Ἡ ἔννοια τῆς λατρείας.Εἴδη λατρείας

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

 

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ:ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 

1. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

Εἶναι ἡ Θεία Λατρεία τό ψηλότερο σκαλί τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό. Εἶναι ἡ πράξη μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ἀναγνωρίζει καί διακηρύττει τή μεγαλειότητα τοῦ Θεοῦ καί συνάμα ἐκδηλώνει τήν ἀγάπη του καί τήν ἀφοσίωσή του πρός Αὐτόν. Ἡ λατρεία πρός τόν Θεό γεννιέται ἀπό τήν συνειδητοποίηση τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐγνωμοσύνη, πού ἀρχίζει νά νιώθει ὁ ἄνθρωπος γι’ αὐτές, ἀπέναντί Του. Εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς εὐγνωμοσύνης καί τῆς δοξολογίας καί τῆς εὐχαριστίας μας πρός τόν Θεό¹. Εἶναι ἡ μυστική συνάντηση μαζί Του, στό ἐσωτερικό ταμεῖο τῆς καρδιᾶς μας. «Σύ δέ ὅταν θέλεις νά προσευχηθεῖς εἴσελθε στό ταμεῖο σου, κλεῖσε τήν πόρτα σου καί προσευχήσου στόν Πατέρα σου κρυφά. Καί ὁ Πατέρας σου, πού βλέπει στά κρυφά θά σοῦ ἀνταποδώσει στά φανερά»².

Ἡ λατρεία ἀποτελεῖ τρόπο ὑπάρξεως, προσα­να­τολισμένο πρός τόν Τριαδικό Θεό.

Ἡ συνάντηση μέ τό Θεό μέσα στή Θεία Λατρεία ἁγιάζει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, τήν κάνει ὅμοια μέ τό Θεό κατά Χάριν. Γι΄ αὐτό καί ἡ ὀρθοδοξία ἑρμηνεύεται ὡς ἡ «ὀρθή λατρεία» καί ὄχι ὡς ἡ «ὀρθή γνώση»³. Εἴμαστε ἀληθινά ὀρθόδοξοι, ὄχι ὅταν ἔχουμε σωστή θεωρητική πίστη μόνο⁴, ἀλλά καί ὅταν λατρεύουμε ὀρθά τόν Θεό, ὅταν λειτουργοῦμε μπροστά στόν Θεό. Τότε ἐκπληρώνουμε τόν σκοπό τῆς ὕπαρξής μας, τότε ὁμοιάζουμε μέ τό Θεό, τότε ἐπιτυγχά­νουμε τό «καθ' ὁμοίωσιν». Λατρεία τελικά εἶναι ἡ μεταποίησή μας, ἡ μεταμόρφωσή μας σέ δοξολογία, σέ Εὐχαριστία, σέ θυσία, σέ ἀγάπη, γιά χάρη τοῦ «κενώσαντος Ἑαυτόν» καί ταυτόχρονα «πληροῦντος τά πάντα». Σύμφωνα ἄλλωστε μέ τό Ἀποστολικό λόγιο θά πρέπει νά δοξάσουμε τόν Θεόν «ἐν τῷ σώματι ἡμῶν καί ἐν τῷ πνεύματι ἡμῶν»· ὅλη μας ἡ ὕπαρξη νά γίνει μία δοξολογία καί μία εὐχαριστία τοῦ Παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

2. ΕΙΔΗ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

Ὑπάρχουν δύο τύποι (τρόποι) Λατρείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ δημόσια, πού γίνεται στό Ναό, ἀπ' ὅλη τή χριστιανική κοινότητα (=Ἐκκλησία) καί ἡ ἰδιωτική, πού γίνεται ἀπό κάθε πιστό (προσευχή). Συνήθως ὅταν λέμε λατρεία ἐννοοῦμε τήν κοινή, τή δημόσια λατρεία.

Τά εἴδη τῆς προσευχῆς εἶναι:

α) ἡ ἐξομολογητική προσευχή ἤ προσευχή μετανοίας,

β) ἡ δοξολογία,

γ) ἡ εὐχαριστία καί

δ) ἡ αἴτηση ἤ ἱκεσία .

Ὕψιστη βαθμίδα λατρείας: ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἡ Θεία Λειτουργία.

 

Προδημοσίευση στό διαδίκτυο Γ΄ἔκδοσης (ἐπηυξημένης) τοῦ βιβλίου: (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου)-Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία καί πῶς θά τή ζήσουμε

Σχῆμα μικρό ,Σελίδες: 162, Τιμή:5€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr 

 

1 Εἶναι ἡ ὕψιστη ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεό. Ἡ λατρεία εἶναι: «ἡ ἀπάντηση καί ἡ ἀνταπόκριση τοῦ πεπερασμένου πλά­σματος πρός τόν Αἰώνιο καί Ἀπειροτέλειο πλάστη Του». Π. Τρεμπέλα, Ἀρχαί καί χαρακτήρ τῆς Χριστιανικῆς Λατρείας, σελ. ιστ'.

2Ματθ. 6, 6: Σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ͵ εἴσελθε εἰς τὸ ταμεῖόν σου καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ».

3 Π. Πάσχου: Ὀρθοδοξία, σελ. 127.

4Τέτοια ὀρθή θεωρητική πίστη (χωρίς ἀνάλογα ἔργα) ἔχουν καί οἱ δαίμονες. Αὐτή εἶναι μία νεκρή πίστη διότι δέν ὀδηγεῖ στήν σωστή στάση ἀπέναντι στό Θεό, πού εἶναι ἡ εὐχαριστία καί ἡ δοξολογία διά τῆς Θείας Λατρείας.