Ἡ Κυοφορία

Ἡ Κυοφορία

Τά ἅγια συναισθήματα τῆς κυοφορούσης μάνας καί ἡ ἁγία ζωή της, δίδασκε ὁ Ὅσιος Πορφύριος, ἁγιάζουν τό παιδί της ἀπό τήν ὥρα τῆς συλλήψεώς του. Ὁ ἐξαγιασμός τοῦ ἐμβρύου συνεχίζεται καί στήν περίοδο τῆς κυοφορίας του. Ἡ κυοφοροῦσα μητέρα θά πρέπει νά σταυρώνει συχνά τήν κοιλία της μέ τό χέρι της[1] καί νά προσεύχεται μυστικά. Ἐπίσης, θά πρέπει

 πάντα νά εἶναι ἤρεμη, εἰρηνική, κάνοντας καλούς λογισμούς γιά ὅλους. Οἱ λογισμοί τῆς ἐγκύου ἐπηρεάζουν καταλυτικά τό ἔμβρυο ὄχι μόνο ψυχολογικά ἀλλά καί βιολογικά[2]. Ὅ,τι ζεῖ ἡ ἔγκυος τό ζεῖ καί τό ἔμβρυο. «Σκοτεινιάζει τό πρόσωπο τῆς μάνας, σκοτεινιάζει κι αὐτό»[3]. Τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον, τήν ταπείνωση, τήν μακροθυμία, τήν ὑπομονή, τήν χαρά, ἀλλά καί τόν θυμό, τήν μνησικακία, τήν ἀντιπάθεια, τήν κατάκριση, τήν πικρία, τήν στενοχώρια τῆς μητέρας, ὅλα τά συναισθήματα - βιώματα τῆς μητέρας, τά βιώνει καί τό ἔμβρυο καί διαμορφώνει ἀνάλογο χαρακτήρα[4].

Ἡ ὅλη ζωή τῆς μητέρας κατά τήν κυοφορία ἐπηρεάζει τό ἔμβρυο. Θά πρέπει κατά τήν διάρκεια τῆς κυήσεως νά ζεῖ ζωή ἁγία, νά ἐξομολογεῖται τακτικά καί νά κοινωνεῖ, νά θυμιάζει τακτικότατα καί νά προσεύχεται συνεχῶς. Ἐπίσης, ὀφείλει νά μελετᾶ τήν Ἁγία Γραφή (πρό πάντων τήν Κ. Διαθήκη καί τό Ψαλτῆρι) μαζί μέ τόν σύζυγο ἤ καί μόνη της ἐκφώνως, ὥστε νά ἀκούει καί τό ἔμβρυο καί νά ζεῖ ἐν γένει τήν Ὀρθόδοξη ἀσκητική ἁγιοπνευματική ζωή[5].

«Ἡ ἔγκυος», συμβούλευε ὁ Ἅγιος, «πρέπει νά ἔχει τήν προσοχή της στό ἔμβρυο καί στόν Θεό. Πρέπει νά εἶναι ὅλη τήν ἡμέρα χαρούμενη καί εὐδιάθετη, ἄν εἶναι δυνατόν, νά ψέλνει... Διότι, ἄν αὐτή στεναχωρηθεῖ, στεναχωριέται καί τό ἔμβρυο. Πρέπει νά βγαίνει στήν φύση γιά περίπατο καί νά βάζει θυμίαμα στό σπίτι της.

Νά μήν κάνει μακρινά ταξίδια μέ τό αὐτοκίνητο, γιά νά ἀποφεύγει τά ἀπότομα φρεναρίσματα. Θά πρέπει νά τρώει προσεγμένες τροφές, ὅπως φρέσκα αὐγά καί γάλα, γιαούρτι καί τυρί γιά τό ἀσβέστιο. Ἐπίσης καί κρέας καί φροῦτα. Ὅταν ἀρχίζει δέ νά καταλαβαίνει τό μωρό νά κινεῖται, νά τοῦ μιλάει καί νά χαϊδεύει τήν κοιλιά της. Τό ἔμβρυο τό νιώθει αὐτό καί τοῦ ἀρέσει. Ποτέ δέν πρέπει νά νευριάζει καί νά θυμώνει, γιατί κάνει κακό στό ἔμβρυο. Καταλάβατε; Δέν εἴδατε πού ἔχουμε τόσους ἁγίους; - Ἦταν ἅγιες οἱ μανάδες τους καί ἔγιναν Ἅγιοι. Μάλιστα ἀνέφερε τίς μητέρες τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου καί πολλῶν ἄλλων... Πρέπει οἱ γονεῖς νά γίνουν Ἅγιοι, γιά νά γίνουν καί τά παιδιά τό ἴδιο. Γίνετε Ἅγιοι καί θά δεῖτε πού θά γίνουν καί τά παιδιά σας καλά. Βρέ, θά δώσουμε λόγο, ἄν τά παιδιά μας δέν τά ἔχουμε κοντά στόν Χριστό. Πολλοί κοιτάζουν νά τούς κάνουν περιουσίες. Βρέ, Χριστό ἄν δέν ἔχουμε, τίποτα δέν ἔχουμε!»[6]. Ὀνόμαζε ἐγκληματίες τούς γονεῖς πού φροντίζουν νά ἀφήσουν μόνο ὑλική περιουσία στά παιδιά καί ἀδιαφοροῦν γιά τήν πνευματική τους ζωή. Ἔλεγε μάλιστα ὅτι αὐτοί οἱ γονεῖς ἑτοιμάζουν αὐριανούς ἐγκληματίες, ἐννοώντας ἀνθρώπους χωρίς φόβο Θεοῦ καί κυριαρχία στά πάθη τους[7]. Κάνουν μεγάλο κακό, ὄχι μόνο στόν ἑαυτό τους, ἀλλά καί στήν κοινωνία, σ’ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.

 Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ Μεταπατερική θεολογία (Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο

[1]               Μητροπολίτου Μόρφου: Ἡ Παιδαγωγική τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, (ΒΙΝΤΕΟ),https://www.youtube.com/watch?v=GJ_lPin5xjU&t=1609s. Ἀπομαγνητοφωνημένη ἀπό ἐμᾶς ὁμιλία. «Νά κάτι», παρατηρεῖ ὁ Σεβ. Μόρφου, «πού τό ἔκαναν οἱ παλιές γυναῖκες, ἰδιαίτερα ἄν κάποιος τίς παίνευε ἐκείνην τήν ὥραν ἤ ἄν τούς ἔφευγε καί κοροΐδευαν κάποιον, ἰδιαίτερα ἀδύναμον ἄνθρωπον στό σῶμα, καχεκτικό, ἀμέσως ἔνιωθαν ὅτι μπορεῖ τό παιδί τους ἕνεκεν αὐτῆς τῆς κατηγορίας νά ἐπηρεαστεῖ σωματικά κι ἀμέσως ἐσταύρωναν τήν κοιλία τους.Ἐμεῖς τά θεωρούσαμε αὐτά δεισιδαιμονίες κι ὅμως δέν εἶναι. Εἶναι ἐπιρροή,... Ἄν βάλεις καλές ἰδέες, θά βγάλεις καλύτερα παιδιά. Ἄν κάμνεις ἐπιεικεῖς κρίσεις γιά τούς ἀνθρώπους πού βλέπεις γύρω σου καί δέν τούς κατηγορεῖς, ὅταν εἶσαι ἔγκυος γυναίκα, ἀλλά τούς δικαιολογεῖς, τούς κάμνεις χατίρι δηλαδή στήν κρίση σου καί εἶσαι σπλαχνικός, τότε βλέπεις τό παιδί σου νά βγαίνει σπλαχνικό, νά βγαίνει καλοσυνάτο. Ἄν συνεχῶς κρίνεις, κατακρίνεις, θυμώνεις, τόν καιρόν πού εἶσαι ἔγκυος, ὁ ἄντρας στό σπίτι κουβαλᾶ τόν θυμόν τῆς δουλειᾶς, κουβαλᾶ τίς πίκρες του καί ἐκφώνως βγαίνει αὐτή ἡ ἀρνητικήν ἐνέργεια, τό παιδί τήν ἀποθηκεύει».

[2]               Βλ. πιό κάτω τήν περίπτωση πού διηγήθηκε ὁ Ὅσιος ἀπαντώντας στό ἐρώτημα ζεύγους γιά τό ἄν πρέπει τό κοριτσάκι τους νά φορέσει παντελόνια.

[3]               Βίος καί Λόγοι Ζ΄, σελ. 415.

[4]               Πρβλ. Βίος καί Λόγοι Ζ΄, σελ. 415-416 καθώς καί Μητροπολίτου Μόρφου: Ἡ Παιδαγωγική τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου,(ΒΙΝΤΕΟ),

                 https://www.youtube.com/watch?v=GJ_lPin5xjU&t=1609s. Ἀπομαγνητοφωνημένη ἀπό ἐμᾶς ὁμιλία.

[5]               Ὅ.π.

[6]               Λαμπρόπουλου Παρασκευᾶ, Ὅσα ἔζησα κοντά στόν Ἅγιο Πορφύριο, Ἐκδ. Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2015, σελ. 71-72.

[7]               Βλ. Καλλιάτσου Ἀνάργυρου, Ὁ Πατήρ Πορφύριος: Ὁ Διορατικός, Ὁ Προορατικός, Ὁ Ἰαματικός, Στ΄ ἔκδοση, Ἱ.Γ. Η. Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 137-141.