«Ἡ κακὴ ὑπακοὴ στὸν πνευματικὸ ὁδηγὸ», Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

«Ἡ κακὴ ὑπακοὴ στὸν πνευματικὸ ὁδηγὸ»

Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀπόσπασμα 23/1/22

…Ἡ ὑπακοὴ δὲν εἶναι τυφλή. Ἄν αὔριο ὁ πνευματικὸς σοῦ πεῖ ὅτι ἐπιτρέπεται νὰ κάνεις κι ἕνα φόνο, ἄς ποῦμε, γιὰ λόγους ξέρω ‘γὼ χ, θὰ τὸ κάνεις; Ἀφοῦ λέει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἀπαγορεύεται ὁ φόνος. Καὶ ἐρχόμαστε στὸ θέμα τοῦ ἐμβολίου ποὺ οὐσιαστικὰ αὐτὸ εἶναι, εἶναι θέμα φόνου· εἶναι συμμετοχὴ σὲ φόνους. Ὅποιος πνευματικὸς καὶ νὰ μοῦ τὸ πεῖ, ἄν μοῦ τὸ πεῖ, αὐτὸ δὲν μὲ δικαιώνει ἐμένα νὰ τὸ κάνω. Γιατὶ κάποιοι λένε, ἀφοῦ μοῦ τό ‘πε ὁ πνευματικός μου ἔχει αὐτὸς τὴν εὐθύνη. Εἶναι λάθος αὐτό! Τὴν εὐθύνη τὴν ἔχεις ἀκέραιη ἐσὺ γιατὶ ἔχεις ἀπέναντί σου, ἐναντίον σου δηλαδή, τὸ ΄οὐ φονεύσεις΄. Ἔτσι! Δὲν μπορεῖς νὰ πεῖς ΄ὁ πνευματικὸς μοῦ εἶπε νὰ φονεύσω, δὲν πειράζει΄. Τώρα, πῶς γίνεται ἡ συμμετοχὴ στὸν φόνο, νομίζω τὸ ξέρετε, ἔτσι; Γιατὶ γιὰ νὰ παρασκευαστοῦν αὐτὰ τὰ διαβόλια, ἔχουν φονεύσει πάρα πολλὰ ἔμβρυα. Τὰ ἔχουν διαμελίσει ζωντανὰ γιὰ νὰ φτιάξουν τὶς λεγόμενες κυτταρικὲς σειρὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες παράγονται τὰ ἐμβόλια ἤ δοκιμάζονται ὅλα αὐτὰ τὰ ἐμβόλια ποὺ κυκλοφοροῦν στὴν ἀγορά μας.

Ἑπομένως, ἕνας ποὺ τὰ ἀγοράζει αὐτὰ μέσῳ τοῦ κράτους του, συμμετέχει σ’ αὐτοὺς τοὺς φόνους. Ὅποιος πνευματικὸς καὶ νὰ μοῦ τὸ πεῖ, δὲν μπορεῖ νὰ μὲ καλύψει ἀπέναντι στὸν Θεό. Καταλάβατε; Εἶναι θέμα πλέον τοποθέτησης ὑπεύθυνης ἀπέναντι στὸν Θεό. Δὲν μποροῦμε νὰ καλυπτόμαστε πίσω ἀπὸ…(παρεμβάλλεται ἐρώτηση)

Ἐρώτηση: Δὲν τὸ λένε ξεκάθαρα ὅμως, δὲν τὸ λένε ξεκάθαρα οἱ πατέρες.

Π.Σ. Δὲν χρειάζεται νὰ τὸ ποῦν οἱ πνευματικοί, παιδί μου. Νὰ πάρεις τὴ Pfizer νὰ στὸ πεῖ! Οἱ ἴδιες οἱ ἑταιρεῖες τὸ λένε! Τὸ λένε καὶ τὸ γράφουνε! Δὲν χρειάζεται νὰ στὸ πεῖ ὁ πνευματικός! Πάρε ἕνα τηλέφωνο στὴ Pfizer νὰ στὸ πεῖ! Στὴν ἑταιρεία ποὺ φτιάχνει τὰ ἐμβόλια. Εἶναι θέμα τὸ ὁποῖο εἶναι ξεκάθαρο. Δὲν εἶναι ἄν τὸ πιστεύουμε ἤ δὲν τὸ πιστεύουμε. Καταλάβατε; Ὀφείλει καὶ ὁ ὑποτασσόμενος…( παρεμβάλλεται ἐρώτηση)

Ἐρώτηση: Ἐφησυχάζουμε τὶς συνειδήσεις μας πάτερ, πίσω ἀπ’αὐτό ὅμως, καὶ οἱ πατέρες δὲν παίρνουν μέρος.

Π.Σ. Σᾶς εἶπα, δὲν ἐπιτρέπεται, δὲν ἐπιτρέπεται. Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐφησυχάζουμε γιατὶ αὐτό, τὸ νὰ λέμε ὅτι ἄλλος ἔχει τὴν εὐθύνη εἶναι ἐσφαλμένο, εἶναι ψευδές. Ἐμεῖς ἔχουμε τὴν εὐθύνη ἀπέναντι στὸν Θεό. Δὲν καλυπτόμαστε ἀπὸ μιὰ κακὴ ὑπακοή. Θυμηθεῖτε αὐτὸ τὸ παράδειγμα ποὺ εἴπαμε στὴν ἀρχή, δὲν ξέρω ἄν τ’ ἀκούσατε, μὲ ἐκεῖνον τὸν πνευματικὸ ποὺ συγχωροῦσε, λέει, κακῶς. Ἔτσι, κολάστηκε μαζὶ μὲ τὸν ὑποτακτικό του. Μπορεῖ νὰ βρεῖς κάποιον «πνευματικὸ» ποὺ νὰ σοῦ ἀμνηστεύει ὅλα σου τὰ ἁμαρτήματα καὶ νὰ σοῦ λέει ‘δὲν πειράζει παιδί μου αὐτό, ἔ, νά ‘χεις καὶ μιὰ φιλενάδα, ἄς ποῦμε, ἄν εἶσαι νέος, δὲν πειράζει, ἁπλῶς νά ‘χεις μία μόνο· ἔ, ἀφοῦ εἶσαι νέος, ἀφοῦ θὰ παντρευτεῖτε ἐπιτρέπεται’. Ἐπιτρέπεται; Ἄν δὲν ἔχεις σωστὴ τοποθέτηση ἀπέναντι στὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ, θὰ πεῖς γιατί ὄχι; Ἀφοῦ μὲ βολεύει κιόλας, ἀφοῦ παίρνει αὐτὸς τὴν εὐθύνη. Μὰ δὲν παίρνει αὐτὸς τὴν εὐθύνη! Φυσικά, ἔχει κι αὐτὸς εὐθύνη, ἄπειρη, πάρα πολύ μεγάλη, ἀλλὰ ἔχεις κι ἐσὺ εὐθύνη, γιατὶ ἐπιλέγεις λάθος γιατρό. Εἶναι σὰν νὰ πηγαίνεις σ’ ἕνα γιατρό, ἄς ποῦμε, ἐνῷ ἔχεις καρκίνο, ὁ ὁποῖος σὲ κοροϊδεύει καὶ σοῦ λέει, ‘παιδάκι μου, ἐντάξει, δὲν ἔχεις τίποτα, μιὰ ἀσπιρινούλα πάρε καὶ εἶσαι καλά’. Καὶ ἐσὺ λές, ἀφοῦ μοῦ τό ‘πε ὁ γιατρός, εἶμαι ἐντάξει. Εἶσαι ἐντάξει; Κοροϊδεύεις τὸν ἑαυτό σου! Σὲ λίγο θὰ εἶσαι στὸν τάφο καὶ θὰ λὲς ὅτι ‘δὲν φταίω ἐγώ, ὁ γιατρὸς πῆρε τὴν εὐθύνη’. Ἔ, ὅμως θὰ εἶσαι στὸν τάφο! Ἔτσι γίνεται καὶ μὲ τὰ πνευματικά. Αὐτὸς ὁ πνευματικὸς ποὺ συγχωροῦσε κακῶς, εἶχε ἕνα πνευματικὸ παιδὶ λοιπόν, τοῦ ἔδινε ἄδεια νὰ κοινωνεῖ ἐνῷ ἁμάρτανε καὶ δὲν μετανοοῦσε. Καὶ κάποια στιγμὴ τὸ πνευματικό του παιδὶ πέθανε, καὶ μία νύχτα ἐμφανίστηκε στὸν πνευματικό του, ὄντας πεθαμένο, καὶ τοῦ λέει ‘ἐσὺ φταῖς ποὺ εἶμαι στὴν κόλαση, καὶ ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶσαι ἐσὺ ἡ αἰτία ποὺ κολάστηκα, γιατὶ δὲν ἔπρεπε νὰ μοῦ δίνεις ἄδεια νὰ κοινωνῶ ἐνῷ ἁμάρτανα, δὲν μὲ διόρθωνες δηλαδή, γι’ αὐτὸ θὰ σὲ πάρω μαζί μου’. Καὶ τὸν ἀγκάλιασε καὶ ἐκείνη τὴν ὥρα ἔφυγε καὶ ὁ πνευματικὸς καὶ κολάστηκε. Εἶναι ἕνα φοβερὸ παράδειγμα ποὺ δείχνει ἀκριβῶς ὅτι θὰ πρέπει πολὺ νὰ προσέχουμε ποιὸν ἐπιλέγουμε. Γι’ αὐτὸ λέει ὁ Μέγας Βασίλειος, ‘νὰ μὴ ζητᾶς’, λέει, ‘πνευματικὸ δάσκαλο, ἐξομολόγο ποὺ νὰ ἀνέχεται τὰ πάθη σου, διότι ὁδηγεῖσαι ἀπὸ αὐτὸ σὲ πνευματικὸ λάκκο’.