Ἕνας ἡρωϊκὸς ἱερομάρτυς. Μιχαὴλ Μιχαηλίδη

Ἕνας ἡρωϊκὸς ἱερομάρτυς

 Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Bρισκόμαστε στά πρῶτα χρόνια τῶν φοβερῶν διωγμῶν τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων. Λίγα χιλιόμετρα πιό πέρα ἀπ᾽ τήν ἀρχαία Ἀμαθούντα τήν πόλη τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Ἐλεήμονα καί τοῦ Ἁγίου Τύχωνα- δυτικά πρός τήν Πάφο τῆς Κύπρου, συναντάει κανείς τό Κούριο. Ἐκεῖ ἀκριβῶς, σώζεται τό ἀρχαῖο θέατρο καί τό στάδιο τῆς πόλης.
 Μυριάδες οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ σ’ ὅλη τή ρωμαϊκή αὐτοκρατορία. Δέν ἦταν δυνατό νά ἐξαιρεθεῖ καί ἡ ἑλληνική Κύπρος μας, ἡ ὁποία μάλιστα, ὀνομάστηκε "νῆσος τῶν ἁγίων". Στίς μέρες τοῦ φοβεροῦ Διοκλητιανοῦ (284-304), ἐπίσκοπος στό Κούριο, ἦταν ὁ Φιλονείδης.
Ἄξιος ποιμένας, μέ ἀποστολικό ζῆλο καί φλογερή καρδιά. Μέ τό διάταγμα τοῦ αὐτοκράτορα, οἱ φυλακές γέμισαν. Ἦρθε καί τοῦ Φιλονείδη ἡ σειρά. Τό περίμενε. Ἦταν ἕτοιμος γιά τό στίβο. Στό κελλί βρῆκε κι ἄλλους τρεῖς χριστιανούς, πνευματικά του παιδιά.
Εὐκαιρία ν᾽ ἀλληλοστηριχτοῦν στή χριστιανική πίστη. Τούς ἔδινε δύναμη καί κουράγιο: "Ἀδελφοί μου, τούς ἔλεγε ὁ ἐπίσκοπος -πού δέν φαινόταν μεγάλης ἡλικίας- τιμή καί χαρά μας, πού "ὑποφέρουμε γιά τό Χριστό μας, ἕτοιμοι νά δώσουμε καί τή ζωή μας..."
 Γιά μιά στιγμή, ἡ πόρτα τῆς φυλακῆς ἔτριξε. Οἱ δεσμοφύλακες ὁδηγοῦν τούς τρεῖς γιά τήν ἐκτέλεση καί τόν τόπο τοῦ μαρτυρίου, ἀφοῦ χαιρετοῦν εὐλαβικά τόν ἐπίσκοπό τους, ὁ ὁποῖος ταυτόχρονα τούς εὐλογεῖ καί προσεύχεται θερμά.

Ὁ εἰδωλολάτρης διοικητής τοῦ Κουρίου, ἄνθρωπος ἀκόλαστος καί πωρωμένος, μηχανεύθηκε τό πιό ἀπαίσιο καί φρικτό μαρτύριο γιά τόν ἐπίσκοπο. Πρίν τόν σκοτώσει μαρτυρικά, βουλήθηκε νά τόν ὑποβάλει σέ ἀνόσιο, αἰσχρό καί ἀνήθικο τῆς ψυχῆς, μαρτύριο. Μεθυσμένοι στρατιῶτες θά ὁρμοῦσαν στό κελλί του καί θά τόν ἀτίμαζαν μέ τόν πιό ἐπαίσχυντο τρόπο!…
Ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος ἔφριξε! Δέ μποροῦσε ποτέ νά φανταστεῖ πώς, ἕνας ἐπίσκοπος -ἄντρας- θά δεχόταν τέτοια ἀσέλγεια καί ἀτίμωση ἀπό ἄλλους ἄντρες! Εἶναι στιγμές στήν ἀνθρώπινη ζωή, τόσο δύσκολες, τόσο δραματικές... ἀληθινή τραγωδία.
Γιά παρόμοιες στιγμές, γράφει ὁ ἐθνικός μας ποιητής: «Σέ βυθό πέφτει ἀπό βυθό ὡς πού δέν ἦταν ἄλλος. Ἐκεῖθ᾽ ἐβγῆκε ἀνίκητος». Ὁ ἀντρειωμένος καί ἅγιος Φιλονείδης, τό ἀποφάσισε. Εἶπε μυστικά τό σχέδιό του σέ μερικούς χριστιανούς, μήπως καί σκανδαλιστοῦν οἱ πιστοί ἀπ᾽ τόν τρόπο τοῦ θανάτου του.
Σκέπασε τό πρόσωπό του, ἀνέβηκε σ᾽ ἕνα ψηλό ὕψωμα, καί πρίν ἔρθουν οἱ αἰσχροί καί ἀκόλαστοι στρατιῶτες, ὁ ἐπίσκοπος Φιλονείδης ἔπεσε κάτω, πεθαίνοντας ἡρωϊκά, μαρτυρικά καί ἅγια. Κράτησε ἀμόλυντη τήν πίστη καί τήν ἠθική του ἀκεραιότητα. Ἡ Ἐκκλησία μας τόν ἑορτάζει στίς 17 Ἰουνίου. Τό μικρό αὐτό κείμενο τό ἀφιερώνω στούς ὁμοφυλόφιλους, γιά προβληματισμό.

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1995, 25 Ὀκτωβρίου 2013 

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_7407.html