Ο Κύριος στέλνει τον φωτισμό Του μόνο στις καρδιές που με όλη τους τη δύναμι καρτερούν και διψούν την αλήθεια. Στο μυστήριο του αγίου χρίσματος αναφέρεται: «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Εμείς οι χοϊκοί, φιλόθεε, βάζουμε τη σφραγίδα μας σε σκεύη που κρύβουν κάτι πολύτιμο. Τι πολυτιμότερο όμως υπάρχει από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που μας δίνονται άνωθεν κατά το μυστήριο του αγίου Βαπτίσματος;
Αυτή η χάρη, που την δεχόμαστε με το Βάπτισμα, είναι τόσο μεγάλη, τόσο απαραίτητη , τόσο ζωτική για τον άνθρωπο, που δεν του αφαιρείται ακόμη και αν γίνη αιρετικός. Αν δεν αμαρτάναμε ποτέ μετά τη βάπτισή μας, θα παραμέναμε αιωνίως άγιοι, άσπιλοι, απηλλαγμένοι από κάθε σωματικό και ψυχικό μολυσμό και ευάρεστοι στον Θεό. Δυστυχώς όμως αυξανόμενοι στην ηλικία δεν αυξανόμεθα στη χάρη και στη σοφία όπως ο Ιησούς Χριστός. Αντιθέτως σιγά‑σιγά διαφθειρόμεθα, χάνουμε τη θεία χάρι και αμαρτάνουμε με ποικίλες αμαρτίες.
Αν παρακινηθή κάποιος από τη σοφία και το έλεος του Θεού και αποφασίση να ξαναγυρίση σ̉ Αυτόν, πρέπει να μετανοήση ειλικρινά για όλες τις αμαρτίες του και να επιδοθή στις αρετές. Θα αποκτήση τότε το Άγιον Πνεύμα, το οποίο ενεργεί μέσα μας και θεμελιώνει τη βασιλεία του Θεού. Γιατί δεν ελέχθη μάταια: «Η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν » ( Λουκ . 17, 21),και «η βασιλεία των ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» ( Ματθ . 11, 12). Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που, παρά τα δεσμά της αμαρτίας που τους ενοχλούν και με τη βιαιότητα και την υποκίνηση τους για διάπραξη νέων αμαρτιών τους εμποδίζουν να έλθουν προς τον Σωτήρα μας με τέλεια μετάνοια, βιάζουν τον εαυτό τους να σπάσουν τα δεσμά, περιφρονώντας τη δύναμη της αμαρτίας, οι άνθρωποι αυτοί τελικά θα εμφανιστούν μπροστά στο πρόσωπο του Θεού λευκότεροι από το χιόνι με τη θεία Χάρη Του. «Δεύτε, λέει ο Κύριος, και εάν ώσιν αι αμαρτίαι υμών ως φοινικούν, ως χιόνα λευκανώ » ( Ησ . 1, 18)…
Για τη χάρη αυτή, που φανερώθηκε στο ανθρώπινο γένος από τον Θεάνθρωπο, αναφέρεται στο Ευαγγέλιο «Εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων, και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν» (Ιωάν. 1,4-5). Αυτό σημαίνει ότι η χάρις του Αγίου Πνεύματος, που δίδεται κατά το άγιο Βάπτισμα εις το όνομα της Αγίας Τριάδος, λάμπει στην καρδιά μας σαν ανέσπερο φως του Χριστού. Λάμπει παρά τις πτώσεις του ανθρώπου στην αμαρτία, παρά το σκότος που περιβάλλει την ψυχή μας, λάμπει στην καρδιά με το θείο φως ( που υπάρχει προαιώνια) της ανεκτίμητης χάρης Του.
Σε περίπτωση αμετανοησίας ενός αμαρτωλού το φως αυτό του Χριστού φωνάζει προς τον Πατέρα «Αββά ο Πατήρ!» Μην απολέσεις εις τέλος αυτόν τον άνθρωπο εξ αιτίας της αμετανοησίας του! Και τότε, με τη μεταστροφή του αμαρτωλού στο δρόμο της μετανοίας, το Άγιο Πνεύμα εξαλείφει ολοκληρωτικά κάθε ίχνος της αμαρτίας του παρελθόντος και ενδύει τον προηγούμενο αμαρτωλό και πάλι με το χιτώνα της αφθαρσίας που έχει υφανθεί με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, για την απόκτηση του οποίου, σαν σκοπό της χριστιανικής ζωής, σου μιλώ τόση ώρα.
Όπως είπαμε προηγουμένως, η χάρις του Αγίου Πνεύματος είναι φως που φωτίζει τον άνθρωπο. Αυτή εμφανίζεται μέσα σε άρρητο φως σ εκείνους, με τους οποίους ο Κύριος αναγγέλλει την παρουσία Του.
Ο Κύριος συχνά φανέρωνε ενώπιον πολλών μαρτύρων την ενέργεια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, σ̉ εκείνους τους ανθρώπους που είχε αγιάσει και φωτίσει.
Οι άγιοι Απόστολοι ένοιωθαν αισθητά μέσα τους την παρουσία του Πνεύματος του Θεού.
Η θεϊκή χάρις κατοικεί μέσα στα βάθη της υπάρξεως μας, στην καρδιά μας. «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστι » ( Λουκ . 17, 21) είπε ο Κύριος. Αυτή η βασιλεία του Θεού βρίσκεται τώρα μέσα μας και μας φωτίζει εξωτερικά, μας θερμαίνει και γεμίζει με κάθε είδους ευωδία τον αέρα που μας περιβάλλει. Επίσης ευφραίνει τις αισθήσεις μας με την ουράνια ευφροσύνη και γεμίζει την καρδιά μας με ανέκφραστη χαρά. Γιά την κατάσταση, στην οποία βρισκόμαστε τώρα, ο Απόστολος λέει: «Η βασιλεία του Θεού ου γαρ εστιν βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ. ιδ´ 17). Η πίστις μας συνίσταται «ουκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ᾿ εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως» (Α´ Κορινθ. β´ 4).
Στις ημέρες μας, αποκρίθηκε ο στάρετς, υπάρχει γενική ψυχρότης προς την αγία πίστι του Χριστού και αδιαφορία προς όσα ενεργεί η θεία Πρόνοια για να μας φέρη κοντά Του. Η ψυχρότης και η αδιαφορία αυτή μπορούμε να πούμε ότι μας απεμάκρυναν σχεδόν εντελώς από την αληθινή χριστιανική ζωή. Μας φαίνονται τώρα κάπως παράξενα τα λόγια της Γραφής, όπως π.χ. εκείνα που είπε ο προφήτης Μωϋσής για τους πρωτοπλάστους: «Ήκουσαν της φωνής Κυρίου του Θεού περιπατούντος εν τω παραδείσω…» (Γεν. γ´ 8)… «Υιέ, δος μοι σην καρδίαν» (Παροιμ. 23, 26) και τα υπόλοιπα θα σου τα δώσω εγώ πολλαπλάσια. Η καρδιά του ανθρώπου μπορεί να χωρέση τη Βασιλεία των Ουρανών. ..Πάνω απ’ όλα ο Θεός ζήτα μια καρδιά γεμάτη πίστη και αγάπη – εκεί είναι ο θρόνος στον οποίο αρέσκεται να κάθεται και όπου εμφανίζεται μέσα στην πληρότητα της δόξης του…
Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου