Ἅγιου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: "Γιὰ μία καλὴ χρονιὰ"

Λόγος ἐν ταῖς Καλάνδαις

 

Θὰ σοῦ πάει καλὰ ὅλη ἡ χρονιά, ὄχι ἂν μεθᾶς τὴν πρώτη τοῦ μηνός, ἀλλὰ ἂν καὶ τὴν πρώτη τοῦ μηνὸς καὶ κάθε μέρα κάνεις αὐτὰ ποὺ ἀρέσουν στὸν Θεό. Διότι ἡ ἡμέρα γίνεται κακὴ ἢ καλὴ ὄχι ἀπὸ τὴ δική της φύση, ἀφοῦ δὲν διαφέρει ἡ μία μέρα ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ δική μας ἐπιμέλεια ἢ ραθυμία. Ἂν κάνεις τὴν ἀρετή, σοῦ ἔγινε καλὴ ἡ μέρα. Ἂν κάνεις τὴν ἁμαρτία, ἔγινε κακὴ καὶ γεμάτη κόλαση. Ἂν ἐμβαθύνεις σ’ αὐτὰ κι ἔχεις αὐτὲς τὶς διαθέσεις, θὰ ‘χεις καλὴ ὅλη τὴ χρονιὰ κάνοντας κάθε μέρα προσευχές, ἐλεημοσύνες. Ἂν ὅμως ἀμελεῖς τὴν προσωπική σου ἀρετὴ κι ἐμπιστεύεσαι τὴν εὐφροσύνη τῆς ψυχῆς σου στὶς ἀρχὲς τῶν μηνῶν καὶ στοὺς ἀριθμοὺς τῶν ἡμερῶν, θὰ ἐρημωθεῖς...

ἀπ’ ὅλα τὰ ἀγαθά σου.

Αὐτό, λοιπόν, ἐπειδὴ τὸ ἀντιλήφθηκε ὁ διάβολος κι ἐπειδὴ φροντίζει νὰ καταλύσει τοὺς κόπους μας γιὰ τὴν ἀρετὴ καὶ νὰ σβήσει τὴν προθυμία τῆς ψυχῆς, μᾶς ἔμαθε νὰ βάζουμε στὶς μέρες τὴν ἐτικέτα τῆς εὐτυχίας ἢ τῆς δυστυχίας. Ἕνας ποὺ ἔπεισε τὸν ἑαυτό του ὅτι ἡ ἡμέρα εἶναι κακὴ ἢ καλή, οὔτε στὴν κακὴ θὰ φροντίσει γιὰ καλὰ ἔργα, διότι τάχα ἄδικα τὰ κάνει ὅλα καὶ χωρὶς σὲ τίποτα νὰ ὠφελήσει, ἐξαιτίας τῆς κακορρίζικης ἡμέρας· οὔτε στὴν καλὴ πάλι θὰ τὸ κάνει αὐτό, διότι τάχα σὲ τίποτα δὲν τὸν ἐμποδίζει ἡ προσωπική του ραθυμία, ἐξαιτίας τῆς καλορρίζικης ἡμέρας, κι ἔτσι καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲς θὰ προδώσει τὴ σωτηρία του. Κι ἄλλοτε μὲν διότι δῆθεν ἀνώφελα κοπιάζει, ἄλλοτε διότι δῆθεν περιττά, θὰ ζήσει μέσα στὴν ἀργία καὶ τὴν πονηριά. Γνωρίζοντας, λοιπόν, αὐτὸ πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε τὶς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου καὶ νὰ βγάλουμε ἀπὸ τὸ νοῦ μας αὐτὴν τὴν ἰδέα καὶ νὰ μὴ προσέχουμε τὶς μέρες οὔτε νὰ μισοῦμε τὴ μία καὶ ν’ ἀγαποῦμε τὴν ἄλλη…

Ὁ χριστιανὸς δὲν πρέπει νὰ γιορτάζει μόνο μῆνες οὔτε πρωτομηνιὲς οὔτε Κυριακές, ἀλλὰ σ’ ὅλη του τὴ ζωὴ νὰ ἔχει τὴ γιορτὴ ποὺ τοῦ πρέπει. Καὶ ποιὰ γιορτὴ τοῦ πρέπει; Ἂς ἀκούσουμε τὸν Παῦλο ποὺ λέει· «Ὥστε ἐορτάζωμεν μὴ ἐν ζύμη παλαιά, μηδὲ ἐν ζύμη κακίας καὶ πονηρίας, ἀλλ’ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας» (Α΄  Κορ. 5, 8).

Ὅταν λοιπὸν ἔχεις καθαρὴ τὴ συνείδηση, ἔχεις πάντα γιορτή· τρέφεσαι μὲ καλὲς ἐλπίδες καὶ ἐντρυφᾶς στὴν προσδοκία τῶν μελλόντων ἀγαθῶν· ὅπως, ὅταν δὲν ἔχεις παρρησία κι ἔχεις πέσει σὲ πολλὰ ἁμαρτήματα, ἀκόμη κι ἂν εἶναι μύριες γιορτὲς καὶ πανηγύρια δὲν θὰ ΄σαι σὲ καθόλου καλύτερη θέση ἀπὸ ἐκείνους ποὺ πενθοῦν. Διότι, τί ὄφελος ἔχω ἐγὼ ἀπὸ τὴ λαμπρὴ μέρα, ὅταν τὴν ψυχή μου τὴ σκοτίζει ἡ συνείδηση;

Ἂν λοιπὸν θέλεις νὰ ‘χεις καὶ κάποιο κέρδος ἀπὸ τὴν πρωτομηνιά, κᾶνε τὸ ἑξῆς. Ὅταν βλέπεις ὅτι συμπληρώθηκε ὁ χρόνος, εὐχαρίστησε τὸν Κύριο, διότι σὲ ἔβαλε σ’ αὐτὴν τὴν περίοδο τῶν ἐτῶν. Δημιούργησε κατάνυξη στὴν καρδιά σου, ξαναλογάριασε τὸν χρόνο τῆς ζωῆς σου, πὲς στὸν ἑαυτό σου· Οἱ μέρες τρέχουν καὶ περνοῦν, τὰ χρόνια συμπληρώνονται, πολὺ μέρος τοῦ δρόμου προχωρήσαμε. Ἄραγε τί καλὸ κάναμε; Μήπως ἄραγε φύγουμε ἀπὸ δῶ ἄδειοι κι ἀπογυμνωμένοι ἀπὸ κάθε ἀρετή; Τὸ δικαστήριο εἶναι κοντά, ἡ ζωὴ μας τρέχει πρὸς τὸ γῆρας.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2018/01/blog-post_62.html#more