«Πῶς κατέληξαν καὶ μὲ ποιόν τρόπο οἱ Πατέρες ὑπελόγισαν ὅτι ἡ Γέννησις τοῦ Χριστοῦ ἔγινε τὴν 25η Δεκεμβρίου καὶ ἡ Βάπτισή Του τὴν 6η Ἰανουαρίου;» Π.Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

  

Μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

Απαντήσεις επί αποριών ανδρών- γυναικών

Απορία 251η:

«Πώς κατέληξαν και με ποιον τρόπο οι Πατέρες υπελόγισαν ότι η Γέννησις του Χριστού έγινε την 25η Δεκεμβρίου και η Βάπτισή Του την 6η Ιανουαρίου;»

Μάλιστα. Προσέξτε. Καταρχάς να μιλήσω από το τελευταίο σημείον, με την 25η που γιορτάζουμε την Γέννησιν, του Δεκεμβρίου και την 6η Ιανουαρίου που γιορτάζομε την Βάπτισιν του Χριστού. Φυσικά, πότε ο Χριστός εβαπτίσθη δεν το γνωρίζομε. Αναμφισβήτητα. Είναι όμως στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας να κάνει τις γιορτές της. Αν μεν έχει κάποιους λόγους που να στηρίζεται στον χρόνο, στον χρόνο που ορίζεται· αν όχι, τότε εκείνη κρίνει πώς θα τοποθετήσει τις γιορτές. Έτσι έχει ένα κύκλο εορτών. Προσέξτε τι είπα. Κύκλο εορτών· που αρχίζομε με την Γέννηση και καταλήγομε στα Θεοφάνεια. Κι αυτός ο κύκλος είναι δώδεκα ημέρες. Όπως έχομε και τον κύκλο του Πάσχα. Έτσι τοποθετούν οι Πατέρες στις 6 Ιανουαρίου την Βάπτισιν του Χριστού, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο να ήτανε στις 6 Ιανουαρίου. Κι ακόμη, πιστεύω αυτό το καταλαβαίνει κανείς, μπορεί, ας πούμε, 15 Αυγούστου να γιορτάσομε την Κοίμηση της Θεοτόκου και εις τις 20 Αυγούστου να γιορτάσομε την Γέννηση της Θεοτόκου. Θα ΄λεγε κανένας: «Μα πού, πώς;». Είναι πολύ απλό, είναι πάρα πολύ απλό. Πόσο απλό; Αν εγώ γεννήθηκα 15 Αυγούστου, πέθανα στις 20 Αυγούστου. Ή αν πέθανα στις 15 Αυγούστου, γεννήθηκα στις 20 Αυγούστου, ύστερα από κάποιους ετησίους κύκλους, είναι πάρα πολύ φυσικό.

Tό ποῦ, τό πῶς καὶ τό πότε τῆς Γεννήσεως

Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας †

Γιὰ τὸν Χριστὸ ξέραμε ποῦ, πῶς καὶ πότε θὰ γεννηθεῖ ἀπὸ τοὺς Προφῆτες, αἰῶνες πρὶν γεννηθεῖ. Αὐτὸ δὲν πρόκειται νὰ συμβεῖ γιὰ κανέναν άνθρωπο. Για το πότε ἐπρόκειτο ὁ Χριστὸς νὰ ἔρθει, προφητεύτηκε ἐπακριβῶς ἀπὸ τὸν Προφήτη Δανιήλ (6ος αἰῶνας π.Χ.), ὁ ὁποῖος ἔγραψε ὅτι θὰ ἔρθει 483 χρόνια μετὰ τὴν ἔκδοση διαταγῆς περὶ αναστύλωσης τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομώντoς ποὺ εἶχε καταστραφεῖ ἀπὸ τὸν Ναβουχοδονόσορα.

Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τὰ ἔχει φτιάξει, τὸ «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον...» καὶ τὸ «Ἡ Γέννησίς σου...»

Νά ζήσετε τό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως.

«Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών…».

Τα λέγω από μέσα μου και κλαίω.

Το Άγιον Πνεύμα τα έχει φτιάξει, το «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον…» και το «Η Γέννησίς σου…», δεν τα έφτιαξε άνθρωπος.

Είναι πλούσια σε νοήματα και βάθος. Λέξεις πολύ δυνατές. Πολύ βαθύ περιεχόμενο. Ψάλτε τα. […]

25 Δεκεμβρίου. † Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἑορτῆς, 25 Δεκεμβρίου (Γαλ. δ´ 4-7).

Γαλ. 4,4             ὅτε δέ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον,

Γαλ. 4,4                     Οταν δε συνεπληρώθη ο χρόνος και ήλθεν ο κατάλληλος καιρός, που είχεν ορισθή μέσα στο θείον σχέδιον, έστειλεν ο Θεός, από τον ουρανόν εις την γην, τον Υιόν του, ο οποίος έλαβε σάρκα ανθρωπίνην δια μέσου παρθένου γυναικός και υπετάχθη θεληματικά στον μωσαϊκόν Νομον.

Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο θεό, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο θεό, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς,  24-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Ὁ Θεός ἐξετάζει τήν αἰτία γιά τήν ὁποία κάνουμε τό κάθε τι, Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ- Β' Ἑκατοντάς Περί Ἀγάπης κεφ. 34-37, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Θεός ἐξετάζει τήν αἰτία γιά τήν ὁποία κάνουμε τό κάθε τι, Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ- Β' Ἑκατοντάς Περί Ἀγάπης κεφ. 34-37,  23-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἠ κατά σάρκα γέννησις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὑπομνηματισμός τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ[:Ματθ.2,1-12]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ(:Όταν λοιπόν ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας τις ημέρες του βασιλιά Ηρώδη, ιδού σοφοί αστρονόμοι από τα μέρη της ανατολής ήλθαν στα Ιεροσόλυμα και άρχισαν να ρωτούν: ‘’Πού είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων που τώρα τελευταία γεννήθηκε; Διότι είδαμε το αστέρι Του να ανατέλλει και να δίνει έτσι την είδηση για τη γέννηση του νέου βασιλιά και ήρθαμε να Τον προσκυνήσουμε’’)»[Ματθ.2,1-3].

Μας χρειάζεται, αδελφοί μου, πολλή αγρυπνία, πολλές προσευχές, ώστε να μπορέσουμε να εξετάσουμε ικανοποιητικά αυτό το χωρίο και να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι μάγοι και από πού ήλθαν και πώς και ποιος τους έπεισε και τι ήταν αυτό το αστέρι. Καλύτερα όμως, εάν θέλετε, ας αναφέρουμε πρώτα όσα λέγουν οι εχθροί της αλήθειας· διότι Του επιτέθηκε με τόση σφοδρότητα ο διάβολος, ώστε τόλμησε να εξοπλίσει αυτούς και από το χωρίο τούτο εναντίον των λόγων της αληθείας. Τι λέγουν λοιπόν; Ισχυρίζονται τάχα το εξής: «Ιδού, το γεγονός ότι φάνηκε αστέρι και όταν γεννήθηκε ο Χριστός, μαρτυρεί ότι η αστρολογία γνωρίζει την αλήθεια». Αφού γεννήθηκε λοιπόν κατά τα αστρολογικά δεδομένα, πώς απέδειξε την αστρολογία ανάξια λόγου, πώς κατήργησε την πίστη στην μοίρα, πώς αποστόμωσε τους δαίμονες, πώς εξαφάνισε την πλάνη και εξουδετέρωσε κάθε είδους μαγεία;

Τι έμαθαν όμως οι μάγοι από το αστέρι εκείνο; Ότι ήταν βασιλέας των Ιουδαίων; Αλλά, όπως είπε στον Πιλάτο, δεν ήταν βασιλέας σε εγκόσμιο βασίλειο: «Ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου(: Η βασιλεία η δική μου δεν προέρχεται από τον κόσμο τούτο, ούτε στηρίζεται πάνω σε κάποια ανθρώπινη θέληση ή κοσμική δύναμη)»[Ιω. 18,36]. Και πράγματι δεν παρουσίασε τίποτε σχετικό. Δεν είχε κοντά Του ούτε σωματοφύλακες, ούτε υπασπιστές, ούτε άλογα, ούτε ζεύγος ημιόνων ούτε άλλο τίποτε παρόμοιο, αλλά ζούσε ως ασήμαντος και πτωχός και είχε μαζί του δώδεκα απλούς ανθρώπους.

Αλλά και αν γνώριζαν ότι είναι βασιλέας, γιατί πήγαν να Τον συναντήσουν; Διότι δεν είναι βέβαια έργο της αστρολογίας να γνωρίζει από τα άστρα ποιοι γεννήθηκαν, αλλά, όπως λέγουν, να προφητεύει δια των άστρων τα μέλλοντα. Αυτοί όμως δεν παρευρέθησαν όταν γεννούσε η μητέρα, ούτε γνώριζαν τον χρόνο, κατά τον οποίο γεννήθηκε ο Χριστός, ούτε στηρίχτηκαν στον χρόνο της γεννήσεως για να υπολογίσουν από την κίνηση των αστέρων τα μέλλοντα να συμβούν. Αντιθέτως, επειδή είδαν πριν από πολύ καιρό ένα αστέρι που παρουσιάστηκε επάνω από την πατρίδα τους, ήλθαν για να δουν τον Νεογέννητο, πράγμα το οποίο δημιουργεί πολύ μεγαλύτερες απορίες από το πρώτο· διότι τι τους έπεισε, ποια ωφέλεια περίμεναν, ώστε να έλθουν από τόση απόσταση να προσκυνήσουν τον βασιλέα;

Και αν ακόμη επρόκειτο να είναι δικός τους βασιλέας και πάλι δεν ήταν λογικό αυτό που έκαναν. Διότι, εάν γεννιόταν σε κάποια βασιλική αυλή και ήταν βασιλέας ο πατέρας του, θα έλεγε κανείς ότι έκαναν καλά που ήλθαν να προσκυνήσουν το νεογέννητο, για να κολακεύσουν τον πατέρα, και ότι με αυτή την ενέργειά τους εξασφάλισαν εκ των προτέρων μεγάλες πιθανότητες για μελλοντική εύνοια. Τώρα όμως γιατί ξεκίνησαν για τόσο μακρινό ταξίδι και πρόσφεραν δώρα, αφού δεν ανέμεναν να γίνει δικός τους βασιλέας, αλλά ενός παράξενου λαού, που κατοικούσε σε πολύ μεγάλη απόσταση από την πατρίδα τους;

Ἑρμηνεία στούς εἱρμούς τῶν ὠδῶν τοῦ πεζοῦ κανόνα τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως.Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΙΡΜΟΥΣ ΤΩΝ ΩΔΩΝ

ΤΟΥ ΠΕΖΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Ειρμός ωδής α΄: «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε· ᾄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ καὶ ἐν εὐφροσύνῃ ἀνυμνήσατε, λαοί, ὅτι δεδόξασται».

Από ποιον άλλο πρέπει να ζητούν άρτους όσοι τους χρειάζονται, παρά από τον αρτοπωλητή; Ή από ποιον πρέπει να λαμβάνουν οίνο όσοι τον στερούνται, παρά από τον οινοπώλη; Αλλά και όσοι έχουν ανάγκη από χρυσό νόμισμα και ασημένιο, από ποιον άλλο πρέπει να το ζητούν, παρά μόνο από τον αργυραμοιβό; Έτσι παρόμοια και όσοι θέλουν να πανηγυρίζουν και να εγκωμιάζουν τις εορτές του Χριστού, από ποιον άλλον πρέπει να ζητούν λόγους πανηγυρικούς και εγκώμια, παρά από τον πανηγυριστή τους και εγκωμιαστή τους, τον μέγα, λέω, στην θεολογία, Γρηγόριο;

Διότι αυτός ο κατεξοχήν λεγόμενος Τριαδικός Θεολόγος, όχι μόνο στόλισε τις δεσποτικές εορτές με τους δικούς του λόγους και τα εγκώμια, αλλά επέτρεψε και στους μεταγενέστερους να κλέβουν τα δικά του λόγια και ποιήματα με μία κλοπή επαινετή και ακατηγόρητη, την οποία, όποιος εργάζεται, όχι μόνο δεν ντρέπεται, όπως οι κλέπτες των άλλων πραγμάτων, αλλά αντιθέτως με την κλοπή αυτή στολίζεται. Τι λέω;Ο Γρηγόριος αυτός νους της Θεολογίας δεν επέτρεψε μόνο στους μεταγενεστέρους να κλέβουν τους δικούς του λόγους, αλλά και ακόμη τους προσκαλεί με φιλαδελφία ανεκδιήγητη να φάγουν ακόρεστα τον νοητό άρτο της σοφία του, ο οποίος στηρίζει την ψυχή και να πιουν τον γνωστικό του οίνο, ο οποίος ευφραίνει την καρδιά, φωνάζοντας με δυνατή φωνή άλλοτε εκείνα τα λόγια της Σοφίας: «Ἒλθετε φάγετε τῶν ἐμῶν ἄρτων καὶ πίετε οἶνον, ὃν ἐκέρασα ὑμῖν(: Ελάτε να φάτε από τους άρτους μου και να πιείτε από τον οίνο μου το οποίο εγώ σας έχω κεράσει)»[Παρ.9,5]· άλλοτε πάλι εκείνα τα της ασματίζουσας νύφης: «Φάγετε, πλησίοι, καὶ πίετε καὶ μεθύσθητε, ἀδελφοί(: Φάτε, φίλοι μου, και πιείτε και ευφρανθείτε, αδελφοί μου, όσο θέλετε και όσο μπορείτε)»[Ασμ.5,1] και άλλοτε εκείνα του Ησαΐου: «Οἱ διψῶντες, πορεύεσθε ἐφ᾿ ὕδωρ, καὶ ὅσοι μὴ ἔχετε ἀργύριον, βαδίσαντες ἀγοράσατε, καὶ φάγετε καὶ πίεσθε ἄνευ ἀργυρίου καὶ τιμῆς οἶνον καὶ στέαρ(:Εσείς των οποίων η ψυχή διψά, πηγαίνετε στο πνευματικό ύδωρ που τρέχει στην νέα Ιερουσαλήμ· και όσοι δεν έχετε χρήματα να αγοράσετε, βαδίστε με θάρρος προς αυτήν και προμηθευτείτε χωρίς χρήματα, χωρίς να καταβάλλετε κάποιο αντίτιμο, οίνο και βούτυρο)»[Ησ. 55,1].

Ἡ γέννησις τοῦ Κυρίου:«Ἡ νύχτα τῶν Χριστουγέννων» , π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ[:Ματθ.2,1-12]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 25-12-2000]

(Β΄έκδοσις)

Όταν ο Θεός Λόγος, αγαπητοί μου, εδημιούργει το σύμπαν, όρισε μια χρονική στιγμή που θα το επεσκέπτετο ο Ίδιος εμφανώς. Και αυτή η μεγάλη επίσκεψις είναι η Ενανθρώπησις του Θεού Λόγου. Και η παρουσία Του στη γη την κατέστησε τη γη μας το κέντρον του κτιστού ορατού κόσμου. Είναι το πιο μεγάλο γεγονός στον ορατόν και εις τον αόρατον κτιστόν κόσμον, μπροστά στον οποίο έμεινε έκπληκτος και αυτός ακόμη ο αγγελικός κόσμος. Και όλα αυτά τα εκπληκτικά έγιναν μέσα στην ησυχία μιας νύκτας. Αν ο Θεός είπε στην έναρξη της Δημιουργίας Του: «Γενηθήτω φῶς» -και «ἐγένετο φῶς»-, όμως εις το σκότος των βουλών Του υπήρχε η μεγάλη πρόθεσις της Ενανθρωπήσεως.

Η νύκτα των Χριστουγέννων. Η πιο μεγάλη και αγία νύκτα από όλες τις νύχτες της Δημιουργίας. Νύκτα ο Υιός του Θεού έκανε την παρουσία Του εις την γη. Αλλά γιατί; Διότι αυτή στάθηκε το μεγάλο πλαίσιο και το μεγάλο σκηνικό των επιμέρους γεγονότων της Ενανθρωπήσεως. Γιατί σε αυτήν έγινε ο τοκετός· η ανάκλισις εις την φάτνην· ο ευαγγελισμός των ποιμένων από τον άγγελο· ο ύμνος των αγγέλων στο μεσουράνημα· η επίσκεψις των ποιμένων. Γιατί λοιπόν νύκτα; Αν το φως είναι γλυκύ, το σκότος είναι γεμάτο από μυστήρια. Το φως φανερώνει, η νύκτα κρύβει. Δημιουργεί κλίμα στον άνθρωπο. Ετυμολογεί μάλιστα ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός τη λέξη νύξ, νύκτα, τη λέξη ἡ νύξ - τῆς νυκτός και λέγει: «Νύξ λέγεται επειδή νύττει, τρυπάει, νύττει τον άνθρωπον· ἡ γάρ νύξ κατανυγή ἐστίν · διότι η νύχτα», λέει, «είναι κατανυγή, τρύπημα· τρύπημα της καρδιάς…». Και δεν γνωρίζω βέβαια εάν αυτή η απόδοση της ετυμολογίας του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού είναι ακριβής, δεν γνωρίζω, αλλά είναι ακριβές ό,τι πράγματι συμβαίνει.

Ἡ κατά σάρκα γέννησις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὑπομνηματισμός τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ[:Γαλ.4,4-7]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

«Ὃτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν(: Όταν όμως συμπληρώθηκε ο χρόνος που είχε ορίσει η πανσοφία του Θεού, απέστειλε ο Θεός στον κόσμο τον Υιό Του, ο οποίος έγινε άνθρωπος από γυναίκα και υποτάχθηκε στον μωσαϊκό νόμο, προκειμένου να εξαγοράσει εκείνους που ήταν υποδουλωμένοι στην κατάρα του μωσαϊκού νόμου, για να λάβουμε την υιοθεσία που ο Θεός μάς είχε υποσχεθεί)»[Γαλ.4,4-5].

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

«τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου»:

Ο Οικουμένιος ερμηνεύοντας τη φράση «τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» λέγει: «Ποιου πλήρωμα χρόνου; Εκείνου κατά τον οποίο έπρεπε να έλθει ο Χριστός. Διότι είχε προφητευτεί ο χρόνος της ελεύσεως του Χριστού από τον προφήτη Δανιήλ, που συνέβη επί της βασιλείας Καίσαρος Αυγούστου, όταν έγινε και η ένσαρκος οικονομία του Χριστού». Βλέπε και την ερμηνεία του «νῦν δὲ ἅπαξ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων εἰς ἀθέτησιν ἁμαρτίας διὰ τῆς θυσίας αὐτοῦ πεφανέρωται (:Τώρα όμως μία φορά έγινε άνθρωπος, όταν τελείωσαν οι χρόνοι της Παλαιάς Διαθήκης, και φανερώθηκε στον κόσμο για να εξαλείψει την αμαρτία με τη θυσία Του)»[Εβρ.9,26].

Ἡ κατά σάρκα γέννησις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

 Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ[:Γαλ.4,4-7]

EΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ὃτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. ῞Οτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ' υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ(:Όταν όμως συμπληρώθηκε ο χρόνος που είχε ορίσει η πανσοφία του Θεού, απέστειλε ο Θεός στον κόσμο τον Υιό Του, ο οποίος έγινε άνθρωπος από γυναίκα και υποτάχθηκε στον μωσαϊκό νόμο προκειμένου να εξαγοράσει εκείνους που ήταν υποδουλωμένοι στην κατάρα του μωσαϊκού νόμου, για να λάβουμε την υιοθεσία που ο Θεός μάς είχε υποσχεθεί. Ναι. Δεν είστε πλέον δούλοι αλλά υιοί του Θεού. Και επειδή είστε υιοί του επουρανίου Πατρός, γι΄αυτό απέστειλε ο Θεός στις καρδιές σας το Πνεύμα του Υιού Του, το οποίο σας δίνει την πληροφορία και την παρρησία να απευθύνεστε στον Θεό με την κραυγή και την επίκληση: Αββά, δηλαδή Πατέρα. Άρα λοιπόν, σύμφωνα με όλα αυτά, εσύ που πίστεψες στον Χριστό δεν είσαι πλέον δούλος, αλλά είσαι κατά χάριν υιός του Θεού. Εάν λοιπόν είσαι υιός, είσαι συγχρόνως και κληρονόμος του Θεού. Και γίνεσαι κληρονόμος διαμέσου του Χριστού)»[Γαλ.4,4-7].

Δύο αιτίες και κατορθώματα της Σαρκώσεως θέτει εδώ, και την απαλλαγή από τα κακά, και τη χορήγηση των αγαθών· τα οποία δεν ήταν δυνατόν να κατορθωθούν από κανένα, παρά μόνο από Αυτόν.

Ἔλεγε ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος ἕνα ὡραῖο σχῆμα ὅτι:

❈ Ἔλεγε ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος ἕνα ὡραῖο σχῆμα ὅτι: ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε στήν περιφέρεια ἑνός κύκλου καί στό κέντρο τοῦ κύκλου εἶναι ὁ Θεός. Ὅσο οἱ ἄνθρωποι προχωρᾶμε πιό κοντά στό κέντρο, πλησιάζουμε τόν Χριστό δηλαδή, πλησιάζουμε καί μεταξύ μας, μικραίνουν οἱ ἀποστάσεις. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι πέσουμε στό κέντρο, ἑνωθοῦμε μέ τόν Θεό, ἑνωνόμαστε καί μεταξύ μας.

Ἀλλοίμονο, ἄν κανείς πεῖ:

❈ Ἀλλοίμονο, ἄν κανείς πεῖ:

- Ἐγώ κάνω μόνο ἄσκηση (νηστεία, γονυκλισίες κ.λπ.) καί δέν πάω Ἐκκλησία.

Μπορεῖ νά εἶσαι πετσί καί κόκκαλο, ἀλλά, ἄν δέν πᾶς στήν Ἐκκλησία νά Κοινωνήσεις, νά πάρεις τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, πάλι δέν θεραπεύεσαι. Μᾶλλον θά αὐξηθεῖ καί ὁ ἐγωισμός σου.

24 Δεκεμβρίου. Εὐγενίας ὁσιομάρτυρος (†262) καὶ Φιλίππου μάρτυρος τοῦ πατρὸς αὐτῆς, Βασίλλας καὶ Ἀχαϊκοῦ μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἑσπερινοῦ, Σαββάτου α΄ ἑβδ. νηστειῶν (Ἑβρ. α΄ 1-12).

Εβρ. 1,1            Πολεμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ᾿ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ,

Εβρ. 1,1                     Κατά τους παλαιοτέρους χρόνους, κατά την προ του Χριστού δηλαδή περίοδον, εις πολλάς περιστάσεις και με πολλούς τρόπους ωμίλησε και εφανέρωσεν ο Θεός το θέλημά του στους προγόνους μας δια μέσου των προφητών. Κατά δε τας τελευταίας αυτάς ημέρας ελάλησε προς ημάς δια μέσου του μονογενούς αυτού Υιού,

Εβρ. 1,2            ὃν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι᾿ οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν·

Εβρ. 1,2                     τον οποίον ο Θεός Πατήρ κατέστησε κληρονόμον, κύριον και βασιλέα όλης της κτίσεως, ουρανίων και επιγείων και δια του οποίου εδημιούργησε όλα όσα έγιναν εν χρόνω.

Ἀποκρίσεις πρός Ἀββᾶ Ἰωάννην τον ἀπό Μηρωσάβης, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Βίβλος Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου, ερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀποκρίσεις πρός Ἀββᾶ Ἰωάννην τον ἀπό Μηρωσάβης, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Βίβλος Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου, Κείμενα διακριτικά καί ἡσυχαστικά (ἐρωταποκρίσεις), τόμος Α, 21-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com,

 

Πῶς μᾶς πολεμοῦν οἱ δαίμονες ὥστε νά ἁμαρτάνουμε- Τά 3 ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν στό καλό καί τά 3 ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν στό κακό, Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ- Β' Ἑκατοντάς Περί Ἀγάπης κεφ. 31-33, , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς μᾶς πολεμοῦν οἱ δαίμονες ὥστε νά ἁμαρτάνουμε- Τά 3 ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν στό καλό καί τά 3 ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν στό κακό, Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ- Β' Ἑκατοντάς Περί Ἀγάπης κεφ. 31-33,  22-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

α) Γένεσις, Κεφ.22, Ἡ θυσία τοῦ Ἰσαάκ, β)Χριστούγεννα - Πῶς θά ἑορτάσουμε, Ἱερ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

α) Γένεσις, Κεφ.22, Ἡ θυσία τοῦ Ἰσαάκ, β) Χριστούγεννα - Πῶς θά ἑορτάσουμε, Ἱερ. Σάββα 21-12-25

 

Κατά πόσους τρόπους επέρχεται η θεία παραχώρησις και εγκατάλειψις, και τι πρέπει να κάμνωμεν εις τας περιπτώσεις αυτάς, ώστε να επανέρχεται εις ημάς η θεία Χάρις, Εὐεργετινός Τόμος Δ΄, Ὑπόθεση ΚΕ΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Κατά πόσους τρόπους επέρχεται η θεία παραχώρησις και εγκατάλειψις, και τι πρέπει να  κάμνωμεν εις τας περιπτώσεις αυτάς, ώστε να επανέρχεται εις ημάς η θεία Χάρις, Εὐεργετινός Τόμος Δ΄, Ὑπόθεση ΚΕ΄, 21-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Ο πορευόμενος ὀρθῶς φοβεῖται τὸν Κύριον, ὁ δὲ σκολιάζων ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ ἀτιμασθήσεται''. Ἐκεῖνος πού ζῇ καί φέρεται μέ τιμιότητα καί δικαιοσύνην, σέβεται καί φοβεῖται τόν Θεόν, ἐνῷ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βαδίζει διεστραμμένας ὁδούς, θά κατεξευτελισθῇ.-Παροιμίαι Σολομῶντος, Κεφ. 14, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ο πορευόμενος ὀρθῶς φοβεῖται τὸν Κύριον, ὁ δὲ σκολιάζων ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ ἀτιμασθήσεται''.  Ἐκεῖνος πού ζῇ καί φέρεται μέ τιμιότητα καί δικαιοσύνην, σέβεται καί φοβεῖται τόν Θεόν, ἐνῷ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βαδίζει διεστραμμένας ὁδούς, θά κατεξευτελισθῇ.-Παροιμίαι Σολομῶντος, Κεφ. 14, 20-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἐκμηδενίζονται τα σχέδια τῶν ἀνόμων.

Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη

ΨΑΛΜΟΣ ΛΒ ́ 10

Ο τριακοστός δεύτερος Ψαλμός εἶναι ὕμνος καί δοξολογία πρός τόν Κύριο γιά τήν ἄπειρη δύναμή Του, πού φάνηκε καί στή δημιουργία τοῦ κόσμου καί στις θαυμαστές ἐπεμβάσεις Του στή ζωή τοῦ λαοῦ Του.

Από τούς εἴκοσι δύο στίχους του, πού ἀστράφτουν σάν μαργαριτάρια ἴσης ἀξίας, ξεχωρίζουμε γιά νά μελετήσουμε τόν δέκατο, ὅπου γίνεται λόγος γιά τή δύναμη τοῦ Θεοῦ ἐν σχέσει πρός τά σχέδια τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων.

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δέ λογισμούς λαῶν καί ἀθετεῖ βουλάς ἀρχόντων», λέει μέ ἐνθουσιαστικό καί πανηγυρικό τόνο ὁ θεοφώτιστος Ψαλμωδός (Ψαλμ. λβ ́ [32] 10). Ὁ Κύριος δηλαδή διασκορπίζει καί ἐκμηδενίζει τις κακές αποφάσεις τῶν εἰδωλολατρῶν καί ἀπίστων καί ματαιώνει τά πονηρά σχέδια ἀθέων λαῶν, καθώς καί τίς ἀποφάσεις μοχθηρῶν καί κακῶν ἀρχόντων.

Τά θεόπνευστα αὐτά λόγια ἔβγαιναν πάντοτε ἀληθινά μέσα στήν ἱστορία τοῦ Ἰσραήλ. Ἀπό τήν ἐποχή τῆς ἐξόδου τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπό τήν τυραννία τοῦ σκληροῦ Φαραώ τῆς Αἰγύπτου, μέχρι τη λύτρωσή τους ἀπό τήν Βαβυλώνια αἰχμαλωσία, ὅπου τόσα ὑπέφεραν ἀπό τόν φοβερό Ναβουχοδονόσορα, ἀλλά καί στή συνέχεια μέ τούς ἀγῶνες τῶν ἡρωικῶν Μακκαβαίων διαλύονταν πάντοτε τά σχέδια τῶν ἐχθρῶν τοῦ λαοῦ τοῦ θεοῦ.

Περί Αὐτοθυσίας

❈ Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος: "Ἀγαπᾶμε τόν ἑαυτό μας, δέν ἀγαπᾶμε τούς ἄλλους. Ἡ ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μας νικᾶ τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον μας, γι' αὐτό κινούμαστε ἔτσι. Ὅποιος ὅμως ἀγαπᾶ τόν ἑαυτό του περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους, δέν ζεῖ σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου. Καί ὁ Χριστός, ἄν σκεφτόταν τόν Ἑαυτό Του, θά καθόταν στόν οὐρανό, δέν θά ἐρχόταν στή γῆ νά ταλαιπωρηθεῖ, νά σταυρωθεῖ, γιά νά μᾶς σώσει.

Σήμερα, λίγο - πολύ, στούς περισσότερους ἀνθρώπους ὑπάρχει φιλαυτία∙ δέν ὑπάρχει τό πνεῦμα τῆς θυσίας. Ἔχει μπεῖ τό πνεῦμα: "νά μήν πάθω ἐγώ κακό".

Ξέρετε πόσο πονάω, ὅταν βλέπω τί κόσμος ὑπάρχει!

Ἡ Οὐκρανία ὡς πειραματικὸ πεδίο γιὰ μιὰ νέα Οὐνία: ἀπειλὲς καὶ τρόποι λύσης.

σ.σ. Μόνο ένας πνευματικά νεκρός, προδότης του Χριστού θα αδιαφορούσε για αυτά που δρομολογεί ο Βαρθολομαίος και ο πάπας με τους ουνιτίζοντες σχισματικούς της Ουκρανίας.

Εισήγηση του μητροπολίτη Ζαπορόζιε και Μελιτουπόλεως Λουκά στο συνέδριο με θέμα «Η επίδραση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην πορεία της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία», που οργανώθηκε από το Κέντρο Ρωσικών Σπουδών της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου.

Τα γεγονότα, που συνδέονται με την αντικανονική ανάμειξη του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου και της περί αυτόν Ιεράς Συνόδου στην ουκρανική εκκλησιαστική κρίση και η δημιουργία της «Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας» («ΟΕΟ») δικαιολογημένως εξετάζονται από πολλούς ορθοδόξους ιεράρχες και αναλυτές ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου με σκοπό την ενοποίηση του χριστιανικού κόσμου υπό την αιγίδα του Βατικανού και με εμπλοκή του Φαναρίου. Οι προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που αποβλέπουν στην προώθηση της ιδέας του «πρώτου άνευ ίσων», καθώς και ο δυναμικός οικουμενιστικός διάλογος με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, οδήγησαν σε σοβαρές αλλοιώσεις στην οικουμενική Ορθοδοξία. Το σχέδιο της «ΟΕΟ» εμφανίζεται σε αυτό το πλαίσιο ως πειραματικό πεδίο για τη δοκιμή μεθόδων και πρακτικών καταστροφής της καθιερωμένης τάξεως στις σχέσεις μεταξύ των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών και τη διαστρέβλωση στον οικουμενιστικό διάλογο. Η παρούσα εισήγηση είναι αφιερωμένη στην ανάλυση αυτών των διαδικασιών, την αποτίμηση των επιπτώσεων, καθώς και στην εξέταση τρόπων υπεράσπισης της ιεροκανονικής τάξεως στην τρέχουσα εκκλησιαστική κατάσταση.

Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως:«Ἡ πίστις πού εὐαρεστεῖ» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ[: Ματθ.1,21]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΠΙΣΤΙΣ ΠΟΥ ΕΥΑΡΕΣΤΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 19-12-1993]

(Β288) [ έκδοσις β΄]

Σήμερα, αγαπητοί μου, Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως, ο Συναξαριστής σημειώνει: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, μνήμην ἄγειν ἐτάχθημεν παρὰ τῶν Ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, πάντων τῶν ἀπ' αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων, ἀπὸ Ἀδὰμ ἄχρι καὶ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, κατὰ γενεαλογίαν, καθὼς ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἱστορικῶς ἠριθμήσατο, ὁμοίως καὶ τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Προφητίδων».

Δηλαδή σήμερα, ενώ χρησιμοποιείται η κατά σάρκα γενεαλογία του Ματθαίου, όμως την αναφορά του, όπως είδαμε, ο Συναξαριστής την έχει στη γενεαλογία του Λουκά. Η γενεαλογία του Ματθαίου είναι κατιούσα, του Λουκά είναι ανιούσα. Κατεβαίνομε από τον Αβραάμ εις τον Ιησούν, στον Λουκά ανεβαίνομε από τον Ιησούν μέχρι, όπως λέγει, «τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Θεοῦ». Έτσι, γιατί χρησιμοποιεί εδώ ο Συναξαριστής και μάλιστα αναφέρει 95 πρόσωπα, στο κάθε δε πρόσωπο ξεχωριστά του καθιερώνει και ένα συναξαριστικόν εγκώμιον, ένας στίχος, δηλαδή, που είναι εγκώμιον. Γιατί αυτό; Διότι, όπως είδαμε, αναφέρεται σε εκείνους που ευηρέστησαν στον Θεό. Δηλαδή ο Ματθαίος λέγει μόνον την κατά σάρκα Γέννησιν, δηλαδή τη γενεαλογία· «ο πατέρας μου, ο παππούς μου, ο προπάππος μου». Ο Λουκάς αναφέρει τα πρόσωπα εκείνα που είναι μεν στη γενεαλογία του Χριστού, αλλά ευηρέστησαν εις τον Θεόν. Τι τους έκανε να ευαρεστήσουν στον Θεό; Τι είναι εκείνο, δηλαδή, το οποίον τελικά ευηρέστησε εις τον Θεόν; Προσέξατέ το, είναι τεραστίας σημασίας. Είναι η πίστις, για την οποία θα μιλήσομε λίγο πιο κάτω.

Σκάνδαλο στὴ Μαδρίτη: Ὁ «διάλογος ἀγάπης» ἔγινε ἀσπασμὸς αἵρεσης.

Να λοιπόν, άλλη μια «στιγμή διαλόγου» — όπως την ονομάζουν όσοι βαριούνται να διαβάσουν τους Ιερούς Κανόνες αλλά ενθουσιάζονται μόλις δουν παπικό άμφιο να γυαλίζει κάτω από τα φώτα ενός καθεδρικού.

Ο Μητροπολίτης Ισπανίας Βησσαρίων, όχι απλώς παρευρέθηκε στην παπική “Θεία Λειτουργία”, αλλά πήρε θέση… θρόνου. Θρόνου, δίπλα στην Τράπεζα των Λατίνων. Όχι στο τέλος του ναού, κάπου διακριτικά — δίπλα στην Τράπεζα. Όπως ακριβώς απαγορεύουν όσοι Πατέρες μάτωσαν για να μας παραδώσουν Πίστη και όχι πανθρησκειακές αγκαλιές.

Διορθώστε το με:

Και για να μη μας πει κανείς ότι «δεν συμμετείχε», ας θυμηθούμε τι λένε οι εσωτερικές πηγές:

– Ο 45ος Κανών των Αγίων Αποστόλων: όποιος κληρικός προσεύχεται με αιρετικό, καθαιρείται.

– Ο 10ος Κανών της Πρωτοδευτέρας: απαγορεύει ακόμη και το να δέχεσαι ευλογία από αιρετικό.

23 Δεκεμβρίου. Τῶν ἐν Κρήτῃ δέκα μαρτύρων (γ΄ αἰ.). Τὰ ἐγκαίνια τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ μεγάλης ᾿Εκκλησίας, ἤ τοι τῆς ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας ἐν Κωνσταντινουπόλει. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης κθ´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ἑβρ. δ΄ 1-13).

Εβρ. 4,1            Φοβηθῶμεν οὖν μή ποτε, καταλειπομένης ἐπαγγελίας εἰσελθεῖν εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ, δοκῇ τις ἐξ ὑμῶν ὑστερηκέναι.

Εβρ. 4,1                     Λοιπόν και ημείς, έχοντες υπ' όψιν την τιμωρίαν των Εβραίων ας φοβηθώμεν μήπως τυχόν, ενώ ισχύει δι' ημάς η νέα υπόσχεσις του Θεού δια να εισέλθωμεν εις την αιωνίαν ανάπαυσιν της ενδόξου Βασιλείας του, φανή ότι κάποιος από σας έχει καθυστερήσει και μένει έξω.

Ἡ Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὅρους προσκάλεσε τὸν φιλοσοδομίτη Νέας Ἰωνίας στὸ Ἅγιον Ὅρος !

Ὁ Σεβ. Νέας Ἰωνίας εἰς Ἅγιον Ὄρος

Ἔκπληξιν προκαλεῖ ἡ εἴδησις ὅτι οἱ Ἁγιορεῖται μοναχοὶ προσεκάλεσαν τὸν Μητροπολίτην Νέας Ἰωνίας Γαβριήλ, διὰ νὰ προστῆ τῆς ἀγρυπνίας ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Πρώτου τοῦ Βατοπαιδινοῦ. Δὲν γνωρίζουν, δὲν ἔχουν ἀκούσει ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Νέας Ἰωνίας χαρακτηρίζεται διὰ τὸ κοσμικόν του φρόνημα, δὲν ἐνθυμοῦνται τὸν βλάσφημον καὶ ἀντιευαγγελικὸν λόγον του, ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι δοσμένη καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὸν Θεόν. «Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Θεὸς ἔχει δώσει σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ αἰσθάνονται τὴν ἕλξη πρὸς τὸ ἴδιο φῦλο, δὲν μπορῶ νὰ ξέρω γιατί, δὲν θὰ κατηγορήσω ἐγὼ τὸν Θεό. Δὲν εἶμαι ἄξιος κἄν ἐγὼ νὰ τὸ σκεφτῶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ξέρει, κάτι ξέρει περισσότερο ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους». Οἱ Ἁγιορεῖται ἢ λησμονοῦν εὔκολα ἢ ἔχουν ἀποσυνθέση τὸ ἦθος ἀπὸ τὸν λόγον.

Περί Χριστουγέννων

❈ Νά ζήσουμε Ὀρθόδοξα Χριστιανικά καί νά χαροῦμε τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία δέν εἶναι μόνο στίς 25 τοῦ μηνός Δεκεβρίου, εἶναι κάθε μέρα καί κάθε στιγμή. Ἀπό τή στιγμή πού ὁ ἄνθρωπος μετανοεῖ, γεννιέται ὁ Χριστός μέσα του.

(Ὁμιλία 17 - 12 - 2017)

Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανὴς καὶ Κονίτσης Σεβαστιανὸς μέσα ἀπὸ τὴν ἐμπειρία μου.

(31 έτη από την προς Κύριον εκδημία του)

Αρχιμ. Αντωνίου Φραγκάκη, Ιεροκήρυκος Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας

Αυτές τις ημέρες, συμπληρώθηκαν τριάντα ένα έτη από την οσιακή τελείωση ενός μεγάλου Ιεράρχου. Του Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανού. Παρέλκει να αναφερθώ στην αγιοπατερική φυσιογνωμία του, παρ’ όλο πού τα πνευματικά του παιδιά ήταν οι στενοί μου φίλοι στα χρόνια των θεολογικών μου σπουδών και ο ίδιος σφράγισε ανεξίτηλα την φοιτητική μου ζωή και την μέχρι τώρα πορεία μου. Έχουν γραφεί πάμπολλα και επάξια για την ουρανομήκη όντως προσωπικότητά του την παριππεύσασα τριακονταετία, που ο δικός μου πενιχρός λόγος δεν είναι ικανός να προσθέσει κάτι περισσότερο στην εγκωμιαστική αναφορά εκείνων που τον έζησαν στενότερα και με επιδέξιο χρωστήρα λόγου επακριβώς τον εξεικόνισαν. Θέλω μόνο να παρουσιάσω τον τρόπο της αρχικής γνωριμίας μας και την επεξήγηση του αγίου Πορφυρίου για όσα καταλυτικά και ανεύφθορα βιώματα μου δημιουργήθηκαν, όταν πρωτοσυναντήθηκα μαζί του.

Ήταν Φθινόπωρο του 1988 όταν βρέθηκα πρώτη φορά στον Πειραιά και στην Αθήνα. Επαρχιωτόπαιδο, χωρίς εμπειρίες από την ζωή της πόλης, δίχως ιδιαίτερες εκκλησιαστικές γνωριμίες, μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες ζωής… Είχα συνδεθεί από πολύ μικρός με τον αείμνηστο και άγιο κατ’ εμέ Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Τιμόθεο και το περιβάλλον της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλυβιανής. Στα πρώτα φοιτητικά μου βήματα, έστειλε ο Θεός, εκεί στο «κλεινόν άστυ» των Αθηνών, φύλακα άγγελό μου και αχώριστο συμπαραστάτη και καθοδηγητή μου τον τότε Ιωάννη Γιαννουδάκο απόφοιτο εκκλησιαστικού λυκείου και σημερινό μοναχό π. Ιερόθεο τον παγκοίνως γνωστό και αγαπητό.

Τὰ ἀνήκουστα καὶ τὰ ἀπαράδεκτα Ἱεράρχαι, οἱ ὁποῖοι «παγιδεύονται» εἰς τὸ σκοτεινὸν παρασκήνιον καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐκθέτουν τὴν Ἐκκλησίαν μας.

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Ποῖος Πατριάρχης μετέτρεψε τὸ πατριαρχικό του Γραφεῖο σὲ τεκτονικὴ Στοά, γιὰ νὰ γίνει ἐκεῖ μασόνος καὶ μάλιστα δύο φορὲς -γιὰ τὴν «προαγωγή» του στὸν τεκτονισμό;

-Ἦτο ὁ «πατὴρ τῶν πατέρων» καὶ «κριτὴς Οἰκουμένης*», δηλαδὴ ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Φώτιος Περόγλου!

Ἔγινε καὶ τοῦτο; Μάλιστα, ἔγινε, ὅπως πολλὲς φορὲς ἔγραψαν οἱ Μασόνοι στὰ περιοδικά τους.

– «Θυμιάζουμε» λοιπὸν καὶ τὸ πορτραῖτο τοῦ προσώπου ἐκείνου ἐν ταῖς πινακοθήκαις καὶ τὰ ἐπίσημα Γραφεῖα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας; Ἔτσι θὰ γίνεται… «Πολλούς» θυμιατίζουμε!

Ἰδοὺ ὀλίγα περὶ τοῦ προσώπου ἐκείνου:

Γεννήθηκε τὸ 1853 στὴν Κων/λη ἤ τὴν Τῆνο. Τὸ ὄνομά του ἦταν Γεώργιος Περόγλου. Μόλις τελείωσε τὶς σπουδές του ἔγινε μοναχὸς καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Φώτιος. Τὸ ἔτος 1873 χειροτονήθηκε διάκονος, ἡ δὲ ἐκκλησιαστικὴ ἄνοδός του ἦτο ραγδαία, ὡς ἀκολούθως: Πρώτη του θέση ἦταν τοῦ Γραμματέα στὸ Ἁγιοταφικὸ μετόχι στὴν Κων/λη. Σὲ ἡλικία μόλις 21 ἐτῶν ἐκλήθη στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῦ ἀνατέθηκε τὸ ἀξίωμα τοῦ Γραμματέα τοῦ Πατριαρχικοῦ Γραφείου. Σὲ ἡλικία 23 ἐτῶν διευθύνει αὐτὸς πλὲον ὅλη τὴ διπλωματικὴ ὑπηρεσία τῶν Πατριαρχείων…

Τί εἶδε ὁ Πάπας στὴ Νίκαια;

Γράφει ο Μέτοικος

«ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω»

Έχασε ο π. Βαρθολομαίος. Τα Παλαίφατα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αντιοχείας δεν «τσίμπησαν» το Φαναριώτικο δόλωμα της Πενταρχίας.

Οι προκαθήμενοι Αντιοχείας Ιωάννης και Ιεροσολύμων Θεόφιλος δεν παρέστησαν στο πανήγυρη της Νίκαιας και, δεν συμμετείχαν στη θρονική γιορτή του Αγίου Ανδρέα στο Φανάρι τη μεγαλοπρέπεια της οποίας ζήλεψαν οι ουνίτες, αφού, οι ιεροψάλτες έψαλαν μελωδικότατα το πολυχρόνιο του αιρεσιάρχη Πάπα Λέοντα ΙΔ΄ πριν από το πολυχρόνιο του π.Βαρθολομαίου τον οποίο ο ρωμαίος ποντίφικας αν και «αγαπημένος αδελφός του» ποτέ δεν αποκάλεσε Οικουμενικό.

Πάντως, οι Φαναριώτες επαίρονται και πανηγυρίζουν, γιατί ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος θυμίζοντας την εποχή της λατινοκρατίας και, ως βεβαίωση της παπικής πρωτοκαθεδρίας, ανέγνωσαν στην Ιταλική! γλώσσα το «Πάτερ ημών» στην τάχα μου «καρδιά της ρωμιοσύνης».

Η 1700η επέτειος της Α’ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας μπορεί να ενίσχυσε την εκκλησιαστική ενότητα του Κωνσταντινουπόλεως με τον Πάπα Ρώμης Λέοντα ΙΔ΄ και «αγαπημένο αδελφό» του π.Βαρθολομαίου, όμως, διεύρυνε το χάσμα που χωρίζει τους Ορθοδόξους Χριστιανούς από τους ψευδοπροφήτες του Φαναρίου «οἵτινες ἔρχονται πρὸς [ἡμᾶς] ἐν ἐνδύμασιν προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες».

Ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας Βίος, δρᾶσις καὶ μαρτύριον αὐτοῦ ἐν Πάτραις Κεφάλαιον Γ’.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ

Παναγιώτης Ν. Τρεμπέλας

Αι πρώται ημέραι της διαμονής του αποστόλου εν Πάτραις

Από της Μακεδονίας ο απόστολος Ανδρέας κατήλθε διδάσκων μέχρι της Πελοποννήσου, αφιχθείς δε εις τας Πάτρας εφιλοξενήθη εν τη οικία πολίτου τινός μονίμως εγκατεστημένου εν τη πόλει, ονομαζομένου Σωσσίου. Ούτος εδέχθη να φιλοξενήση τον απόστολον τοσούτω μάλλον φιλοφρόνως και ευγνωμόνως, όσω πάσχων υπό νόσου ανιάτου και θανατηφόρου, εθεραπεύθη υπ’ αυτού παραχρήμα τη επικλήσει του Κυρίου»29. Ως δε ήτο επόμενον, η φήμη του επιτελεσθέντος θαύματος ταχέως διήλθεν καθ’ άπασαν την πόλιν, φθάσασα και μέχρις αυτού του ανθυπάτου. Ήτο δε τότε ανθύπατος ανήρ ονομαζόμενος Λέσβιος, προσκεκολλημένος εις την ειδωλολατρικήν πλάνην, δι’ αυτό δε τούτο και διεταράχθη «ου μικρώς και εχαρακτήρισε τον επ’ ονόματι του Ιησού τοιαύτας θεραπείας επιτελούντα ως «μάγον τινά και απατεώνα». Δεν πρέπει, έλεγε ο Λέσβιος, να δίδωμεν προσοχήν εις αυτόν, αλλ’οφείλομεν μάλλον από τους ιδικούς μας θεούς να ζητώμεν πάσαν ευεργεσίαν30. Έλαβε δε και την απόφασιν να συλλάβη τον απόστολον και να θανατώση αυτόν.

Αλλ’ ενώ κατά την νύκτα κατέστρωνε το σχέδιον της συλλήψεως και εξοντώσεως του αποστόλου, καταλαμβάνεται αιφνιδίως υπό βαρείας νόσου, εκ της οποίας επί πολλάς ώρας παρέμεινεν άφωνος..Όταν δε ανένηψέ πως, προσεκάλεσε τους υπό τας διαταγάς αυτού στρατιώτας και κλαίων παρήγγειλεν εις αυτούς, ίνα αναζητήσουν τον απόστολον και παρακαλέσουν αυτόν, όπως σπεύση εις επίσκεψίν του. Ελθόντος δε μετ’ ολίγου του αποστόλου, «σύνδακρυς» γενόμενος ο ανθύπατος, παρεκάλει αυτόν λέγων: «Άνθρωπε ξένε και γνώστα ξένου Θεού, ελέησον άνθρωπον πεπλανημένον και ταις των αμαρτημάτων κηλίσι κατεστιγμένον»31. Καρδία εύσπλαχνος και συμπαθής ο Ανδρέας συνεκινήθη βαθύτατα εκ των δακρύων του Λεσβίου και καμφθείς προ της οικτράς καταστάσεως τούτου, επέθεσε μεν «την δεξιάν αυτού χείρα τω σώματι του πάσχοντος», «άρας δε τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν προσήυχετο λέγων: Ο μόνος Θεός Ιησούς», ο οποίος πρότερον μεν ήσο άγνωστος εις τον κόσμον, τώρα δε γίνεσαι φανερός εις αυτόν δι’ ημών και του κηρύγματός μας, έγγισε τον δούλον σου τούτον με την αόρατον σωτήριά σου χείρα και ιάτρευσον τον εσωτερικόν και εξωτερικόν του άνθρωπον. Κατάστησον αυτόν σκεύος εκλογής σου, ίνα συγκαταριθμηθή μετά των προβάτων σου και υγιής γενόμενος διακηρύττη την δραστήριον και πάντα κατορθούσαν δύναμίν σου32. Αφου δε είπε ταύτα ο απόστολος, εκράτησεν από της χειρός αυτού τον Λέσβιον και ανήγειρεν αυτόν εξ ολοκλήρου υγιά.

Πλήρης διαστρέβλωση τῆς Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἐλευθερουπόλεως Χρυσόστομο.

Πόσα ψέματα αντέχει το Ιερό Βήμα; Πώς δεν έχει πέσει ακόμη ο Ναός να τον πλακώσει; Θα τον κρίνει ο Θεός, εμείς όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα ψέματα που λέγει στο εκκλησίασμα. Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος ανήμερα του Αγίου Νικολάου στον ομώνυμο Μητροπολιτικό Ναό κατασπάραξε το ποίμνιο. Δείτε τί είπε:

«…Το έργον το σπουδαιότατον της Συνόδου αυτής, της οποίας την επέτειον των χιλίων εφτακοσίων ετών εορτάσαμε σήμερα, και όπως είδατε εορτάστηκε μεγαλοπρεπώς, μεγαλοπρεπέστατα. Και οι δύο αρχηγοί των εκκλησιών, και από την Ευρώπη τη Ρώμη ο αρχηγός της δυτικής εκκλησίας, ο πάπας, και ο δικός μας ο οικουμενικός πατριάρχης, πήγαν στο ίδιο μέρος, στη Νίκαια της Βιθυνίας. Βέβαια ο Ναός, το παλάτι όπου έγιναν οι συνεδριάσεις των Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου ήταν ερείπια. Επάνω στα ερείπια ανέβηκαν και οι δυό και είπαν ότι αποφάσισαν οι Πατέρες τότε. Πιστεύω εις έναν Θεό, Πατέρα Παντοκράτορα. Το Πιστεύω, από κείνα τα χρόνια… Είθε να υπάρξει πάντοτε στην Εκκλησία του Χριστού, όπως και σε κάθε καλή οικογένεια και σύνολο ανθρώπων, μα χωριό είναι, μα πόλις είναι, μα έθνος είναι, να υπάρχει η ομόνοια, η ενότητα. Διότι άμα δεν υπάρχει η ενότητα, την οποία ενότητα θέλει ο Θεός, την οποία ενότητα θέλει ο Χριστός -το τονίζω αυτό για τις μέρες αυτές- την οποία ενότητα θέλουν οι Άγγελοι στον ουρανό και οι καλοί άνθρωποι κάτω στη γη και τον διχασμό τον θέλουν οι δαίμονες και όσοι ακολουθούν τα διδάγματα… Μην ακούτε. Ενότητα! Από τότε ήλθε η ενότητα στην Εκκλησία.

Φλωρίνης Εἰρηναῖος, ὑπόδειγμα σύγχρονου μετα-επισκόπου!

Θαυμάστε τον μητροπολίτη Φλωρίνης Ειρηναίο. Ένα υπόδειγμα σύγχρονου μετα-επισκόπου. Πανευτυχής δίπλα στον πρώην αμερικανό πρέσβη στην Ελλάδα Γιώργο (ή Τζωρτζ!) Τσούνη, τον σπρώχτη των γκέι παρελάσεων και της ομοφυλοφιλικής ατζέντας στην Ελληνική κοινωνία.

Ήλεγχαν οι Επίσκοποι της Εκκλησίας τους διαφθορείς της κοινωνίας; ΝΑΙ! Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Ειρηναίος δίνει το «σύγχρονο» και «μοντέρνο» παράδειγμα να φωτογραφίζεται χαμογελαστός μαζί τους!

Πρόγραμμα ἀκολουθιῶν ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ Ι.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ευλογείτε,

Συν Θεώ πρόγραμμα ακολουθιών ΧΡΙΣΤΟΥΓΈΝΝΩΝ

ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ Ακολουθίας Μεγάλων Ωρών των Χριστουγέννων

24 Δεκεμβρίου ημέρα Τετάρτη

06.00 Μεγάλες Ωρες, Μέγας Εσπερινός των Χριστουγέννων με τα της Θεία Λειτουργίας

του μεγάλου Βασιλείου.

Η πύλη θα κλείσει στις 08.00

22 Δεκεμβρίου. Ἀναστασίας μεγαλομάρτυρος τῆς φαρμακολυτρίας (†304). Χρυσογόνου καὶ Θεοδότης μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτέρας κθ´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ἑβρ. γ´ 5-11, 17-19).

Εβρ. 3,5            καὶ Μωϋσῆς μὲν πιστὸς ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ὡς θεράπων, εἰς μαρτύριον τῶν λαληθησομένων,

Εβρ. 3,5                    Και ο μεν Μωϋσής, σαν επιστάτης και υπηρέτης εκ μέρους του Θεού, ανεδείχθη πιστός και αξιόπιστος μέσα εις όλο το σπίτι του Θεού, στον Ισραηλιτικόν δηλαδή λαόν, εις πίστωσιν και βεβαίωσιν εκείνων που απρόκειτο να λεχθούν και αποκαλυφθούν προς τον λαόν.

Περὶ τῆς δυνάμεως τῆς πράξεως τῆς ἡσυχίας, καὶ περὶ τοῦ ὅτι ἡ ψυχικὴ πολιτεία θέλει τὴν ἀργία τῶν αἰσθήσεων γιὰ τὸ ξύπνημα τῆς καρδιᾶς, Ἀββᾶ Ἰσαάκ - Ἀσκητικά, Κεφ. Ε 1-3, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περὶ τῆς δυνάμεως τῆς πράξεως τῆς ἡσυχίας, καὶ περὶ τοῦ ὅτι ἡ ψυχικὴ πολιτεία θέλει τὴν ἀργία τῶν αἰσθήσεων γιὰ τὸ ξύπνημα τῆς καρδιᾶς, Ἀββᾶ Ἰσαάκ - Ἀσκητικά, Κεφ.  Ε 1-3, Ἀναδιαταταγμένο κείμενο καί μετάφραση ὑπο Μον. Δαμασκηνοῦ Ἁγιορείτου, 20-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Προετοιμασία γιά τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Προετοιμασία γιά τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, 21-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

5.Αποκρίσεις πρός Αββά Ιωάννην, Αγ.Νικοδήμου Αγιορείτου-Βίβλος Βαρσανουφ...

27. α)Γένεσις κεφ. 22- Η θυσία του Ισαάκ- β)Χριστούγεννα- Πως θα εορτάσ...

Ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριος καί οἱ Προφῆτες, π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου-Κυριακή πρό τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριος καί οἱ Προφῆτες, π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου-Κυριακή πρό τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 21-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

α)Ἡ θεολογία περί τῆς Ἁγ. Τριάδος, β) Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπῃ προϋπόθεση τῆς ἀληθινῆς ἰσότητας μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ- Β' Ἑκατοντάς Περί Ἀγάπης κέφ. 27-30, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

α)Ἡ θεολογία περί τῆς Ἁγ. Τριάδος, β) Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπῃ προϋπόθεση τῆς ἀληθινῆς ἰσότητας μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, Ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ- Β' Ἑκατοντάς Περί Ἀγάπης κέφ. 27-30,  20-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

6 Δεκεμβρίου 1949 – Ἡ ἡμέρα ποὺ ξεκίνησε τὸ πείραμα στὸ Πιτέστι.

 Επανεκπαίδευση μέσω βασανιστηρίων.

Cosmin Pătraşcu Zamfirache

Δημοσιεύτηκε 04.12.2025

Το μοναδικό πείραμα βαρβαρότητας και σαδισμού που πραγματοποιήθηκε στην Ρουμανία. Το μέρος όπου οι μαθητές μοιράζονταν ούρα και περιττώματα.

Ένα από τα πιο σκληρά και απάνθρωπα πειράματα ιδεολογικής επανεκπαίδευσης πολιτικών κρατουμένων έλαβε χώρα στη Ρουμανία. Εφαρμοσμένο με ακραία βιαιότητα, ειδικά σε νέους, αυτό το σύστημα χρησιμοποίησε μεθόδους που σήμερα φαίνονται αδιανόητες, ξεπερνώντας σε σκληρότητα ακόμη και τα βασανιστήρια του Μεσαίωνα.

Ιδρύθηκε το 1948 με τη βοήθεια των Σοβιετικών και μέσω μιας κατάφωρης νοθείας των εκλογών, το κομμουνιστικό καθεστώς εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου τρομοκρατία στη Ρουμανία. Βασιζόμενοι στην υποστήριξη του Κόκκινου Στρατού αλλά και σε σοβιετικούς πράκτορες στη χώρα, οι κομμουνιστές εκκαθάρισαν την ρουμανική κοινωνία με βάρβαρο τρόπο. Κύριοι στόχοι ήταν οι διανοούμενες ελίτ, οι αρχηγοί των χωριών, οι επιχειρηματίες, οι εκπρόσωποι του παλαιού καθεστώτος, οι εκπρόσωποι των δημοκρατικών κομμάτων και όλοι όσοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν, ιδιαίτερα ιδεολογικά, κίνδυνο για το νέο καθεστώς.

Η Ρουμανία μετατράπηκε με έναν ιδιαίτερο σαδισμό σε ένα πραγματικό κομμουνιστικό στρατόπεδο, στο οποίο συχνά άτομα κοινωνικά απελπισμένα, δηλαδή φτωχοί αγρότες και εργάτες, άνθρωποι με ελάχιστη μόρφωση, με χαμηλά προσόντα, στράφηκαν εναντίον του «ταξικού εχθρού», δηλαδή εκείνων που είχαν καταφέρει κάτι μέχρι εκείνο το σημείο ή απολάμβαναν μια συγκεκριμένη κοινωνική θέση. Ένα από τα πιο δυσοίωνα επεισόδια των διώξεων που ξεκίνησαν οι κομμουνιστές από το 1949 και καθ’ όλη τη δεκαετία του 1950 ήταν το λεγόμενο «Πείραμα Πιτέστι» ή «Φαινόμενο Πιτέστι». Αυτό είναι το πιο τρομερό πείραμα πλύσης εγκεφάλου και συνείδησης, απανθρωποποίησης στην Ανατολική Ευρώπη. Μέσω αυτού του πειράματος οι κομμουνιστές ήθελαν να ξαναγράψουν τη μνήμη των «ταξικών εχθρών» και να τους κατευθύνουν προς τις «αξίες» του σοσιαλισμού και του μπολσεβικισμού. Στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια συγκλονιστική περίπτωση εξόντωσης.

Ο Μακαρένκο και η ιδέα της «επανεκπαίδευσης»

«Θὰ πᾶς τον π. Τιμόθεο στοὺς Δανιηλαίους...» ἕνα χλιμίντρισμα καὶ ἡ ἐντολὴ γινόταν πράξη.

σ.σ. Δείτε το ταπεινό γαΐδουράκι του Θεού.

Ο χαριτωμένος ημίονος, ήταν ο προσωπικός μεταφορέας του Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτη στις δύσκολες διαδρομές από τη Μικραγιάννα στις Σκήτες και τα Μοναστήρια του Αγίου όρους. Ήθελε όμως απαραίτητα πριν τις μεταφορές και τις άλλες δουλειές που έκανε, και ένα μεγάλο φιλί…

Είχε μιάν οικειότητα με τον Γέροντα που ξάφνιαζε. Χαρακτηριστικό είναι πως πολλές φορές μετέφερε μόνο του επισκέπτες σε διάφορα σημεία της Σκήτης, αφού πρώτα ο Γέροντας του ψιθύριζε στο αυτί τον προορισμό, π.χ. “Θα πας τον π. Τιμόθεο στους Δανιηλαίους και θα περιμένεις να τον γυρίσεις πίσω εδώ”. Ένα χλιμίντρισμα και η εντολή γινόταν αμέσως πράξη.

Σημεῖο Διαμάχης: Ἡ Ἑνότητα. Στόχος τὸ κοινὸ Ποτήριο.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ: Στις μέρες μας δεσπόζει, δίπλα στα θέματα της παγκόσμιας οικονομίας και των πολεμικών συγκρούσεων, το κεφάλαιο “Ενότητα των Εκκλησιών Ανατολής και Δύσης”.

Εδώ, όμως, είναι που ξεκινούν τα προβλήματα.

Γιατί για να επιτευχθεί η ενότητα που διατυμπανίζουν οι εκκλησιαστικοί ηγέτες Ανατολής και Δύσης πρώτα πρέπει να επιτύχει τον σκοπό του ο λεγόμενος διαχριστιανικός διάλογος.

Πως θα γίνει αυτό, όμως, όταν εκπρόσωποι της Δυτικής Εκκλησίας αναζητούν απ’ τη μιά την ενότητα στην πίστη κι απ’ την άλλη περιορίζουν τα υπό διαπραγμάτευση θέματα στην προσθήκη του filioque στο Σύμβολο της Πίστεως που συνιστά αίρεση, και το παπικό πρωτείο και αλάθητο;

Σωρεία άλλων δογματικών και μη διαφορών μας χωρίζουν όπως η Μαριολατρεία, η κτιστότητα της θείας Χάριτος, κλπ.

Επίσης, πώς θα επέλθει συμφωνία σε θέματα πίστεως, μυστηρίων, αξιωμάτων που θα οδηγήσει στο “κοινό Ποτήριο”, όταν ενώ στους διαλόγους η Ορθόδοξη Εκκλησία χαρακτηρίζεται από τη Δύση ως “Αδελφή Εκκλησία” και σε άλλες δηλώσεις του νυν Πάπα Λέοντα ΙΔ’ προκλητικά υποβαθμίζεται σε “Κοινότητα των Μαθητών του Χριστού”;

Ας το ξεκαθαρίσουμε. Δεν στεκόμαστε απέναντι στην ευλογημένη κατάσταση της ενότητας των Χριστιανών.

Όμως, προβληματιζόμαστε και κρατάμε αποστάσεις μέχρι να δούμε την Παπική “Εκκλησία” να αποδέχεται χωρίς όρους και διπλωματικούς ελιγμούς την Αλήθεια που ευαγγελίζεται η Ορθοδοξία 20 αιώνες τώρα.

Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως:«Οἱ προφῆτες γιά τόν Χριστό». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ[: Ματθ.1,21]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-12-1984]

(Β128) [ Έκδοσις Β΄]

Σε λίγες μέρες, αγαπητοί μου, θα γιορτάσομε το πιο μεγάλο ιστορικό γεγονός. Είναι εκείνο που στάθηκε το κέντρον της Ιστορίας. Και που μέχρι τώρα αυλακώνει την Ιστορία και επηρεάζει την Ιστορία. Είναι η είσοδος του Υιού του Θεού μέσα εις αυτήν την Ιστορίαν. Και που δεν είναι τι άλλο παρά αυτό που λέμε: η Γέννησις του Ιησού Χριστού.

Με πολλή σαφήνεια ο ευαγγελιστής Ιωάννης μάς παρουσιάζει ακριβώς αυτό το γεγονός: «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». «Ο Λόγος σαρκώθηκε και ήλθε και σκηνώθηκε, σκήνωσε ανάμεσά μας». Από τότε ο Υιός του Θεού, που εμφανίζεται μέσα στην ανθρώπινη Ιστορία, αναταράσσει τις ανθρώπινες καρδιές και θέτει ένα βαθύ, όσο κανένα άλλο, ερώτημα, στην κάθε ψυχή της κάθε εποχής: «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;». «Οι άνθρωποι τι λένε για μένα; Ποιος είμαι;».

Πράγματι, στέκεται το πιο μυστηριώδες πρόσωπο της Ιστορίας ο Ιησούς Χριστός. Είναι τόσο μυστηριώδες το πρόσωπό Του, αλλά και τόσο μεγάλο και φοβερό, που εξαρτάται η ευτυχία ή η δυστυχία των ανθρώπων και των λαών, από την στάση που θα πάρουν απέναντί Του. Αν θα πάρω μία στάση Α ή Β απέναντι στον Πλάτωνα ή στον Αριστοτέλη, αν θα πάρω μία στάση Α ή Β απέναντι στους σύγχρονους φιλοσόφους ή κοινωνιολόγους, δεν έχει και πολλή σημασία. Μόδες είναι όλα και παρέρχονται. Αν όμως πάρω μια θετική ή αρνητική στάση απέναντι στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, έχει επιπτώσεις ή θετικές ή αρνητικές. Εδώ είναι το καταπληκτικό. Έτσι το ερώτημα του Κυρίου: «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;», στέκεται όχι επίκαιρο, αλλά τρομακτικά επίκαιρο σε κάθε στιγμή. Θα το δείτε -πολύ απλό- πώς ακριβώς οι άνθρωποι ή θα Τον αγαπούν ή θα στρέφονται εναντίον Του. Και σήμερα· και αύριο· μέχρι που να τελειώσει ο κόσμος.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Κατά Ματθαίον, κεφάλαιο Α΄, εδάφια 1-25

1Βίβλος γενέσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ ᾿Αβραάμ. 2 ᾿Αβραὰμ ἐγέννησε τὸν ᾿Ισαάκ, ᾿Ισαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιακώβ, ᾿Ιακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, 3 ᾿Ιούδας δὲ ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Εσρώμ, ᾿Εσρὼμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αράμ, 4 ᾿Αρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αμιναδάβ, ᾿Αμιναδὰβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Σαλμών, 5 Σαλμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ῥαχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ωβὴδ ἐκ τῆς Ῥούθ, ᾿Ωβὴδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιεσσαί, 6 ᾿Ιεσσαὶ δὲ ἐγέννησε τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. Δαυῒδ δὲ ὁ βασιλεὺς ἐγέννησε τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, 7 Σολομὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ροβοάμ, Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αβιά, ᾿Αβιὰ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ασά, 8 ᾿Ασὰ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσαφάτ, ᾿Ιωσαφὰτ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωράμ, ᾿Ιωρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Οζίαν, 9 ᾿Οζίας δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωάθαμ, ᾿Ιωάθαμ δὲ ἐγέννησε τὸν ῎Αχαζ, ῎Αχαζ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Εζεκίαν, 10 ᾿Εζεκίας δὲ ἐγέννησε τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αμών, ᾿Αμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσίαν, 11 ᾿Ιωσίας δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος.

12Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος ᾿Ιεχονίας ἐγέννησε τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησε τὸν Ζοροβάβελ,13Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αβιούδ, ᾿Αβιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελιακείμ, ᾿Ελιακεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αζώρ, 14᾿Αζὼρ δὲ ἐγέννησε τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αχείμ, ᾿Αχεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελιούδ, 15 ᾿Ελιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελεάζαρ, ᾿Ελεάζαρ δὲ ἐγέννησε τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιακώβ, 16᾿Ιακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη ᾿Ιησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός.17Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ ᾿Αβραάμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες.

18 Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. Μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ ᾿Ιωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ῾Αγίου. 19᾿Ιωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. 20Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· ᾿Ιωσὴφ υἱὸς Δαυῒδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν ῾Αγίου. 21 Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. 22 Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· 23 ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός. 24Διεγερθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, 25 καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

1 Γενεαλογικός κατάλογος στον οποίο φαίνεται ακριβώς από πού κατάγεται ο Ιησούς Χριστός, ο απόγονος του Δαβίδ, ο οποίος πάλι ήταν απόγονος του Αβραάμ.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Προς Εβραίους, κεφ. ΙΑ΄, εδάφια 8-10 και 32-40

8Πίστει καλούμενος ᾿Αβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται. 9Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς. 10Ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός.

32 Καὶ τί ἔτι λέγω; Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, 33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

Ερμηνευτική απόδοση Παν. Τρεμπέλα

8 Εξαιτίας της πίστεώς του ο Αβραάμ υπάκουσε στον Θεό, ο Οποίος τον καλούσε να φύγει από την πατρίδα του και να πάει στον τόπο που θα κληρονομούσε. Και έφυγε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει. 9 Χάρη στην πίστη ο Αβραάμ έμεινε ως ξένος στη γη που του υποσχέθηκε ο Θεός και τη θεωρούσε ξένη χώρα κι όχι δική του. Και διέμεινε μέσα σε σκηνές μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που ήταν συγκληρονόμοι της ίδιας υποσχέσεως του Θεού. 10 Ζούσε ο Αβραάμ ακόμη και στη γη της επαγγελίας ως ξένος και μετανάστης, διότι περίμενε να κατοικήσει στην επουράνια πόλη, η οποία έχει τα αληθινά και αδιάσειστα θεμέλια, και τεχνίτη και κτίστη της τον ίδιο τον Θεό.

21 Δεκεμβρίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ. «Μνήμη πάντων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων ἀπὸ Ἀδὰμ ἄχρι καὶ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου· ὁμοίως καὶ τῶν προφητῶν καὶ προφητίδων, ἐξαιρέτως δὲ τοῦ προφήτου Δανιὴλ (560 π.Χ.) καὶ τῶν ἁγίων τριῶν παίδων». Ἰουλιανῆς καὶ τῶν σὺν αὐτῇ 500 μαρτύρων (†304). Θεμιστοκλέους μάρτυρος (†251). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς πρό τῶν Χριστουγέννων (Ἑβρ. ια´ 9-10, 32-40).

Εβρ. 11,9           Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς·

Εβρ. 11,9                   Χαρις εις αυτήν την πίστιν του κατώκησεν εις την γην, που του είχε υποσχεθή ο Θεός, σαν εις ξένην περιοχήν και έζησε μέσα εις σκηνάς μαζή με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που ήσαν συγκληρονόμοι της ιδίας υποσχέσεως του Θεού.

302.Πώς επέρχεται η θεία παραχώρησις και εγκατάλειψις,Εὐεργετινός Δ΄,Υπ....

30. ''Ο πορευόμενος ὀρθῶς φοβεῖται τὸν Κύριον...'', Παροιμίαι Σολομῶντο...

Ἀποκρίσεις πρός Ἀββᾶ Ἰωάννην τον ἀπό Μηρωσάβης, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Βίβλος Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου,Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀποκρίσεις πρός Ἀββᾶ Ἰωάννην τον ἀπό Μηρωσάβης, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Βίβλος Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου, Κείμενα διακριτικά καί ἡσυχαστικά (ἐρωταποκρίσεις), τόμος Α, 18-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Ἑρμηνεία τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ[:Ματθ. 1,1-25]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Aς εγερθούμε και ας μην κοιμόμαστε πλέον, διότι βλέπω τις πύλες να ανοίγονται για χάρη μας. Όμως ας εισέλθουμε με μεγάλη τάξη και φόβο, αμέσως μόλις πατήσουμε τα πρόθυρα της πόλεως. Ποια είναι αυτά τα πρόθυρα; «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ(:Κατάλογος γενεαλογικός του Ιησού Χριστού, του υιού του Δαυίδ, του υιού του Αβραάμ)»[Ματθ.1,1].

Τι λέγεις, λοιπόν, Ματθαίε; Μας υποσχέθηκες ότι θα μας ομιλήσεις για τον μονογενή Υιό του Θεού και εσύ μας μνημονεύεις τον Δαβίδ, έναν άνθρωπο που γεννήθηκε ύστερα από αναρίθμητες γενεές και υποστηρίζεις ότι αυτός είναι και πατέρας και πρόγονος του Ιησού; Περίμενε, αγαπητέ αδελφέ, και μη ζητείς να τα μάθεις όλα μεμιάς αλλά σιγά και κατ’ ολίγον. Στα πρόθυρα στέκεσαι ακόμη, στα προπύλαια. Γιατί λοιπόν βιάζεσαι να εισέλθεις στα άδυτα; Ακόμη δεν παρατήρησες καλά όλα τα εξωτερικά πράγματα. Διότι δεν σου διηγούμαι ακόμη εκείνη την προαιώνια γέννηση —αλλά ούτε και αυτήν που επακολούθησε— διότι είναι ανέκφραστη και απόρρητη. Άλλωστε πριν από εμένα, σου το είπε αυτό και ο Ησαΐας, ο οποίος προφητεύοντας το Πάθος και το μεγάλο ενδιαφέρον Του για ολόκληρη την ανθρωπότητα, γεμάτος κατάπληξη για το ποιος ήταν ο Ιησούς, τι έγινε και πού κατέβηκε, αναφώνησε με δυνατή και ισχυρή φωνή, λέγοντας τα εξής: «Τήν γενεάν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;(:Ποιος δύναται να εκθέσει με λεπτομέρειες την καταγωγή Του;)» [Ησ.53,8].

Μπῆκαν στὴν Πόλη οἱ ὀχτροί.

Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί,

Αδέλφια πήραν οι οχτροί,

Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί,

μοιράσαν δώρα οι οχτροί,

κι εμείς γελούσαμε|

σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα.

Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί,

Κρατούσαν δίκιο οι οχτροί….

Ελευθερία Βρεττάκη

Το τραγούδι είναι δυστυχώς περισσότερο επίκαιρο από ποτέ…

Το θλιβερό θέαμα του Πατριάρχη να εναγκαλίζεται τον εχθρό της Ορθοδοξίας έχει μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη μας. Στην Πόλη που διεξήχθη το τραγικό συλλείτουργο στις 12 Δεκεμβρίου του 1452 και ακούστηκε μέσα στην Αγία Σοφία η μνημόνευση του Πάπα, επαναλήφθηκε η μιαρή προσπάθεια της ενώσεως του Φωτός με το σκοτάδι, της Αλήθειας με το ψέμα, της αμολύντου Ορθοδόξου Πίστεως με το συνονθύλευμα των πάσης φύσεως αιρέσεων με αρχηγό τον παπισμό, με γνώμονα την γεωπολιτική, τα κελεύσματα της Νέας Τάξης Πραγμάτων και οποιαδήποτε άλλη αιτιολογία εκτός από την πραγματική ανάγκη για την ένωση ἐν τῇ Ἀληθείᾳ. Μία ένωση που φυσικά προϋποθέτει την έμπρακτη μετάνοια και την αποκήρυξη όλων των κακοδοξιών που έχει γεμίσει ο ρωμαιοκαθολικός κόσμος στον διάβα των αιώνων.

Ἁπλῆ συμβουλὴ στοὺς πιστοὺς ποὺ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸν «δημόσιο βίο» τῆς Ἐκκλησίας

σ.σ. Όπως οφείλουμε να ασχολούμεθα με τον «δημόσιο βίο» της Πατρίδας μας, να ελέγχουμε και να επιλέγουμε τους αξιότερους ηγέτες για το καλό της Πατρίδος, το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και με τον «δημόσιο βίο» της Εκκλησίας. Ό,τι είναι ένα ιδανικό Σύνταγμα και οι άξιοι πολιτικοί για μία χώρα, το ίδιο είναι η Ιερή Παράδοση, οι Οικουμενικές Σύνοδοι και οι άξιοι Επίσκοποι για την Εκκλησία. Το «Σύνταγμα της Εκκλησίας» είναι η Ιερή Παράδοση και οι Οικουμενικές Σύνοδοι, διότι διασφαλίζουν, στο ανθρώπινο κομμάτι Της, την εύρυθμη λειτουργία Της και την παραμονή Της στην οδό της σωτηρίας.

Η αρρωστημένη νοοτροπία να αδιαφορούν οι πιστοί για τα θέματα που άπτονται του «δημόσιου βίου» της Εκκλησίας προωθείται ευρέως και συστηματικώς από όλα τα στρώματα του κλήρου. Εδώ και πολλές δεκαετίες καλλιεργείται στους πιστούς ο λατινογενής επισκοποκεντρισμός, να θεωρείται «αποκοπή από την Εκκλησία» και «αμαρτία» ο έλεγχος στις πράξεις του αναξίου επισκόπου που διαστρέφει την Ιερά Παράδοση και οδηγεί τα μέλη της Εκκλησίας στον γκρεμό! Θα τολμούσε κανείς να πει το ίδιο στον χώρο της πολιτικής; Θα τολμούσε να πει ότι είναι αρετή να σιωπούμε μπροστά στους πολιτικούς που ξεπουλάνε την Πατρίδα και διαφθείρουν την κοινωνία; Βγαίνουμε «εκτός πολιτικής» -όπως μας λένε ότι βγαίνουμε «εκτός Εκκλησίας»- όταν θέλουμε να απομονώσουμε και να πετάξουμε έξω από τον πολιτικό βίο τα σαβούρια που υποβαθμίζουν ακόμη και αυτήν την έννοια της λέξης «πολιτική» και καταστρέφουν την Πατρίδα;

Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Εβρ.11,8-10 και 32-40]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Πίστει καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται. Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός(:εξαιτίας της πίστεώς του ο Αβραάμ υπάκουσε στον Θεό, ο Οποίος τον καλούσε να φύγει από την πατρίδα του και να πάει στον τόπο που θα κληρονομούσε. Και έφυγε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει. Χάρη στην πίστη του ο Αβραάμ έμεινε ως ξένος στη γη που του υποσχέθηκε ο Θεός και τη θεωρούσε ξένη χώρα και όχι δική του. Και διέμεινε μέσα σε σκηνές μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που ήταν συγκληρονόμοι της ίδιας υποσχέσεως του Θεού. Ζούσε ο Αβραάμ ακόμη και στη γη της επαγγελίας ως ξένος και μετανάστης, διότι περίμενε να κατοικήσει στην επουράνια πόλη, η οποία έχει τα αληθινά και αδιάσειστα θεμέλια, και τεχνίτη και κτίστη της τον ίδιο τον Θεό)»[Εβρ.11,8-10].

Πράγματι, πες μου, ποιον παλαιότερο είδε ο Αβραάμ για να τον μιμηθεί; Είχε πατέρα ειδωλολάτρη, προφήτες δεν είχε ακούσει, ούτε ήξερε πού πήγαινε. Επειδή δηλαδή σε αυτούς απέβλεπαν όσοι από τους Εβραίους είχαν πιστέψει, διότι είχαν απολαύσει μύρια αγαθά, δείχνει ο Παύλος εδώ ότι κανείς ακόμη δεν απήλαυσε τίποτε, αλλά όλοι είναι χωρίς βραβείο και ότι κανείς ακόμη δεν αμείφθηκε. Εκείνος απομακρύνθηκε από την πατρίδα του και το σπίτι του και βγήκε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει.

Και τι θαυμαστό, εάν ενήργησε έτσι αυτός, τη στιγμή που και οι απόγονοί του έτσι έζησαν; Αν και έβλεπε δηλαδή να αναιρείται η υπόσχεση, δεν αμέλησε· καθόσον ο Θεός του είχε πει: «Τῷ σπέρματί σου δώσω τὴν γῆν ταύτην(:Αυτήν όλη τη χώρα θα την δώσω στους απογόνους σου)» [Γέν.12,7].Είδε το παιδί του να κατοικεί εκεί και ο απόγονός του πάλι είδε τον εαυτό του να κατοικεί σε ξένη χώρα και δεν θορυβήθηκε καθόλου. Διότι εκείνο που συνέβη στον Αβραάμ ήταν σύμφωνο με τη λογική, αφού η υπόσχεση του Θεού επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στους απογόνους του· αν και βέβαια και σε αυτόν λέχθηκε, ότι «σε σένα και στους απογόνους σου»· όχι «δια του σπέρματός σου σε σένα», αλλά «σε σένα και στους απογόνους σου»· και ούτε αυτός, ούτε ο Ισαάκ, ούτε ο Ιακώβ απήλαυσαν τα της υποσχέσεως· διότι ο ένα δούλεψε ως υπηρέτης, ο άλλος απομακρύνθηκε από την πατρίδα του και αυτός αυτοεξορίσθηκε από φόβο· και άλλα με πόλεμο τα κατέλαβε, άλλα πάλι, εάν δεν είχε τη συμπαράσταση του Θεού, θα τα έχανε τελείως. Γι' αυτό λέγει «μαζί με τους κληρονόμους της ίδιας υποσχέσεως». «Όχι μόνο αυτός», λέγει, «αλλά και οι κληρονόμοι».

Μελαγχολικές συγκρίσεις, ἀκριβῶς 1000 χρόνια ἀργότερα…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας

15 Δεκεμβρίου τοῦ 2025 καί σάν σήμερα, πρίν ἀπό ἀκριβῶς 1000 χρόνια, κλείνει τά μάτια του ὁ Βασίλειος Β΄, ὁ σπουδαιότερος καί ἐνδοξότερος βυζαντινός αὐτοκράτορας, μετά ἀπό μία λαμπρή 50ετῆ βασιλεία, ἀφήνοντας τήν Αὐτοκρατορία στό ἀπόγειο τῆς ἀκμῆς της ἀπό κάθε ἄποψη. Κλείνει τά μάτια του, ἔχοντας ἐξουδετερώσει τίς θανάσιμες ἀπειλές ἀπό ἐξωτερικούς ἐχθρούς (Ἄραβες καί κυρίως Βουλγάρους, τούς ὁποίους συνέτριψε μετά ἀπό ἕναν ἐπίμονο πόλεμο πού διήρκεσε πάνω ἀπό 30 χρόνια), ἀλλά καί ἐσωτερικούς, καί ἔχοντας ἐφαρμόσει μία ἐκπληκτική κοινωνική πολιτική ὑπέρ τῶν μεσαίων καί κατώτερων κοινωνικῶν στρωμάτων.

Ἰδιαίτερη ἀναφορά πρέπει νά γίνει στόν ἀνένδοτο ἀγώνα του ἀπέναντι στούς Δυνατούς, δηλαδή τούς ἐπαρχιακούς μεγαλογαιοκτήμονες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀποκτήσει τέτοια ἰσχύ πού νά ἀπειλοῦν καί τήν ἴδια τήν κεντρική ἐξουσία, ἐνῷ αὔξαναν συνεχῶς τόν πλοῦτο τους, ἐκμεταλλευόμενοι τά χρέη καί δημεύοντας ἤ ἀγοράζοντας σέ ἐξευτελιστικές τιμές τά χωράφια τῶν μικρῶν ἐλεύθερων ἀγροτῶν. Γνωρίζοντας ὁ Βασίλειος ὅτι ἡ πολυπληθής ἀγροτική τάξη ἀποτελοῦσε τή ραχοκοκαλιά ὄχι μόνο τῆς οἰκονομίας, ἀλλά καί τοῦ ἀμυντικοῦ στρατιωτικοῦ συστήματος τοῦ κράτους (ἀπό ἐλεύθερους γεωργούς ἀπαρτίζονταν τά ἐπαρχιακά στρατεύματα τῶν Θεμάτων), πῆρε κατά τό ἔτος 996 μιά σειρά ἐντυπωσιακῶν μέτρων, προβαίνοντας σέ κατασχέσεις περιουσιῶν καί ἐπιστροφή τῶν γαιῶν στούς προκατόχους τους, ἐνῷ περαιτέρω ἐπιβλήθηκαν καί πρόστιμα γιά τίς παρανομίες.