ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ[:Ματθ. 1,1-25]ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟAς εγερθούμε και ας μην κοιμόμαστε πλέον, διότι βλέπω τις πύλες να ανοίγονται για χάρη μας. Όμως ας εισέλθουμε με μεγάλη τάξη και φόβο, αμέσως μόλις πατήσουμε τα πρόθυρα της πόλεως. Ποια είναι αυτά τα πρόθυρα; «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ(:Κατάλογος γενεαλογικός του Ιησού Χριστού, του υιού του Δαυίδ, του υιού του Αβραάμ)»[Ματθ.1,1].Τι λέγεις, λοιπόν, Ματθαίε; Μας υποσχέθηκες ότι θα μας ομιλήσεις για τον μονογενή Υιό του Θεού και εσύ μας μνημονεύεις τον Δαβίδ, έναν άνθρωπο που γεννήθηκε ύστερα από αναρίθμητες γενεές και υποστηρίζεις ότι αυτός είναι και πατέρας και πρόγονος του Ιησού; Περίμενε, αγαπητέ αδελφέ, και μη ζητείς να τα μάθεις όλα μεμιάς αλλά σιγά και κατ’ ολίγον. Στα πρόθυρα στέκεσαι ακόμη, στα προπύλαια. Γιατί λοιπόν βιάζεσαι να εισέλθεις στα άδυτα; Ακόμη δεν παρατήρησες καλά όλα τα εξωτερικά πράγματα. Διότι δεν σου διηγούμαι ακόμη εκείνη την προαιώνια γέννηση —αλλά ούτε και αυτήν που επακολούθησε— διότι είναι ανέκφραστη και απόρρητη. Άλλωστε πριν από εμένα, σου το είπε αυτό και ο Ησαΐας, ο οποίος προφητεύοντας το Πάθος και το μεγάλο ενδιαφέρον Του για ολόκληρη την ανθρωπότητα, γεμάτος κατάπληξη για το ποιος ήταν ο Ιησούς, τι έγινε και πού κατέβηκε, αναφώνησε με δυνατή και ισχυρή φωνή, λέγοντας τα εξής: «Τήν γενεάν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;(:Ποιος δύναται να εκθέσει με λεπτομέρειες την καταγωγή Του;)» [Ησ.53,8].
Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί,Αδέλφια πήραν οι οχτροί,Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί,μοιράσαν δώρα οι οχτροί,κι εμείς γελούσαμε|σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα.Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί,Κρατούσαν δίκιο οι οχτροί….Ελευθερία ΒρεττάκηΤο τραγούδι είναι δυστυχώς περισσότερο επίκαιρο από ποτέ…Το θλιβερό θέαμα του Πατριάρχη να εναγκαλίζεται τον εχθρό της Ορθοδοξίας έχει μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη μας. Στην Πόλη που διεξήχθη το τραγικό συλλείτουργο στις 12 Δεκεμβρίου του 1452 και ακούστηκε μέσα στην Αγία Σοφία η μνημόνευση του Πάπα, επαναλήφθηκε η μιαρή προσπάθεια της ενώσεως του Φωτός με το σκοτάδι, της Αλήθειας με το ψέμα, της αμολύντου Ορθοδόξου Πίστεως με το συνονθύλευμα των πάσης φύσεως αιρέσεων με αρχηγό τον παπισμό, με γνώμονα την γεωπολιτική, τα κελεύσματα της Νέας Τάξης Πραγμάτων και οποιαδήποτε άλλη αιτιολογία εκτός από την πραγματική ανάγκη για την ένωση ἐν τῇ Ἀληθείᾳ. Μία ένωση που φυσικά προϋποθέτει την έμπρακτη μετάνοια και την αποκήρυξη όλων των κακοδοξιών που έχει γεμίσει ο ρωμαιοκαθολικός κόσμος στον διάβα των αιώνων.
σ.σ. Όπως οφείλουμε να ασχολούμεθα με τον «δημόσιο βίο» της Πατρίδας μας, να ελέγχουμε και να επιλέγουμε τους αξιότερους ηγέτες για το καλό της Πατρίδος, το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και με τον «δημόσιο βίο» της Εκκλησίας. Ό,τι είναι ένα ιδανικό Σύνταγμα και οι άξιοι πολιτικοί για μία χώρα, το ίδιο είναι η Ιερή Παράδοση, οι Οικουμενικές Σύνοδοι και οι άξιοι Επίσκοποι για την Εκκλησία. Το «Σύνταγμα της Εκκλησίας» είναι η Ιερή Παράδοση και οι Οικουμενικές Σύνοδοι, διότι διασφαλίζουν, στο ανθρώπινο κομμάτι Της, την εύρυθμη λειτουργία Της και την παραμονή Της στην οδό της σωτηρίας.Η αρρωστημένη νοοτροπία να αδιαφορούν οι πιστοί για τα θέματα που άπτονται του «δημόσιου βίου» της Εκκλησίας προωθείται ευρέως και συστηματικώς από όλα τα στρώματα του κλήρου. Εδώ και πολλές δεκαετίες καλλιεργείται στους πιστούς ο λατινογενής επισκοποκεντρισμός, να θεωρείται «αποκοπή από την Εκκλησία» και «αμαρτία» ο έλεγχος στις πράξεις του αναξίου επισκόπου που διαστρέφει την Ιερά Παράδοση και οδηγεί τα μέλη της Εκκλησίας στον γκρεμό! Θα τολμούσε κανείς να πει το ίδιο στον χώρο της πολιτικής; Θα τολμούσε να πει ότι είναι αρετή να σιωπούμε μπροστά στους πολιτικούς που ξεπουλάνε την Πατρίδα και διαφθείρουν την κοινωνία; Βγαίνουμε «εκτός πολιτικής» -όπως μας λένε ότι βγαίνουμε «εκτός Εκκλησίας»- όταν θέλουμε να απομονώσουμε και να πετάξουμε έξω από τον πολιτικό βίο τα σαβούρια που υποβαθμίζουν ακόμη και αυτήν την έννοια της λέξης «πολιτική» και καταστρέφουν την Πατρίδα;
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Εβρ.11,8-10 και 32-40]ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ«Πίστει καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται. Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός(:εξαιτίας της πίστεώς του ο Αβραάμ υπάκουσε στον Θεό, ο Οποίος τον καλούσε να φύγει από την πατρίδα του και να πάει στον τόπο που θα κληρονομούσε. Και έφυγε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει. Χάρη στην πίστη του ο Αβραάμ έμεινε ως ξένος στη γη που του υποσχέθηκε ο Θεός και τη θεωρούσε ξένη χώρα και όχι δική του. Και διέμεινε μέσα σε σκηνές μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που ήταν συγκληρονόμοι της ίδιας υποσχέσεως του Θεού. Ζούσε ο Αβραάμ ακόμη και στη γη της επαγγελίας ως ξένος και μετανάστης, διότι περίμενε να κατοικήσει στην επουράνια πόλη, η οποία έχει τα αληθινά και αδιάσειστα θεμέλια, και τεχνίτη και κτίστη της τον ίδιο τον Θεό)»[Εβρ.11,8-10].Πράγματι, πες μου, ποιον παλαιότερο είδε ο Αβραάμ για να τον μιμηθεί; Είχε πατέρα ειδωλολάτρη, προφήτες δεν είχε ακούσει, ούτε ήξερε πού πήγαινε. Επειδή δηλαδή σε αυτούς απέβλεπαν όσοι από τους Εβραίους είχαν πιστέψει, διότι είχαν απολαύσει μύρια αγαθά, δείχνει ο Παύλος εδώ ότι κανείς ακόμη δεν απήλαυσε τίποτε, αλλά όλοι είναι χωρίς βραβείο και ότι κανείς ακόμη δεν αμείφθηκε. Εκείνος απομακρύνθηκε από την πατρίδα του και το σπίτι του και βγήκε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει.Και τι θαυμαστό, εάν ενήργησε έτσι αυτός, τη στιγμή που και οι απόγονοί του έτσι έζησαν; Αν και έβλεπε δηλαδή να αναιρείται η υπόσχεση, δεν αμέλησε· καθόσον ο Θεός του είχε πει: «Τῷ σπέρματί σου δώσω τὴν γῆν ταύτην(:Αυτήν όλη τη χώρα θα την δώσω στους απογόνους σου)» [Γέν.12,7].Είδε το παιδί του να κατοικεί εκεί και ο απόγονός του πάλι είδε τον εαυτό του να κατοικεί σε ξένη χώρα και δεν θορυβήθηκε καθόλου. Διότι εκείνο που συνέβη στον Αβραάμ ήταν σύμφωνο με τη λογική, αφού η υπόσχεση του Θεού επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στους απογόνους του· αν και βέβαια και σε αυτόν λέχθηκε, ότι «σε σένα και στους απογόνους σου»· όχι «δια του σπέρματός σου σε σένα», αλλά «σε σένα και στους απογόνους σου»· και ούτε αυτός, ούτε ο Ισαάκ, ούτε ο Ιακώβ απήλαυσαν τα της υποσχέσεως· διότι ο ένα δούλεψε ως υπηρέτης, ο άλλος απομακρύνθηκε από την πατρίδα του και αυτός αυτοεξορίσθηκε από φόβο· και άλλα με πόλεμο τα κατέλαβε, άλλα πάλι, εάν δεν είχε τη συμπαράσταση του Θεού, θα τα έχανε τελείως. Γι' αυτό λέγει «μαζί με τους κληρονόμους της ίδιας υποσχέσεως». «Όχι μόνο αυτός», λέγει, «αλλά και οι κληρονόμοι».
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας15 Δεκεμβρίου τοῦ 2025 καί σάν σήμερα, πρίν ἀπό ἀκριβῶς 1000 χρόνια, κλείνει τά μάτια του ὁ Βασίλειος Β΄, ὁ σπουδαιότερος καί ἐνδοξότερος βυζαντινός αὐτοκράτορας, μετά ἀπό μία λαμπρή 50ετῆ βασιλεία, ἀφήνοντας τήν Αὐτοκρατορία στό ἀπόγειο τῆς ἀκμῆς της ἀπό κάθε ἄποψη. Κλείνει τά μάτια του, ἔχοντας ἐξουδετερώσει τίς θανάσιμες ἀπειλές ἀπό ἐξωτερικούς ἐχθρούς (Ἄραβες καί κυρίως Βουλγάρους, τούς ὁποίους συνέτριψε μετά ἀπό ἕναν ἐπίμονο πόλεμο πού διήρκεσε πάνω ἀπό 30 χρόνια), ἀλλά καί ἐσωτερικούς, καί ἔχοντας ἐφαρμόσει μία ἐκπληκτική κοινωνική πολιτική ὑπέρ τῶν μεσαίων καί κατώτερων κοινωνικῶν στρωμάτων.Ἰδιαίτερη ἀναφορά πρέπει νά γίνει στόν ἀνένδοτο ἀγώνα του ἀπέναντι στούς Δυνατούς, δηλαδή τούς ἐπαρχιακούς μεγαλογαιοκτήμονες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀποκτήσει τέτοια ἰσχύ πού νά ἀπειλοῦν καί τήν ἴδια τήν κεντρική ἐξουσία, ἐνῷ αὔξαναν συνεχῶς τόν πλοῦτο τους, ἐκμεταλλευόμενοι τά χρέη καί δημεύοντας ἤ ἀγοράζοντας σέ ἐξευτελιστικές τιμές τά χωράφια τῶν μικρῶν ἐλεύθερων ἀγροτῶν. Γνωρίζοντας ὁ Βασίλειος ὅτι ἡ πολυπληθής ἀγροτική τάξη ἀποτελοῦσε τή ραχοκοκαλιά ὄχι μόνο τῆς οἰκονομίας, ἀλλά καί τοῦ ἀμυντικοῦ στρατιωτικοῦ συστήματος τοῦ κράτους (ἀπό ἐλεύθερους γεωργούς ἀπαρτίζονταν τά ἐπαρχιακά στρατεύματα τῶν Θεμάτων), πῆρε κατά τό ἔτος 996 μιά σειρά ἐντυπωσιακῶν μέτρων, προβαίνοντας σέ κατασχέσεις περιουσιῶν καί ἐπιστροφή τῶν γαιῶν στούς προκατόχους τους, ἐνῷ περαιτέρω ἐπιβλήθηκαν καί πρόστιμα γιά τίς παρανομίες.
Ἀνδρέας ΜπουλάκηςΣτρατιωτικός ἐ. ἀΘεσσαλονίκη, 15 Δεκεμβρίου 2025Πατριάρχα Κωνσταντινουπόλεως κύριε Βαρθολομαῖε, σήμερα στήν Ἑλλάδα ὑπάρχουν δύο κατηγορίες Χριστιανῶν.Στήν πρώτη κατηγορία, πού ἀποτελεῖ καί τήν ἰσχυρή πλειοψηφία, ἀνήκουν ὅσοι ἐκδηλώνουν πρός τό πρόσωπό σας συμπάθεια καί σᾶς «ραίνουν μέ λουλούδια» ὅταν ἔρχεστε ἐδῶ. Δηλαδή ὅσοι προωθοῦν τήν ἰδέα τοῦ συγκρητιστικοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά καί τό ἀδιάφορο περί τά ἐκκλησιαστικά ζητήματα, ἀκατήχητο εἰς τά τῆς πίστεώς του, ἀπληροφόρητο καί περιφρονημένο ποίμνιο.Στήν δεύτερη κατηγορία (τό λεῖμμα πού ἀπέμεινε στήν Ἐλλάδα) ἀνήκουν ὅλοι αὐτοί πού στή συνείδησή τους, ὁμοιάζετε μέ τόν Λατινόφρονα Πατριάρχη Ἰωάννη ΙΑ΄ Βέκκο, εἴτε μέ τόν ἐπίσης Λατινόφρονα Πατριάρχη Ἰωάννη ΙΔ΄ Καλέκα.
Ὁ Δαίμονας δέν φοβᾶται τίς πνευματικές ἀσκήσεις, ἀλλά τήν ταπείνωση. Στόν Ἅγιο Ἀντώνιο εἶχε ἀποκαλυφθεῖ ὅτι θά περάσει ὅλες τίς παγίδες τοῦ Διαβόλου, διά τῆς ταπεινοφροσύνης.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Σαββάτου πρό τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, Σαββάτου κς´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Γαλ. γ´ 8-12).
Γαλ. 3,8 προϊδοῦσα δὲ ἡ γραφὴ ὅτι ἐκ πίστεως δικαιοῖ τὰ ἔθνη ὁ Θεός, προευηγγελίσατο τῷ Ἀβραὰμ ὅτι ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πάντα τὰ ἔθνη.
Γαλ. 3,8 Επειδή δε η Αγία Γραφή προείδεν ότι από την πίστιν και δια μέσου της πίστεως έμελλεν ο Θεός να δικαιώση και σώση τα έθνη, προανήγγειλε την χαρμόσυνον αγγελίαν στον Αβραάμ, ότι “δια σου θα ευλογηθούν όλα τα έθνη” και όχι μόνον το ιουδαϊκόν.
❈ Γιατί χρησιμοποιοῦμε τό Ψαλτήρι στήν Ἐκκλησία, τούς ὕμνους κ.τ.λ.; Διότι ὅλα αὐτά τά κείμενα εἶναι γραμμένα ἀπό θεωμένους ἀνθρώπους, ὅπως ὁ Δαβίδ καί ὅλοι οἱ ἄλλοι, ὁπότε βοηθοῦν καί μᾶς νά φθάσουμε στήν κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ. Μόνο πού τά διαβάζει κανείς ἁγιάζεται.Γι' αὐτό, ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος: "νά διαβάζετε κανόνες καί μόνο πού τούς ἀκοῦς ἁγιάζεσαι ἀναίμακτα, χωρίς κόπο". Εἶναι κρίμα λοιπόν πού οἱ ἄνθρωποι δέν πηγαίνουν νωρίς στήν Ἐκκλησία γιά νά ἀκούσουν τούς κανόνες, διότι στόν Ὄρθρο διαβάζονται οἱ κανόνες τῶν Ἁγίων τῆς ἡμέρας. Συμβάλλουν δηλαδή νά φθάσουμε στήν κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ, ἐφ' ὅσον φυσικά ἀγωνισθοῦμε νά καθαρισθοῦμε καί ἀπό τά πάθη μας, γιατί ἄν ὁ νοῦς μας εἶναι σ' αὐτά, φυσικά δέν θά εἶναι στήν ἁμαρτία.Ὁ νοῦς γιά νά ξεκολλήσει ἀπό τούς κακούς λογισμούς, τούς πονηρούς, τούς κακούς καί τούς βλάσφημους, πρέπει νά κολλήσει κάπου ἀλλοῦ. Μεγαλώνουν οἱ λογισμοί ὅταν τούς πολεμᾶμε κατά μέτωπο.Γι' αὐτό τούς ἀντιμετωπίζουμε μέ τό νά ἀδιαφοροῦμε καί μέ τό νά κολλᾶμε τόν νοῦ μας κάπου ἀλλού, δηλαδή στά νοήματα καί στά ἁγιασμένα λόγια τῶν Πατέρων καί τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Οἱ Ἅγιοι μάθαιναν ἀπ' ἔξω κεφάλαια καί χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
❈ Σήμερα βλέπετε οἱ ἄνθρωποι γιορτάζουν Χριστούγεννα καί δέν λένε λέξη γιά τόν Χριστό, γιατί ὁ νοῦς τους εἶναι μόνο "τί θά φᾶμε, τί θά πιοῦμε, ποῦ θά χορέψουμε, πῶς θά πάρουμε δῶρα...". Ἀλλά τά δῶρα, ποιός θά πρέπει νά τά πάρει κανονικά; Τό ἔχετε σκεφτεῖ αὐτό; Ποιός γιορτάζει; Ἐμεῖς γιορτάζουμε, γιά νά πάρουμε δῶρο;- Ἐγώ!- Ποιός;... Ἐσύ γιορτάζεις; Μήπως κάνεις κανένα λάθος;...Ὁ Χριστός γιορτάζει τά Χριστούγεννα.- Ἐμένα μέ λένε Χρῆστο, θά πεῖ κάποιος.- Ἐσένα σέ λένε Χρῆστο, ἀλλά Ἐκεῖνος πού γιορτάζει τήν γιορτή τῶν Χριστουγέννων ποιός εἶναι; Ὁ Χριστός ἔχει γενέθλια, ἔτσι δέν εἶναι; Αὐτό δέν γιορτάζουμε τά Χριστούγεννα; Ὁπότε πρέπει νά πᾶμε στόν Χριστό δῶρα.Τί δῶρα νά πᾶμε στόν Χριστό; Τί δῶρα μποροῦμε νά Τοῦ πᾶμε; Ἔχετε σκεφτεῖ;Ὁ Χριστός μᾶς δίνει τά πάντα... καί τόν ἀέρα καί τό νερό... καί πάνω ἀπό ὅλα μᾶς δίνει τόν ἑαυτό Του, μᾶς δίνει τήν Θεία Κοινωνία, μᾶς δίνει τή Χάρη Του, μᾶς δίνει τόν Παράδεισο.
Η παράλειψη του Filioque δεν σηματοδοτεί δογματική αλλαγή, αλλά είναι μέρος της οκουμενιστικής στρατηγικής του Βατικανού.Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, ΠρεσβύτεροςΙδιαίτερη εντύπωση προκλήθηκε στην κοινή γνώμη από το γεγονός ότι ο πάπας Λέων XIV στη συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη στη Νίκαια της Βιθυνίας κατά τον εορτασμό της επετείου των 1.700 χρόνων από την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου και στο Φανάρι κατά τη Θρονική εορτή του Πατριαρχείου (27-30.11.25) απήγγειλε το Σύμβολο της Πίστεως («Πιστεύω») χωρίς την προσθήκη του Filioque (=και εκ του Υιού). Μάλιστα αυτή η “υποχώρηση” του πάπα έγινε αποδεκτή με ιδιαίτερο ενθουσιασμό από δημοσιογράφους και ορισμένους Ορθοδόξους θεολογούντες και χαρακτηρίστηκε μεταξύ άλλων και ως «πολύ σημαντικό γεγονός που παρέχει νέες προοπτικές και ελπίδες στην πορεία για την ένωση των Εκκλησιών»!Ας προσπαθήσουμε να δούμε στις πραγματικές της διαστάσεις την παπική αυτή κίνηση:Να υπενθυμίσουμε ότι το Filioque εισήχθη αρχικά μόνο στη Ισπανία με τη Σύνοδο του Τολέδο ΙΙΙ (589 μ.Χ.)¹, ενώ από τις αρχές του 9ου αι. έγινε προσπάθεια από τους Φράγκους να επιβληθεί σε όλη τη Δύση στο Σύμβολο της Πίστεως, χωρίς όμως να γίνει αποδεκτό ούτε από τις Ανατολικές Εκκλησίες αλλά ούτε και από τη Ρώμη. Μάλιστα ο πάπας Λέων III ήλθε σε αντίθεση με τους Φράγκους στη Σύνοδο του Άαχεν (809-810 μ.Χ.)² και αντέδρασε έντονα στην αλλοίωση του Συμβόλου της Πίστεως. Σε αντιστάθμισμα στη φραγκική επιμονή για προσθήκη του Filioque ανέγραψε σε δύο ασημένιες πλάκες, στα ελληνικά και λατινικά, το Σύμβολο της Πίστεως χωρίς την προσθήκη του Filioque και το ανάρτησε στη Βασιλική του Αγ. Πέτρου στη Ρώμη³.Αλλά και στη συνέχεια, ο πάπας Ιωάννης VIII σε επιστολή του προς τον Πατριάρχη Φώτιο αποδέχθηκε⁴ την καταδίκη του Filioque στη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως (8η Οικουμενική, 879-880 μ.X.)⁵ ως αιρετικής διδασκαλίας και ως αντικανονική την προσθήκη του στο Σύμβολο της Πίστεως διότι αντίκειται στις αποφάσεις των Γ΄ και Δ΄ Οικουμενικών Συνόδων. Αυτό και μόνο αποδεικνύει ανακριβή τον ισχυρισμό παπικών και παπόφιλων Ορθοδόξων ότι, τάχα, η Ανατολή ανεχόταν επί αιώνες το Filioque χωρίς να το θεωρεί έκπτωση από την εκκλησιαστική παράδοση. Είναι απολύτως σαφές ότι αμέσως μόλις έγινε απόπειρα αλλοίωσης του Συμβόλου της Πίστεως στη Δύση από τους Φράγκους, τόσο η Ρώμη όσο και η Ανατολή αντέδρασαν έντονα στο υψηλότερο επίπεδο (πάπες Ρώμης –Λέων III, Ιωάννης VIII– πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως –Μ. Φώτιος– και 8η Οικουμενική Σύνοδος).Δυστυχώς όμως η επικράτηση των Φράγκων στη Ρώμη ανέτρεψε την πατερική παράδοση και το 1014 ο πάπας Βενέδικτος VIII εισήγαγε το Filioque στο Σύμβολο της Πίστεως, όπως ρητά το ομολογεί και ο νυν πάπας Λέων XIV στην εγκύκλιό του με τίτλο «In Unitate Fidei» (23.11.25): «Η δήλωση “εκ του Πατρός και του Υιού εκπορεύεται (Filioque)” δεν βρίσκεται στο κείμενο της Κωνσταντινούπολης· εισήχθη στο Λατινικό Σύμβολο της Πίστεως μόνο από τον Βενέδικτο VIII το 1014».Η άμεση αντίδραση των Πατριαρχών της Ανατολής στην αυθαίρετη προσθήκη του πάπα Βενεδίκτου VIII ήταν η διαγραφή του ονόματός του από τα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας με τη Ρώμη προ του Σχίσματος του 1054.Στη συνέχεια η Ρώμη, αποκομμένη από την Εκκλησία του Χριστού, κατά τη Σύνοδο του Λατερανού ΙV (1215) όρισε το Filioque ως δόγμα πίστεως και αποδέχθηκε συνοδικά και επίσημα την προσθήκη του στο Σύμβολο της Πίστεως. Επίσης, το Filioque αναφέρεται και στις “ενωτικές” Συνόδους της Λυών (1271) και Φεράρας-Φλωρεντίας (1438-1439), στις οποίες καταδικάζονται και αποδοκιμάζονται όσοι τολμούν να αρνηθούν ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται αιώνια από τον Πατέρα και τον Υιό!
Μακαριστού γέροντος Αθανασίου ΜυτιληναίουΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟΡΙΩΝ (Κατηχήσεων ανδρών-γυναικών)Απορία 289η: ΠΟΙΑ Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΓΙΑ ΤΥΧΟΝ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ; Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης τον Νοέμβριο του 1993]«Ποια η ευθύνη των Ορθοδόξων για τυχόν συμμετοχή τους σε λειτουργία των Καθολικών;». Πολλή είναι η ευθύνη των Ορθοδόξων. Προσέξτε με: Όταν λέμε Ορθοδοξία, εννοούμε ότι οτιδήποτε άλλο είναι έξω από την Ορθοδοξία είναι στραβό, είναι στραβωμένο. Πολύ δε παραπάνω όταν είναι στραβωμένο δυο και τρεις φορές.Φερειπείν, θεωρούμε τους Ρωμαιοκαθολικούς ότι είναι στην αίρεση. Αλλά, εάν οι Προτεστάνται απεχωρίσθησαν από τη Ρώμη, αντιλαμβάνεστε ότι αυτοί είναι δυο φορές περισσότερο στραβωμένοι. Διότι επιτέλους η Ρώμη κράτησε πολλά πράγματα. Άλλο ότι μπορεί να έχει θέσεις αιρετικές. Δηλαδή θέσεις ορθοδόξως απαράδεκτες. Αλλά οι Προτεστάνται είναι αυτόχρημα αιρετικοί. Και η μεγαλύτερη αίρεσή τους είναι ότι δεν έχουν Εκκλησία. Τι συνιστά την Εκκλησία; Το Σώμα του Χριστού. Το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Και τι συνιστά το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας; Η ιερωσύνη. Όταν δεν έχω, λοιπόν, ιερωσύνη, γιατί οι Προτεστάνται δεν αναγνωρίζουν ιερωσύνην και συνεπώς δεν έχουν Εκκλησία, άρα δεν έχουν και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Η δε πίστις των στο μυστήριον αυτό είναι ότι δέχονται αυτό σαν σύμβολον. Γι’ αυτό και ό,τι μείνει απ’ αυτό το περίεργο μυστήριο, όπως το έχουν κατασκευάσει, χύνουν το κρασί -υποτίθεται ότι ήταν αίμα Χριστού- στον νεροχύτη.
Τσακιρίδης Μιχαήλ
Θεσσαλονίκη 11/12/2025Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κύριε ΒαρθολομαίεΩς ορθόδοξος χριστιανός πατέρας 10 παιδιών με τη χάρη του θεού και έχοντας την καλή ανησυχία όπως έλεγε ο Άγιος Παΐσιος και βλέποντας αυτή τη φιέστα που έγινε στη Νίκαια με την παρουσία σας, την παρουσία του αιρεσιάρχη της Ρώμης Πάπα Λέοντος, διαφόρων προτεσταντικών παραφυάδων, θα σας παραθέσω κάποιες σκέψεις και ερωτήματα που μου δημιουργήθηκαν.Η πρώτη οικουμενική σύνοδος όρισε κοινό πασχάλιο για τα μέλη της τους ορθοδόξους χριστιανούς και όχι για τους αιρετικούς που υπήρχαν τότε (μανιχαίους, γνωστικούς, μαρκιωνίτες, μοντανιστές, δονατιστές).Στις δύο πρώτες οικουμενικές συνόδους είχε συνταχθεί το σύμβολο της πίστεως. Στην τρίτη οικουμενική σύνοδο καταδικάζεται όποιος προσθέσει ή αφαιρέσει οτιδήποτε από το σύμβολο της πίστεως.Ο Πάπας έχει ακυρώσει στην πράξη τις δύο πρώτες οικουμενικές συνόδους αλλοιώνοντας στο σύμβολο της πίστης με την προσθήκη του φιλιόκβε. Σύμφωνα με την τρίτη οικουμενική σύνοδο είναι εκτός εκκλησίας. Συμφωνα με τον ένατο Αποστολικό κανόνα όποιος συμπροσεύχεται με αιρετικούς αν είναι κληρικός καθαιρείται και αν είναι λαϊκός αφορίζεται.1)Για χάρη της ενότητας μήπως γίνεται η καθαρή πίστη της ορθοδοξίας να ενωθεί με τις ακαθαρσίες των αιρετικών; 2)Το φως μπορεί να ενωθεί με το σκοτάδι; 3)Έκανε λάθος ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς που είπε για τους παπικούς ότι «δεν θα τους δεχθούμε ποτέ σε κοινωνία εφόσον διατηρούν το φιλιόκβε» ; 4)Μήπως στα μάτια του Χριστού είστε ήδη καθηρημένος και εσείς και όσοι συμπροσεύχονται με αιρετικούς; 5)Μήπως είναι αφορισμένοι και όσοι λαϊκοί συμμετείχαν σε αυτές τις συμπροσευχές;
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρασκευῆς κη΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Τίτ. α΄ 15 - β΄ 10).
Τιτ. 1,15 πάντα μὲν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς· τοῖς δὲ μεμιαμμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις.
Τιτ. 1,15 Να μη λαμβάνουν υπ' όψιν των όσα περί καθαρών και ακαθάρτων φαγητών διδάσκουν οι ψευδάδελφοι Ιουδαίοι. Διότι εις μεν τους καθαρούς κατά την καρδίαν είναι όλα καθαρά· εις δε τους μολυσμένους από την αμαρτίαν και απίστους τίποτε δεν είναι καθαρόν, αλλά έχει μολυνθή ο νους των και η συνείδησίς των.
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου – Δημοσιογράφου – Συγγραφέως – Ἐκδότου (ὅπως ἐτίμησεν αὐτὸν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν)Θεωρῶ σκόπιμον νὰ συμπληρώσω τὸ προηγούμενον πρόσφατον σχετικὸν κείμενόν μου ὑπὸ τὸν τίτλον «ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ».Σχεδὸν ἀπὸ ὅλους γράφεται ὅτι «φωνὴ λαοῦ, ὀργὴ Θεοῦ». Αὐτὸ εἶναι ἐσφαλμένον. Τὸ ὀρθὸν εἶναι «φωνὴ λαοῦ, φωνὴ Θεοῦ». Οὕτω μεταφράζεται τὸ λατινικὸν ρητὸν «vox populi, vox Dei». Δηλοῦται κοινὴ ἀποδοχὴ τινος. Λατινομαθῆς δὲν εἶμαι. Ἔχω συμβουλευθὴ λεξικόν.Πολλάς φοράς συναντᾶται τὸ φαινόμενον ἀποξενώσεως παραπομπῆς ἀπὸ τὸ κείμενον εἰς τὸ ὁποῖον ἀναφέρεται. Ἰδού: «Ἀγαπᾶται τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν». (Μτθ. ε΄ 44). Ὅταν τίθεται τελεία εἰς τὸ κείμενον καὶ μετὰ ἡ παρενθετικὴ παραπομπή, ἀποξενοῦται ἐντελῶς ἡ παραπομπὴ ἀπὸ τὸ κείμενον. Ἡ παραπομπὴ τίθεται συνέχεια τοῦ κειμένου «…ὑμῶν» (Μτθ. ε΄ 44). Τοιαύτας ἐσφαλμένας περιπτώσεις ἔχω ἐπισημάνει πολλάς εἰς ἐπίσημον λειτουργικὸν βιβλίον.Ἄτοπον καὶ ἐσφαλμένον εἶναι εἰς τὸ ἀρνητικὸν μὴ νὰ προστίθεται ν (μήν), ὅταν ἡ ἑπόμενη λέξις ἀρχίζη ἀπὸ φωνῆεν. Εἰς ὅλας τὰς ἄνω τῶν ἑκατὸν σχετικάς περιπτώσεις τῆς Καινῆς Διαθήκης τὸ μὴ παραμένει ἀσυμπλήρωτον. Ἐπίσης καὶ εἰς τὴν αἰτιατικὴν τῶν τριτοκλήτων ὀνομάτων δὲν προστίθεται “ν” (τὴν μητέρα, τὸν ἱερέα, τὸν συγγραφέα, τὸν ἕνα, τὸν Ἀριστοτέλη κ.λπ.).
❈ Ἡ ἀγρυπνία εἶναι μία ἀπό τίς πνευματικές ἀσκήσεις πού ἔνθερμα συνιστοῦσε ὁ Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος.Τόνιζε, ὅτι ὅταν κανείς ἀγρυπνεῖ τήν νύκτα ἑλκύει τήν Θεία Χάρη. Τήν ἑπόμενη ἡμέρα ὁ ἄνθρωπος πού ἀγρύπνησε γιά τόν Κύριο μπορεῖ νά ἐργασθεῖ πολύ ἀποδοτικά, διότι ἡ Θεία Χάρη ἔχει ξεκουράσει καί ἔχει ἀνανεώσει τήν ψυχή καί τό σῶμα του.
305. Πρέπει κανείς να υπακούει σε άρχοντες και αφέντες;Μια ερώτηση από έναν ενορίτη-πληρωμένο εργάτη . Ο κύριός μου με διέταξε να αλωνίσω ένα σωρό σιτάρι σήμερα, αλλά του είπα κατάμουτρα: «Δεν θα αλωνίσω ένα σωρό σιτάρι». Το είπα αυτό όχι επειδή δεν μπορούσα να το αλωνίσω, αλλά επειδή δεν ήθελα να το αλωνίσω, καθώς το σιτάρι είναι πολύ σκληρό για να αλωνιστεί. Ο κύριός μου ήθελε να με τιμωρήσει για την ανυπακοή μου, αλλά τον άφησα. Δεν αμαρτάνω γι' αυτό;Η απάντηση του ιερέα: Φυσικά, είναι αμαρτωλό. Η Αγία Γραφή προστάζει τους υπηρέτες: «Οι δούλοι, υπακούστε στους κυρίους σας κατά σάρκα, με φόβο και τρόμο, με απλότητα καρδιάς , όπως υπακούσατε στον Χριστό» ( Εφεσ. 6:5 ). Αλλά εσείς δεν υπακούσατε στον κύριό σας, και γι' αυτό αμαρτήσατε εναντίον αυτού. Οι υπηρέτες δεν είναι υποχρεωμένοι να υπακούν στους κυρίους τους όταν αυτοί προσπαθούν να τους κάνουν όργανα των παθών και των αμαρτιών τους, ή όταν απαιτούν από αυτούς πράγματα αντίθετα με τις εντολές του Κυρίου ή με τους εκκλησιαστικούς και κρατικούς κανονισμούς. Από κάθε άλλη άποψη, πρέπει να υπακούν και να ακούν. Ανεξάρτητα από την τάξη κάποιου, το πιο σημαντικό καθήκον είναι πάντα να υπακούει στους ανωτέρους του. Κανένας κίνδυνος, ούτε καν ο θάνατος, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ανυπακοή μας.Ένας υπάκουος άνθρωπος λαμβάνει μεγάλη ανταμοιβή από τον Θεό. Η ακόλουθη ιερή ιστορία θα το καταδείξει αυτό, και θα πρέπει να ακούσετε προσεκτικά.
Πάρα πολλοί ἄνθρωποι σήμερα.. ἔχουν ἔντονες δαιμονικές ἐνέργειες. Μ' αὐτούς τούς ἀνθρώπους δέν μπορεῖς νά κάνεις παρέα. Θά τούς ἀγαπᾶς, ἀλλά ἀπό μακριά. Προσέξτε το αὐτό!..Νά σᾶς πῶ μία δαιμονική ἐνέργεια; Τά σαρκικά πάθη. Εἶναι δαιμονική ἐνέργεια.- Συζοῦν, λέει, τά παιδιά. Ὅλα τά παιδιά ἔτσι κάνουν σήμερα. Τί σημαίνει αὐτό; Δαιμονική ἐνέργεια εἶναι αὐτό, εἶναι τό πνεῦμα τῆς πορνείας, πού ἔχει κυριαρχήσει σήμερα στούς νέους. Καί ὄχι μόνο τό πνεῦμα τῆς ἁπλῆς πορνείας, ἀλλά τό πνεῦμα τῆς διεστραμμένης πορνείας. Κάθε εἴδους διαστροφή θεωρεῖται νόμιμο πράγμα πλέον. Ὅ,τι ἀηδιαστικότερο πράγμα θεωρεῖται νόμιμο.Μπορεῖς μ' αὐτούς νά κάνεις παρέα; Δέν μπορεῖς. Γιατί; Γιατί πολύ ἁπλά, ὑπάρχει μεγάλος κίνδυνος νά ἐπηρεαστεῖς καί ἐσύ ἀπό τά Δαιμόνιά του, ἀπό τά Πονηρά πνεύματα. Ὅπως, ἄν εἶσαι συνέχεια κοντά σ' ἕναν πού ἔχει φυματίωση, δίπλα στήν ἀναπνοή του, σύντομα θά κολλήσεις καί ἐσύ. Ἔτσι γίνεται καί στά πνευματικά.
Γράφει ὁ κ. Δήμητριος Ἐμμανουήλ«Προφητεύω· Ἄνδρον Πλήθωνος θὰ καταντήση ἡ Ἑλλὰς» (Φωνὴ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη)[Μὲ ἀφορμὴ «τὸ νέο ἐφεύρημα τοῦ Μητροπολίτη Περιστερίου, ὁ ὁποῖος μεριμνᾶ περισσότερο γιὰ συνέδρια καὶ διαλόγους “ἀγάπης καὶ ἑνότητας” μὲ αἱρετικοὺς»]Ἀγαπητοί, μεγάλη παρηγοριὰ βρίσκουμε μέσα ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν πάλαι ποτὲ δημοσιευμένων ἄρθρων τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, τῶν τεθησαυρισμένων ἐντὸς τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανικὴ Σπίθα». Μπορεῖ οἱ καιροί μας, «καιροὶ ἀποκαλύψεως» νὰ εἶναι πονηροί, ἀλλ’ ὅμως οἱ ἀποκαλύψεις τοῦ π. Αὐγουστίνου γιὰ τὴν κατάσταση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας πρὶν ἀπὸ 46 χρόνια ἔρχονται νὰ φωτίσουν τὸ σκοτεινὸ παρόν μας καὶ νὰ διαλύσουν τὸν ἱστὸ τῆς πλάνης ποὺ σήμερα, δυστυχῶς, ὑφαίνεται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ «ὁμοιάζουν» μὲν μὲ Ἀρνίο, ἔχουν δὲ «ΦΩΝΗ» θηρίου.1. «ΕΞΩ ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»46 χρόνια πρίν! συναντοῦμε τὸν ἄοκνο συντάκτη καὶ ἐκδότη τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανικὴ Σπίθα», τὸν πατέρα Αὐγουστῖνο Καντιώτη καὶ βλέπουμε αὐτὸν ἀγωνιζόμενο ἔναντι ὅλων ἐκείνων ποὺ διὰ ποικίλων πονηρῶν ἄρθρων καὶ βιβλίων ἐμελέτων νὰ τινάξουν «εἰς τὸν ἀέρα τὸ οἰκοδόμημα τῆς χριστιανικῆς παιδείας», χρησιμοποιώντας «μίαν γλῶσσαν», ποὺ φάνταζε «ὡς ἐπιστημονικήν», μία γλῶσσα ποὺ προσπαθοῦσε «μὲ ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα νὰ κλονίση τὰ θεμέλια τοῦ Χριστιανισμοῦ». «Ἡ πέννα τους – διακρίνει ὁ ἅγιος Ἐπίσκοπος Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας – εἶνε βουτηγμένη εἰς μελανοδοχεῖον δηλητηρίου τῆς κόμπρας τοῦ ὀρθολογισμοῦ».Ἰδοὺ οἱ δύο ἐπώνυμες «ΦΩΝΕΣ», τὰ δύο παραδείγματα «πέννας», μὲ τὰ ὁποῖα ὁ π. Αὐγουστῖνος ξεκινᾶ τὸ ἀποκαλυπτικὸ «ΠΡΟΣ ΑΘΡΗΣΚΟΝ ΠΑΙΔΕΙΑΝ;» ἄρθρο του, τὸν Μάιο τοῦ 1969:
Μακαριστού αρχιμανδρίτου Αθανασίου ΜυτιληναίουΑπόσπασμα από απομαγνητοφωνημένη ομιλία (83η) στις «Πράξεις των Αποστόλων»με θέμα:ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ[εκφωνήθηκε στον Ι.Ν. Αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης στις 7-02-1988]Όπως θα ενθυμείσθε, ευρισκόμεθα πάντα βεβαίως στο βιβλίο των «Πράξεων των Αποστόλων», στο 8ο κεφάλαιο εις τους στίχους 14 και 15, όπου εκεί αναφέρεται ένα στοιχείον ιεραποστολής, δηλαδή ότι τα Ιεροσόλυμα ήδη θεωρούνται κέντρον ιεραποστολής.«Ἀκούσαντες δὲ οἱ ἐν Ἱεροσολύμοις ἀπόστολοι ὅτι δέδεκται ἡ Σαμάρεια τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλαν πρὸς αὐτοὺς τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην· οἵτινες καταβάντες προσηύξαντο περὶ αὐτῶν ὅπως λάβωσι Πνεῦμα Ἅγιον». Βλέπομε ότι απέστειλαν προς αυτούς, δηλαδή τους Σαμαρείτας, εκεί που ο Φίλιππος ο διάκονος είχε ευαγγελιστεί το Ευαγγέλιον, απέστειλαν τώρα, αφού άκουσαν στα Ιεροσόλυμα περί της αποδοχής του Ευαγγελίου, τον Πέτρον και τον Ιωάννην.Ποιοι απέστειλαν; Το σώμα των Αποστόλων. Θα παρακαλέσω ιδιαιτέρως να προσέξετε, αγαπητοί μου, αυτό το σημείο είναι επίκαιρον όσον ποτέ άλλοτε, όπως θα δείτε στη συνέχεια. Είναι δε πολύτιμο χωρίο αυτό, διότι δείχνει ότι δεν αποστέλλει κανείς ως πρόσωπον, παρά μόνον σαν σώμα. Έτσι, εάν ο Απόστολος Πέτρος ήτο ανώτερος από τους λοιπούς Αποστόλους, δεν θα είχε την ανάγκη βεβαίως να τον αποστείλει κάποιος. Αλλά μόνος του θα επρογραμμάτιζε και θα εκινείτο για μια αποστολή. Όμως λέει σαφώς εδώ το βιβλίο των «Πράξεων» ότι απέστειλαν προς αυτούς τον Πέτρον και τον Ιωάννην. Ποιοι απέστειλαν; Θα λέγαμε, ποιο είναι το υποκείμενον του «ἀπέστειλαν»; Το σώμα των Αποστόλων. Άρα δεν είναι ο Απόστολος Πέτρος ανώτερος από τους άλλους Αποστόλους, αλλά ανωτάτη αρχή είναι το σώμα των Αποστόλων. Δηλαδή ο σύλλογος των Αποστόλων.Γιατί είναι σπουδαίο το θέμα; Διότι σήμερα έχομε το λεγόμενον «πρωτείον» του επισκόπου Ρώμης, δηλαδή του Πάπα. Αυτός προτείνει το «πρωτείον» του. Βέβαια, το «πρωτείον» αυτό από αιώνες πίσω το επρότεινε, αλλά πια, με συνοδική πράξη καθιερώθηκε το «πρωτείον» και το «αλάθητον» του επισκόπου Ρώμης. Ότι δηλαδή αυτό που θα πει, δεν περιέχει λάθος. Είναι γνωστό ότι όλοι μπορούμε να κάνομε λάθος, αλλά η αλήθεια δεν είναι στα πρόσωπα, αλλά πάλι στο σώμα της Εκκλησίας. Ό,τι εν Συνόδοις η Εκκλησία καθόρισε και διεκήρυξε. Αυτό δεχόμεθα. Δεν έχει, λοιπόν, ένα πρόσωπο α ή β την αλήθεια, αλλά η Εκκλησία έχει την αλήθεια.
ΠορφυρίτηςΣύμφωνα μέ τόν Χριστό μας[1], ὁ Ἴδιος εἶναι ὁ καλός Ποιμένας, πού πονᾶ καὶ ἐνδιαφέρεται εἰλικρινῶς γιὰ τὰ πρόβατα καί παραδίδει ἀκόμη καί τὴ ζωή Του γιὰ νὰ τά σώσει. Ὁ δὲ μισθωτὸς ὑπηρέτης, ποὺ δὲν εἶναι ποιμένας, καὶ δὲν εἶναι δικά του τὰ πρόβατα, βλέπει τὸν λύκο νὰ ἔρχεται, καὶ ἐπειδὴ δὲν τά ἀγαπᾶ, τά ἀφήνει ἀνυπεράσπιστα καὶ φεύγει γιὰ νὰ μὴν κινδυνεύσει ἡ ζωή του. Ἐλεύθερος τότε ὁ λύκος, τά ἁρπάζει καί τά σκορπίζει. Μισθωτούς ἀποκάλεσε ὁ Κύριός μας, τούς σύγχρονούς Του Ἀρχιερεῖς, ποὺ μόνο γιὰ τὰ πρόσκαιρα ὀφέλῃ εἶχαν προσκολληθῇ στὸ ποίμνιο τοῦ Θεοῦ. Καί οἱ μισθωτοί βλέπουν τούς λύκους νά ἐπιτίθενται στό ποίμνιό τους καί φεύγουν μακριά, διότι δὲν τὰ πονοῦν. Ἐνδιαφέρονται κυρίως νὰ πάρουν τὸν μισθό τους καὶ δὲν διακινδυνεύουν ποτὲ τὴ ζωή τους.Τά λόγια τοῦ Κυρίου μας καί ἀπόλυτου Ποιμένος, τοῦ σφραγίσαντος αὐτά μέ τό τίμιό Του αἷμα, ἀπευθύνονται στούς μισθωτούς ψευδοποιμένες ὅλων τῶν ἐποχῶν· ἄρα καί τῆς δικῆς μας, τῆς σημερινῆς. Οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν συγχρόνων ποιμένων εἶναι ἀποδεδειγμένα, ψευδοποιμένες. Ἔχουν ἀφήσει τά πρόβατά τους βορά στούς λύκους, καί στόν ἀρχηγό τῶν «λύκων», τόν διάβολο. Τό χειρότερο εἶναι, ὅτι ἔγιναν οἱ ἴδιοι λύκοι καί μάλιστα, «λύκοι βαρεῖς[2]»! Ὁ προφητικός λόγος γιά τήν κατάντια τοῦ ἔρμου τοῦ λαοῦ (ὁ ὁποῖος βεβαίως, δέν εἶναι ἄμοιρος εὐθυνῶν), τοῦ σύγχρονου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας, ὁσίου Αὐγουστίνου Καντιώτη, εἰπωμένος πρίν 50 χρόνια, δυστυχῶς ἐπαληθεύτηκε: «Ἀλλὰ ὅπως πᾶμε ἀδέλφια μου, παρ’ ὅλες τὶς διαμαρτυρίες τοῦ εὐσεβοῦς Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ποὺ δυστυχῶς, εἶνε ἀδιοργάνωτος καὶ γι’ αὐτό δὲν φταίει ὁ λαός, φταῖνε οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες, ποὺ τὸν ἄφησαν ἀδιοργάνωτο, εἰς τρόπον ὥστε οἱ ἀρουραῖοι νὰ ροκανίζουν τάς ρίζας τοῦ δένδρου τῆς Ὀρθοδοξίας…
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμπτης κη΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Τίτ. α΄ 5-14).
Τιτ. 1,5 Τούτου χάριν κατέλιπόν σε ἐν Κρήτῃ, ἵνα τὰ λείποντα ἐπιδιορθώσῃ, καὶ καταστήσῃς κατὰ πόλιν πρεσβυτέρους, ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην,
Τιτ. 1,5 Δια τούτο ακριβώς σε αφήκα, διερχόμενος από την Κρήτην, δια να οργανώσης καλύτερον και συμπληρώσης όσα εγώ βιαζόμενος να φύγω παρέλειψα, και να εγκαταστήσης εις κάθε πόλιν πρεσβυτέρους, όπως εγώ σε διέταξα.
❈ Ὁ Ἀββᾶς Εὐάγριος εἶπε, ὅτι διά τόν ἄνθρωπο ἡ ἀρχή τῆς σωτηρίας του βρίσκεται εἰς τήν αὐτομεμψία.Μπαίνεις στόν δρόμο γιά τήν σωτηρία, ὅταν ἀρχίζεις νά κατακρίνεις τόν ἑαυτόν σου, νά κατηγορεῖς τόν ἑαυτόν σου, νά αὐτομέμφεσαι. Γιατί, ὅταν ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νά κατακρίνει τόν ἑαυτόν του, μπαίνει στήν πορεία γιά νά γίνει ταπεινός, ὁπότε μπαίνει στήν πορεία γιά νά πάρει τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ο Άγιος Παΐσιος διδάσκει ότι με την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στον Θεό, ο άνθρωπος δυναμώνει τις εσωτερικές του δυνάμεις. Πρέπει να παραδίνουμε τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού με απόλυτη εμπιστοσύνη και να βλέπουμε κάθε δοκιμασία σαν δώρο που στέλνει η αγάπη Του.
Γένεσις Κέφ. 14, Ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ Λώτ ἀπό τόν Ἅβραμ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 14-12-2025, (Ὁμιλία γιά παιδιά καί νεους).Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com
304. Είναι βαρετό να μελετάς το Ψαλτήρι;Ερώτηση ενός ενορίτη . Θέλω να στείλω τον γιο μου στο σχολείο και δεν θέλω να μελετήσει το Ψαλτήρι, αλλά μάλλον να μάθει απευθείας την αστική γραφή: αυτό συμβουλεύουν μερικοί άνθρωποι. Δεν ξέρω τι πιστεύετε γι' αυτό, Πάτερ. Πρέπει ο γιος μου να μελετήσει το Ψαλτήρι ή όχι;Η απάντηση του ιερέα: Ας το μελετήσει. Όσοι σας το συμβουλεύουν αυτό εμπνέονται από ένα πονηρό πνεύμα, το οποίο, όπως σημείωσαν οι Άγιοι Πατέρες, φοβάται τους Ψαλμούς. Το Ψαλτήρι είναι απαραίτητο για κάθε Χριστιανό - είναι ένα ανεκτίμητο βιβλίο. Ακούστε τι είπε ο Μέγας Βασίλειος γι' αυτό . Λέει τα εξής:«Όλα όσα είναι χρήσιμα σε όλα τα βιβλία της Αγίας Γραφής περιέχονται στο μοναδικό βιβλίο των Ψαλμών. Προφητεύει για το μέλλον, υπενθυμίζει το παρελθόν, ορίζει κανόνες για τη ζωή, υποδεικνύει τι πρέπει να γίνει. Με μια λέξη, το Ψαλτήρι είναι ένα είδος παγκόσμιου θησαυρού καλών οδηγιών. Ο καθένας θα βρει σε αυτό σε αφθονία ό,τι είναι χρήσιμο για αυτόν. Θεραπεύει παλιές πληγές της ψυχής και δίνει γρήγορη θεραπεία σε όσους έχουν λάβει μια νέα πληγή. Ενδυναμώνει τους αδύναμους, προστατεύει τους υγιείς και καταστρέφει τα πάθη. Ένας ψαλμός φέρνει ειρήνη στην ψυχή, παράγει ειρήνη, τιθασεύει θυελλώδεις και επαναστατικές σκέψεις.
❈ Ὁ π. Ἰωήλ Γιαννακόπουλος. ἦταν ἕνας Ἅγιος Ἀρχιμανδρίτης και Πνευματικός καί ὅταν γιόρταζε τοῦ ἔλεγαν εὐχές:- Πάτερ, ἄντε νά γίνεις καί Δεσπότης, ὅπως λένε στούς Ἀρχιμανδρίτες.- Δεσπότης; Τόσο λίγο; ἀπαντοῦσε ἐκεῖνος.- Καλά πάτερ, ἄντε νά γίνεις καί Πατριάρχης! τοῦ ἔλεγαν.- Πατριάρχης, μόνο Πατριάρχης;(!)- Ἔ, καλά τί ἄλλο νά γίνεις πάτερ; Δέν ἔχει παραπάνω...- Ἐγώ, λέει, θέλω νά γίνω αὑτοκράτορας! (αὑτοκράτορας μέ δασεία)Τί θά πεῖ αὐτό; Ἑαυτόν κρατῶν. "Νά κρατῶ τόν ἑαυτό μου. Νά κάνω κουμάντο τόν ἑαυτόν μου Νά ἔχω αὐτοκυριαρχία. Αὐτό θέλω νά γίνω", λέει, "αὐτό εἶναι πάνω καί ἀπό Πατριάρχης". Γιατί μπορεῖς νά εἶσαι καί Πατριάρχης καί νά μήν μπορεῖς νά κρατήσεις τίς σκέψεις σου.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥΤην Κυριακή 14/12/2025, ο ὑπόδικος εἰς τήν θείαν δίκην (βλ. αγίου Νικοδήμου «Πηδάλιον» Κανών Γ’ Αγ. Αποστ. υποσημ.2) μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος, ήρθε για να λειτουργήσει ανερυθρίαστα στον ιερό ναό Αγίας Μαρίνας (τον μοναδικό ναό στο Περιστέρι που κρατάει ηρωικά τον Εσταυρωμένο όπισθεν της Αγίας Τραπέζης), συνοδεία ανδρών της ασφάλειας και της αστυνομίας με πολιτικά (όπως οι ίδιοι αναγκάστηκαν να παραδεχτούν υπό την πίεση των πιστών).Σαν εκεί που πήγαινε μεταξύ κακοποιών και προσώπων του υποκόσμου! Ανθρώπων πιστών, που τους γνωρίζει με τα ονόματά τους, με πολυχρόνια θυσιαστική διακονία στην Τοπική Εκκλησία, και με τους οποίους έχει διαλεχθεί εκτενώς ανεπισήμως, στο προσωπικό του γραφείο, αλλά και επισήμως ενώπιον του δημάρχου Περιστερίου, και δημοσίως.
• Ο πατέρας μίλησε για τα πνευματικά κατορθώματα και την αυτο-εργασία ως εξής: «Μην ενδίδετε σε κατορθώματα και επιθυμίες που ξεπερνούν τις δυνάμεις σας - μπορείτε εύκολα να χαθείτε. Ακολουθήστε τη μέση οδό. Η μέση οδός είναι η βασιλική οδός. Δεν υπάρχει τιμή για τη μετριοπαθή δράση.Όταν ξαφνικά ξεσπάτε σε κλάματα κατά τη διάρκεια της προσευχής, θυμούμενοι ότι κάποιος σας προσέβαλε ή θύμωσε μαζί σας, αυτά τα δάκρυα δεν είναι καλά για την ψυχή. Γενικά, πρέπει να καταπνίγετε τα δάκρυά σας, για να μην καυχηθείτε, σκεπτόμενοι: «Κοιτάξτε με - προσεύχομαι ήδη με δάκρυα!». Το να συλλογίζεστε τις αμαρτίες σας και να απαγγέλλετε προσευχές μετάνοιας είναι σωτήριο. Γενικά, να ξέρετε ότι ο εχθρός είναι πάντα σε επιφυλακή, σας παρακολουθεί πάντα, κοιτάζοντας την έκφραση του προσώπου σας, τα μάτια σας και προσπαθώντας να εντοπίσει το αδύναμο σημείο σας, το αδύναμο σημείο σας - την υπερηφάνεια, τη ματαιοδοξία ή την απελπισία.• Οι Άγιοι Πατέρες διδάσκουν ότι δεν πρέπει να δίνει κανείς σημασία στις βλάσφημες σκέψεις—θα υποχωρήσουν από μόνες τους. Πρέπει απλώς να πει στον εχθρό: «Αυτή δεν είναι η σκέψη μου, αλλά η δική σου, εμπνευσμένη από αυτήν». Αν φέρει αντίρρηση—όχι, είναι δική σου—τότε απάντησε του: «Ο πνευματικός μου πατέρας με διέταξε να μιλήσω έτσι»—και ο εχθρός θα φύγει αμέσως από εσένα.• Οι κοσμικοί άνθρωποι πάντα εκπλήσσονται που εμείς, οι μοναχοί, βλέπουμε κακά πνεύματα, αλλά ποτέ δεν τα βλέπουμε. Δεν υπάρχει τίποτα το περίεργο, γιατί βρίσκονται υπό την εξουσία των κακών πνευμάτων και τα αφήνουν στην ησυχία τους, αλλά οι μοναχοί δεν αφήνονται μόνοι, επειδή πολεμούν μαζί τους και δεν υποκύπτουν σε αυτά.
❈ Ἄν τίς ἡμέρες αὐτές τῶν Χριστουγέννων τίς ἀντιμετωπίζουμε καί τίς χαιρόμαστε μόνον μέ τούς στολισμούς καί τά Χριστουγεννιάτικα δένδρα, τά γλέντια καί τίς διασκεδάσεις, τότε δέν πετύχαμε ἀπολύτως τίποτε γιά τήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς μᾶς ἀπ' αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες.Εἶναι ὄντως πολύ ὡραῖα καί ἐντυπωσιακά, ὅταν τήν νύχτα βλέπουμε τούς πολύχρωμους φωτισμούς, στά μπαλκόνια καί στά δένδρα τῶν σπιτιῶν, στούς κεντρικούς δρόμους καί στίς βιτρίνες τῶν μεγάλων καταστημάτων.Ὅλα αὐτά καί θά τά ἀπολαύσουμε καί θά τά θαυμάσουμε. Ἀλλ΄ὅμως, ὑπάρχει ἕνα ἀλλά...
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Προφήτου, Κυριακῆς ἁγ. Πάντων (¨Εβρ. ια΄ 33 - ιβ΄ 2).
Εβρ. 11,33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων,
Εβρ. 11,33 Αυρτοί, χάρις εις την πίστιν των, ηγωνίσθησαν και κατενίκησαν βασίλεια, ήσκησαν δικαιοσύνην, επέτυχαν την πραγματοποίησιν των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν τα στόματα των αγρίων λεόντων, όπως ο Δανιήλ,
Εβρ. 11,34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·
Εβρ. 11,34 έσβησαν την φοβεράν δύναμιν της φωτιάς, όπως οι τρεις παίδες, διέφυγαν τον κίνδυνον να σφαγούν με μαχαίρια, όπως ο Ηλίας, εδυναμώθησαν και έγιναν καλά από αρρώστιες, ανεδείχθησαν κραταιοί και δυνατοί στον πόλεμον, έκαμψαν και έτρεψαν εις φυγήν πολυάριθμα στρατεύματα ξένων εχθρών.
❈ Τά κάλαντα εἶναι ἕνα ἔθιμο Χριστιανικό. Εἶναι ἡ ἀναγγελία τοῦ ἐρχομένου Χριστοῦ. Ὅταν εἶναι σωστά ὅμως, γιατί ὑπάρχουν καί βλάσφημα κάλαντα. Ὑπάρχουν κάποια κάλαντα γιά τήν Πρωτοχρονιά πού βλασφημοῦν τόν Ἅγιο Βασίλειο. "Ἔρχεται καί δέν μᾶς καταδέχεται...".
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἐξηγεῖ ὅτι, γιὰ νὰ ἀποκτήσει κανείς τὴ Θεία Χάρη, πρέπει νὰ ἀποκόψει τὰ θελήματά του, ἀκόμη καὶ τὰ μὴ ἁμαρτωλά, καὶ τὸ ἴδιο του τὸ θέλημα. Τότε ὁ ἄνθρωπος ταπεινώνεται, καὶ ὅταν ταπεινωθεῖ, ἔρχεται ἡ Θεία Χάρη. Γιὰ νὰ κατοικήσει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μέσα σ’ ἕναν ἄνθρωπο, χρειάζεται μεγάλη ἀπάρνηση, καρδιακὴ ἀφοσίωση, ταπείνωση, εὐγένεια ψυχῆς καὶ θυσία.Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
302. Γιατί η μέλλουσα ζωή είναι κρυμμένη από εμάς;Ερώτηση ενός ενορίτη : Γιατί μας κρύβεται η μέλλουσα ζωή;Η απάντηση του ιερέα: Αν ήταν χρήσιμο για τους ανθρώπους να κοιτάζουν στα βάθη της αιωνιότητας, τότε ο Θεός σίγουρα θα τους είχε δώσει την ικανότητα. Αλλά η σοφία του Θεού δεν θέλησε να μας δώσει μια τέτοια ικανότητα: αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη να γνωρίζουμε την τύχη των πνευμάτων στα βάθη της αιωνιότητας. Οποιαδήποτε αδρανής περιέργεια σε αυτή την περίπτωση υποδηλώνει έλλειψη εμπιστοσύνης ενός Χριστιανού στη σοφία και την πατρική αγάπη του Θεού. Ας είμαστε βέβαιοι ότι η γνώση αυτών που μας κρύβει ο Κύριος θα ήταν επιβλαβής για εμάς, ότι μας κρύβει πολλά πράγματα για το καλό μας, όπως ακριβώς οι σοφοί γονείς κρύβουν από τα παιδιά τους αυτά που μπορούν να τους αποκαλυφθούν χρήσιμα μόνο στη μετέπειτα ζωή.Αν η ευδαιμονία του ουρανού ήταν ανοιχτή μπροστά μας, πόσοι θα έσπευδαν σε αυτήν από κάθε είδους ακατάλληλα μονοπάτια! Πόσοι πάσχοντες, για να απολαύσουν πιο γρήγορα τις ευλογίες μιας άλλης ζωής, θα ξεχνούσαν το καθήκον τους και θα εγκατέλειπαν εκούσια αυτόν τον κόσμο! Ο Θεός επιθυμεί να εκπληρώσουμε τον επίγειο σκοπό μας μέχρι τέλους, να μην απομακρυνθούμε από αυτό το μονοπάτι παρά μόνο αφού το ολοκληρώσουμε όλο και το ολοκληρώσουμε με επιτυχία. Γι' αυτό έχει τοποθετήσει, σαν φρουρούς μπροστά στις πύλες της αιωνιότητας, τον φόβο και τη σιωπή του θανάτου και το αδιαπέραστο σκοτάδι του μέλλοντος.303. Είναι ο Πάπας η ορατή κεφαλή της Εκκλησίας του Χριστού;Ερώτηση ενός ενορίτη : Υπάρχουν αρκετοί Ρωμαιοκαθολικοί στην ενορία μας. Ισχυρίζονται ότι ο πάπας τους είναι η ορατή κεφαλή ολόκληρης της Εκκλησίας του Χριστού σε όλο τον κόσμο. Είναι σωστή αυτή η διδασκαλία;Η απάντηση του ιερέα: Πρώτον, αυτή είναι μια ασεβής διδασκαλία. Αμαρτάνει ενάντια στον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι ο μόνος Αρχιποιμένας, η μόνη Κεφαλή της Εκκλησίας ( Α΄ Πέτρου 5:4 , Εφεσίους 5:24 ). Αμαρτάνει ενάντια σε όλους τους αποστόλους του Χριστού, ιδιαίτερα ενάντια στον Άγιο Πέτρο, ο οποίος δεν είχε παπική υπερηφάνεια, δεν ονομαζόταν ούτε άρχοντας των αποστόλων ούτε κεφαλή της εκκλησίας και δεν παραχώρησε παγκόσμια εξουσία στους Ρωμαίους επισκόπους. Επιπλέον, ήταν και άφησε επισκόπους όχι μόνο στη Ρώμη αλλά και σε άλλες πόλεις, όπως έκαναν και οι άλλοι απόστολοι, διότι έλαβαν την εντολή από τον Κύριο να πάνε σε όλο τον κόσμο για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο και να μην υπηρετούν ως επίσκοποι σε αυτή ή εκείνη την πόλη. Τέλος, η διδασκαλία περί πρωτείου αμαρτάνει ενάντια σε ολόκληρη την Παγκόσμια Εκκλησία, τους αγίους πατέρες της και τις Οικουμενικές Συνόδους, οι οποίες όχι μόνο δεν ήταν κατώτερες από τους πάπες, αλλά, αντίθετα, οι ίδιες, με την εξουσία της παγκόσμιας εκκλησίας, έκριναν τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων των πάπων. Δεύτερον, η διδασκαλία περί παπικού πρωτείου είναι παράλογη. Αν ο πάπας είναι ο δάσκαλος και ο κριτής ολόκληρης της Χριστιανικής Εκκλησίας, αν η Εκκλησία του Θεού δεν μπορεί να σταθεί χωρίς αυτόν, όπως ένα σπίτι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς θεμέλιο, όπως ένα σώμα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς κεφάλι - όπως επιμένουν οι παπικοί υπηρέτες - τότε πρέπει απαραίτητα να είναι αλάθητος, αγνός και άγιος, όπως ένας απόστολος και ο ίδιος ο Χριστός. Αλλά όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι μεταξύ των παπών υπήρξαν πολλοί τέτοιοι ασεβείς, μεγάλοι αμαρτωλοί. Υπήρξαν απροκάλυπτοι αιρετικοί. Υπήρξαν ακόμη και αρκετοί πάπες που αποκαλούσαν ο ένας τον άλλον ασεβείς και καταράστηκαν ο ένας τον άλλον. Η σοφή Ανατολική Εκκλησία έχει επανειλημμένα πει στους παπικούς υπηρέτες όλα αυτά, απαλλάσσοντάς τους από την αμαρτωλή και παράλογη ιδέα του πρωτείου. Αλλά αυτοί μόνο θύμωσαν και αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την ιδέα του πρωτείου ή την πνευματική τους εξουσία σε ολόκληρο τον κόσμο.https://apantaortodoxias.blogspot.com/2025/11/1200-2.html
Είναι άξιον πολλών δακρύων, διότι αποδεικνύει πόσον άρρωστον ηθικώς είνε το Έθνος ημών, το γεγονός της υπερασπίσεως παρά τόσων και τόσων του μιαρού και ανοσίου υβριστού του Κυρίου, Ν. Καζαντζάκη.Πολιτικοί άνδρες, εφημερίδες καθημεριναί και εβδομαδιαίαι, Δημοτικά Συμβούλια, Σωματεία διάφορα, πλέκουσιν εγκώμια του ερυθρού τέρατος και ουρανομήκεις υπέρ αυτού εκπέμπουσι ζητωκραυγάς. Συγχρόνως βάλλουσι μύδρους πυρίνους κατά της Εκκλησίας δια την στάσιν αυτής έναντι αυτού.Τί εξωφρενικόν, αληθώς, πράγμα! Αυτοί, άτομα απλά όντες, νομίζουσι ότι έχουσι το δικαίωμα να κρίνωσι και επικρίνωσι τας πράξεις ενός πελωρίου Οργανισμού, θείου άμα και ανθρωπίνου, της Εκκλησίας. Εις αυτόν όμως τον μέγαν και τεράστιον Οργανισμόν δεν αναγνωρίζουσι το δικαίωμα να κρίνη και επικρίνη τας πράξεις ενός απλού ατόμου, ενός συγγραφέρως οσονδήποτε μεγάλου;Αυτοί χαράσσουσι «πύρινους κύκλους» εντός των οποίων αξιούσι να κινήται η Εκκλησία· αλλ’ η Εκκλησία δεν έχει δικαίωμα (μάλλον δε καθήκον) να χαράσση πύρινους κύκλους εντός των οποίων θα αξιοί να κινήται έκαστος συγγραφεύς, αν θέλη να η μέλος αυτής; Ούτε δύναται να αποκόπτη παν μέλος αυτής ασεβήσαν προς αυτήν και παραβάν τους εαυτής Κανονισμούς; Όχι! Δεν δύναται κατά τους κυρίους αυτούς. Άν πράξη τούτο, θα αντιμετωπίση θύελλαν διαμαρτυριών και ύβρεων και προπηλακισμών. Τι και αν όλα τα Σωματεία, μηδέ του των εκδορέων εξαιρουμένου, δύνανται να διαγράφωσι τα ανεπιθύμητα μέλη αυτών; Αυτό είνε δημοκρατικόν· η υπό της Εκκλησίας όμως διαγραφή είνε… μεσαιωνισμός!… Φαίνεται ότι εξέστησαν αι φρένες των ανθρώπων!… Και ταύτα μεν δια τους υμνητάς του Καζαντζάκη.
Ἦρθα, ἀγαπητοί μου, σήμερα κ᾿ ἐγὼ στὴν ἐκκλησία. Γιατί ἦρθα; Γιατὶ ἄκουσα, ὅτι ἡ Ἐκκλησία κάνει δεξίωσι. –Μὰ τί ἔπαθες; ἐπιτρέπεται νὰ λές, ὅτι ἡ Ἐκκλησία κάνει δεξιώσεις;… Σᾶς ὁμιλῶ μὲ τὴ γλῶσσα τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ μὲ καταλάβετε. Ναί, δεξίωσι κάνει ἡ Ἐκκλησία καὶ στὸ τέλος μοιράζει δῶρα ἀνεκτίμητα· δῶρο ἄλφα, δῶρο βῆτα – δὲν ξέρω ποιό θὰ διαλέξετε. –Παράξενα μᾶς τὰ λές… Λοιπὸν σᾶς ἐρωτῶ· Πιστεύετε; Ἂν πιστεύετε, μέσα στὴν ἐκκλησία γίνεται κάτι πολὺ πιὸ μεγάλο ἀπὸ τὶς δεξιώσεις ποὺ κάνουν οἱ ἐπίσημοι στὰ μέγαρα καὶ στὰ κοσμικὰ σαλόνια. Ἡ ἐκκλησία, ὅπως ἔλεγε ἕνας ἅγιος δεσπότης, ὁ Καλαβρύτων Τιμόθεος, εἶνε τὸ σαλόνι τοῦ Θεοῦ. Τί γίνεται ἐκεῖ; Ἂν εἴχαμε αὐτιὰ καὶ μάτια πνευματικά, θὰ νιώθαμε αὐτὸ ποὺ λέει τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος· «…Καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας σου εὐχὰς ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργοῦντάς σοι, ἱερώτατε»· τὴν ὥρα, λέει, ποὺ λειτουργοῦσε, γέμιζε ὁ ναὸς ἀπὸ ἀγγέλους. Ἀλλ᾿ ἐμεῖς μὲ τέτοια μάτια, ποὺ ὅλη νύχτα μολύνονται ἀπὸ τὴν τηλεόρασι, τί νὰ δοῦμε;
• Ο πατέρας μίλησε επίσης για τη Θεία Κοινωνία ως εξής: «Οι καρποί της Θείας Κοινωνίας είναι: η υγεία της ψυχής και του σώματος, η ηρεμία του νου, κάποιο είδος πνευματικής χαράς, η ελαφρότητα απέναντι στις εξωτερικές λύπες και ασθένειες. Συμβαίνει, για παράδειγμα, ως εξής: ένας άρρωστος, έχοντας λάβει τη Θεία Κοινωνία, λέει: «Αν δεν είχα κοινωνήσει για πολύ καιρό, θα είχα πεθάνει προ πολλού».• Αυτοί οι καρποί είναι αποτελεσματικοί αν δεν προσβάλλουμε το ιερό αντικείμενο. Αν το προσβάλουμε, τότε την ίδια την ημέρα της Θείας Κοινωνίας παύει να είναι αποτελεσματικό. Και πώς προσβάλλουμε το ιερό αντικείμενο; Με την όραση (η όραση, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες, είναι επικίνδυνος αγωγός του πάθους της πορνείας)· με την ακοή και τις άλλες αισθήσεις· με τη φλυαρία και την καταδίκη. Επομένως, την ημέρα της Θείας Κοινωνίας πρέπει πρωτίστως να διατηρούμε την όραση και να παραμένουμε ως επί το πλείστον σιωπηλοί, «να κρατάμε το στόμα μας κλειστό».• Αν δεν έχουμε λάβει τους καρπούς της Θείας Κοινωνίας, πρέπει να μετανοήσουμε, να ταπεινωθούμε και να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας ανάξιους αυτών των καρπών: ίσως κοινωνήσαμε ανάξια; Μήπως μας απέσπασαν την προσοχή κατά τη διάρκεια της λειτουργίας — άλλωστε, μπορεί κανείς να αποσπαστεί όχι μόνο από λάγνες σκέψεις, αλλά και από άλλες ξένες σκέψεις. Δεν χρειάζεται να απελπιζόμαστε και να θρηνούμε που δεν λαμβάνουμε τους καρπούς της Θείας Κοινωνίας. Διαφορετικά, η Θεία Κοινωνία θα γίνει ένα είδος φυλαχτού για εμάς. Μια τέτοια στάση απέναντι στην Κοινωνία είναι ιδιοτέλεια.
Κοινωνία δίχως ἠθικάς ἀρχάςΤοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου ΤάτσηΣτὴν ἐποχή μας οἱ ἄνθρωποι στὴν πλειονότητά τους ἐνεργοῦν χωρὶς συναίσθηση τῶν καθηκόντων τους. Αὐτὸ συμβαίνει, γιατί ἀπαξιώθηκαν οἱ ἠθικὲς ἀρχὲς καὶ στὴ θέση τους μπῆκαν οἱ συνεχῶς μεταβαλλόμενοι νόμοι, οἱ ὁποῖοι δὲν διαμορφώνουν στοὺς ἄνθρωπους συνείδηση εὐθύνης, ἀλλὰ καὶ οὔτε εἶναι εὔκολο νὰ τὴν ἀναζητήσουν οἱ διάφορες δημόσιες ὑπηρεσίες. Ἐνῶ μὲ τὶς ἠθικὲς ἀρχὲς οἱ ἄνθρωποι ἔχουν εὐαισθησία στὴν τήρηση τῶν καθηκόντων τους. Δὲν ἀφήνουν κενὰ καὶ δὲν παρανομοῦν. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ στὴν προσωπική τους ζωὴ καὶ στὸ ἐπάγγελμά τους.Καθημερινὰ φαινόμενα στὴν κοινωνία μας εἶναι οἱ παρανομίες, οἱ ἀδικίες καὶ οἱ ἐγκληματικὲς πράξεις. Τὰ μέσα ἐνημέρωσης τὰ προβάλλουν μὲ ὑπερβολικὲς περιγραφὲς καὶ ποικίλα σχόλια. Οἱ δημοσιογράφοι ἀρέσκονται στὸν ἐντυπωσιασμὸ τῶν ἀναγνωστῶν καὶ ἀκροατῶν τους. Ἐπίσης καλοῦν καὶ τοὺς εἰδικοὺς νὰ τὰ ἐρευνήσουν, γιὰ νὰ βροῦν τοὺς ἔνοχους. Ποτὲ ὅμως δὲν ἀναφέρονται στὶς αἰτίες ποὺ τὰ δημιουργοῦν. Ντρέπονται νὰ μιλήσουν γιὰ τὴν ἔλλειψη ἠθικῶν ἀρχῶν στοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὰ διαπράττουν καὶ στὰ καθήκοντα ποὺ περιφρονοῦνται, ἐνῶ μιλοῦν πληθωρικὰ γιὰ τὴν ἐλευθερία ποὺ ἔχουν καὶ τὰ δικαιώματά τους.
Τοῦ πρωτοπρεσβύτερου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου- Δημοσιογράφου, Συγγραφέως – Ἐκδότου, ὅπως ἐτίμησεν αὐτὸν ἡ Ἀκαδημία ἈθηνῶνΘρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας π. Βαρθολομαῖος, κατ’ οὐσίαν, προσεχώρησεν εἰς τὸν παναιρετικὸν Παπισμόν. Μὲ ὅσα ἀντορθόδοξα ἐξακολουθεῖ νὰ πράττη καὶ κυρίως μὲ ὅσα ἀποτροπιαστικὰ συνέβησαν, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας, εἰς τὴν Νίκαιαν καὶ εἰς τὴν λεγομένην θρονικὴν ἑορτὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὁ Πατριάρχης προβάλλει τὸν Πάπαν ὡς ἀνώτερόν του. Συνεχῶς εἶχε τὸν Πάπαν εἰς τὰ δεξιά του καὶ εἰς τὰς προσφωνήσεις του ἔβλεπε τὸν Πάπαν ὡς κανονικὸν Ἐπίσκοπον τῆς Ρώμης. Εἰς δὲ τὴν Πατριαρχικήν λειτουργίαν ὁ Πάπας ἐμνημονεύθη ὡς «ἁγιώτατος Ἐπίσκοπος Ρώμης».Ἐπίσης, κατὰ τὸ παρελθόν, ὅταν ὁ τότε Πάπας μετέβη εἰς Λέσβον, διὰ νὰ φανῆ ὡς παγκόσμιος φιλάνθρωπος μὲ τὰς φιλοφρονήσεις του πρὸς τοὺς ξένους πρόσφυγας καὶ μετανάστας, ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν π. Ἱερώνυμος εἶχον συνοδεύσει τιμητικῶς τὸν Πάπαν ὡς κομπάρσοι του μὲ διεθνῆ προβολήν.
❈ Σήμερα ὅλοι μιλᾶνε γιά Χριστούγεννα... Ἀκοῦτε ὅμως πουθενά νά μιλᾶνε γιά Χριστό; Ὅλοι σκέφτονται αὐτόν τόν "χοντρο-βασίλη" μέ τά κόκκινα... "καί τί δῶρα θά μᾶς φέρει...". Αὐτός ὁ χοντρο-βασίλης ἔχει σχέση μέ τόν Ἅγιο Βασίλειο; Δέν ἔχει καμιά σχέση, ἔ;Ποιός τόν ἔχει φτιάξει αὐτόν τόν "χοντρο-βασίλη"; Αὐτή τήν καρικατούρα; Ἡ κόκα - κόλα. Ἕνας σχεδιαστής τῆς κόκα - κόλα ἔφτιαξε αὐτό τό ὄν, πού δέν εἶναι ὁ Ἅγιος Βασίλης.Ἔχετε δεῖ πῶς εἶναι ὁ Ἅγιος Βασίλης;
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης κη´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β´ Τιμ. γ´ 16 - δ´ 4).
Β Τιμ. 3,16 πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ,
Β Τιμ. 3,16 Ολη η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστος, έχει γραφή με την έμπνευσιν του Αγίου Πνεύματος. Και επομένως είναι ωφέλιμη, δια να αποκαλύπτη και διδάσκη την αλήθειαν του Θεού, δια να φανερώνη και ελέγχη την πλάνην και την κακίαν, δια να διορθώνη και ανορθώνη τους παρεκτρεπομένους, δια να μορφώνη τους καλοπροαιρέτους εις κάθε αρετήν,
Β Τιμ. 3,17 ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος.
Β Τιμ. 3,17 ώστε να είναι έτσι ο άνθρωπος του Θεού τέλειος και ακέραιος, συγκροτημένος και ικανός δια κάθε καλόν έργον.
