Ὁ ἔπαινος κάνει κούφιο τόν ἄνθρωπο καί διώχνει τή Χάρη τοῦ Θεοῦ

❈ Ἔλεγε ὁ μακαριστός Ἅγιος Πορφύριος: «Ποτέ δέν πρέπει νά ἐπαινοῦμε τούς συνανθρώπους μας καί νά τούς κολακεύομε, ἀλλά νά τούς ὁδηγοῦμε στήν ταπείνωση καί στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἔπαινος κάνει κούφιο τόν ἄνθρωπο καί διώχνει τή Χάρη τοῦ Θεοῦ».

Γιατί; Γιατί νομίζεις ὅτι τρέφεσαι, ἐνῶ δέν τρέφεσαι καί μένεις ἄδειος. Καί ὅμως, δυστυχῶς, ζοῦμε ἔτσι, ζοῦμε ὑποκριτικά, γιά νά ἔχουμε αὐτούς τούς κούφιους ἐπαίνους. Νά μή μᾶς ποῦνε, πώς εἴμαστε κολλημένοι, πώς εἴμαστε ἐκτός μόδας, ἐκτός ἐποχῆς… Σήμερα εἶναι «in» ἡ ἀθεΐα καί ἡ ἀσέβεια.

Οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι ὀνομάζουν καταξιωμένους τούς ἀνθρώπους πού ἔχουν ἐπιτύχει τόν ἔπαινο τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, εἶναι καλοί ἐπιστήμονες, ἔχουν πάρει κάποια βραβεῖα… Δέν εἶναι αὐτό καταξίωση.

Ἀληθινή καταξίωση εἶναι νά σέ στεφανώσει ὁ Θεός, νά πάρεις τή Χάρη τοῦ Θεοῦ μόνιμα καί νά τήν ἔχεις γιά πάντα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 10 – 12 – 2017)