Ο Αντώνης Κοσκινάς από το χωριό Κουραμάδες Κερκύρας ήταν παιδί όταν οι γονείς του τον έστειλαν σε καιρό χειμώνος στο χωριό Βαρυποτάδες, όπου υπήρχε μύλος, για να αλέση ένα σακκούλι καλαμπόκι.
Ήταν αρκετά μεγάλη η απόσταση για την ηλικία του. Πήγε πεζός αλλά καθυστέρησε πολύ γιατί έδινε την σειρά του στους άλλους. Έμεινε τελευταίος και τον πήρε η νύχτα.
Η μητέρα του ανησύχησε για το παιδί της και παίρνοντας ένα φανάρι πήγε να το αναζητήση. Φοβόταν μήπως περνώντας μία ρεματιά με δένδρα του επιτεθούν τα τσακάλια, τα οποία κρύβονταν εκεί και τη νύχτα επετίθεντο στους περαστικούς.
Όταν έφθασε στο ύψωμα φώναξε με όλη της την δύναμη: «Αντώνηηη…». Άκουσε την φωνή του παιδιού της από το απέναντι ύψωμα να αποκρίνεται: «Εδώ είμαι…». Η μητέρα του θορυβήθηκε γιατί το παιδί της θα έμπαινε στο επικίνδυνο ρέμα και ποιος θα το βοηθούσε μέσα στο σκοτάδι;
Ξαφνικά βλέπει έκπληκτη τον Αντώνη κοντά της.
– Παιδί μου, εσύ εδώ; Πώς αρέβαρες (έφθασες) δελέγκου (στην στιγμή) με την απολοή σου;
– Μάννα μου, δεν ήρθα μοναχός μου. Μ’ ανέβασε ένας καβαλλάρης π’ άστραφτε τ’ άλογό του γιατί με λυπήθηκε οπόκλαιγα, και μ’ έφερε.
– Μούπε ότι είναι από τσου Ψωραρούς και τόνε λένε Προκόπη, μα το άλογό του δεν επατούσε τη γης γιατί επέτουνε.
Η μητέρα κατάλαβε ότι πρόκειται για θαύμα του αγίου Προκοπίου. Την άλλη μέρα παίρνει τον Αντώνη και πηγαίνουν στην Εκκλησία του στο κοντινό Χωριό Ψωραροί (σήμερα Άγιος Προκόπιος). Μόλις είδε την εικόνα του ο Αντώνης ξεφώνησε: «Αυτός ήταν, μάννα μου, που με γλύτωσε».
Ευχαρίστησαν τον Άγιο και από τότε ο Αντώνης αφού προσκολλήθηκε στην Εκκλησία, δόθηκε ολόψυχα στον Θεό. Διακρινόταν για την ευλάβειά του, την ασκητικότητά του και για τις άλλες αρετές του.
Το 1839 οι κάτοικοι του χωριού Άγιος Ιωάννης του Πετριτή, που είχαν ανάγκη εφημερίου, ζήτησαν να γίνη ιερέας τους ο Αντώνης από τον Ύπαρχο του Νησιού και έλαβαν την άδειά του. Έτσι ο Αντώνης χειροτονήθηκε ιερομόναχος με το όνομα Άνθιμος. Ήταν καταρτισμένος στα εκκλησιαστικά γράμματα και γνώστης της βυζαντινής μουσικής. Ζούσε ασκητικά και ήταν πολύ ελεήμων. Είχε φήμη Αγίου. Όταν εκοιμήθη, ενταφιάσθηκε κατά πάνδημη απαίτηση μέσα στην Εκκλησία του αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου στους Κουραμάδες, σαν να ήταν άγιο Λείψανο. Γύρω στα 1960, όταν ο κανδηλανάπτης πήγαινε τη νύχτα ν’ ανάψη τα καντήλια, έβλεπε ένα ανεξήγητο υπερφυσικό φως να φωτίζη τις πλάκες του δαπέδου. Ρωτώντας έμαθε ότι εκεί είναι θαμμένο το λείψανο του ιερομονάχου Ανθίμου.
Από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τ. Α’, σελ. 327.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου