ΘΑΥΜΑΣΤA ΓΕΓΟΝΟΤΑ AΠO ΤH ΖΩΗ ΤΟΥ - ΘΑΥΜΑΤΑ
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Εὐαγγέλου Λέκκου “Γέρων Ἰάκωβος Τσαλίκης (1920-1991)”:
“Μιὰ φορά, στὸ ἀσκητήριο, ἀφοῦ ἔψαλε τὴν Παράκληση, ἄρχισε νὰ διαβάζει τὸ Ψαλτήρι. ῞Υστερα νὰ ἐπαναλαμβάνει τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ...”. ᾽Ενῶ δὲ ἔνιωθε μέσα του ψυχικὴ εὐφορία καὶ ἀγαλλίαση, ξαφνικὰ γέμισε ἡ σπηλιὰ σκορπιούς. Πρὸς στιγμὴν φοβήθηκε. Κατάλαβε ὅμως ὅτι ἦταν δαίμονες μεταμορφωμένοι. Καὶ μὲ πίστη εἶπε: “Μέχρι ἐδῶ, ἐκεῖ θὰ σταθεῖτε. Δὲν θὰ πλησιάσετε ἄλλο!”. Παίρνοντας μάλιστα μιὰ μικρὴ πέτρα ἔκανε γύρω του ἕναν κύκλο καὶ διέταξε τοὺς σκορπιοὺς - δαίμονες νὰ μὴν τὸν πλησιάσουν περνώντας αὐτὸν τὸν κύκλο. Ὅπως καὶ ἔγινε”. “Συχνὰ ἔκανε στὰ γύρω χωριὰ περιοδεῖες, ἔχοντας μαζί του τὴν τιμία κάρα τοῦ Ὁσίου Δαυὶδ, προκειμένου νὰ προσκυνήσουν οἱ χριστιανοί. Πήγαινε πάντοτε μὲ τὰ πόδια, ἀφοῦ ἄλλωστε δὲν ὑπῆρχε τότε ἄλλος τρόπος ... Τὴν ἄνοιξη τοῦ 1955 πήγαινε περπατώντας στὸ Σπαθάρι καὶ τὴ Ζωοδόχο Πηγή, ἀπόσταση πέντε καὶ πλέον ὡρῶν. Λίγο πρὶν φτάσει ἄρχισε νὰ βρέχει. Ὁ π. Ἰάκωβος ἀνησύχησε ὅτι ἅμα βρέχει ἡ τιμία κάρα θὰ πάθει ζημιά, πράγμα ποὺ τὸ θεωροῦσε ἱεροσυλία. Ἔσφιξε στὴν ἀγκαλιά του τὴν κάρα, ἔσκυψε τὸ σῶμα του γιὰ νὰ τὴν προστατέψει ἀπὸ τὴ βροχὴ καὶ προσευχήθηκε γι’ αὐτὸ στὸν Ὅσιο Δαυίδ. Καὶ ἰδοὺ τὸ θαῦμα. Ἐνῶ γύρω του ἔπεφταν ἀσταμάτητα χοντρὲς σταγόνες δυνατῆς βροχῆς, ὁ ἴδιος καὶ ἡ τιμία κάρα δὲν βρέχονταν! Ἔφτασε στὸν προορισμό του στεγνὸς καὶ εὐγνώμων γιὰ τὴν ἐπέμβαση τοῦ προστάτη Ἁγίου. Κατὰ τὴν ἐπιστροφή του ἀπὸ τὰ δύο χωριὰ στὸ Μοναστήρι τὸν πρόλαβε ἡ νύχτα. Ἀποφάσισε νὰ κόψει δρόμο, ἀκολουθώντας κάποια μονοπάτια. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ σκοτάδι ἦταν πηχτό, χάθηκε μὲς στὸ δάσος. Καὶ πάλι ζήτησε μὲ τὸν τρόπο του τὴν ἐπέμβαση τοῦ Ὁσίου Δαυίδ. Ἦρθε ἕνα φωτάκι ἐμπρός του, τὸν πῆγε στὸ σωστὸ μονοπάτι μέχρι τὴ Μονή”.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Δαυὶδ Γέροντος
“Δύο - τρεῖς νεαροὶ παρακάλεσαν τὸν Γέροντα νὰ τοὺς συνοδεύσει μέχρι τὸ ἀσκητήριο τοῦ Ὁσίου Δαυίδ, μὴ γνωρίζοντας ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο λόγῳ τῶν ἀσθενειῶν του. Ὁ Γέροντας τοὺς εἶπε: Ξεκινῆστε ἐσεῖς, παιδιά μου, κι ἐγὼ ἔρχομαι. Ὅταν μετὰ ἀπὸ ἀρκετὴ ὥρα γρήγορης πεζοπορίας ἔφτασαν στὸ ἀσκητήριο, βρῆκαν μέσα τὸν Γέροντα νὰ τοὺς περιμένει. Κατάπληκτοι ἄρχισαν νὰ τὸν ρωτᾶνε. Πότε ἦλθες, Γέροντα, τόσο γρήγορα; Δὲν σὲ εἴδαμε νὰ μᾶς προσπεράσεις στὸν δρόμο κ.λπ. Καὶ ὁ Γέροντας: Ἦλθα, παιδιά μου, ἦλθα”.
“Τὴν ὥρα ποὺ σήκωσε ὁ κόσμος τὸ φέρετρο καὶ τὸ περιέφερε γύρω ἀπὸ τὸν ναό, κάποιοι ποὺ στέκονταν πάνω σ’ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἐξῶστες τῆς Μονῆς εἶδαν τὸ φέρετρο νὰ γίνεται γυάλινο, νὰ ἀπαστράπτει καὶ τὸν Γέροντα νὰ σηκώνεται καὶ νὰ εὐλογεῖ τὸν κόσμο!”
“Ἡ Γερόντισσα Μακαρία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γερασίμου στὸ Λουτράκι Κορινθίας μᾶς διηγήθηκε γιὰ μιὰ κυρία καρκινοπαθὴ μὲ πολλὲς χειρουργικὲς ἐπεμβάσεις ποὺ ἐπισκέφθηκε τὸ Μοναστήρι της ἀπελπισμένη, γιατὶ ὁ ὄγκος εἶχε ξαναεμφανισθεῖ στὸ χέρι της αὐτὴ τὴ φορὰ καὶ οἱ γιατροὶ τῆς συνέστησαν χειρουργεῖο. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἡ Γερόντισσα διάβαζε τὴ βιογραφία τοῦ Γέροντα καὶ τὴ συμβούλεψε νὰ σταυρώσει τὸ χέρι της μὲ τὴ φωτογραφία του καὶ νὰ τὸν παρακαλέσει. Τὸ ἑπόμενο πρωὶ ὁ ὄγκος ἐξαφανίστηκε”.
“Ὁ κ. Γεώργιος Στεργίου ἀπὸ τὴ Λίμνη Εὐβοίας ἔβγαλε στὸ τέλος Αὐγούστου 1993 ἕνα σκληρὸ καὶ μεγάλο ὄγκο λίγο πιὸ κάτω ἀπ’ τὴν κοιλία του. Ὁ γιατρὸς ποὺ ἐπισκέφθηκε τοῦ συνέστησε νὰ τοῦ τὸν ἀφαιρέσουν. Ὁ κ. Γεώργιος, πιστὸς ἄνθρωπος, ἄρχισε τότε νὰ παρακαλεῖ μὲ δάκρυα τὸν Ὅσιο Δαυὶδ καὶ τὸν Γέροντα Ἰάκωβο νὰ τὸν βοηθήσουν. Στὰ μέσα Σεπτεμβρίου ἔταξαν μὲ τὴ σύζυγό του καὶ πῆγαν στὴν Παναγία τῆς Τήνου νὰ τὴν παρακαλέσουν. Τὸ δεύτερο βράδυ τῆς ἐκεῖ παραμονῆς τους βλέπει στὸν ὕπνο του τὸν Γέροντα Ἰάκωβο νὰ λάμπει ὅπως ὁ χρυσὸς καὶ νὰ κρατᾶ στὸ χέρι του τρεῖς γάζες. “Ἦρθα, κ. Γιῶργο μου, νὰ σὲ χειρουργήσω. Μὴ στενοχωριέσαι”, τοῦ εἶπε. Αὐτὸ ἦταν. Ὅταν τὸ πρωὶ ξύπνησε, ὢ τοῦ θαύματος, ὁ ὄγκος εἶχε ἐξαφανισθεῖ. Μετὰ λίγες ἡμέρες ἦρθε μὲ τὴ σύζυγό του στὴ Μονή, ἔτρεξαν στὸν τάφο τοῦ Γέροντα καὶ συγκινημένοι τὸν εὐχαριστοῦσαν ἀπὸ τὴν καρδιά τους”.
Ἄλλα θαυμαστὰ γεγονότα
Α) Ὁ Α.Μ. καὶ ἡ σύζυγός του Α.Χ. εἶχαν τάξει τὸ πρῶτο τους παιδὶ στὸν ῞Οσιο Δαυίδ. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ τοκετοῦ τὸ βρέφος παρουσίασε μηκώνιο μὲ συμπτώματα ἀνοξίας. Ὁ παιδίατρος τῆς κλινικῆς διέγνωσε πὼς τὸ παιδὶ ἐξαιτίας αὐτοῦ θὰ ἀργοῦσε νὰ περπατήσει. Ὅταν ἔγινε τριῶν μηνῶν, οἱ γονεῖς του τὸ πῆραν γιὰ ἐξέταση στὸν εἰδικὸ παιδονευρολόγο κ. Μ.Γ. Ἡ διάγνωσή του ἦταν ἐπίσης ὅτι τὸ παιδὶ εἶναι μὲν ἔξυπνο, θὰ ἀργήσει ὅμως νὰ περπατήσει· ἴσως ὅταν θὰ γίνει τριῶν ἐτῶν. Ἡ μητέρα τοῦ παιδιοῦ ἐξέφρασε ἀμέσως τὴν ἐπιθυμία νὰ ἐπισκεφθοῦν τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Δαυὶδ τοῦ Γέροντος στὴν Εὔβοια, γιὰ νὰ δοῦν τὸν Γέροντα Ἰάκωβο ποὺ ἦταν ὁ πνευματικός τους. Πράγματι, ἀργὰ τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας μέρας, ἔφθασαν στὸ Μοναστήρι, χωρὶς νὰ ἔχουν προηγουμένως ἐνημερώσει τὸν Γέροντα. Ὁ Γέροντας Ἰάκωβος, ὡστόσο, τοὺς περίμενε στὴν εἴσοδο τῆς Μονῆς. Μόλις εἶδε τὴν Α.Χ. μὲ τὸ βρέφος στὴν ἀγκαλιά, πρὶν αὐτὴ προλάβει νὰ τοῦ πεῖ τὰ γεγονότα, ὁ Γέροντας εὐλογώντας τὰ πόδια τοῦ παιδιοῦ ἔλεγε: “Πώ! Πώ! Ποδαράδες ὁ Δαυίδ· ἐννέα μηνῶν θὰ τρέχει”. Ἡ Α.Χ. προσπάθησε νὰ τοῦ ἐξηγήσει τί εἶχε συμβεῖ, ἀλλὰ ὁ Γέροντας συνέχισε νὰ εὐλογεῖ τὰ πόδια τοῦ παιδιοῦ καὶ νὰ λέει: “Αὐτός ἐννέα μηνῶν θὰ τρέχει”. Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε! Ὅπως ἀκριβῶς εἶπε ὁ Γέροντας, ὁ Δαυὶδ μόλις ἐννέα μηνῶν ἔτρεχε. Σήμερα εἶναι ἤδη 25 χρονῶν καί, δόξα τῷ Θεῷ, δὲν ἔχει κανένα πρόβλημα ὑγείας.
Β) Τὸ 1984 ὁ Α.Μ., φοιτητὴς τῆς Νομικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, ἐπισκέφθηκε τὸ Μοναστήρι τοῦ Ὁσίου Δαυὶδ τοῦ Γέροντος στὴν Εὔβοια. Ὁ Γέροντας Ἰάκωβος ἦταν ὁ πνευματικός του. Ὁ Γέροντας ἐξομολογοῦσε στὸν Ναὸ τοῦ Ὁσίου Δαυὶδ μπροστὰ ἀπὸ τὴν εἰκόνα τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ τέμπλου, ὅπως συνήθιζε. Πῆγε καὶ ὁ Α.Μ. νὰ ἐξομολογηθεῖ. Κάποια στιγμὴ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐξομολόγησης, ὁ Γέροντας, δείχνοντας τὴν εἰκόνα τοῦ Ὁσίου Δαυὶδ στὸ τέμπλο δίπλα ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, λέει στὸν Α.Μ.: “Α. μου πιστεύεις ὅτι ὁ Ἅγιος Δαυὶδ εἶναι παρών, εἶναι ἐδῶ; Ὁ Α.Μ. ἀπάντησε: “Ναί, Γέροντα, πιστεύω”. Ὁ Γέροντας συνεχίζοντας τοῦ λέει: “Πήγαινε καὶ αὐτὰ ποὺ μοῦ εἶπες νὰ τοῦ τὰ πεῖς, καὶ ὅ,τι ἄλλο χρειάζεσαι”. Ὁ Α.Μ. δίστασε καὶ παρεκάλεσε τὸν Γέροντα νὰ τὰ πεῖ αὐτός. Τότε ὁ Γέροντας σηκώθηκε, πῆρε ἀπὸ τὸ χέρι τὸν Α.Μ. καὶ πῆγαν μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Ὁσίου Δαυίδ. Ἐκεῖ ἄρχισε ὁ Γέροντας νὰ μιλᾶ μὲ τὸν Ὁσιο σὰν νὰ ἦταν παρών, σὰν νὰ ἦσαν δύο καλοὶ φίλοι. Τοῦ μίλησε καὶ γιὰ τὶς δυσκολίες τοῦ Α.Μ. Ὅταν τελείωσε, λέει στὸν Α.Μ.: “Τώρα μᾶς ἄκουσε, μὴ φοβᾶσαι, ὅλα θὰ πᾶνε καλά”. Τὸν ἔπιασε ἀπὸ τὸ χέρι καὶ ἐπέστρεψαν στὴ θέση τους μπροστὰ ἀπὸ τὴν εἰκόνα τοῦ Τιμίου Προδρόμου (ἀπόσταση γύρω στὸ ἑνάμισι μέτρο). Πρὶν προλάβουν νὰ ποῦν ὁ,τιδήποτε, ἡ εἰκόνα τοῦ Ὁσίου Δαυὶδ τράνταξε καὶ ὁ Α.Μ. τρόμαξε. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Γέροντα ἦταν: “Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου, ὁ Ἅγιος ἦταν ἐδῶ, μιλήσαμε καὶ τώρα μᾶς χαιρέτησε”.
Γ) Ὁ Α.Μ. σὰν φοιτητὴς ἐπισκεπτόταν τὸν Γέροντα Ἰάκωβο ἀρκετὰ συχνά, ἀφοῦ ἦταν ὁ πνευματικός του. Σὲ μιὰ ἐπίσκεψή του ἦταν ἀρκετὰ προβληματισμένος, διότι ἐπιστρέφοντας στὴν Ἀθήνα δὲν εἶχε χρήματα νὰ πληρώσει ἐνοίκια καὶ λογαριασμούς, ἀλλὰ στὸν Γέροντα δὲν εἶπε τίποτε, οὔτε θέλησε μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο νὰ τοῦ δείξει τὸν προβληματισμό του. Τὴν παραμονὴ ποὺ θὰ ἔφευγε, τὸν φώναξε ὁ Γέροντας καὶ βγάζοντας ἕνα φακελάκι ἀπὸ τὴ τσέπη του τοῦ λέει: “Α. σὲ παρακαλῶ, πᾶρε αὐτό, θὰ σοῦ χρειαστεῖ”. Ὁ Α.Μ. ἀπάντησε: “Γέροντα μου, δὲν εἶναι ἀνάγκη …”. Ὁ Γέροντας, ὅμως, ἔκανε πὼς δὲν ἄκουσε. Ὅταν ἀργότερα ὁ Α.Μ. ἄνοιξε τὸ φακελάκι, διεπίστωσε ὅτι περιεῖχε 50.000 δραχμές. Ἀμέσως πῆγε στὸν Γέροντα καὶ τοῦ λέει: “Γέροντά μου, αὐτὸ ποὺ μοῦ δώσατε ἔχει λεφτὰ μέσα, πολλὰ λεφτά”. Ὁ Γέροντας ἀπάντησε: “Τὸ γνωρίζω, Α. παιδί μου, τὰ χρειάζεσαι, τὰ ἔχεις ἀνάγκη. Καὶ ὅταν χρειαστεῖς κάτι νὰ μοῦ λές”.
ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΠ. ΑΝΔΡΕΟΥ (ΧΑΡΑΚΗ) ΛΕΜΕΣΟΥ ΛΕΜΕΣΟΣ 2018
ΒΙΟΣ - ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ - ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ
ΠΗΓΗ:ΕΔΩ
https://wra9.blogspot.com/2022/11/a-ao-h.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου