Γέροντα, στενοχωριέμαι που φεύγει ο νούς μου την ώρα της προσευχής.
– Εγώ, όταν φεύγη ο νούς μου σε διάφορα θέματα αν και θέλω να είναι πάντοτε κοντά στον Θεό, λέω:
«Θεέ μου, τέτοιος νούς τί δουλειά έχει κοντά Σου; Είναι αναίδεια να θέλω να βρίσκεται κοντά Σου!».
Με έναν ταπεινό λογισμό έρχεται η Χάρις του Θεού και επανέρχεται ο νούς στον Θεό. Κι εσύ να λές: «Καλά κάνεις, Θεέ μου, που δεν με βοηθάς να συγκεντρωθή ο νούς μου κοντά Σου, γιατί είμαι ελεεινή».
– Πολλές φορές, Γέροντα, όταν κάνω κομποσχοίνι, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, σε αγαπώ».
ενώ στην αρχή είμαι συγκεντρωμένη, έπειτα φεύγει ο νούς μου. Κάνω μια προσπάθεια, συγκεντρώνομαι, αλλά πάλι φεύγει.
– Σκέψου, τί κρίμα είναι να φθάνη στον θρόνο του Θεού η μισή προσευχή ή το ένα τρίτο, και η άλλη να χάνεται στον δρόμο! Επιμονή και υπομονή χρειάζεται.
Όταν φεύγη ο νούς, να τον επαναφέρης. Πάλι έφυγε; Πάλι να τον επαναφέρης.
https://paraklisi.blogspot.com/2019/10/blog-post_996.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου