Οὔλριχ Ζβίγγλιος. Ὄψεις θρησκευτικῆς μισαλλοδοξίας. Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος

Ἱστορικά παραδείγματα 

(5ον) Οὔλριχ Ζβίγγλιος (1484–1531) 

 Ὄψεις θρησκευτικῆς μισαλλοδοξίας

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ 

Τό πρόσωπο τοῦ Ζβιγγλίου εἶναι γνωστό ὅτι συναριθμεῖται στίς ἡγετικές μορφές τοῦ Προτεσταντισμοῦ καί ἐπίκεντρο δράσης του ὑπῆρξε ἡ γερμανόφωνη Ἑλβετία. Τό ἔτος 1506, σέ ἡλικία 22 ἐτῶν, χειροτονήθηκε ρωμαιοκαθολικός κληρικός, ἀφοῦ κατάφερε νά συγκεντρώσει τό ποσόν, πού ἀπαιτοῦνταν, γιά νά ἀγοράσει (!) μία θέση ἐφημερίου σέ μία μικρή πόλη τῆς γερμανόφωνης Ἑλβετίας. Ὅπως ὁ Λούθηρος στή Γερμανία ἐναντιώθηκε ἐναντίον τοῦ Τέτσελ γιά τίς παπικές ἀφέσεις, ἔτσι καί ὁ Ζβίγγλιος ἐναντιώθηκε στήν Ἑλβετία, σύν τοῖς ἄλλοις, ἐναντίον τοῦ φραγκισκανοῦ μοναχοῦ Βερνάρδου Σάμσων, πού τίς πρακτόρευε ἐκεῖ.
Στή συνέχεια, ἡγήθηκε τῆς ἀντίδρασης κατά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, ἦλθε σέ προστριβή μέ τόν Λούθηρο γιά τόν τρόπο κατανόησης τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἐνῶ ἀργότερα μετατέθηκε στόν καθεδρικό ναό τῆς Ζυρίχης, νυμφεύθηκε, καί συνέχισε μέ ζῆλο καί φανατισμό τό ἔργο τῆς Μεταρρύθμισης.
Ἐργάστηκε συστηματικά μέ ἔργα, μέ δημόσιες ἀντιπαραθέσεις, μέ κηρύγματα καί συγγραφικό ἔργο γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν Μεταρρυθμιστικῶν ἰδεῶν ἀσκώντας ταυτοχρόνως δριμύτατη κριτική πρός τή Ρώμη.

Ἡ ἐπιρροή του ὑπῆρξε μεγάλη. Κατάφερε, ἐκτός ἀπό τά πλήθη, νά ἐπηρεάσει καί τό Μεγάλο Συμβούλιο, πού διοικοῦσε τήν πόλη, ὥστε νά ἐπιβληθοῦν ὑποχρεωτικά οἱ μεταρρυθμιστικές του ἰδέες σέ βάρος τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ πόλωση μεταξύ τῶν δύο θρησκευτικῶν παρατάξεων ὀξύνθηκε περαιτέρω. Δυστυχῶς, ὁ ἴδιος ὁ Ζβίγγλιος ἀνέχθηκε γεγονότα θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ καί μισαλλοδοξίας.
i) Φανατικοί ὀπαδοί του εἰσέρχονταν στούς Ρωμαιοκαθολικούς ναούς καί βιαιοπραγοῦσαν καταστρέφοντας ἀγάλματα καί εἰκόνες.
ii) Στήν ἀπόφαση τοῦ Μεγάλου Συμβουλίου, ἐναντίον τῶν Ἀναβαπτιστῶν, πού ἀποτέλεσαν τό πιό ριζοσπαστικό καί ἀκραῖο τμῆμα τῆς Διαμαρτύρησης, πού ἀρνήθηκαν νά βαπτίσουν μέ τήν ἀπειλή θανατικῆς ποινῆς τά νήπια, δέν ἀντιτάχθηκε.
Τό 1525 οἱ διώξεις καί οἱ πρῶτες ἕξι καταδίκες καί θανατικές ποινές ἐναντίον τῶν Ἀναβαπτιστῶν, ἦταν γεγονός. Τήν ἴδια ὅμως περίοδο, γεγονός ὑπῆρξε ἡ σιωπή καί ἡ ἀνοχή τοῦ Ζβιγγλίου γι᾽ αὐτά τά γεγονότα.
Ἡ Ἑλβετία χωρίστηκε σέ ρωμαιοκαθολικά καί διαμαρτυρόμενα Καντόνια, μέ ἑκατέρωθεν πράξεις βιαιότητας σέ καθημερινή βάση καί μέ τόν μεταξύ τους πόλεμο νά εἶναι πιά πραγματικότητα. Σέ μία ἀπό τίς ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς Ζυρίχης τό 1531 στή μάχη τῆς Καππέλ, σκοτώθηκε καί ὁ ἴδιος ὁ Ζβίγγλιος.
Στήν περίπτωση ὅμως τοῦ Ζβιγγλίου ἡ θρησκευτική μισαλλοδοξία κορυφώνεται στό πῶς οἱ ρωμαιοκαθολικοί νικητές ἀντιμετώπισαν τό νεκρό σῶμα του. Εἶναι τέτοιος ὁ φανατισμός καί ἡ μισαλλοδοξία, πού θά τούς ὁδηγήσει σέ μία πρωταφανοῦς ἀγριότητας καί ἀτίμωσης πράξη ἀπέναντι στόν νεκρό Ζβίγγλιο.
Ἀφοῦ ἀναγνωρίστηκε τό σῶμα του, στή συνέχεια, τό τεμάχισαν σέ κομμάτια καί τό ἔκαψαν. Δέν σταμάτησαν, ὅμως μέχρι ἐδῶ τή φρικτή αὐτή πράξη. Ἀνάμειξαν τήν τέφρα τοῦ Ζβιγγλίου μέ στάχτες γουρουνιοῦ καί στή συνέχεια τίς σκόρπισαν στά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα.
Ἡ θρησκευτική μισαλλοδοξία φανέρωνε γιά μία ἀκόμα φορά τό ἀπαίσιο πρόσωπό της, τό μέγεθος τῆς πορώσεως καί τῆς διάβρωσης τῶν συνειδήσεων, καθώς κάποιοι δέν δίσταζαν νά προβοῦν σέ τέτοιες ἀσύλληπτες φρικαλεότητες ἀκόμα καί γι᾽ αὐτά τά νεκρά σώματα τῶν ἀντιπάλων τους.

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1973, 26 Απριλίου 2013