ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας
του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 28ην ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-10-1985]
[Β145]
Αγαπητοί μου, η αγρυπνία που επιτελούμε απόψε, είναι στη μεγάλη εκείνη ευεργεσία του Θεού, που έδωσε τη νίκη και την ελευθερία στον ελληνικό μας Έθνος. Όλοι τότε νόμισαν ότι η Ελλάς θα πέθαινε, υποκύπτουσα στον κατακτητή. Εκείνη η μικρή Ελλάς των επτά εκατομμυρίων· ότι θα συνετρίβετο μπροστά σε έναν όγκο σαράντα εκατομμυρίων. Για να προστεθεί ύστερα από λίγους μήνες ένας άλλος όγκος άλλων σαράντα εκατομμυρίων, μπροστά στη μικρή μας Ελλάδα. Η Ελλάδα όμως δεν απέθανε. Ο Κύριος που ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, Εκείνος είπε και δια την Ελλάδα: «Οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει». Δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Μόνος αγαπητοί μου, ο Χριστός είναι Εκείνος που όταν απλώνει το ζωογόνο χέρι Του, όλα τα σώζει και όλα τα ζωοποιεί. Τότε είμεθα εγγύς βαράθρου, εγγύς θανάτου. Κι όμως ο Κύριος, ο Θεός μάς έβγαλε από εκείνα τα βάραθρα της εθνικής αλλά και της πνευματικής μας απωλείας, παρά τους γέλωτας των αντιφρονούντων. Γελούσαν οι εχθροί. Κι έλεγαν: «Είναι δυνατόν;». Κι όμως δείξαμε στον κόσμον το θαύμα του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ο Κύριος «διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν», έδωσε την εντολή να φάει. Ποιος; Τότε η κόρη του Ιαείρου. Αλλά και η Ελλάς έπρεπε να φάει. Και το φαΐ που έπρεπε να φάει ήταν η τροφή του Ευαγγελίου, η τροφή των μυστηρίων της Εκκλησίας, με τα οποία έπρεπε να τραφεί και να ξαναζήσει η πατρίδα μας. Γι΄αυτό, αγαπητοί, όταν αποδίδομε τις ευχαριστίες μας στον Κύριον, Τον χρεώνομε -μην το ξεχνούμε- με νέες ευεργεσίες. Όταν Του λέμε το «ευχαριστώ» μας, μας δίνει καινούριες ευεργεσίες. Και όταν ζούμε τις εντολές Του, τότε έχομε αμέριστη τη δική Του την ευλογία.
Τελευταία όμως η πατρίδα μας φέρεται ως αχάριστη, στους πολλούς της ανθρώπους, στους πολλούς της συμπατριώτες μας. Φέρεται ως αχάριστη. Αλλά και παραπαίουσα. Δείχνει ότι αγνοεί τον Θεό. Ότι άλλοι παράγοντες συνετέλεσαν να κερδίσομε τότε τον πόλεμο. Και να ελευθερωθούμε. Και μάλιστα, αν θέλετε, η Ελλάς, έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στην Ιστορία, να αλλαχθεί η πορεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τα ξέρετε, δεν θα κάνω Ιστορία τώρα. Και αυτή η αλλαγή της πορείας του 2ου Παγκοσμίου πολέμου, που άλλαξε εντελώς τα πράγματα, οφείλεται στην Ελλάδα. Το «γιατί», αν διαβάσουμε την Ιστορία, εκεί το μαθαίνομε. Αλλά η Ελλάς όμως εξέχασε τον Θεό. Και παραπαίει. Και δεν ευχαριστεί τον Θεό. Αν Τον ευχαριστεί, ίσως ακόμα κάπως έτσι, μόνον τύποις, κάποιες γιορτές, που ίσως ίσως οι πολλοί δεν τις πιστεύουν. Και τις θεωρούν ενοχλητικές. Για τα μάτια ίσως των κάποιων, τις κάνουν τις γιορτές αυτές. Αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να ευχαριστήσουν τον Θεό. Δεν είναι. Αυτό βεβαίως είναι ένα δυστύχημα. Γι΄αυτό θα πρέπει να ανανήψομε. Να μην μας τιμωρήσει ο Κύριος. Πρέπει να μετανοήσουμε. Πρέπει να ξαναγυρίσομε εις τον Κύριον. Για να δεχθούμε νέες ευεργεσίες. Διότι εκεί έχομε την ασφάλειά μας, και μόνον εκεί έχομε την ασφάλειά μας. Αν δεν θέλομε να χαθούμε σαν λαός, σαν έθνος. Αν πρέπει να μείνουμε, μόνον κοντά στον Κύριο θα μείνουμε. Όλα τ’ άλλα, οι εγγυήσεις και οι ασφάλειες Οργανισμών και Συμμαχιών πίπτουν εις το κενόν. Δεν έχουν καμία αξία και καμία σημασία. Θυμηθείτε, θυμηθείτε, ο Θεός δίνει εντολή δια των προφητών Του: «Δεν θα συμμαχήσετε ούτε με τους Σύρους, ούτε με τους Αιγυπτίους», είπε στους Εβραίους. «Εγώ είμαι ο σύμμαχός σας». Οι Εβραίοι όμως ορθολογίζοντες, είπαν: «Και τι θα κάνομε; Πρέπει να συμμαχήσομε και με τους γειτόνους μας προς Βορράν και με τους γειτόνους μας προς Νότον». Και την έπαθαν. Γιατί ακριβώς δεν πίστεψαν ότι η ασφάλειά των ήτο Αυτός ο Θεός.
Είναι θέμα πίστεως. Απ’ την στιγμή που θα πιστέψομε ότι είναι αληθής ο Κύριος, τότε δεν έχομε παρά να εμπιστευθούμε στην αγάπη τη δική Του την εγγύηση και την ασφάλεια και την ευημερία της πατρίδος μας. Αρκεί να είμαστε κοντά Του. Αρκεί να είμεθα κάτω από την ευλογία Του. Αρκεί να εφαρμόζομε τις εντολές Του. Καιρός λοιπόν αγαπητοί, καιρός να ανανήψομε, καιρός να μετανοήσουμε, καιρός να επιστρέψομε. Κι όπως λέγει σε έναν του λόγο ο απόστολος Πέτρος: «ὅπως ἂν ἔλθωσιν καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου».
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,
Ψηφιοποίηση και ηλεκτρονική επιμέλεια:
Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
· Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.
· Ομιλία στην Κυριακή Ζ΄Λουκά (ευαγγελική περικοπή για την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου) που εκφωνήθηκε στις 27-10-1985, ηχητικό απόσπασμα από 23΄37’’ έως 30΄21’’.
· http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_295.mp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου