Νά βλέπουμε κατάματα τόν θάνατό μας καί νά μήν τόν φοβούμεθα

 «ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΤΟΝ ΦΟΒΟΥΜΕΘΑ»

Ἐπιλεγμένα ἀποσπάσματα 

πασχαλινοῦ μηνύματος ἔτους 2001

τοῦ Ἀρχιμ. Γεωργίου,

καθηγουμ. Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους

.    Ἀπορροφημένος ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀπὸ τὶς πολλές του ἀσχολίες καὶ ἀπὸ τὰ προγράμματα τῆς τηλεοράσεως καὶ τὰ ἄλλα ποικίλα μέσα ἐνημερώσεως καὶ “ψυχαγωγίας”, δὲν ἔχει τὸν χρόνο νὰ γνωρίση τὸν ἑαυτό του, τὸν συνανθρωπό του καὶ τὸν Θεόν του. Ἔτσι παρακάμπτει καὶ σοβαρὰ ὑπαρξιακά του προβλήματα, ὅπως τὸ πρόβλημα τοῦ θανάτου.  Μόνο στὶς κηδεῖες κάποιων συγγενῶν ἢ γνωστῶν του θὰ φιλοσοφήση γιὰ λίγο γύρω ἀπὸ τὸν θάνατο, γιὰ νὰ ξαναγυρίση σύντομα στὴν ρουτίνα τῆς καθημερινῆς ζωῆς.

.        Οἱ ἑορτὲς τῶν ἁγίων Παθῶν καὶ τῆς ἁγίας Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μᾶς δίνουν τὴν εὐκαιρία νὰ ἰδοῦμε τὸ γεγονὸς τοῦ θανάτου καὶ νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε. Βλέποντες τὸν Κύριο θνήσκοντα, διαπιστώνουμε ὅτι ὁ θάνατος εἶναι πραγματικότης, τὴν ὁποία καὶ αὐτὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὑπέμεινε.

.        Ἀκόμη βλέπουμε ὅτι ὁ θάνατος ἔχει σὰν ρίζα του τὴν παρακοὴ καὶ τὴν ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου. Ἀφοῦ ἑκούσια χωρίσθηκε ἀπὸ τὸν Πλάστη του, τὸν χορηγό της ζωῆς, ἦτο φυσικὸν νὰ ἀποθάνη. […] Κάθε θάνατος εἶναι τραγικός, ὄχι μόνον γιὰ τὸν πρόσκαιρο χωρισμό μας ἀπὸ ὅ,τι ἀγαποῦμε, ἀλλὰ καὶ γιατί εἶναι ἡ συνέπεια καὶ ἀπόδειξις τῆς ἁμαρτωλότητός μας.

.        Ὁ ἀναμάρτητος Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς πεθαίνει γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες.  Πεθαίνει ἑκούσια ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη γιά μας.  Ὁ θάνατός Του εἶναι θυσία, προσφορὰ ἀγάπης, ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας. Οἱ δικές μας ἁμαρτίες τὸν ἀνέβασαν στὸν Σταυρό. Ὅμως ἡ θεία ἀγάπη νίκησε τὸν θάνατο.  […]

.        Στὴν πραγματικότητα τοῦ θανάτου προστίθεται μία νέα ἰσχυρότερη πραγματικότητα, αὐτὴ τῆς Ἀναστάσεως.  Τώρα διὰ τῆς πίστεως, μποροῦμε νὰ σταθοῦμε μὲ ἐλπίδα μπροστὰ στὸν θάνατο, γιατί γνωρίζουμε ὅτι δὲν θὰ εἶναι αὐτὴ ἡ τελικὴ πραγματικότης, ἀλλὰ ἡ Ἀνάστασις. Ἡ τελευταία λέξις ποὺ σφραγίζει τὸν κόσμο δὲν εἶναι τὸ «τετέλεσται» τοῦ Κυρίου ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, ἀλλὰ τὸ εὐαγγέλιο τῶν Μυροφόρων, ὅτι ὁ Κύριος ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν.  Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ ἰδική μας ἐλπίδα καὶ ἡ ἰδική μας χαρά.  Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς τὴν ἀφαιρέση, ἐκτὸς ἂν ἐμεῖς μόνοι μας μὲ τὴν ἀπιστία καὶ ὀλιγοπιστία μας τὴν ἀποποιηθοῦμε. […] Ἐὰν ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἦταν τόσο κραταιά, ὥστε νὰ νικήση τὸν θάνατο, καὶ ἡ ἰδική μας ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸ θὰ νικήση τὸν θάνατό μας.

.        Τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες παρακαλοῦμε τὸν Κύριο νὰ μᾶς ἀξιώνη νὰ ζοῦμε αὐτὸ τὸ μυστήριο· νὰ βλέπουμε κατάματα τὸν θάνατό μας καὶ νὰ μὴν τὸν φοβούμεθα, γιατί τὸν νικᾶ ὁ Σταυρωθεὶς καὶ Ἀναστὰς Κύριος.

 http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/04/15/%CE%BD%E1%BD%B0-%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%E1%BD%B8%CE%BD-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%BA/