξενία την οποία παρείχαν στον Άγιον Ιγνάτιον, όταν αυτός διήλθε από την πόλη τους. Το κείμενον αυτό του Αγίου Πολυκάρπου διακρίνεται για τον αποστολικό, θεολογικό και ποιμαντικό χαρακτήρα του.
  Ο Άγιος Πολύκαρπος μετείχε της ειρηνευτικής αποστολής στην Ρώμην, η οποία εκλήθη να επιλύση το διογκούμενο πρόβλημα της ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα. Μετά την επιστροφή του, υπέργηρος πλέον, συνέχισε την αποστολική δράση του με επιτυχίαν, η οποία δεν επέρασεν απαρατήρητη, προκαλώντας το μένος... Ο Άγιος συνελήφθη το έτος 167 και οδηγήθηκε ενώπιον τού ανθυπάτου και τελικώς εις το στάδιο της Σμύρνης.

Παρά τις παραινέσεις να αρνηθή τον Χριστόν, ο γηραιός Επίσκοπος δεν ταράχθηκε και απήντησε πως εφόσον επί 85 έτη υπήρξε λειτουργός του Κυρίου και δεν Τον ηρνήθη ουδέποτε, πώς θα μπορούσε να το πράξη τούτη την ώρα; Το πρόσωπό του παρέμεινε γαλήνιο και λαμπερόν, ακόμη και την στιγμή που διετάχθη να απεκδυθή των ιματίων του και να προχωρήση εις την πυράν…

 Προσευχόμενος ο μαρτυρικός Επίσκοπος είπε: «Κύριε, ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ τοῦ ἀγαπητοῦ καὶ εὐλογητοῦ Παιδός Σου Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατήρ, δι’ Οὗτὴν περὶ Σοῦ ἐπίγνωσιν εἰλήφαμεν, ὁ Θεὸς τῶν ἀγγέλων καὶ δυνάμεων καὶ πάσης τῆς κτίσεως καὶ παντὸς τοῦ γένους τῶν δικαίων, οἵ ζῶσιν ἐνώπιόν Σου, εὐλογῶ Σε, ὅτι ἠξίωσάς με τῆς ἡμέρας καὶ ὥρας ταύτης, τοῦ λαβεῖν με μέρος ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων Σου, ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Χριστοῦ Σου, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου, ψυχῆς τε καὶ σώματος, ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος Ἁγίου, ἐν οἷς προσδεχθείην ἐνώπιόν Σου σήμερον ἐν θυσίᾳ πίονι καὶ προσδεκτή, καθὼς προητοίμασας καὶ προσεφανέρωσας καὶ ἐπλήρωσας ὁ ἀψευδὴς καὶ ἀληθινὸς Θεός. Διὰ τοῦτο καὶ περὶ πάντων αἰνῶ Σε, εὐλογῶ Σε, δοξάζω Σε, σὺν τῷ αἰωνίῳ καὶ ἐπουρανίω Ἰησοῦ Χριστῷ... ".
Η φωτιά σχημάτισε γύρω του καμάρα χωρίς να τον αγγίζη! Τότε -περί τό 170- ο εκτελεστής τον αποκεφάλισε.

Από το Facebook του Μανώλη Μελινού

https://proskynitis.blogspot.gr/2018/02/blog-post_90.html?m=1