Μνήμη θανάτου καί ἀδιαφορία γιά τά πνευματικά

«ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΦΘΑΡΤΑ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

«Ξένος καί παρεπίδημος εἶ ἐπί τῆς γῆς» (πρβλ. Ἑβρ. 11. 13). Δέν θ᾿ ἀργήσεις ν᾿ ἀποδημήσεις ἀπό τόν μάταιο τοῦτο κόσμο. Νά θυμᾶσαι λοιπόν πάντοτε τόν θάνατο, καί τότε οὔτε μέ τά παρόντα καί πρόσκαιρα θά δεθεῖς, οὔτε θ΄ ἁμαρτήσεις: «μιμνήσκου τά ἔσχατά σου, καί εἰς τόν αἰῶνα οὐχ ἁμαρτήσεις» (Σοφ. Σειρ. 7. 36).

Φέρνε συχνά στόν νοῦ σου μέ φόβο καί τρόμο τήν ὥρα τῆς ἐμφανίσεώς σου στό ἀδέκαστο κριτήριο τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ θά κριθοῦν ὅλοι δίκαια καί ἀπροσωπόληπτα, «βασιλεύς ἤ στρατιώτης ἤ πλούσιος ἤ πένης». Ἐκεῖ θά βρίσκονται ὅλοι ἐξισωμένοι, γυμνωμένοι ἀπό τή δόξα, τόν πλοῦτο, τήν ἐξουσία. «Ἐπελθών γάρ ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται». Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν θά εἶναι ἀνοιχτή γιά ὅλους. Ὅμως «οὐ μή εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν πᾶν κοινόν καί ὁ ποιῶν βδέλυγμα» (Ἀποκ. 21. 27).

Ἄν πεθάνεις πρίν πεθάνεις, δέν θά πεθάνεις ὅταν πεθάνεις!

Ἄν δηλαδή πρίν ἀπό τόν βιολόγικό σου θάνατο γίνεις νεκρός ὡς πρός τήν ἁμαρτία, τότε τό τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς σου δέν θά εἶναι θάνατος, ἀλλά μετάβασις σέ μιάν ἄλλη ἀτελεύτητη καί μακαρία ζωή. Θά μπορεῖς τότε, τήν ὥρα τῆς ἐξόδου σου, νά πεῖς μέ παρρησία στόν Κύριο: «Ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ Θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ᾄσομαι καί ψαλῶ ἐν τῇ δόξῃ μου»(Ψαλμ. 56. 8).

Μήν αἰχμαλωτίζεσαι ἀπό τήν πρόσκαιρη ὀμορφιά καί μήν παρασύρεσαι ἀπό τή σαρκική ἐπιθυμία. Κοίτα «ἐν τοῖς τάφοις κειμένην τήν κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ πλασθεῖσαν ἡμῖν ὡραιότητα, ἄμορφον, ἄδοξον, μή ἔχουσαν εἶδος». Γῆ καί σποδός καταντᾶ ἡ ὀμορφιά τοῦ ἀνθρώπου. Καί τό δικό σου κάλλος θά μαραθεῖ σάν ἄνθος καί θά χαθεῖ σάν σκιά.

Μή νομίζεις ὅτι ὁ θάνατός σου εἶναι μακριά. Μή σκέπτεσαι πώς ἔχεις ἀκόμα πολλά χρόνια ζωῆς. Ὄχι. Εἶναι δίπλα σου ὁ θάνατος καί καραδοκεῖ. Τό δρεπάνι του ἀγγίζει κιόλας τίς ρίζες τοῦ δέντρου τῆς ζωῆς σου. Τό δικαστήριο εἶναι ἕτοιμο γιά νά σέ κρίνει. Ὁ τάφος σου εἶναι ἀνοιχτός. Ἡ γῆ σέ περιμένει ἀνυπόμονα. Βλέπεις τούς ἀνθρώπους γύρω σου καθημερινά νά πεθαίνουν, ξεχνᾶς ὅμως ὅτι κάποια στιγμή θά βρεθεῖς κι ἐσύ στήν ἴδια θέση. «Τίς ἐστιν ἄνθρωπος, ὅς ζήσεται καί οὐκ ὄψεται θάνατον; ρύσεται τήν ψυχήν αὐτοῦ ἐκ χειρός ᾃδου; » (Ψαλμ. 88. 49). Πέθαναν οἱ βασιλεῖς, οἰ κυβερνῆτες, οἱ ἄρχοντες ... Πέθαναν καί οἱ προφῆτες, οἱ ἀπόστολοι, οἱ δίκαιοι, οἱ ἱεράρχες, οἱ ὅσιοι, ὅλοι οἱ ἅγιοι. Κοινός κλῆρος ὅλων ὁ θάνατος. Μήν ξεχνιέσαι. Ἔρχεται καί ἡ δική σου σειρά.

Γι᾿ αὐτό κάθε μέρα, κάθε ὥρα νά εἶσαι ἕτοιμος γι᾿ αὐτή τή μεγάλη, τή φοβερή στιγμή. Φυλάκισε μέσα στό μυαλό σου τή μνήμη τοῦ θανάτου. Μήν εἶσαι ποτέ ἀμέριμνος. Ἄκουσε τί μᾶς λέει ὁ Κύριος: «Γρηγορεῖτε, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται... Γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Ματθ. 24. 42, 44). Σάν τόν κλέφτη θά ἔρθει ὁ θάνατος. Ὅταν δέν θά τόν περιμένεις. Ὅταν θά ἔχεις παρασυρθῆ ἀπό τίς βιοτικές μέριμνες. Σ᾿ αὐτή τή θέση βρέθηκε ἐκεῖνος πού θέλησε νά γκρεμίσει τίς ἀποθῆκες του καί νά χτίσει μεγαλύτερες, ἐκεῖνος πού ἄκουσε τό τρομερό: «Ἄφρον· ταύτῃ τῇ νυκτί τήν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ· ἅ δέ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;» (Λουκ. 12. 20). Παρόμοια θ᾿ ἀκούσει καί κάθε ἄλλος ἄνθρωπος «θησαυρίζων ἑαυτῷ καί μή εἰς Θεόν πλουτῶν» ( Λουκ. 12. 21).

Ὁ θάνατος γιά τούς δικαίους δέν είναι συμφορά, ἀλλ᾿ ἀντίθετα ἀπελευθέρωση ἀπό τήν τυραννία τῶν παθῶν καί αἰώνια πνευματική ἕνωση μέ τόν Κύριο. Ἡ παροῦσα ζωή καί ὁ ἀκατάπαυστος πόλεμος τῶν παθῶν συσσωρεύουν πολύ κόπο στήν ψυχή. Ὁ κατά Θεόν θάνατος εἶναι ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς ἀπό τούς κόπους. Μή φοβᾶσαι λοιπόν τόν θάνατο, μόνο νά εἶσαι ἕτοιμος κάθε στιγμή γιά τόν ἐρχομό του.

Πῶς θά ἑτοιμασθεῖς γιά τόν θάνατο; Ἀποφεύγοντας τήν ἁμαρτία καί ἀγαπώντας τόν Κύριο μ᾿ ὅλη τή δύναμη τῆς καρδιᾶς σου.

Δέν βρίσκω ἄλλο μεγαλύτερο κακό ἀπό τήν ἁμαρτία, γιατί φέρνει τόν χωρισμό καί τήν ἀποξένωση ἀπό τόν Κύριο. Δέν βρίσκω ἄλλο μεγαλύτερο καλό ἀπό τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς, πού ὁδηγεῖ στήν ἕνωση μέ τόν Θεό, στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία ἀπό τόν σωματικό θάνατο πού ὁδηγεῖ στήν αἰώνια κόλαση. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη εὐφροσύνη ἀπό τόν σωματικό θάνατο πού ὁδηγεῖ στόν παράδεισο, στά χέρια τοῦ Θεοῦ.

Τί εἶναι λοιπόν θάνατος; Ὁ τέλειος χωρισμός ἀπό τόν Θεό.

Τί είναι λοιπόν ζωή; Ἡ τέλεια ἕνωση μέ τόν Θεό.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com