Ἅγιὲ μοῦ Δαυΐδ, ἐσὺ νὰ λειτουργήσης καὶ γίνομαι καλὰ καὶ λειτουργῶ

Σκέφτομαι ότι ίσως να είναι η τελευταία και παρακαλώ τον Άγιο:

«Άγιέ μου Δαυΐδ, εσύ να λειτουργήσης» και γίνομαι καλά και λειτουργώ.

Λέω το πρωί του Αγίου:

«Άγιέ μου Δαυΐδ, έχω τώρα τα πόδια, την δισκοπάθεια, την καρδιά μου, αν με βοηθήσης θα λειτουργήσω, αν δεν με βοηθήσης, βγες μόνος και λειτούργα».

Μου λένε:

«Πρόσεχε στην Λειτουργία, μην σε κόψη κανένας κρύος ιδρώτας και πέσης, ουαί και αλλοίμονό σου!».

Εγώ όμως έκανα τον σταυρό μου και λέω, «περιμένουν αυτοί οι πονεμένοι άνθρωποι (βοήθεια)».

Όταν μπήκα στην Λειτουργία, δεν ξέρω, δεν αισθανόμουνα κόπο, τίποτε, με βοηθά η Χάρις του Θεού.

Η προσευχή στηρίζει τον άνθρωπο. Παιδιά μου, δεν λειτουργάω εγώ, άλλος λειτουργάει.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλικης

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/10/blog-post_374.html