.jpg)
Πέρασαν 80 χρόνια από την κοίμηση του πρώτου ιεραπόστολου στην πέραν της Σαχάρας Αφρική, πατρός Νικόδημου Σαρίκα, του «αγίου του Κιλιμάντζαρο», όπως τον αποκαλούσαν οι ιθαγενείς.
Ο παπά Νικόδημος έζησε τα δύσκολα χρόνια της ιμπεριαλιστικής σκληρότητας στην Αφρικανική ήπειρο. Ξεκίνησε από την ευλογημένη γη της Ιωνίας στη Σμύρνη, όπου το μεγάλο και κουραστικό ταξίδι μαζί με την αγάπη του για τον Θεό και τον άνθρωπο τον έφερε κοντά σε κάθε ελληνική ψυχή, που βρισκόταν ξεριζωμένη τα χρόνια εκείνα από την μητέρα Πατρίδα. Έκρυβε πάντα μέσα στην καρδιά του Χριστό και Ελλάδα κι αυτό δεν έπαψε να το υπηρετεί έως το τέλος της ζωής του. Υπήρξε ασυμβίβαστος εργάτης εναντίον κάθε δύναμης, που καταπιεστικά αφάνιζε το έργο κάθε ελεύθερης σκέψης και έκφρασης του ανθρώπου. Γι’ αυτό από τα πρώτα χρόνια της ιεραποστολικής του πορείας, ποτέ δεν έπαψε να ενδιαφέρεται για την κοινωνική και θρησκευτική εικόνα των δύστυχων και ταλαιπωρημένων ιθαγενών.
Κατέβαλε τον εαυτό του σε απίθανες ταλαιπωρίες, διασχίζοντας τεράστιες χιλιομετρικές αποστάσεις μέσα στην αφρικανική ζούγκλα, ακολουθώντας τα μονοπάτια των άγριων θηρίων, στερημένος ημέρες ολόκληρες από φαγητό και νερό. Η ελονοσία δεν έπαψε να τον συνοδεύει ως η καλύτερη του «φίλη», μέχρι το τέλος της ζωής του. Η οξυδέρκεια του νου, το οργανωτικό του πνεύμα, η αποφασιστικότητα, η αξιοπρέπεια και η ακτημοσύνη του σε όλη την πορεία της ζωής του, απεικόνιζαν τη γνησιότητα ενός ιεραποστόλου.
Ο παπα-Νικόδημος ξεκίνησε τα πρώτα του ταξίδια από το 1907 και το ενδιαφέρον του πολύ γρήγορα στράφηκε και εκδηλώθηκε στον ιεραποστολικό αγρό του Κυρίου, προς όλους τους ιθαγενείς από το 1911 στην Ροδεσία, στη Μοζαμβίκη και στη Νότιο Αφρική. Ήταν ο πρωτοπόρος Έλληνας που άκουσε τη φωνή του Κυρίου «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…» 30 χρόνια νωρίτερα από κάθε άλλον ιεραπόστολο, όταν τα πρεσβυγενή πατριαρχεία ήταν ξένα και αναποφάσιστα σε τέτοιες σκέψεις και πρωτοβουλίες.
Τον χαροποιούσε και τον ενθουσίαζε αφάνταστα η προβολή της Ελληνικής Ιεραποστολής απέναντι σε άλλα δόγματα και δοξασίες. Είχε εμπνευστεί από μεγάλους Έλληνες φιλοσόφους και Πατέρες της Εκκλησίας και υπήρξε λάτρης της ιδέας μιας μεγάλης Ελλάδας των 5 ηπείρων και των 2 θαλασσών. Η Ελλάδα, η Εκκλησία, τα Πατριαρχεία μας, το Οικουμενικό και της Αλεξάνδρειας, οφείλουν φόρο τιμής και ιδιαίτερης εκτίμησης στον «άγιο του Κιλιμαντζάρο». Υπήρξε για πολλούς ανθρώπους, της τότε πολυτάραχης και ρευστής κατάστασης του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, το κεράκι που δεν έσβησε ποτέ, η ακοίμητη καντήλα, ο ασπασμός κι η εικόνα κάθε νέου Έλληνα Ορθόδοξου ιεραποστόλου.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
Χαράλαμπος Μεταλλίδης
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/04/blog-post_26.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου